เปิดหัวใจรับฉันเข้าไปได้ไหมเธอ

 
 
                        
 
                      "  มาทำอะไรที่นี้ยัยเล็ก " ป๊อปพูด มอแก้วอย่างเขม็ง สลับกับมองโทโมะ ฟางเดินเข้ามาติดๆ 
 
 
                      "  ก็จะมาทำแผลให้เฮียนะแหละ แล้วนี้เพิ่งกลับหรอ แก้วก้หาอยู่ตั้งนาน  " แก้วพูดแก้ตัวไปเรื่อย ป๊อปมองอย่างจับผิด
 
 
                     " ชั้ลว่า ชั้ลคงไม่อยู่ตรงหน้าต่างหรอกนะ  " ป๊อป มองแก้วอย่างจับผิด ตอนนี้แก้วยืนติดกับหน้าต่าง
 
 
                     " แก้วก็เดินดูไปเรื่อยๆหนะ ว่าไปห้องเฮียนี้ก็เหมือนห้องแก้วเลยเนอะ เหมือนม๊ากมาก " แก้วแถไปเรื่อย  โทโมะฟังแล้วแอบขำ ฟางก็อยู่ในอาการเดี๋ยวกับโทโมะ แต่ป๊อปยังสงสัยไม่เลิก
 
                    "  แล้วเมื่อกี้อยู่กันกี่คน  แกทำอะไรน้องชั้ลรึปล่าวว  " ป๊อปมอหน้าโทโมะอย่างหาคำตอบ
 
 
                    " ทำไม่ลง " โทโมะตอบนิ่งๆ ก่อนจะเดินเข้าไปในห้องน้ำ   แก้วปี๊ดแตก เซ็งกับปากของโทโมะ ฟางมองแก้วที่โกรธโทโมะแต่ทำอะไรไม่ได้ก้ขำออกมา  แล้วป๊อปก็หันไปมองฟางอย่างสงสัย
 
 
 
                    "  แล้วเธอ มาทำอะไรที่นี่  "  ป๊อปเดินตรงเข้าไปหาฟาง ฟางเดินถอยหลังหนี
 
 
                   "  ก็มาหาแก้วหนะสิ  ถามโง่ๆ " ฟางพูดจบก็เดินหนีทันที ป๊อปขี้หน้าจะด่า แต่ก็ไม่ทันเพราะฟางเดินไปซะก่อน
 
 
                   "  โธ่ เฮียกลางผู้เป็นที่รักยิ่งของแก้ว  ถูกฟางด่าว่าโง่  แก้วว่า หนักนะ 5555 "  แก้วหัวเราะดังสะใจ จนป๊อปรู้สึกเหมือนตัวเองโดยถีบหน้ายังไงยังงั้น แต่ก็ทำได้แค่เบิร์ดกระโหลกน้องสาว เพื่อให้หยุดขำ 
 
 
                    "  เจ็บนะเฮียย "  แก้วบ่นๆ ก่อนจะลูบหัวตัวเอง ป๊อปเบ้ปากใส่
 
 
                   "  ไปตามสาวๆมาทานข้าวได้แล้ว ลุงมีรออยู่  "  ป๊อปพูด แก้วเดินกลับห้องไป
 
 
 
 
 
                         ภายในห้อง ฟาง เฟย์ สายใย และแก้ว นั่งคุยกันบนเตียง
 
 
               "  เรื่องที่แก้วคบกันโทโมะ อย่าให้ใครรู้เด็ดขาดนะ " ฟางเปิดประเด็น
 
 
               "  ทำไมหละค่ะ  ทำไมต้องปิดบัง  "  สายใยหน้างง
 
 
                "  คือ พี่ป๊อปพี่เขื่อน พี่ชายของแก้วเค้าเป็นห่วงแก้วมากหนะ ทั้งห่วงทั้งหวง ไม่อยากให้น้องสาวมีแฟน แล้วถ้ารู้ว่าแก้วกับพี่โทโมะคบกัน พี่โทโมะตายแน่  สายใยเข้าใจใช่มั้ย  " เฟย์พูด สายใยพยักหน้าเค้าใจ แก้วยิ้มดีใจ 
 
 
                 " รวมถึงพี่อิฐด้วยรึปล่าวค่ะ  "  สายใยพูด มองหน้าแก้วอย่างต้องการคำตอบ แก้วมอสายใยอย่าง งงๆ 
 
 
                "  เออ พี่อิฐก็บอกไม่ได้  พี่อิฐรู้  พี่ป๊อปก็รู้ " แก้วพูด 
 
 
               " พี่อิฐชอบพี่แก้วหรอค่ะ  "  สายใยยิงคำถามตรง จนแก้วมึนไปไม่ถูก ฟางเ ฟย์  เองก็แอบสงสัยอยู่เหมือนกัน 
 
 
                "  ไม่หรอก  เราแค่สนิทกันนะ เป็นพี่น้องกัน ไม่มีอะไรมากกว่านั้น  " แก้วพูดจริงจัง
 
