แรงรัก แรงริษยา

"เธอหายไปไหนนะ ฟาง..."ป๊อปปี้นอนเหยียดกายอยู่บนเตียงนอน มือหนา

เอื้อมไปหยิบมือถือที่อยู่บนโต๊ะหัวเตียง กำลังจะกดโทรหาคนที่เขาเฝ้าคิดถึง

และห่วงใยจนแทบจะขาดใจ แต่แล้วก็มีสายเข้าพอดี

"เฟย์...."ป๊อปปี้มองดูก่อนจะกดรับสายนั้น

(พี่ป๊อปอยู่ไหนคะ มาหาเฟย์หน่อยสิ)

"ทำไมเหรอ เฟย์ พี่อยู่คอนโดน่ะ"

(เหรอคะ  งั้นเย็นนี้มาบ้านเฟย์หน่อยนะ เฟย์จัดปาร์ตี้วันเกิดให้พี่ป๊อปแหละ)

"งั้นเหรอ...ขอบคุณมากนะเฟย์"

(ค่ะ แล้วนี่เป็นอะไรคะ เสียงดูเนือยๆ)

"พี่เหนื่อยน่ะ งั้นแค่นี้นะ พี่ขอพักผ่อนก่อนเย็นนี้เจอกันครับ"

(ค่ะ พี่ป๊อป)พอสายถูกตัดไป เขาก็ค่อยๆหลับตาลงด้วยความอ่อนล้า

"ทำอะไรน่ะ ยัยฟาง"แก้วเห็นเพื่อนสาวอยู่ในห้องครัวก็เลยเดินไปถาม

"ทำเค้ก"ฟางยิ้มให้เพื่อน

"แล้วจะเอาไปให้ยังไงอ่ะ แกหลบหน้าเขาอยู่ไม่ใช่รึไง"แก้วว่า

"ก็ใช่....แต่ฉันอดคิดถึงเขาไม่ได้น่ะแก"เธอพูด เธอคิดถึงเขาแทบจะบ้า

อยู่แล้ว

"นั่นไง"แก้วว่าแล้ว ว่าฟางจะต้องทนไม่ได้แน่

"นี่ ยัยทอม มัวแต่ไปจุ้นกับเรื่องของคนอื่น เรื่องของเธอน่ะเคลียร์รึยังห๊ะ"

โทโมะเข้ามา

"นายเรียกฉันทอมอีกแล้วนะ"

"ไปดูบ้าน ซักผ้า ล้านจานเลยนะ ต้องให้สั่งตลอดรึไง"โทโมะว่า

"ย่ะ ชิ...เอาแต่สั่งแต่ตัวเองไม่เคยจะทำ"แก้วบ่นเบาๆ

"บ่นอะไร ยัยทอม"

"แก้ว ไปทำงานบ้านเถอะ ฟางจะได้ใช้เวลาทำเค้กให้พี่ป๊อปด้วย"ฟางยิ้ม

"อื้มๆ"แก้วเดินออกไป โทโมะรีบเดินตามไปแกล้งแก้วต่อทันที

"เดี๋ยว ยัยทอม"

"อะไรอีกล่ะคะ คุณตุ๊ด"

"นี่ หยุดนะ ฉันบอกว่าฉันไม่ใช่ตุ๊ด"โทโมะพูดอย่างไม่พอใจ

"ฉันก็ไม่ใช่ทอม"แก้วบอก

"เหรอ...แต่ฉันไม่เชื่อ ดูท่าทางเธอดิ ทะโมนแก่นแก้ว ไม่มีความเป็นหญิง"

"ไอ้ตุ๊ด หุบปากไปเลยนะ"แก้วไม่พอใจ

"รีบๆไปทำงานไป ฉันขี้เกียจเถียงกับเธอล่ะ ไร้สาระ"เขาว่าแล้วเดินขึ้น

ข้างบนไป

"ไอ้ตุ๊ดบ้า ไอ้โรคจิต" แก้วตะโกนด่าไล่หลังแล้วแอบอมยิ้มขึ้นมาไม่รู้ตัว

อัพแค่นี้ก่อน อัพมากเดี๋ยวเรื่องมันจบเร็วฮ่าๆๆๆ