เปิดหัวใจรับฉันเข้าไปได้ไหมเธอ

 

 

 

 

                           หลังจากกลับจากดูที่เพื่อสร้างโรงแรม ป๊อป ฟาง เฟย์ แก้วและโทโมะ นัดประชุมอีกครั้งที่ร้านอาหารใหญ่ โดยปิดเรื่องนี้ไม่ให้เขื่อนรู้

 

 

 

 

 

           "  เดี๋ยวให้ทีมงนก่อสร้างเริ่มงานได้เลยนะ " ป๊อปพูด ทุกคนพยักหน้า

 

 

           "  เฮีย  คือ แก้วมีเรื่องจะปรึกษา  " แก้วพูด 

 

 

 

             "  อะไร  "  ป๊อปพูด  ทุกคนตั้งใจฟัง 

 

 

 

             "  คืออ  คืออว่าแก้วว ถ้าแก้วไปอยู่ที่นู้เลยด้รึปล่าว " แก้วพูดอย่างเกรงกลัว ป๊อปมองหน้าแก้วราวกับจะเอาเรื่อง สายตาของป๊อปดูก็รู้ว่าเขาไม่อนุญาตให้แก้วไป 

 

 

 

              "  ชั้ลให้แค่ 2 วันเท่านั้น " ป๊อปยื่นคำขาด 

 

 

             "  แต่...  "  โทโมะพยามจะชวนพูด 

 

 

              " อย่าขัดคำสั่ง ชั้ลจะมาทำงานนี้เอง  " ป๊อปพูดจบก็เดินไปทันที แก้ว โทโมะ มองหน้ากกันว่าจะเอายังไงต่อ ทั้งคู่หันไปขอความช่วยเหลือ ฟางชี้นิ้วมาที่ตัวเอง ก่อนจะทำหน้าบูด แต่ก็ยอมช่วย ฟางเดินตามป๊อปไปทันที 

 

 

              "  คุณ รอด้วยซิ " ฟางวิ่งไปดักหน้าป๊อป 

 

 

              "  อยากโดนจูบหรอ ถึงได้ตามชั้ลมา  " ป๊อปส่งสายตาเจ้าชู้ ฟางมองอย่างไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่ 

 

 

              " ชั้ลอยากให้คุณคิดเรื่องของแก้วดีๆ อีกสักครั้ง " ฟางพูดอย่างจริงจัง ป๊อปเบือนหน้าหนี 

 

 

              " ชั้ล คิด ดี แล้ว " ป๊อปพูดเน้นทุกคำ 

 

 

               "  ถ้าจะฝากลุงมีไว้ 5 วัน คุณไม่คิดหรอว่ามันจะเป็นภาระของลุงมีมากเกินไป " ฟางพูด ป๊อปคิดตาม 

 

 

               "  แล้วมันไม่อันตรายไปหน่อยหรอ ที่จะให้แก้วไปอยู่แบบนั้นตามลำพัง " ป๊อปซีเรียส ฟางเองก็คิดไม่ต่างกัน 

 

 

               "  แต่คุณก็ไปหาแก้วได้หนิ ขับรถไปไม่กี่ชั่วโมงก็ถึงแล้วนะ " ฟางพูด 

 

 

               "  ชั้ลเป็นห่วงแก้ว  แล้วชั้ลก็ไม่ไว้ใจไอไตรคุณ ขนาดวันนั้น เราอยู่กันเยอะแยะ มันยังกล้าทำกับแก้วได้เลย แล้วถ้ามันรู้ว่าแก้วไปอยู่ที่นั้น แก้วไม่แย่หรอ " ป๊อปพูด ฟางนิ่งไป 

 

 

 

              " แต่คุณโทโมะก็อยู่ด้วยหนิ คุณก็เห็นว่าวันนั้น เค้าสามารถช่วยแก้วได้ " ฟางพูด ป๊อปนิ่งไป 

 

 

              " แต่ชั้ลไม่ไว้ใจมัน " ป๊อปพูด ฟางหนักใจ 

 

 

 

              " แล้วถ้าไป โดยที่มันไม่รู้ว่าเป็นแก้วหละค่ะ " แก้วที่แอบซุ้มดูอยู่ เมื่อเห็นสถานการณ์ไม่ดีนัก เลยคิดแผนใหม่แล้วออกมาเผชิญหน้ากับป๊อปทันที  ป๊อป ฟาง หันไปมองแก้วอย่างไม่เข้าจในสิ่งที่พูด 

 

 

              "  แก้วจะปลอมตัวเข้าไป กับพี่โทโมะ " แก้วพูด ป๊อปนิ่งคิด 

 

 

 
              "  ไอไตรคุณมันไม่ได้โง่นะแก้ว " ป๊อปพูด 

 

 

               " แต่มันก็ไม่ฉลาดพอที่จะคิดว่าแก้วกล้าเสี่ยงถึงขาดที่ยอมไปอยู่ที่นู้น " โทโมะเสริม 

 

 

              "  คนของมันเยอะ แล้วเราก็ไม่รู้ว่าใครดีใครร้าย " ป๊อปพูด 

 

 

              " อย่าลืมสิค่ะพี่ป๊อป ว่าเรายังมีลุงมีช่วยอยู่ " เฟย์เสริม ป๊อปนิ่งคิด 

 

 

              "  นี่ตกลงจะไปให้ได้ใช่มั้ย " ป๊อปจนมุม แก้วพยักหน้าอย่างเกรงๆ ป๊อปหน้าเครียดทันที

 

 

 

              "  ไม่ต้องห่วงหรอกน๊า ผมยังอยู่ทั้งคน " โทโมะพูด แก้วใจสั่นแต่เก็บอาการ ป๊อปมองโทโมะอย่างไม่เชื่อในคำพูดเท่าไหร่นัก ฟาง เฟย์แอบฟินไปกับคำพุดของโทโมะ

 

 

              "  แกแน่ใจนะ " ป๊อปพูด โทโมะพยักหน้า 

 

 

             " แล้วแกมีแฟนแล้วยัง " ป๊อปถาม เพราะกลัวโทโมะจะคิดเกินเลยกับแก้ว 

 

 

             "  ชั้ลมีคนที่ชั้ลรักอยู่แล้ว แล้วเค้าก็ไม่ใช่น้องสาวของนาย " แก้วสะอึก จุกจนพูดไม่ออก เธอมองหน้าโทโมะ ก่อนจะเบือนหน้าหนีไปทางอื่น ดวงตาหวานร้อนผ่าวๆ จนเริ่มแดง เฟย์ ฟางก็แอบจุกไปเหมือนกัน 

 

 

 

            "  ก็ดี  แล้วจะไปกันวันไหน ไปอยู่ที่ไหน ยังไง " ป๊อปพูด 

 

 

 

 

             "  ชั้ลให้ลูกน้องไปดูบ้านไว้ให้แล้ว บ้านหนึ่งหลัง มีสองห้องนอน  เราจะไปพรุ่งนี้" โทโมะพูด ป๊อปอึกอัก

 

 

 

 

            " แกคงไม่รักแกน้องชั้ล " ป๊อปพูดเชิงคำถาม 

 

 

 

 

             " คำพูดของชั้ลเมื่อกี้มันยังไปชัดเจนอีกหรอ " โทโมะพูด ป๊อปพยักหน้าเข้าใจ แก้วสะอึก จุกไปอีกรอบ ฟาง เฟย์มองแก้วอย่างเห็นใจ แววตาของเพื่อน มันทำให้ฟาง เฟย์รู้ทันทีว่าแก้วคิดอะไรกับโทโมะ 

 

 

 

 

             "  โอเค งั้นตามนี้แล้วกัน วันไหนชั้ลว่างๆ ชั้ลจะไปค้างด้วย แต่เรื่องนี้ต้องปิดเป็นความลับ ห้ามให้เฮียใหญ่รู้เด็ดขาด " ป๊อปออกคำสั่ง ทุกคนพยักหน้ารับคำ ก่อนจะแยกย้ายกันกลับที่ทำงาน แก้วรีบเดินตามป๊อปไปโดยไม่ลาโทโมะ โทโมะได้แต่มองตามแก้วอย่างไม่เข้าใจ เขาหันมามองฟาง หมายจะถามว่าแก้วเป็นอะไร แต่ฟางกลับเดินหนีไปกับเฟย์สะงั้น 

 

 

 

 

 

 

 

                            บ้านโทโมะ  อินอร โทโมะ ฟาง นั่งทานข้าวมื้อค่ำกันอยู่ หลังจากท่านข้าวเสร็จ โทโมะก็เปิดประเด็นทันที 

 

 

 

 

           " พรุ่งนี้ผมจะไปอยู่ที่คอนโด " โทโมะพูด อินอรมองหน้าไม่พอใจ ฟางได้แต่นั่งทำใจว่าอีกไม่นานก็จะเกิดสงครามกลางบ้านแน่นอน 

 

 

 

 

            "  ทำไมต้องไปอยู่ที่คอนโด " อินอรถามเสียงหนัก 

 

 

 

 

              "  ช่วงนี้ผมทำงานหนัก ผมอยากอยู่ใกล้ที่ทำงาน อีกอย่างผมต้องไปดูงานที่ต่างจังหวัดบ่อย " โทโมะพูด 

 

 

 

 

               " แกจะหนีหนูสายใยใช่มั้ย ไอโมะ " อินอรพูดเสียงดังขึ้น 

 

 

 

 

              "  เราเจอกันทุกวัน เพราะแม่ให้เค้าไปทำงานที่บริษัทผม แค่นี้มันยังไม่พออีกหรอ "  โทโมะพูด อินอรนิ่งไป 

 

 

 

 

              "  เอาเป็นว่าผมยุ่งเรื่องงานจริงๆ ไม่ได้คิดจะหนีสายใย ขอให้แม่เข้าใจด้วย ผมจะไปนอนคอนโดพรุ่งนี้เลย " โทโมะพูดจบก็เดินขึ้นห้องไปทันที อินอรจะหันมาถามฟาง แต่ฟางก็รีบเดินหนีไปอีกคน 

 

 

 

 

              " อย่าให้ชั้ลรู้นะ ว่าแอบไปกกกับนังเด็กแก้ว ไม่งันชั้ลเอาตายแน่ " อินอรพูด 

 

 

 

 

 

 

 

                        บ้านแก้ว  แก้วเข้าไปคุยกับป๊อปในห้อง 

 

 

 

 

 

               "  เฮีย จะบอกเฮียใหญ่ยังไงดี " แก้วหน้าเครียด 

 

 

 

 

               " เดี๋ยวคุยให้เอง ไปนอนเถอะไป นี้ก็เที่ยงคืนแล้ว " ป๊อปพูด แม้จะเป็นห่วงแก้วมากเหลือเกิน แต่ก็ไม่อาจข้ามเหตุผมเรื่องงานของแก้วไปได้ 

 

 

 

 

               " แก้วขอบคุณมากนะ ที่เฮียเข้าใจแก้ว "  แก้วกอดป๊อปอย่างอ้อนๆ ป๊อปกอดตอบ 

 

 

 

 

               " เฮียเป็นห่วงแก้วมากรู้ใช่มั้ย  แก้วต้องดูแลตัวเองดีๆนะ มีปัญหารีบโทรหาเฮีย เฮียจะไปหาทันที " ป๊อปพูด ในตาเขาแดงๆ เหมือจะร้องไห้ 

 

 

 

 

               " แก้วจะแวะมาหาเฮียบ่อยๆนะ เฮียก็ไปหาแก้วบ้างนะ แก้วคิดถึง " แก้วพูด 

 

 

 

 

               "  อือ  ไป กลับน้องไปนอนได้แล้ว เดี๋ยวไอเฮียใหญ่มันสงสัยกันพอดี " ป๊อปหอมแก้มแก้ว ก่อนจะดันน้องออกจากน้องนอน 

 

 

 

 

                "  นี้กูคิดถูกหรือคิดผิดวะเนี่ย  " ป๊อปทิ้งตัวลงนอนก่อนจะบ่นๆกับตัวเอง  แต่มันไม่ทันแล้วนะป๊อป - - !

 

 

 

 

 

 

                       เช้าวันใหม่ แก้วเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋า ป๊อปรีบเอากระเป๋าแกวใส่ท้ายรถก่อนที่เขื่อนจะลงมา 

 

 

 

 

 

                "  เฮีย แก้วไปดูเรื่องโรงแรม 3-4 วันนะ " แก้วพูด ระหว่างทานข้าวกับเขื่อนกับป๊อป 

 

 

 

 

               " ไปหลายวันจัง ไปกับใคร นอนที่บ้านลุงมีรึปล่าว " เขื่อนพูด แก้ว ป๊อปมองหน้ากัน

 

 

 

 

               " ก็ไปกับโทโมะนั้นแหละ ผมให้ไปพักที่บ้านลุงมี ปลอดภัย 100 % " ป๊อปพูด ในใจรู้สึกผิด 

 

 

 

 

               "  ก็ไปสิ แต่ระวังตัวด้วยนะ มีอะไรรีบโทรมาบอกทันที  อีก 2 วันเฮียจะตามไป  " เขื่อนพูด แก้ว ป๊อปชะงัก 

 

 

 

 

               " เฮียใหญ่จะไปทำไม " แก้วถาม ป๊อปสะกิดเท้าแก้ว เพราะกลัวเขื่อนจะสงสัย เขื่อนมองหน้าแก้วอย่างจับผิด 

 

 

 

 

               " แล้วจะตกใจทำไม  ชั้ลก็พาเฟย์ไปดูงานนะสิ เค้าเป็นคนออกแบบ เค้าก็ต้องคุมงานด้วย " เขื่อนพูด แก้วถอนหายใจโล่งอกทันที 

 

 

 

 

 

                       ร้านอาหารแห่งหนึ่ง  เฟย์ ฟาง โทโมะมานั่งรอแก้ว  

 

 

 

 

            " พี่ยังไม่ลืมผู้หญิงคนนั้นอีกหรอ " ฟางถาม เฟย์มองโทโมะ รอฟังคำตอบ แต่โทโมะกลับนิ่งเงียบไม่ตอบคำถามใดๆ 

 

 

 

             

 

             "  ไอป้า การงานไม่มีทำหรือไง มานั่งว่างอยู่ที่ร้านอาหารเนี่ย " ป๊อปบ่นทันทีที่เห็นฟาง

 

 

 

 

             " ก็มาส่งแก้ว เดี๊ยวก็กลับ " ฟางพูด   

 

 

 

 

               " แล้วจะไปตอนไหนเนี่ย นี่ก็เกือบเที่ยงแล้ว ไปได้แล้วมั้ง  " ป๊อปพูด เพราะกลัวจะถึงไปค่ำๆ 

 

 

 

 

               "  งั้นไปเลยแล้วกัน  ไหนกระเป๋าหละ " โทโมะพูด ก่อนจะหันไปถามแก้ว ที่นั่งไม่พูดไม่จา 

 

 

 

 

                "  อยู่ในรถ งั้นก็ไปเลย " ป๊อปลุกขึ้น แก้วลุกตาม โทโมะมองแก้วอย่างไม่เข้าใจ ฟาง เฟย์เดินตามแก้วออกไป 

 

 

 

 

 

 

 

                 ภายในรถ  แก้วเอาแต่นั่งเงียบไม่พูดไม่จา โทโมะได้แต่มองแก้วเป็นระยะๆ จนเขาเองก็เริ่มอึดอัดจนทนไม่ไหว

 

 

 

 

               " นี่เป็นอะไร ทำไมไม่พูดไม่จา ลืมพาปากมาหรือไง " โทโมะจอดข้างทางถามแก้ว 

 

 

 

 

               "  ก็ปล่าวหนิ ปกติดี แค่เหนื่อยๆนิดหน่อย " แก้วพูด

 

 

 

 

               " ชั้ลก็นึกว่าเธอโกรธอะไรชั้ลซะอีก " โทโมะพูด แก้วนิ่งไม่ตอบอะไร 

 

 

 

 

               " แล้วมาที่นี้ทำไมเนี่ย " แก้วพูดเมื่อเห็นโทโมะเลี้ยวรถเข้า คอนโด 

 

 

 

 

               "  คืนนี้พักที่นี้ก่อน พรุ่งนี้ค่อยไป ลูกน้องชั้ลยังทำความสะอาดบ้านไม่เสร็จ " โทโมะพูด ก่อนจะเดินลงจากรถ แล้วไปหยิบกระเป๋าของเขาและเธอลงมา  แล้วเดินเข้าไปในคอนโด แก้วเดินตามไป 

 

 

 

 

              " นายน่าจะบอกชั้ลก่อนนะ ชั้ลจะได้ไปพรุ่งนี้ ไม่ตองมาที่นี้ " แก้วเดินโวยวายตามหลงโทโมะ 

 

 

 

 

              " ก็เอาของมาเก็บไว้ก่อนไง ต่อไปเธอก็ต้องมาอยู่ที่นี้บ่อยๆ " โทโมะพูด แก้วไม่เข้าใจ

 

 

 

 

              " ชั้ลไม่อยู่ ชั้ลจะกลับบ้าน เอากระเป๋ามา " แก้วโวยวาย 

 

 

 

 

               "  อย่าเรื่องมากได้มั้ย  ยังไงเธอก็ต้องอยู่กับชั้ล " โทโมะออกคำสั่ง ก่อนจะดึงแก้วที่ยืนอออยู่หน้าประตูเข้ามาในห้องแล้วปิดประตูทันที 

 

 

 

 

                "  ก็ชั้ลไม่อยากอยู่ " แก้วพูด 

 

 

 

 

                "  อยู่ๆไปเถอะ เพื่อแม่ชั้ลพาสายใยมาที่นี้จะได้เห็นว่าเราอยู่ด้วยกัน แม่ชั้ลจะได้เลิกคิดเรื่องจับคู่ชั้ลกับสายใยสักที " โทโมะพูด แก้วนิ่งไป 

 

 

 

 

                " นายนี้คิดถึงแต่เรื่องตัวเองเนอะ ไม่คิดบ้างหรอ ว่าถ้าพ่อรู้ เฮียรู้ ชั้ลจะโดนอะไรบ้าง  " แก้วน้อยใจ 

 

 

 

 

                " มีฟางกับเฟย์ ช่วยควบคุมอยู่ ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงหรอกน๊า ทำใจให้สบายเถอะ " โทโมะพูด  แก้วยิ่งน้อยใจใหญ่

 

 

 

 

                " ไม่รู้ชั้ลคิดถูกหรือคิดผิด ที่ทำตามข้อตกลงบ้าๆของนาย " แก้วพูด โทโมะมองหน้าแก้วอย่างไม่พอใจ 

 

 

 

 

                 "  ทำไม คิดจะผิดสัญญากับชั้ลหรอ " โทโมะพูด  

 

 

 

 

 

                 " เมื่อไหร่คนรักของนายจะกลับมา " แก้วพูด ใจหนึ่งเธอจะอยากให้เรื่องนี้มันจบโดยเร็ว เพราะถ้าคนรักของโทโมะกลับมา เขาก็จะไม่ถูกบังคับให้แต่งงานกับคนที่เขาไม่ได้รัก แล้วสัญญาเป็นแฟนจอมปลอมระหว่างเขกับเธอมันก็จะจบโดยเร็วสักที  

 

 

 

 

                 " ชั้ลไม่ชอบให้ใครมายุ่งเรื่องส่วนตัวของชั้ล " แก้วสะอึกไป ไม่คิดว่าโทโมะจะพูดแบบนี้ และสีหน้าแววตาของเขาในตอนนี้เหมือนโกรธกับคำถามของเธอมาก 

 

 

 

 

                 "  โอเค ชั้ลขอโทษแล้วกัน ต่อไปชั้ลจะไม่ยุ่งเรื่องส่วนตัวของนายอีก " แก้วพูดจบก็เดินออกจากห้องไป โทโมะได้แต่มองตาม 

 

 

 

 

 

 

 

                            ห้องทำงานของป๊อป ขณะที่ฟางกำลังรอเอกสารจากป๊อปที่กำลังเซ็นอยู่ เธอก็คิดถึงคำพูดของโทโมะ ยิ่งคิดก็ยิ่งเครียด ยิ่งไม่เข้าใจ

 

 

 

 

 

 

             " คุณ ถามไรหน่อยได้มั้ย " ฟางพูด ป๊อปเงยหน้าขึ้นมองก่อนจะพยักหน้า 

 

 

 

 

             " ถ้ารักใครมาากๆ มั้ย " ฟางถาม ป๊อปพยักหน้า 

 

 

 

 

             " แล้วยังคบกันอยู่อีกมั้ย " ฟางถาม 

 

 

 

             " เลิกกันไปนานแล้ว " ป๊อปพูด

 

 

 

 

             " แล้วคุณลืมเค้าได้มั้ย " ฟางถามต่อ ป๊อปมองอย่างไม่เข้าใจ

 

 

 

 

             " ก็ไม่ลืม จะลืมทำไม " ป๊อปพูด 

 

 

 

 

              "  แสดงว่าคุณยังรักเค้าอยู่ " ฟางพูด 

 

 

 

 

             "  ก็ไม่รักแล้วนะ แต่แค่ไม่ลืม " ป๊อปพูด

 

 

 

 

             " มันลืมไม่ได้เลยหรอ มันลืมยากขนาดนั้นเลยหรอ " ฟางถามจริงจรัง ป๊อปขมวดคิ้วไม่เข้าใจ

 

 

 

 

             " ไม่รู้สิ ตั้งแต่เลิกกับเค้า พอคบกับใครก็ไม่เจอคนแบบนั้นอีก มันเป็นอารมณ์แบบ ถ้ามีผู้หญิงแบบเธออีกสักคนผ่านเข้ามาอีกสักครั้งก็คงจะดี อะไรประมาณนี้ " ป๊อปพูด 

 

 

 

 

             "  หรอ  แล้วถ้าเค้ากับมา คุณจะกลับไปคบกับเค้ามั้ย " ฟางถาม 

 

 

 

 

             "  ไม่นะ เพราะไม่ได้รักแล้ว แต่คนอื่นถ้ายังรักอยู่ ก็อาจจะคบ " ป๊อปพูด ฟางคิดถึงเรื่องโทโมะขึ้นมาทันที เพราะไม่แน่ใจว่าโทโมะจะรักแฟนคนเก่าของเขาอีกรึปล่าว 

 

 

 

 

 

              "  แล้วถ้าเค้าเจอคนที่รักมากกว่าหละ " ฟางพูด 

 

 

 

 

 

             " คนที่ไม่ลืม มักเป็นคนที่ไม่เปิดใจรับใคร และคนที่ไม่เปิดใจรับใคร มักจะไม่รักคนอื่นนอกจากคนที่เค้ายังไม่ลืม " ป๊อปพูด 

 

 

 

 

             " แล้วคุณทำยังไง ถึงได้เลิกรักผู้หญิงคนนั้นได้หละ " ฟางถาม

 

 

 

 

              " บางครั้งประตูหัวใจมันก็เปิดของมันเองโดยที่เราไม่รู้ตัว  เมื่อเราเจอคนๆนึก " ป๊อปพูด มองหน้าฟางตาไม่กระพริบ ฟางเมื่อสบตากับป๊อปก็รู้สึกวูบวาบแปลกๆ จนต้องรีบหลบตา

 

 

 

 

              " ซะเว็นต่อเถอะ ชั้ลไม่มีอะไรจะถามแล้ว " ฟางพูด 

 

 

 

              "  จีบได้มั้ย " ป๊อปพูดไปตรงๆ เขาเองก็ไม่รู้ว่าหลงเสน่ห์ฟางตั้งแต่เมื่อไหร่  แต่ตอนที่เขาจูบฟาง มันทำให้เขาไม่อยากถอนจูบจากเธอ และไม่อยากให้ใครมาจูบปากเรียวๆนอกจากเขา 

 

 

 

 

              " อะอะไรนะ " ฟางหน้าชา ใจเต้นแรง

 

 

 

 

              " ชอบวะ จีบได้ป่ะ " ป๊อปทั้งเขิลทั้งอาย เพราะก่อนหน้าก็ว่าฟางไปเยอะเหมือนกัน 

 

 

 

             " นายชอบเฟย์อยู่นิ " ฟางพูด 

 

 

 

 

             " เฟย์นะ ชั้ลแค่ชื่นชม แต่เธอ นะ ชั้ลชอบบบ " ป๊อปพูด ฟางเขิลจนหน้าแดงแต่พยามเก็บอาการ 

 

 

 

 

 

             " ชะชั้ลไม่ตลกนะ ชั้ลว่าชั้ลไปทำงานต่อดีกว่า " ฟางจะเดินออกจากห้อง แต่ป๊อปเดินมาดักหน้าเอาไว้ 

 

 

 

 

               " จะจีบเนี่ย  อนุญาตรึปล่าว " ป๊อปส่งตาหวาน 

 

 

 

 

                "  ชั้ลไม่ใช่ผู้หญิงที่คุณจะชอบหรอกนะ ชั้ลเหมือนป้าแก่ๆ ไม่แน่ตัวหวือหวาแบบผู้หญิงที่คนชอบ อย่ามาเล่นแบบนี้กับชั้ลเลยนะ ชั้ลไม่สนุกด้วย " ฟางพูด จะเดินหนีป๊อปออกไป แต่ป๊อปขวางไว้อีก 

 

 

 

 

                " ชั้ลไม่ได้ชอบเธอเหมือนผู้หญิงทั่วไป ชั้ลชอบเธอแบบที่ไม่เคยชอบใครมาก่อน ชั้ลเพิ่งจะรู้ตัวเมื่อไม่นานมานี้เอง  " ป๊อปพูดจริงจัง เขาสบตาเธอนิ่ง 

 

 

 

 

                " อย่าเลย คุณไปมองผู้หญิงคนอื่นเถอะนะ " ฟางพูด

 

 

 

 

                " ก็ชอบป้า จะให้ไปมองคนอื่นทำไม พูดไม่รู้เรื่องหรือไงเนี่ย  " ป๊อปเริ่มเซ็ง ผู้หญิงง่ายก็ง่ายเกิ๊นน ผู้หญิงยากก็ยากเกิ๊นน

 

 

 

 

 

                "  แต่ชั้ลไม่ชอบคนเจ้าชู้ แล้วคุณก็เจ้าชู้   มากกก " ฟางพูด 

 

 

 

 

                 "  แล้วถ้าชั้ลหยุดเจ้าชู้หละ " ป๊อปพูด 

 

 

 

 

                 " ^^ เชื่อยากนะ  "  ฟางยิ้ม แล้วเดินออกจากห้องไป เพราะในใจก็ไม่เชื่ออย่างที่พูดจริงๆ ว่าผู้ชายจะหยุดเจ้าชู้ได้ 

 

 

 

 

                 "  คอยดูก็แล้วกัน ยัยป้าหัวโบราณ "