H.K.U มหาลัยแห่งรัก

                                                            7

แสงแดดอ่อนๆในยามเช้านี้มันช่างสดชื่นจริงๆ สำหรับป๊อปปี้ ที่วันนี้เค้าเริ่มงานเป็นวันแรก ก็ไม่ได้เตรียมตัวอะไรมากมายแค่ หนังสือกับกระเป๋าเป้สีน้ำเงินหนึ่งใบเท่านั้น

ห้อง 8206

เค้าสูดลมหายใจเข้าไปให้เต็มปอด ก่อนจะผลักประตูเค้าไป…

…แต่ทำไมไม่มีนักศึกษาแม้แต่คนเดียว...

“ ไปไหนกัน ” เค้ามองไปทั่วห้อง

ชายหนุ่มก้มมองนาฬิกาเพื่อให้แน่ใจว่าเค้าไม่ได้มาผิดเวลา

“ ก็ แปดโมงครึ่งนิหว่า ”

เค้าพูดกับตัวเองก่อนจะหย่อนก้นนั่งบนเก้าอี้ตรงโต๊ะครูเพื่อรอนักศึกษา

…10 นาทีผ่านไป...

เค้าควักหนังสือในกระเป๋ามาอ่านเพื่อคั่นเวลา

...20 นาทีผ่านไป...

ชายหนุ่มยังคงอ่านหนังสือรอแต่ตาเริ่มลาย เค้าเลยเปลี่ยนไปหยิบไอพอทในกระเป๋ามาเปิดเล่นเกมคุ๊กกี้รัน ที่กำลังฮิตมากในตอนนี้

...30 นาทีผ่านไป...

ชายหนุ่มเริ่มหาว นี้มันก็เลยมา 30 นาทีแล้วแต่ยังไม่มีแม้แต่เงาของสิ่งมีชีวิต

“ รึว่าเข้าห้องผิด ”

เค้ารีบวิ่งไปที่หน้าห้อง มองในใบตางรางสอน เขียนไว้ว่า ห้อง 8260

“ แปดสองหกศูนย์ แล้วนี้มันห้อง...แปด สอง ศูนย์ หก ” เค้าเบิกตากว้างกับตัวเลขบนประตูหน้าห้อง

“ เราคงไม่ได้เค้าห้องผิดห้องน่ะ ” ป๊อปปี้พูดให้กำลังตัวเอง ทั้งที่จริงแล้วเค้ามาห้องผิดTOT

“ ซวยแล้วไง ” พูดจบเค้าก็คว้ากระเป๋าแล้วรีบวิ่งใส่สปีทเกียรหมา ทันที

.

.

.

ห้อง 8260

“ 30 นาทีผ่านไป ” ฟางจ้องนาฬิกาตาแขม่ง

“ อาจารย์คนใหม่ก็ยังไม่มา ” จินนี่เสริม

“ เข้าห้องผิดชัว ” เขื่อนร่วมอีกคน

“ อาจจะขี้เกียจสอนก็ได้ ”

“ ยัยฟาง มันคงไม่ขนาดนั้นหลอกมั้ง นี้วันแรกน่ะ ” จินนี่ท้วง

“ มันก็ไม่แน่ ” ฟางยักไหล่ไม่ใส่ใจ

..แกร๊กก!

เสียงเปิดประตูห้องเข้ามา เผยให้เห็นชายร่างสูงวิ่งเข้ามาอย่างร้อนร้น เค้าอยู่ในเสื้อสูทสีน้ำตาล ทับเสื้อเชิตสีขาว กางเกงสีดำ รองเท้าหนังสีน้ำตาลเข้ม ถึงจะไม่ได้ดูเนียบมากแต่ทั้งรูปร่างและหน้าตาก็ไดนใจสาวๆหลายคน

“ ขอโทษครับที่มาช้าพอดี...”

“ มาสายค่ะ ” ฟางที่นั่งอยู่หน้าสุดแย้งขึ้น

“ ครับมาสาย พอดีว่าผมเข้าห้องผิด ”

“ อาจารย์กำลังแก้ตัวใช่มั้ยค่ะ ” ฟางพูดขึ้นมาหน้าตาเฉยโดยที่ในห้องกำลังเงียบกริบ

ป๊อปปี้เหลือบมองฟางเล็กน้อย นี่เธอกำลังจับผิดเค้าทุกความเคลื่อนไหว

“ จะว่างั้นก็ไม่ผิด ตกลงผมมาสายต้องขอโทษนักศึกษาทุกคนด้วยครับ ” ป๊อปี้พูดขอโทษจากใจจริง

“ วันแรกก็มาสายใช่ไม่ได้จริงๆ อาจารย์ใหม่ ” ฟางพูดลอยๆแต่ก็ต้องการจะให้อาจารย์ใหม่ได้ยิน

“ คุณมีปัญหาอะไรกับผมรึเปล่า คุณธนันต์ธรณ์ ”

“ ชั้นก็แค่ต้องการอาจารย์ที่มีคุณภาพและมีวินัยตรงต่อเวลามาสอนค่ะ อาจารย์ภาณุ ”

ตอนนี้ทั้งคู่กำลังสร้างสงครามสายตากันอย่างดุเดือด กระแสไฟสีฟ้ากับสีแดงกำลังดันกันอย่างไม่ยอมแพ้ โดยไม่รู้ว่าใครจะเป็นผู้ชนะ และก็เป็นอย่างนี้ตลอดสองชั่วโมง

“ รางายรูปแบบการบริหารจัดการที่ดี ต้องมีวางบนโต๊ะผมพรุ่งนี้ก่อนสามโมงเช้า เข้าใจมั้ยครับ ”

“ อาจารยยยยยยย มาวันแรกก็สั่งงานแล้วรึค่ะ ” นักศึกษาด้านหลังโอดโอย

“ สิบคะแนน หนึ่งเกรดไม่อยากได้ก็แล้วแต่ครับ ” ป๊อปปี้ยิ้มให้เล็กน้อยก่อยจะก้มเก็บหนังสือใส่กระเป๋า

“ ชั้นไม่ทำ ” ฟางยืนกราน เธอไม่ถูกใจอาจารย์คนใหม่เลยจริงๆ

“ เชิญครับลูกสาวท่านอธิการ ในห้องนี้คุณใหญ่ที่สุด ”

“ นี่! นาย อย่ามาประชดชั้นน่ะ ”

“ ผมพูดความจริง ผิดด้วยเหรอครับ ” ป๊อปปี้ยิ้มเยอะ

“ ชั้นไม่มีวันทำตามคำสั่งนายเด็ดขาด ” ฟางยังยืนยันคำเดิม

“ นักศึกษาทุกคนครับถ้าไม่อยากติด F พรุ่งนี้ผมต้องเห็นรายงานพวกคุณบนโต๊ะเข้าใจมั้ย ” ป๊อปปี้ตะโกนเสียงดังเพื่อให้ทุกคนได้ยินรวมทั้งลูกสาวท่านอธิการที่นั่งหน้าไม่สบอารมณ์ด้วย

“ ครับ/ค่ะ ” นักศึกษาทุกคนตอบพร้อมกันอย่างพร้อมเพรียงโดยไม่ค่อยเต็มใจนักแต่ก็ต้องทำ

อันที่จริงเค้าก็ไม่ได้อยากสั่งงานนักหรอก แต่ว่ามันใกล้จะกลางภาคแล้วคะแนนเก็บของนักศึกษายังไม่มีแม้แต่ช่องเดียว ไม่รู้ว่าอาจารย์คนก่อนได้สั่งงานบ้างรึเปล่า เค้าจึงต้องรีบมอบหมายงานให้ทำ

“ คุณธนันต์ธรณ์ กรุณาไปพบผมที่ห้องพักครูด้วย ” ป๊อปปี้เดินมาหาฟาง

“ ทำไมชั้นจะต้องไป ”

“ ผมเป็นอาจารย์ที่ปรึกษาคุณ กะ-รุ-ณา ไปด้วยน่ะครับ ตอนนี้เลย ” ป๊อปปี้ทิ้งท้ายก่อนจะเดินออกจากห้องไป

“ ฮึ้ย! ไอบ้า อย่ามาสั่งชั้น! ” ฟางกระทืบเท้าอย่างโมโห

.

.

.

ห้องพักครู

“ มีอะไร ” ฟางมองคนตรงหน้าอย่างไม่สบอารมณ์

...ทำไมชั้นจะต้องมาด้วยเนี่ยยยยยย....

สุดท้ายคุณหนูฟางผู้มีอิธิพลก็ต้องมานั่งตรงหน้าอาจารย์คนใหม่ที่เธอไม่ชอบขี้หน้าสุดๆ

“ ถ้าผมเดาไม่ผิด ก่อนมาที่นี่คุณไปหาท่านอธิการมาชั้ยมั้ย ” ป๊อปปี้พูดเหมือนมีตาทิพย์

“ แล้วไง ชั้นไปบอกให้พ่อชั้นไล่นายออก ”

“ ท่านคงไม่ไล่ผมออกหรอกเพราะท่านเป็นคนขอให้ผมมาที่นี้ ”

“ ขอให้มาก็ขอให้ไปได้หนิ ”

“ คุณนี้มันนิสัยเสียจริงๆ ” ป๊อปปี้เอื่อมระอากับผู้หญิงคนนี้จริงๆ เอาแต่ใจ ไร้มารยาท ไม่มีน้ำใจ ดูถูกคน ไม่มีจิตใจเมตตา เป็นผู้หญิงที่ไม่มีความดีอยู่ในตัว

“ ทำไมชั้นก้เป็นชั้นแบบนี้ ยุ่งอะไรด้วย ”

“ เปล่า ”

“ ว่าแต่ นายมีอะไรก็รีบๆพูด ชั้นไม่มีเวลาเยอะหรอกน่ะ ” ฟางกอดอกเบื่อหน่าย

“ ผมแค่อยากรู้ว่าถ้าบอกให้คุณมาหาผมคุณจะมารึเปล่า ” ปีอปปี้บอกตามความจริงเข้าแค่อยากจะรู้ว่าคุณหนูฟางที่ชอบถือตัวจะยอมฟังตามคำสั่งเค้ารึเปล่าเท่านั้น สุดท้ายเธอก็มา ถึงจะช้าหน่อย แต่ก็ยังมา

“ แค่เนี้ยย! ”

“ ครับ ”

“ นายล้อเล่นชั้ยมั้ย ” ฟางเริ่มขึ้นรู้สึกเหมือนถูกกวนประสาท

“ ผมไม่ได้ล้อเล่น ” ป๊อปปี้ยิ้ม

“ ไอบ้า!! ” ฟางตะโกนเสียงดัง ทำให้อาจารย์ท่านอื่นหันมามอง

“ เบาๆหน่อยสินักศึกษา ” ป๊อปปี้กระซิปบอก

“ เสียเวลาจริงๆ คอยดูชั้นจะทำให้นายออกจากที่นี่ให้ได้ ” ฟางทิ้งท้ายก่อนเดินเชิดออกไป ทิ้งให้

ป๊อปปี้นั่งอมยิ้มมองตามหลัง คุณหนูฟาง

*****************************************************