To love or to bad...

9.7

เขียนโดย เต้าหู้ขาว

วันที่ 27 เมษายน พ.ศ. 2557 เวลา 21.26 น.

  6 session
  21 วิจารณ์
  14.39K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 27 เมษายน พ.ศ. 2557 23.07 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

3) To love or to bad... { 50% }

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

"นี่...จะเข้าบ้าน ปล่อยได้แหละ - -"ฉันพูดพร้อมกับเอามือไปตีแขนของเขาเบาๆก่อนจะพลักออก

ไปโทโมะออกห่างจากตัวฉันก่อนจะยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์

 

 

 

ยิ้มหาเสาไฟฟ้าบ้านมันหรือไง - -;

 

 

 

ฉันลงจากรถของเขาและเดินเข้าบ้านไม่รีรออะไรทั้งนั้นแหละ นายโทโมะก็ขับรถออกไปจากซอย

บ้านโอ๊ย รู้สึกไม่ดีเลย...ขอบอกตรงๆเลยนะ ฉันนะจูบกับนายนั่นไม่ใช่ฉันไม่รู้สึกอะไรหรอกนะ คน

จูบกันนะเฟ่ย! มันก็ต้องมีรู้สึกใจสั่นบางแหละ

 

 

 

และฉันก็ไม่อยากใจสั่นกับใครฉันไม่อย่างมีความรู้สึกว่า ปลื้ม ชอบ หรือว่า...รักฉันอยากอยู่ของฉัน

แบบนี้ ฉันไม่อยากมีเพศตรงข้ามมาเกาะเกี่ยว แต่นายนั่น นายโทโมะ ตั่งแต่เรื่องเมื่อหลายเดือน

ก่อนเรื่องคืนนั่นมันก็ทำให้ฉันคิดมากพอแล้ว จบก็จบไปแล้ว จะมาวนเวียนทำส้นตีนไรก็ไม่รู้

 

 

 

แหละถ้ายัยเฟย์กับฟางรู้ว่าฉันทำตัวแบบนี้พวกมันจะรู้สึกยังไงกับฉันว่ะ ฉันไม่อยากให้เพื่อนที่ฉันรัก

มากที่สุดมาเสียความเชื่อมั่น เสียความไว้วางใจเพราะนายโทโมะหน้ายังกับผู้หญิงคนนั้นหรอกนะ

ฉันไม่ยอมหรอกนะ นายโดโมะ โซโมะ โดโซะ เขื่อแมร่งก็เรียกซะยาก ไอ้นายโทโมะ เออ! คนตาย

เป็นร้อยเป็นพันชื่อก็มีตั้งเยอะตั้งแยะไม่รู้จักตั้งมาตั้งอะไรชื่อคล้ายขนม พ่อเป็นเจ้าของบริษัทอ่อ!

 

 

 

 

พูดแล้วสวยอารมณ์เสีย!!!

 

 

 

 

ครืด~ ครืด~

 

 

 

จู่ๆโทรศัพท์ที่อยู่ในกระเป๋าก็สั่นขึ้นมา หึ ยัยเฟย์ละสิคงโทรมาถามอีกเคยนะแหละแม่นี่นะ เขาต้องรู้

ทุกอย่าง รู้ยิ่งกว่ากูรูซะอีก

 

 

 

ฉันหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาดูก็ไม่ได้ยัยเฟย์โทรมาเป็นเบอร์แปลก...โอ๊ย คิดว่าฉันโง่หรอก็ทั้งวัน

ฉันให้เบอร์นายโทโมะไปคนเดียวจะหมาตัวไหนโทรมาอีกล่ะ หึ...เดี่ยวเจอ รู้จักฉันน้อยไปแล้ว

 

 

 

'ฮัลโหลไม่วาง ซักผ้า ถูพื้น ทำกับขา้วอยู่แค่นี้แหละ!!'

 

 

 

'นี่!! ไม่ต้องเลย ฉันรู้ว่าคนยังเธอนะไม่ทำอะไรอยู่แล้ว ฉันคุยไม่นานหรอก'

 

 

 

'มีเรื่องอะไรมิทราบ คนจะหลับจะนอน...ไม่ต้องมาเถียงว่าฉันโกหก ฉันจะนอนจริงๆ และที่สำคัญ

ประเด็นที่สำคัญที่ทำให้ฉันง่วงขึ้นมาเลย คือนาย ไม่อยากคุย!!'

 

 

 

'ไม่อยากคุยก็ต้องคุย พรุ่งนี้ เธอต้องไปที่ผับ เดี่ยวฉันจะมารับตอนสามทุ่มครึ่ง'

 

 

 

 

'ไม่! ฉันไม่ไป ช่วงนี้ฉันปลง อยากอยู่บ้าน เคป้ะ!'

 

 

 

'ไม่! ไม่มีการปลงอะไรใดๆทั้งสิน เธอต้องไปนี่คือการบังคับ เคป้ะ!'

 

 

 

อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยย ฉันอยากตาย ทำไมเกิดมาซวยมันต้องเจอความซวยอะไรขนาดนี่

ฉัน...ฉัน ฉันไม่อยากไปเลยฉันอยากอยู่บ้าน โอ๊ยฉันอยากจะร้องไห้ ฉันจ้างยัยเฟย์ไปวางแผนฆ่า

หมอนั้นดีไหมเนี่ย เอาให้ตายไปข้างหนึ่งเลย อยากจิคลาย(ร้องไห้) T^T

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.5 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา