H.K.U มหาลัยแห่งรัก

6

          Goodbye loving          

 

“ ลูกสาวท่านอธิการงั้นเหรอ ใหญ่นักรึไง ” ป็อปปี้นั่งมองแฟ้มประวัติ ของฟาง ที่อยู่ในมือของเค้า

“ แล้วนี่มันเป็นเวรกรรมอะไรที่จะต้องมาเป็นครูที่ปรึกษา ยัยเด็กไม่มีมารยาทอย่างยัยนี้ด้วย ” เค้าปิดแฟ้มลงอย่างอารมณ์เสีย

ถึงยังไง ก็ไม่มีทางเดินออกจากมหาลัยตั้งแต่วันแรกแน่นอน!!!!!

.

.

.

“ ฮึ้ยย! คอยดูน่ะ นายไม่มีวันอยู่ได้เกินวันเดียวแน่ ” ฟางเดินสะบัดเข้ามาในห้องด้วยอาราณ์ที่กำลังหมุนเป็นพายุทอร์นาโด

“ เอาหน่า ไหนๆ อาจารย์ใหม่ก็มาแล้ว ให้เค้าโชว์ฝีมือสักหน่อยคงมาเสียหายอะไรหรอก ” เขื่อนที่เดินตามมาบอก

“ นี่! ได้ข่าวว่า แบมจะย้ายออกจากที่นี่แล้ว รู้มั้ย ” จินนี่บอก

“ งั้นเหรอ ” ฟางทำเป็นไม่สนใจ

“ คงไม่ใช่ฝีมือเธอหรอกน่ะ ” จินนี่ถาม

“ ก็ไม่เชิง ”

“ เรื่องเมื่อคืนแหงๆ ” เขื่อนนึกออก

ย้อนไป เมื่อเวลา 20.14 ของเมื่อวาน

Q Bar Bangkok

ท่ามกลางเสียงดนตรีที่ดังจนแทรกลึกเข้าไปในโสตประสาท เหล่านักเที่ยวกลางคืนทั้งหญิงและชาย กำลังโยกย้ายเรือนร่างไปตามจังหวะเพลงอย่างเมามัน

 

ในชั้น VIP ที่อยู่ชั้นบนจัดไว้สำหรับแขกพิเศษที่กระเป๋าหนัก ใจสปอร์ต ได้นั่งกับโซฟาหนังสีแดงที่เนรมิตให้เหมือนยุค 50 และ 60 การบริการสุดเริดที่จะคอยมีสาวๆมานั่งป้อนอาหาร กับแก้มหรือคอกเทลสีสวยเข้าปาก แถมยังให้คุณเอากลับบ้านไปนอนกอดซักคืนยังได้เลย

 

“ คนสวย คืนนี้อยากไปนอนกอดกับผมมั้ยครับ ” เขื่อนมองสาวสวยหน้าคมในชุดเดรสสั้นสีเพลิงที่นั่งอยู่บนตักเค้าอย่างหลงไหล

“ จะดีเหรอค่ะ เดี๋ยวแฟนคุณก็ว่าหรอก ” สาวสวยแกล้งทำแววตาเศร้า

“ ผมยังไม่มีแฟน ไม่ต้องห่วง คืนนี้เราสนุกกันได้เต็มที่ ” เขื่อนดึงมือสาวสวยมาจูบเบาๆก่อนจะยิ้มให้

“ ค่ะ คืนนี้เราจะสนุกกันเต็มที่ ”

 

อีกด้านหนึ่งของโซฟาสีแดง จินนี่กำลังนั่งมองใครบางคนด้วยความแค้นใจ ผู้ชายคนนั้นเธอไม่เคยคิดที่จะลืมเค้าได้ ความเจ็บปวดที่เคยได้รับมันทำให้เธอต้องทนทุกข์ทรมารมาเกือบ 3 ปี เมื่อต้องเห็นเค้าครั้งแล้วครั้งเล่ากับผู้หญิงคนอื่น ใจมันก็เจ็บจี๊ดๆขึ้นมาทุกที

“ พิชชี่ นายมันก้เลวไม่เคยเปลี่ยนเลยน่ะ ” สายตาก็หญิงสาวจ้องไปยังชายหนุ่มด้านล่างที่ยิ้มร่าในวงล้อมผู้หญิง

เธอยกคอกเทลสีฟ้าใสมาดื่มทีเดียวจนหมดก่อนจะวางกระแทกโต๊ะอย่างแรง

“ แก้วแตกไปแล้วมั้งหน่ะ”

“ ยัยฟาง ” จินนี่หันไปทางต้นเสียงก็เห็นฟางเดินมานั้งข้างเธอ

“ อารัย ไหนไม่เห็นไปสนุกเลยนั่งคนเดียวอยู่ได้ ”

“ นั่งคนเดียวที่ไหนเล้า เขื่อนก็อยู่ ”จินนี่มองไปที่โซฟาฝั่งตรงข้ามก็ไม่เห็นเขื่อนนั่งอยู่แล้ว “ อ้าว”

“ มาไงหน่ะ ” เธอหันกลับมาถามฟางต่อ

“ TAXI TAXI ”

“ ฮ่าๆ เป็นไงคุณหนูฟางกับการนั่งแท็กซี่ครั้งแรก ” จินนี่หัวเราะ

“ ตื่นเต้น เร้าใจดี ” ฟางยิ้มเอียงหัวมองเพื่อนสาว ใครจะไปรู้ว่าคุณหนูฟางเธอซิ่งแท็กซี่มา

“ ไปเต้นกันเถอะ เร็วๆๆ ” จากนั้นฟางก็จูงจินนี่ลงมาจากชั้นบน มาอยู่ที่ฟอร์เต้นด้านล่าง โดยไม่รู้ว่าทุกย่างก้าวของเธอ มีสายตาคู่หนึ่งจับจ้องอยู่ตลอดเวลา

 

อีกด้านหนึ่งของ ชั้นสอง เป็นที่นั่งสำหรับ ‘โทโมะ’ ไฮโซหล่อหน้าใสที่เป็นเจ้าของบาร์สุดหรูแห่งนี้

Rrrrrrrrrrrrrrrrrrr

หน้าจอโทรศัพท์ แสดงชื่อคนที่เค้ากำลังพยายามหลบหน้าอยู่ตอนนี้

“ รับสิ ” เค้าโยนโทรศัพท์ไปให้ลูกน้อง

“ ครับ ” “ สวัสดีครับคุณแบม ตอนนี้คุณหนูไม่ว่าง กรุณาโทรมาใหม่แล้วกันครับ ”

เค้าเริ่มเบื่อเธอ เพราะเธอโทรจิกเค้าได้ตลอดเวลา และตอนนี้เค้าก็เจอเป้าหมายใหม่แล้ว

“ เธอบอกว่าเธอจะมาหาครับ ”

“ ปล่อยไปเถอะ ”

“ ผู้หญิงนั้นใคร ” โทโมะเลื่อนสายตาจากลูกน้องมายัง สาวร่างเล็กที่กำลังโยกย้ายเรือนร่างไปตามจังหวะเพลง

“ คนนั้นเหรอครับ เธอเป็น แขกVIP ประจำที่นี่ ชื่อ ฟาง เธอยังเป็นลูกสาวท่านอธิการ H.K.U ด้วยครับ ”

“ งั้นเหรอ ”

“ แต่เธอร้ายกาจจนหลายคนไม่อยากยุ่งด้วย ”

“ ชั้นไม่สน ผู้หญิงร้ายๆก็ต้องคู่กับผู้ชายร้ายๆอย่างชั้น ” โทโมะยิ้มอย่างพอใจ

.

.

.

Rrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr

“ แม่โทรมาหน่ะ เดี๋ยวมาน่ะ ” ฟางมองหน้าจอโทรศัพท์ที่ปรากฏชื่อผู้เป็นแม่ก็ต้องรีบ เดินออกมาให้พ้นเสียงเพลง

“ ค่ะแม่ ” เธอเดินออกมาหน้าผับ ที่น่าจะห่างจากเสียงเพลงพอสมควร

[ อยู่ไหนลูก ]

“ หนูอยู่บ้านจินนี่ค่ะ ” เธอโกหก เพราะถ้าบอกว่ามาเที่ยวผับ คงโดนคุณพ่อด่าแน่ๆ เพราะตอนนี้เธออยู่ในช่วงโดนใบสั่งห้ามเที่ยวสถานบันเทิง

[ แล้วจะกลับบ้านเมื่อไหร่ ตอนนี้แม่กับพ่อกลับมาบ้านแล้วน่ะ ]

“ หนูว่าจะอยู่ต่ออีกหน่อยแล้วค่อยกลับ ” ในขนาดนั้นเธอก็เหลือบไปเห็นผู้หญิงคนนึ่งที่เธอคุ้นหน้าคุ้นตาเดินเข้าไปในผับอย่างรีบร้อน

“ ยัยนั้นมาทำอะไรที่นี่ ” ฟางพูดเบาๆอย่างสงสัย

[ อะไร น่ะลูก ]

“ อ้ออ ป่าวค่ะ แค่นี้ก่อนน่ะค่ะ ” แล้วเธอก็กดวางสายไป ก่อนรีบเดินเข้าไปในผับ

.

.

“ โทโมะคร้า~ ” เสียงที่คุ้นหูเรียกชื่อแฟนตัวเอง ทำให้ชายหนุ่มต้องรีบหันหน้าหนีอย่างหมดอารมณ์

“ ไหน บอกว่าไม่ว่างไง ” เธอเดินเข้ามาห้อมแก้มชายหนุ่ม

“ อย่าหน่ะ แบม ตอนนี้ผมทำงานอยู่ ” โทโมะหันหน้าหนี

“ ทำงานอะไรค่ะ แบมเห็นคุณนั่งมองแต่ยัยผู้หญิงพวกนั้น ” แบมมองไปยังกลุ่มผู้หญิงด้านล่าง

“ อย่ามางี่เง้า ”

“ แบมไม่ได้งี่เง้า ”

“ ผมทำงานอยู่ ”

“ งั้นแบม จะนั่งเฝ้าคุณอยู่ตรงนี้ ” เธอหย่อนก้นลงบนโซฟางข้างชายหนุ่ม

เธอคงไม่รู้ว่าตอนนี้เค้าเริ่มเบื่อและอยากจะให้เธอออกไปจากชีวิตเค้าให้เร็วๆ เพราะตอนนี้เข้าอยากจะได้ผู้หญิงคนใหม่แล้ว

อีกด้านหนึ่งของบาร์ ฟางที่พยายามใช้สายตาเพ่งไปยัง แบมกับผู้ชายคนหนึ่งที่นั่งเหมือนไม่สนใจผู้หญิงที่นั่งอยู่ข้างกาย

“ เป็นแฟนกันงั้นเหรอ ”

“ ช่างไม่เหมาะสมกันสักนิด ”

“ อ้ออ!!!! ผู้ชายในรูปต้องเป็นผู้ชายคนนี้แน่นอน ” เธอนึกถึงรูปที่เธอเห็นเมื่อตอนหัวค่ำ

“ ฟาง ไม่ไปหาจินนี่อ่ะ เห็นอยู่คนเดียวด้านล่าง ” เขื่อนที่เดินมาเมื่อไหร่ไม่รู้ทักขึ้น

“ แกก้ไปดิ ชั้นขอนั่งแป๊ป ”

“ ถามไรหน่อยสิ ”

“ ว่ามา ”

“ แกเห็นผู้ชายคนนั้นป่ะ เป็นใครรู้จักมั้ย ” ฟางชี้ไปที่โทโมะ

“ อ๋อ โทโมะ ทำม่ะ สนใจเหรอ เดียวติดต่อให้ได้น่ะ ” เขื่อนยิ้มที่นึกว่าเพื่อนสาวเริ่มสนใจผู้ชาย

“ จะบ้ารึไง ชั้นแค่อยากรู้ว่าผู้ชายคนนั้นเป็นใคร ”

“ เป็นเจ้าของบาร์ที่เรานั่งอยู่นี่ไง ”

“ งั้นเหรอ ”

“ เฮ้ยย ยัยนั่นมัน ” เขื่อนเหลือบเห็นผู้หญิงที่นั่งอยู่ข้างโทโมะ

“ เป็นแฟนกันแหงๆ ”

.

.

“ จะไปไหนค่ะ ” แบมถามโทโมะที่ลุก

“ จะไปเข้าห้องน้ำ จะตามไปด้วยมั้ย ” โทโมะหันมาตอบอย่างอารมณ์เสียก่อนจะเดินออกไปให้พ้นจากตรงนี้

จริงๆแล้ว เค้าไม่ได้อยากจะไปเข้าห้องน้ำหรอก แต่เมื่อตอนนี้โจทย์ใหม่นั่งอยู่คนเดียว ก็อยากจะเข้าไปทักทายสักหน่อย

เค้าเดินมาอีกฟากของบาร์ ก็เห็นฟางนั่งเล่นโทรศัพท์อยู่คนเดียว โดยที่เขื่อนและจินนี้ไปเต้นอยู่ด้านล่าง

“ สวัสดีครับ ” โทโมะทักทาย ฟางที่เล่นโทรศัพท์อยุ่ก็เงยหน้าขึ้นมามองเจ้าของเสียง

“ ค่ะ ”

“ นั่งด้วยได้มั้ยครับ ”

“ ถ้าบอกว่าไม่ได้ล่ะ ” เธอรู้ว่าชายคนนี้จะมาด้วยจุดประสงค์อะไร

“ คุณนี่ขี้เล่นจังเลยน่ะครับ ” โทโมะยิ้มแหงๆ

“ ชั้นไม่เคยพูดอะไรเล่นๆ ” ฟางส่งยิ้มหวานให้

“ อ่อ ครับ ” แต่โทโมะก้นั่งลงข้างๆฟางโดยไม่สนใจคำพูดของหญิงสาว

“ ผมชื่อโทโมะ ยินดีที่..”

“ สวัสดีค่ะ ” ฟางตัดบทขึ้นมาก่อน (ช่างไม่มีมารยาทจริงๆ55++)

“ ไม่ทราบว่าคุณชื่ออะไรครับ ”

“ ชั้นยังไม่ได้ให้คุณนั่งเลยน่ะค่ะ ” ฟางมองโทโมะที่นั่งติดจนแทบจะแนบเนื้อกับเธอ

“ ผมเป็นเจ้าของที่นี่ ผมจะทำอะไรก็ได้ ”

“ เหรอค่ะ ชั้นเป็นลุกค้าที่นี่ ตรงนี้เป็นพื้นที่ส่วนตัวที่ชั้นใช้เงินซื้อมา กรุณาอย่าลุกล้ำความเป็นส่วนตัวของลูกค้า ” ฟางยิ้มมุมปากให้ ก่อนจะลุกหนีไปนั่งอีกฝั่งของโซฟา

“ มีอะไรรึเปล่า ” ฟางถามเข้าเรื่อง

“ ผมสนใจคุณ ” โทโมะพูดสั้นๆตรงๆ

“ คุณมีแฟนอยู่แล้วหนิ ” ฟางบอกอย่างรู้ทัน

“ นี่ แสดงว่าคุณสนใจผมด้วยเหรอ ”

“ น่าสมเพชจริง ” ฟางพูดเบาๆพลางยิ้มมุมปาก

‘ ช่างเป็นผู้ชายที่หลงตังเองสุดๆ ’ ฟางคิดในใจ

“ แล้วแฟนคุณไม่ว่าเหรอค่ะ ที่มานั่งอยู่กับชั้น ”

“ ไม่หรอก ผมจะเลิกกับเออยู่แล้ว ”

“ เพราะตอนนี้คุณกำลังเข้ามาในหัวใจผม แทนที่เธอ ” โทโมะเริ่มเปิดบทจีบสาวที่เค้าใช้กับผู้หญิงที่ผ่านมา แต่เสียใจ มันใช้ไม่ได้กับผู้หญิงอย่างฟางที่ไม่เคยหูเบาโดนหลอกง่ายๆ

“ ชั้นควรดีใจรึเปล่าค่ะ ”

“ คุณควรตกลงเป็นแฟนผมตอนนี้เลย เพราะคุณคือผู้หญิงที่โชคดีที่สุดถ้าได้ผมเป็นแฟน ” โทโมะส่งสายตาหวานหยดเยิ้มไปให้ฟางที่ตอนนี้กำลังแทรงทำเป็นยิ้มหวาน

“ แต่คงจะไม่ได้เพราะคุณยังไม่ได้เลิกกับแฟนของคุณ ” ฟางเห็นแบบกำลังเดินมาตรงนี้อย่างอารมณ์เสีย

“ แฟนคุณกำลังมา ” ฟางบอกโทโมะก่อนที่ชายหนุ่มจะหันไปมองด้านหลัง

“ โทโมะ คุณมาทำอะไรที่นี้ ” แบมตะโกนเสียงดัง

“ ฟาง ” เธอเรียกชื่อเพื่อนสาวที่ตอนนี้กำลังนั่งอยู่กับแฟนของเธอ

“ ดีจ๊ะ ” ฟางยิ้มยั่ว

“ ไหนบอกว่าจะไปเข้าห้องน้ำไง ” แบมหันมาถามโทโมะ

“ ก็ไปเข้ามาแล้วไง ”

“ แล้วทำไมไม่กลับไปนั่งตรงนู้นล่ะ ”

ฟางนั่งดูคนสองคนทะเลาะกันอย่างสนุกตา เธอคงไม่ใช่สาเหตุหรอกน่ะ แต่เป็นแค่ส่วนหนึ่งที่ทำให้เหตุเกิดขึ้นเท่านั้น

“ แล้วมายุ่งอะไรด้วย ผมจะนั่งตรงไหนก็เรื่องของผม ” โทโมะผลักแบมจนล้มลงบนโซฟา

“ นี่คุณ ไม่รักแบมแล้วเหรอค่ะ ” หญิงสาวเริ่มมีหยดน้ำใสๆร่วงลงจากตาทั้งสองข้าง

“ ชั้นไม่เคยรักเธอ เธอมันก้แค่เป็นผู้หญิงที่ชั้นควงเล่นๆก็เท่านั้น ”

“ ควงเล่นๆงั้นเหรอ ” เธอถามอย่างไม่อยากจะเชื้อ ตลอดเวลาที่คบกันมา เธอทุ้มเททุกอย่างให้เค้า ถึงจะรู้ว่าเค้าเจ้าชู้แค่ไหน แต่ใจของเธอก็ยังคงรักแต่เค้าเพียงคนเดียว

“ นี่ ผู้หญิงคนใหม่ของชั้น ” โทโมะหย่อนตัวลงมานั่งข้างฟาง โดยที่ฟางก้เล่นละครเออออตามไปด้วย

“ ฟางชั้นรู้ว่าเธอไม่ชอบผู้ชายแบบนี้หรอกชั้ยมั้ย ” แบมพยายามคิดเข้าข้างตัวเอง

“ แล้วถ้าเกิดชั้นเปลี่ยนใจชอบขึ้นมาล่ะ ” ฟางยิ้มมุมปาก

“ เธอเลิกกับผู้ชายเลวๆอย่างนี้ซ่ะ เพราะผู้ชายอย่างนี้ต้องคู่กับผู้หญิงร้ายอย่างชั้น อย่างเธอมันดีเกินไปสำหรับเค้า ” โทโมะมองฟางอย่างไม่เข้าใจ กับคำพูดของเธอที่หลอกด่าเค้า

“ แต่ชั้นรักคุณน่ะโทโมะ ฮือ~ ” แบมปล่อยโฮ่ ร้องออกมาอย่างไม่อายใคร

“ คุณกลับมาหาชั้นเถอะน่ะ.... ขอร้อง ” แบมเข้าไปสวมกอดชายหนุ่มอย่างโหยหา แต่เค้ากลับนิ่งเฉยไม่สนใจ

“ ปล่อยชั้น ”

“ ไม่..แบม ไม่ปล่อย แบมรักคุณ ” เธอยังคงร่ำไห้สวมกอดชายหนุ่มอยู่โดยที่ไม่รู้ว่ามีสายตานับร้อยคู่ที่ยืนมองเหตุการณ์รักสามเศร้าอยู่

“ ก็บอกให้ปล่อยไง !!! ” เค้าผลักเธอลงพื้นอย่างแรง

“ เฮ้ยย!!! ” เสียงลุ้นจากด้านล่างและด้านบนที่ยืนมองเหตุการณ์ ในขนาดที่เสียงเพลงก็คงดังอยู่เรื่อยๆ

“ แบมเป็นไรรึเปล่า ” เขื่อนที่ยืนดูอยู่ก็รีบมาประคองเธอให้ลุกขึ้น

“ คุณคงไม่รักแบมแล้วจริงๆ ” แบมปาดน้ำตาที่ไหลอาบแก้ม

“ ชั้นไม่เคยรักเธอเลยสักนิดเดียว ”

“ แบมออกไปจากชีวิตคุณก็ได้ โชคดีน่ะค่ะ ยังไงแบมก็รักคุณเสมอ ” เธอบอกส่งท้ายก่อนจะเดินออกไปเหมือนร่างที่ไร้วิญญาณ กับหัวใจที่บอบช้ำ

“ คุณเลิกกับเธอแล้วสิน่ะ ” ฟางหันมาถามโทโมะ

“ ตอนนี้คุณก้เป็นผู้หญิงของผม ” โทโมะยิ้มอย่างพอใจ

“ ชั้นไม่ได้เป็นผู้หญิงของคุณ ชั้นดีใจน่ะที่ช่วยให้เพื่อนชั้นเลิกกับผู้ชายเลวๆอย่างคุณได้ ”

“ ผู้ชายที่เห็นผู้หญิงเป็นแค่ของเล่น ทำร้ายหัวใจเธออย่างไม่ปราณี ไม่เคยเห็นคุณค่าของคนที่รัก ชั้นไม่มีวันคิดจะมองคนแบบนี้เด็ดขาด ”

“ ตอนนี้คุณเสียผู้หญิงดีๆที่รักคุณไปแล้ว เสียใจด้วยน่ะค่ะ ” ฟางบอกก่อนจะเดินออกไป ทิ้งให้โทโมะมองตามอย่างเจ็บใจ

 

 

---

 

 

ห่างหายไปนานแรมปี 55+ ขอโทษด้วยสำหรับคนที่รอ

เมนต์โหวต ติชมกันได้น้าาา

รับฟังทุกความเห็น

ถ้าไม่สนุกก็ขอโทษด้วยจริงๆ

แต่ถ้าสนุกก้ช่วยคอยอ่านให้กำลังใจด้วยน่ะ

 

รักรีดเดอร์ทุกคน