 
               " แต่สายตาเค้ามันฟ้องว่าไม่ใช่นะแก้ว  "  เฟย์พูด 
 
 
               " หรอ ชั้ลไมเห็นรู้สึกเลยหนิ  " แก้วพูด 
 
 
               "  แกไม่รู้สึก แล้วเค้ารู้สึกป่าววะ " ฟางถาม 
 
 
                  "  ไม่รู้ซิ อันนี้ก็ต้องไปถามพี่อิฐแล้วหละ แต่สำหรับชั้ล เค้าคือพี่ชาย แค่นั้น  จบ ! "  แก้วพูด  เฟย์ฟาง พยักหน้า ก่อนจะเบ้ปากอย่างหมั่นไส้ สายใยโล่งอก
 
 
 
               " ย่ะ  แม่สวยเลือกได้  " เฟย์แซวๆ  ก่อนจะหันไปมองโทรศัพท์ที่มีคนโทรเข้ามา
ทุกคนมองตาม
 
               "  ฮัลโหล  "  เฟย์พูด 
 
 
               (  น้องชั้ลอยู่ไหน  ) เขื่อนพูด เฟย์งงหนัก แก้วที่ได้ยินเสียงแหว่วๆ คุ้นๆ ก็ขอให้เฟเปิดลำโพง
 
 
               "  ใครอะ " เฟย์ทำเป็นจำไม่ได้ 
 
 
              ( ชั้ลเอง  )  เขื่อนที่นั่งดูทีวีอยู่ในห้องพูด ไปยิ้มไป
 
 
                "  ชั้ลไหน  " เฟย์แกล้งต่อ 
 
 
               ( ชั้ลบนมั้งครับแหม่  แก้วอยู่ไหน ทำอะไรอยู่  ) เขื่อนถาม  เฟย์ ฟาง แก้ว สายใย หันหน้ามองกันไปมา ก่อนที่แก้วจะหยิบโทรศัพท์มาดู ก็ไม่เห็นว่าเขื่อนจะโทรเข้ามา
 
 
               " อ้าว แล้วทำไมไม่โทรหาแก้วเอง  "  เฟย์พูด
 
 
               (  ก็แก้วแบตหมด โทไม่ติด )  เขื่อนพูด แก้วหยิบโทรศัพท์มาชูให้เพื่อนดู ก็ขำในความสตอของเขื่อน
 
               "  หรอ "  เฟย์ยิ้มๆ 
 
 
 
                (  แล้วทำไรอยู่  )  เขื่อนพูด
 
 
               "  ชั้ล หรือว่าแก้ว  " เฟย์พูด 
 
 
 
                (  ก็ถามน้องชั้ลซิ จะไปถามเธอทำไม  ปัญญาอ่อน  ) เขื่อนพูด  แก้ว ฟาง สายใยหัวเราะ แต่ไม่มีเสียง เฟย์หน้าเป็นตูดทันที ก่อนจะโยนโทรศัพท์มาให้แก้ว
 
 
               "  เฮีย ทำไมไม่โทรหาแก้วหละค่ะ "  แก้วแซว 
 
 
              (  ชั้ลรีบกดเบอร์ผิด ) เขื่อนชะงักเมื่อได้ยินเสียงแก้ว
 
              "  อ้าว  ไหนเมื่อกี้บอกว่าโทรศัพท์แก้วแบตหมด  เอ๊ะ ! ตกลงมันยังไงกันนะ " แก้วแซวๆ เฟย์ที่อยู่ข้างแก้ว ยิ้มเขิลๆ ส่วนเขื่อน แม้จะไม่ได้อยู่ต่อหน้าแก้ว แตก็ทำเป็นเก็กขรึม ตามสไตล์
 
 
 
             ( อย่าถามเรื่อไร้สาระ  เฮียจะโทรมาถามว่าเป็นยังไงบ้าง เห็นไอป๊อปมันโทรมาบอกว่าน้อโดนทำร้าย  ) เขื่อนเข้าเรื่องจริงจัง  แก้วหน้าเครียดทันที  แก้วเล่าเหตุการณ์ให้เขื่อนฟังอย่างละเอียด และรับฟังคำปรึกษาจากเขื่อนจนเสร็จเรื่อง
 
 
             " แล้วนี้เฮียจะคุยกับเฟย์อีกมั้ย หรือจะวางสายเลย  " แก้วพูด 
 
 
            ( จะไปคุยทำไม ชั้ลจะนอนแล้ว แค่นี้นะ ) แล้วเขื่อนก็วางสายไป เฟย์แบะปากใส่อย่างหมั่นใส้ 
 
 
             " อะไรกันวะเนี่ย  เฮียใหญ่ไปเจอแกแค่วันเดี่ยวถึงกับปิ้งแกเลยหรอวะเฟย์  "  แก้วถามอย่าง งง เพราะเขื่อนไม่เคยมีอาการแบบนี้มาก่อน
 
 
             "  จะบ้าหรอ ไม่เห็นรึไงว่า ด่าชั้ลฉอดๆๆ " เฟย์พูด 
 
 
             "  อย่ามาๆ ชั้ลจะสงสัยตั้งแต่เฮียโทรหาแกแล้ว  เฮียต้องชอบแกแน่ๆเลย  "  แก้วพูด 
 
 
              " อย่ามโนยัยแก้ว  หยุดพูดเรื่องนี้ได้แล้ว  ไปกินข้าวดีกว่า หมุ่นๆเค้ารอนานแล้ว  " เฟย์รีบเปลียนเรื่องทันที  ทั้งหมด ออกจากห้องแล้วเดินไปยังห้องอาหาร ที่ตอนนี้ ทั้งสามหนุ่มนั่งรออยู่แล้ว โดยมีเจาของงาน คือ ลุงมี นั่งหัวโต๊ะ  ป๊อปกวักมือแก้วให้มานั่งข้างๆ ทุกคนนั่งประจำที
 
 
             " ลุงมี  นี้แก้วน้องสาวผม แก้วรับผิดชอบเรื่องโรงแรมนี้ ร่วมกับโทโมะ " ป๊อปพูด แก้วยกมือไหว้ลุงมีอีกครั้ง 
 
 
             "  ส่วน นั้น ฟาง เฟย์ เป็นเพื่อนของแก้ว แล้วก็เป็นพนักงานบริษัทผม " ป๊อปแนะนำฟางเฟย์ให้ลุงมีรู้จัก
 
 
             "  นี่สายใยครับ พนักงานที่บริษัทผม  " โทโมะแนะนำสายใย อิฐหันมองสายใยนิดนึง ทั้งคู่สบตากัน ก่อนที่อิฐจะหันไปทางอื่น สายใยหน้าจ๋อยไปเล็กน้อย
 
 
 
                       ทั้งหมดเริ่มรับประทานอาหารกันอย่างเอร็ดอร่อย จนเสร็จ ก็มีแม่บ้านมาเก็บจานไป ก่อนจะต่อด้วยผลไม้สดจากต้น  ลุงมีเริ่มเปิดประเด้นขึ้นทันที
 
 
                "  ที่่หมู่บ้านเรา มันจะมีการแบ่งพวกกัน 2 ฝ่าย คือฝ่ายลุง กับฝ่าย ไอทำนบ เราทั้ง 2 คน เป็นเหมือนคู่อริกันมาตลอด ตั้งแต่วัยรุ่นจนถึงตอนนี้ มันกับลุง แย่งกันขึ้นเป็นผู้ใหญ่บ้านของที่นี้ แต่พักหลังๆนี้ ชาวบ้านก็มักจะให้โอกาสลุงมากกว่า  มันเลยทำลุงอย่างเพื่อให้ลุงหลุดพ้นจากตำแหน่ง  ไอทำนบมันเป็นคนมีอิทธิพลมาก เป็นทั้งพ่อค้าไม้เถื่อน ยาเสพติด มันเลยรู้จักและสนิทกับไอไตรคุณเป็นอย่างดี  "  ลุงมีเล่า
 
 
                 " ใช่ครับ ไอไตรคุณมันเป็นพ่อค้า ขายยาบ้ารายใหญ่ แต่ทำธุระกิจบังหน้า  ถ้ามันได้สร้างโรงแรมที่นี้ มันจะได้ลูกค้ามากมาย ทั้งคนในประเทศและต่างประเทศที่เข้ามาท่องเที่ยวที่นี้ มันเลยทำทุกอย่างเพื่อให้ได้ร่วมลงทุนกับคุณ  " โทโมะพูดก่อนจะหันไปหาแก้ว
 
 
                 " แล้วทำไมต้องมาลงทุนกับชั้ล ทำไมไม่ทำคนเดียว  " แก้วพูด
 
 
                "  1 บริษัทของคนมีชื่อเสียงและเป็นที่นิยมของลูกค้า เค้ามั่นใจในบริษัทของคุณมากกว่าของไอไตรคุณ  2  มันไม่มีเงินมากพอที่จะสร้างโรงแรมระดับ 5 ดาวขึ้น  " โทโมะพูด ทุกคนคิดตาม
 
 
               "  มันเลยทำทุกอย่าง เพื่อให้ได้ไปทั้งที่ดิน และโรงแรม โดยที่มันไม่ต้องเงินสักบาท " ป๊อปพูด โทโมะ และลุงมีพยักหน้า 
 
 
              "  แต่ยังไงลุงสมหมายก็ขายที่ดินให้เราแล้วนี่ค่ะ " แก้วพูด 
 
 
             "  ใช่ ขายให้แล้ว แต่ระหว่างก่อสร้าง ลุงเกรงว่ามันจะมีอุปสรรค ถึงตัวไอไตรคุณมันจะไม่รู้ที่นี้ แต่สมุนของมันมีเยอะ มันพร้อมจะทำทุกอย่าง ลุงไม่อย่างให้เราประมาท" ลุงมีพูด ทุกคนคิดหนัก 
 
 
             "  แต่ช่างก่อสร้างของเราไว้ใจได้นะค่ะ "  แก้วพูด
 
 
            " แต่เงินซื้อได้ทุกอย่างนะ ขนาดนักออกแบบคนเก่า มันยังกล้าหักหลังเราได้เลย  " ป๊อปพูด แก้วคิดหนัก
 
 
            "  ไม่เป็นไร แก้วจะมาดูบ่อยๆ ใครก็ยุ่งกับงานของแก้วไม่ได้  " ลุงมียิ้มให้กับความเด็ดเดี่ยวของแก้ว แต่คนอื่นๆ หนักใจ เพราะแก้วบ้าบิ่นเกินกว่าที่ใครจะห้ามได้
 
 
                "  เหมือนพี่มันไม่มีผิด  " ลุงมีพูด
 
 
                " ถ้าเรื่องบ้าๆแบบนี้ ไม่เหมือนดีกว่านะครับลุง  " ป๊อปมงหน้าลุงมีอย่างหนักใจ
 
 
               " อยู่ทางนี้ลุงจะคอยระวังให้อีกแรง  ยังไงที่ดินผืนนั้น ก็อยู่ในอาณาเขตของลุง  " ลุงมีพูด ทุกคนค่อยโล่งใจ
 
 
               "  ฝากลุงมีด้วยนะค่ะ เดี๋ยวแก้วจะหมั่นมาดูบ่อยๆ "  แก้วพูด  ลุงมีพยักหน้า
 
 
                " ไม่ต้องห่วงหรอก ลุงแค่บอกไว้  ทำอะไรก็อย่าประมาท อย่าไว้ใจใคร แล้วก็ระวังตัวกันด้วยนะ " ลุงมีพูด ลุงคนพยักหน้า                  " งั้นก็ตามอัธยาศรัยเลยนะ เดี๋ยวลุต้องออกไปธุระข้างนอกก่อน  "  ทุกคนยกมือไหว้ลุงมี ก่อนจะหันมาคุยกันอีกครั้ง 
 
 
                  "  ยัยเล็ก พี่ว่า ให้พี่ทำต่อเถอะนะ " ป๊อปเริ่มเป็นห่วงน้อง
 
 
                  " เฮียกำลังสบประมาทแก้วอยู่นะ "  แก้วเคือง
 
 
                   " ชั้ลไม่ได้สบประสาทแต่ เป็นห่วง เข้าใจมั้ยว่าเป็นห่วงงง  " ปีอปเซ็ง เพราะรู้ว่าพูดไปแก้วก็ไม่ฟัง แต่เขาก็เป็นห่วงแก้วมาก 
 
 
                   "  เฮีย ฟังนะ ตอนนี้ไอไตรคุณมันรู้วาแก้วทำงานนี้อยู่ แล้วมันก็รุ้วาแก้วเพิ่งทำงานนี้เป็นงานแรก  มันรู้ว่าแก้วเป็นผู้หญิง มันคงไม่กล้าทำอะไรแก้วหรอก อย่างมากก็แค่ขู่   "  แก้วพูด 
 
 
                  "  ลุงมีเพิ่งบอกไม่เมื่อตะกี้  ว่าอย่าประมาท " ป๊อปพุด แก้วก้มหน้านิ่ง
 
 
                   " ยังไงแก้วก็จะทำ " แก้วพูด
 
 
                   "  ป้า !! " ป๊อปหันมามองฟาง  "  พูดกับมันหน่อยดิ ชั้ลพูดมันคงไม่ฟัง  " ป๊อปหน้าเครียด ฟางจะอ้าปากพูด แต่แก้วยกมือห้ามไว้ 
 
 
                  " ชั้ล ตัด สิน ใจ แล้ว  "  แก้วพูด ฟางส่ายตาไปมา ป๊อปถอนหายใจยาว  เฟย์หมดแรงพิงเก้าอี้  สายใยและอิฐ มองหน้าป๊อป สลับกับแก้ว 
 
 
                  "  ให้เค้าทำไปเถอะ ยังไงผมก็ทำงานนนี้ด้วย ผมไม่ปล่อยให้งานผมพังหรอก อย่าห่วงเลย  " โทโมะพูด แก้วมองอย่างน้อยใจ ที่แท้ก็ห่วงแต่งงาน
 
 
                   "  แกก็ห่วงงานแก แล้วชีวิต ความปลอดภัยน้องสาวชั้ลหละ " ป๊อปโวย
 
 
                  " แก้วดูแลตัวเองได้นะเฮีย "  แก้วพูด ไม่มองหน้าโทโมะ 
 
 
                   "  ผมดูแลเอง " โทโมะพูดอย่างจริงจัง ทุกคนหันมามอง 
 
 
                   "  คิดอะไรกับน้องชั้ลรึเปล่าวะ  " ป๊อปถามอย่าง งง 
 
 
                    "  ผมคิดแต่เรื่องงาน " โทโมะพูด แก้วเหมือนใจหายวาบ รู้สึกจี๊ดๆในใจ แต่ก็ได้แต่เก็บไว้ในใจ เฟย์ ฟาง สายใย หันมองหน้าแก้ว
 
 
                     "  ก็ดี  ชั้ลจะได้ไม่ต้องระวังเรื่องนายอีกคน  " ป๊อปพูด เพราะกลัวโทโมะจะมาม่อแก้ว  
 
 
                    "  แล้วจะบอกเฮียใหญ่ยังไงอีกวะ " ป๊อปเครียด 
 
 
                   "  ถ้าบอกไม่ได้ ก็ไม่ต้องบอกซิค่ะ  "  เฟย์พูด ทุกคนหันมองหน้า 
 
 
                   "  เอ่อ ชั้ลหมายถึง ถ้ามั่นใจว่าทุกคนเอาอยู่ ก็ไม่น่าจะบอกท่านรองประธานเขื่อน เพราะเรื่องมันอาจจะวุ่นวายกว่าเดิม สู้ไม่บอกน่าจะดีกว่า " เฟย์อธิบาย ทุกคนพยักหน้าเห็นด้วย 
 
 
                    " ฉลาดมากครับ น้องเฟย์คนสวย " ป๊อปชื่มชม เฟย์ยิ้ม แก้วหยิกแขนป๊อปที่ออกหน้าออกตาเกินไป  ฟางจ๋อยๆไป 
 
 
                     " น้อยๆหน่อยเฮีย  " แก้วกระซิบ  
 
 
                     "  งั้นก็แยกย้ายๆ ชั้ลจะได้ไปธุระต่อ " ป๊อปพูด ก่อนจะหันไปยักคิ้วกับอิฐ
 
 
                    " เฮียยย  ไม่ให้ไปนะ   "  แก้วพูด เพราะรู้ว่าป๊อปกับอิฐจะไปไหน 
 
 
                    "  เห้ยย  อะไรของแกอีกเนี่ยยย ชั้ลไปแปบเดียวเดี๋ยวกลับแล้ว  " ป๊อปพูด
 
 
                    "  เฮียยย  "  แก้วเรียกป๊อป แต่ป๊อปกับเดินเร็วขึ้นและไม่หันมามองแก้วอีก แก้วขัดใจ
 
 
                    "  เค้าไปไหนกันอะแก้ว  " เฟย์ถามอย่างสงสัย
 
 
                   "  ผับ !! นิสัยเจ้าชู้นิไม่หายจิงๆ  "  แก้วเซ็งๆ แต่คำตอบของแก้วมันทำให้ฟางเซ็งยิ่งกว่า 
 
 
 
                            ทุกคนแยกย้ายกับกลับห้องนอน  แก้วนอนไม่หลับ เพราะ เป็นห่วงป๊อป เช่นเดียวกับฟาง  เฟย์และสายใยหลับไปแล้ว  แก้วเดินเข้าไปในห้องน้ำ เปลี่ยนชุดและเดินออกมา ก่อนจะชะเงอมองทุกคน พอเห็นว่าหลับแล้ว ก็รีบเปิดประตูออกมา แต่หารู้ไม่ว่าฟาง แกล้งหลับ 
 
 
                     "  พี่หลับยังค่ะ " ฟางคุยโทรศัพท์กับโทโมะเบาๆ 
 
 
                     ( รู้แล้วจะโทรมาบอกอะไร แค่นี้นะ ) โทโมะที่ยังไม่หลับเพราะคิดมากเรื่องโรงแรม เดินออกมานอกห้อง ก็เห็นแก้วที่กำลังจะขึ้นไปบนรถ ก็เดินตามไปทันที
 
 
                      "  จะไปไหน !  " โทโมะถาม 
 
 
                      "  มาได้ยังไงเนี่ยยย  " แก้วบ่นยาว
 
 
                      " ชั้ลถามว่าจะไปไหน  " โทโมะเสียงหนักขึ้น
 
 
                      " จะไปตามหาเฮีย  ไม่รู้ทำไมยังไม่กลับมาอีก " แก้วพูด
 
 
                      " จะไปตามทำไม เดี๋ยวก็กลับมาเองแหละ ลงมา "  โทโมะลากแก้วลงมาจากรถ แล้วพาเข้าไปในห้อง
 
 
                      " ลากเข้ามาในห้องทำไมเนี่ย  เดี๋ยวคนอื่นมาเห็นก็เข้าใจผิดกันพอดี  " แก้วพู ด เธอพยามจะเดินออกจากห้อง แต่โทโมะดึงแขนเอาไว้ 
 
 
 
                    "  จะเข้าใจผิดทำไม คนเป็นแฟนกัน อยู่ด้วยกันมันแปลกตรงไหน  " โทโมะพูด ก่อนจะยื่นหน้าเข้ามาหาแก้ว แก้วผลักหน้าโทโมะ จนหน้าหงาย
 
 
 
 
                   "  จร๊ เป็นแฟนกัน จร๊ แต่เป็นแค่ในนาม   " แก้วพูด แล้วจะเดินออกไป 
 
 
 
                  "  ชั้ลมีเรื่องจะคุย   " โทโมะพูด แก้วหยุดเดินแล้วหันกับมา
 
 
 
                   " คุยแต่เรื่องงานนะ เรื่องอื่นชั้ลไม่คุย เพราะชั้ลคิดแต่เรื่องงาน  " แก้วได้ทีก็เอากลับ  โทโมะชะงัก 
 
 
 
                   "  ก็ใช่ นะสิ ชั้ลจะคุยเรื่องงาน เรื่องอื่นจะคุยทำไม " โทโมะพูดหน้าตาเฉย  แก้วสิ้นหวังทันที คิดว่าโทโมะคงไม่ได้มีใจให้กับเธอแน่นอน 
 
 
 
                   " งั้นก็ว่ามา  " แก้วพูด 
 
 
 
                    "  เราน่าจะอยู่ด้วยกัน  " โทโมะพูด แก้วอึ้ง หันไปมองโทโมะ
 
 
 
                    "  จะบ้าหรอ เฮียเอาชั้ลตายหนะสิ  " แก้วพูด 
 
 
 
                    " ก็อย่าให้รู้สิ ยังไงเราก็ต้องมาดูงานที่นี้อยู่แล้ว สู้อยู่ที่นี้ไปเลยไม่ดีกว่าหรอ " โทโมะพูด  แก้วคิดตาม
 
 
 
                   " แล้วงานที่บริษัทของนายหละ " แก้วพูด 
 
 
 
                   " ชั้ลจะอยู่บริษัท 5 วัน อยุ่ที่นี้ 2 วัน " โทโมะพูด 
 
 
 
                   " อ่อ จะให้ชั้ลว่าเฝ้าที่นี้ 2 วันกับนาย ใช่มั้ย " แก้วพูด 
 
 
 
                   " ป่าว เธอต้องอยู่กับชั้ลทุกวัน เธอต้องบอกพี่เธอว่าเธอย้ายมาอยู่ที่นี้  มาดูงานที่นี่ "  โทโมะพูด
 
 
 
                    " จะบ้าหรอ  ยังไงเฮียก็รู้ว่าชั้ลไม่ได้มาที่นี้  "แก้วพูด 
 
 
 
                    "  ไม่รู้หรอกน๊า  อย่าลืมสิ ว่าเรายังมีฟางฟับเฟย์ช่วยนะ " โทโมะพูด 
 
 
 
                   "  โอเค 2 วันชั้ลจะมาอยู่ที่นี้ แล้วอีก 5 วัน ชั้ลจะไปอยู่ที่ไหน นอนวัดหรือไง " แก้วพูด 
 
 
 
 
                   " คอนโดของชั้ล "  โทโมะพูด
 
 
 
                   "  แล้วแม่นายหละ จะยอมหรอ ยิ่งไม่ชอบหน้าชั้ลอยู่นะ  " แก้วพูด
 
 
 
 
                   "  ชั้ลจัดการเอง เธอไม่ต้องห่วง  " โทโมะพูด 
 
 
 
                   "  โอ้ยย เยอะแยะ จริงๆ เอางี้ๆ 2 วันที่มาดูงาน ชั้ลจะมาอยู่ที่นี้กับนาย แต่วันอื่นๆ เราก็ต่างคนต่างอยู่  "  แก้วพูด   
 
 
 
                 "  ไม่ได้ ชั้ลกลัวไอไตรคุณมันทำร้ายเธออีก "  โทโมะหลุดพูดจุดประสงค์ที่แท้จริงของเขาออกมา เล่นเอาแ้วใจเต้นแรงไม่เป้นจังหวะ แต่เธอก็พยามห้ามใจตัวเองโดยคิดว่าเขาคงทำเื่องาน เพื่องานเท่านั้น
 
 
 
                  "  อย่าคิดมากเลย ยังไงชั้ลก็มีเฮีย ตั้ง 2 คน คงไม่มีใครกล้าทำออะไรชั้ลหรอก " แก้วพูด
 
 
 
                 " แล้วเฮียของเธอ เค้าอยูกับเธอตลอดเวลารึปล่าวหละ " โทโมะถาม  แก้วส่ายหน้า 
 
 
 
               " เชื่อชั้ลเถอะน๊า มาอยุ่กับชั้ล ยังไงเธอก็รับผิดชอบเรื่องโรงแรมอย่างเดียวไม่ใช่หรอ ทำโรงแรม ยังไงก็ต้องปรึกษาชั้ลทุกเรื่องอยู่แล้ว มาอยู่ด้วยกัน ชั้ลได้ไม่ต้องพะวงหน้าพะวงหลัง ได้ทำงานสบายใจหน่อย  " โทโมะพูด 
 
 
               '  งานอีกและ ' แก้วได้แต่คิดในใจ 
 
 
 
               " เดี๋ยวชั้ลจะคุยกับ 2 เฮียอีกที " แก้วพูด 
 
 
 
               '  ถ้าทุกอย่างลงตัวนะ ชั้ลจะได้ทำงานเสร็จเร็วขึ้น และที่สำคัญจะได้กันสายคลุมถุงชนของแม่ซะที  " โทโมะพูด 
 
 
 
                " จร๊  " แก้วตอบสั้นๆ แล้วเดินออกจากห้องไป อย่างน้อยใจ โทโมะมองตาม ก่อนจะพูดกับตัวเองเบาๆ 
 
 
 
               " ที่สำคัญกว่านั้น เธอจะได้อยู่ในสายตาชั้ลตลอดเวลา " โทโมะพูดเบาๆกับตัวเอง  ผิดกับแก้วที่ยืนอยู่หน้าห้อง หน้าเซ็งเหมือนตูดเป็ด ก่อนจะบ่นพรึมพรำกับตัวเอง
 
 
 
               "  คิดถึงแต่เรื่องตัวเอง  คิดถึงแต่เรื่องงาน  ก็ดี  ชั้ลจะได้รู้ว่าชั้ลควรวางตัวยังไง " แก้วพูดก่อนจะเปิดสะบัดแขนอย่างเซ็งอารมณ์เข้าไปในห้อง  แก้วล้มตัวลงนอน โดยไม่ทันสักเกตุว่าคนที่นอนอยู่บนเตียงข้างๆตนหายไปไหน 
 
 
 
 
                                หน้าบ้านลุงมี  ป๊อปในสภาพที่เมาไม่รู้เรื่อง พอๆกับอิฐ  ป๊อปขับรู้เฉไปเฉมาจดมาจอดอยู่หน้าบ้านลุงมี ฟางนอนไม่หลับออกมาเดินเล่นข้างนอก ก็เห็นป๊อปที่เินเข้ามา 
 
 
 
 
                   "  เข้าห้องไปก่อนเลยนะไออิฐ เดี๋ยวชั้ลตามเข้าไป  " ป๊อปพูดฟังไม่ค่อยรู้เรื่องเท่าไหร่  อิฐพยักหน้าแล้วเดินเข้าห้องไป  ฟางเดินมาแอบมองป๊อป 
 
 
 
                   "  น้องดาวจร้าา พี่นอนก่อนนะจร๊  ไม่ไหวจริงๆ ทั้งมึน ทั้งเพลีย  " ป๊อปพูด ฟางยืนฟังนิ่ง ก่อนจะเดินเข้าไปใกล้ขึ้น
 
 
 
                   "  ได้เจอกันอีกสิจร๊  เดี๋ยวพี่จะแวะมาเยี่ยมบ่อยๆ " ป๊อปพูด  ฟางเดินเข้าไปแอบอยู่หลังพุ่มไม้
 
 
 
                   "  จร้า  รักสิจร๊ รักตั้งแต่แรกเห็นเลย  " ป๊อปพูดประโยคนี้ เล่นเอาฟางแอบจุกไปเหมือนกัน  
 
 
 
                  "  นี้ชั้ลแอบชอบผู้ชายแบบนี้ไปได้ยังไงนะ " ฟางรู้สึกผิดหวังกับตัวเอง หันหลังจะเดินกลับ 
 
 
                  เกร็กก ๆ  ฟางเหยียบกิ่งไม้   ป๊อปที่คุยดทรศัพท์อยู่ได้ยินรีบวางสายแล้วเดนมาทันที เพราะคิดว่าเป็นโจร
 
 
 
               "  หยุดอยู่ตรงนั้นแหละ ถ้าไม่หยุด ชั้ลยิงไส้เละแน่  " ป๊อปขู่แต่ที่จริงก็ไม่ได้มีปืน  ฟาตกใจกลัว ยืนนิ่งอยู่กับที่  ป๊อปเดินโซเซเข้ามาหยุดตรงหน้าฟาง 
 
 
 
              "  โจรสาวนี้เอง มาทำอะไรจร๊ น้องสาว  " ป๊อปที่เมาจนไม่ได้สติ สลึมสลือ พอเหนว่าเป็นผู้หญิงก็เข้าหาทันที ป๊อปเข้าไปกอดฟางไม่แน่น ฟางพยามดิ้นหนี
 
 
 
              "  ตัวนิ๋มนิ่ม  หอมอีกต่างหาก มายืนทำอะไรอยู่ตรงนี้ค่ะคนดีของพี่  " ป๊อปพูด ฟางระอา พยามผละออกแต่ป๊อปรัดแน่นขึ้น 
 
 
 
              "  มีดิ้นด้วย  ดิ้นอีกดิ้นอีก  ดิ้นเยอะๆเลยพี่ชอบ  " ป๊อปยิ่งกอดแน่นขึ้น ฟางยิ่งดิ้น ก็ยิ่สัมผัสกับตัวป๊อปทุกส่วน  ฟางเริ่มโกรธและโมโหกับสิ่งที่ป๊อปทำ 
 
 
 
             "  ปล่อยชั้ลนะ !! " ฟางตะคอกใส่ ป๊อปนิ่งไป ก่อนจะยิ้มออกมา
 
 
 
              "  ป้านี้เอง แหมป้า กอดนิดกอดหน่อยทำเป็นเขิลอายไปได้ ทำยังกับไม่เคย  " ป๊อปพูด ฟางดิ้นหนีจนหลุด 
 
 
 
             " ชั้ลมันไม่ใช่คนทั่วถึงแบบนายนะ ! "  ฟางพูด 
 
 
 
             "  อย่ามาทำพุดดีไปหน่อยเลย ชั้ลเห็นผู้หญิงก็พูดแบบนี้ทุกคนแหละ พอเอาเข้าจริง ก้ร้องจนเสียงหลงทุกคน  " ป๊อปพูด 
 
 
                  เพลี๊ยะ  !!!  ฟางตบย่างแรงจนป๊อปตั้งสติได้  แต่ด้วยความโกรธที่โดนตบ ป๊อปก็กระชากร่างเล็กเข้ามากอด กอดจะบดขยี้ริมฝีปากฟางอย่างเร้าร้อน ร่างสูงบีบกรามหญิงสาวที่กัดฟันแน่นจนต้องยอมปล่อยออก ก่อนที่เขาจะสอดแทรกลิ้นเข้าไปในโพร่งปากของเธออย่างเร็ว ลิ้นหนาล่ตามลิ้นหญิงสาวที่พยามหนี ราวกับเป็นการสั่งสอนในความโอหังของเธอ เขาทำจนสาแก่ใจก่อนจะปล่อยเธอให้เป็นอิสระ ฟางหยุดนิ่งไม่โต้ตอบอะไร ไม่มองหน้าป๊อป แต่อยู่ๆ น้ำตาเธอก็ไหลออกมา   ฟางเอาแต่ยืนร้องไห้ ร้องไหนอย่างหนักจ เธอนั่งลงกับพื้นและปล่อยโฮออกมา จนทำให้ป๊อปรู้สึกผิดเป็นอย่างมาก 
 
           
               
 
                  "  ป้า ชั้ลขอโทษ  อย่าร้องสิป้า  "  ป๊อป จับแขนเล็กอย่างเบามือ ฟางไม่พูดอะไรเอาแต่ปิดหน้าร้องไห้ 
 
 
 
                  "  ฟาง  พี่ขอโทษ  อย่าร้องไห้สิ  ฟาง ฟาง  " ป๊อป รู้สึกผิด พยามพูด แต่เธอก็ยังไม่หยุดร้องไห้ 
 
 
 
                   "  ทำไมทำแบบนี้  ฮือออ ฮืออ ฮืออ " ฟางพูด
 
 
 
                  " ก็เธอมาตบหน้าชั้ล ชั้ลก็โกรธสิ  " ป๊อปพูด
 
 
 
                  " แล้วทำไมไม่ตบหน้าชั้ลกลับหละมาทำแบบนี้ทำไม ชั้ลไม่ชอบ  " ฟางโวยวาย
 
 
 
                 "  ก็จูบมันได้กำไรกว่า  อีกย่างชั้ลไม่ทำร้ายผุ้หญิง " ป๊อปพูด 
 
 
                "   ถ้าจะทำแบบนี้ ไปเอาปืนมายิงชั้ลดีกว่ามั้ย  " ฟางพูด 
 
 
 
                " ขนาดนั้นเลยหรอป้า  " ป๊อปอึ้งไป ไม่คิดว่าฟางจะรู้สึกได้ขนาดนั้น 
 
 
 
                 "  ผู้ชายมันก็เลวแบบนี้ทุกคนนั้นแหละ ไอคนเลว ไอคนฉวยโอกาส  ไอพวกเห็นผู้หญิงเป็นของเล่น  " ฟางหยุดร้องไห้แต่ยังดวยไม่เลิก 
 
 
 
                 "  เห้อ  ป้า นิ ความคิดป้าจริงๆ ไม่น่าเชื่อว่ายังมีผู้หญิงแบบป้าอยุ่อีก  " ป๊อปอึ้งๆ ชื่มชมฟาง  ที่ผ่านมาเขาไม่เคยเจอผู้หญิงแบบนี้มาก่อน
 
 
 
                "  ชั้ลไม่ใช่พวกผู้หญิงของคุณนะ ที่คิดจะทำอะไรก็ได้  " ฟางพูด 
 
 
 
                " ก็จริงอย่างที่ป้าพูดนะ  ชั้ลก็เจอแต่ผู้หญิงง่ายๆ พาไปไหนก็ไป จูบก็จูบ เอาก็เอา ง่าย   "  ป๊อปพุด 
 
 
 
               "  คุณก็เลยคิดว่าชั้ลเป็นแบบนั้น  " ฟางพูด 
 
 
 
                "  ป่าวไม่ได้คิดแบบนั้น  แต่เมื่อกี้โมโห ก็เลย จุ๊บ ไป 1 ที แบบนานๆ " ป๊อปทำท่าจุ๊บไปที่ฟาง ฟางหน้านิ่วคิ้วขมวดทันที ป๊อปยกมือขอโทษ
 
 
                "  ครั้งแรกหรอ  " ป๊อปถามอย่างจริงจัง  ฟางไม่ตอบ แต่ลุกขึ้นจะเดินเข้าห้อง
 
 
               " ยังไงก้ขอโทษแล้วกัน ที่หลังจะไม่ทำอีก ยกโทษให้ชั้ลด้วย  " ป๊อปพูดไล่หลังไป ฟางหยุดเดินแล้วหันกลับมา
 
 
 
               " ไม่  " ฟางพูด  ป๊อปเดินมาใกล้ๆ แล้วกระซิบข้างหู
 
 
 
               "  ชั้ลไม่ได้ขอร้องให้เธอหายโกรธ แต่ชั้ลสั่งให้ป้าหายโกรธ " ป๊อปพูดจบก็ถอนหน้าออกมา ฟางหันกับไปมองหน้า
 
 
 
              " ผมหอมเนอะ ^^ " ป๊อปพูด ก่อนจะยิ้มให้ฟาง แล้วเดินเข้าห้องไป  ฟางเดินเข้าห้อง แล้วล้มลงนนบนเตียง  เธอ จับริมฝีปากตนเอง แล้วเผลอนึกถึงตอนที่ป๊อปจูบเธอ  ก่อนจะขยี้ปากอย่างแรง