หัวใจทนงรักทะเลหวาน@Jiranee
9.7
เขียนโดย cheetar_bella
วันที่ 23 เมษายน พ.ศ. 2557 เวลา 16.00 น.
32 ตอน
70 วิจารณ์
45.08K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 31 กรกฎาคม พ.ศ. 2558 22.32 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
8) ตอนที่7. เทอคือผู้หญิงของฉัน
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความPrat Bella
ตอนนี้ฉันกับเจมส์ยุบนรถของเขาเรากำลังจะไปซื้อของให้ฉันที่ห้างแห่งหนึ่ง โดยมีรถเก็งสุดหรูของเขา แต่เมื่อไหร่เขาจะบอกฉันสักที่ว่าเขาทำงานอะรัย เพราะดูจากการแต่งตัวแล้วดูดีถึงขั้นหล่อเลยอ่ะน่ะคงจะมีสาวๆมาทอดสะพ่านเยอะไม่เบา แต่ฉันว่าผุ้หญิ่งคงมิกล้าเข้าใกล้นายนี้หรอกปากจ้ัด ขี้เก๊ก ขี่โมโห ใจร้ายด้วยชอบแกล้งฉันอีกต่างหาก แต่สุดท้ายกลัวนายแค่ไหนกะต้องน่าด้านยุสิน่ะ ก็ฉันไม่มีที่ไปนิเหอะๆ
เจมส:นิยัยเพี้ยน!!! จะนั่งมองฉันอีกนานไหมห่ะ มองยุได้ ถ้าเปนปลากัดคงท้องไปแล้วมั้งเนี้ย "เค้าตวาดฉันก็แหมเมื่อกร้ี้ฉันก็เผลอมองเขานานไปหน่อย"
เบล:เนี้ยนายเลิกพูดอะรัยที่มันโอเวอร์ได้ไหมห่ะ ในรถมีแค่ฉันกับนายไม่มองน่านายแล้วจะให้มองใครเล่า
หลังจากฉันพูดแก้ตัวและดูเหมือนเค้าจะไม่ว่ารัย โล้งไปไม่น่าเลยเรานายนี้หล่อจิงๆนี้น่าาาามองแล้ว ยิ้งอยากมองอีก ตาก็กลมโต ค้ิ้วก็โค้งสวย หน้าก็เนียนมีออร่า แถมจมูกยังสวยมากด้วย เฮ้ยนี้เขาสวยกว่าฉันแล้วมั้งเนี้ย แต่เสียอย่างเดวปากเค้าเนี้ย จะพูดดีๆกับฉันสักคำเนี้ยเค้าคงต้องตายแน่ๆเลย ยิ้งเวลาเรียกชีื่อฉันน่ะ "ยัยเพี้ยน" ให้ตายเถอะสาวสวยอย่างฉันมีชื่อน่ะ 'เบลล่า' แต่ช่างเถอะยอมเขาล่ะกัน เหนว่าหล่อน่ะเนี้ยไม่งั้นไม่ยอม และแล้วฉันก๋็มาถึงที่หมายสักที
เจมส:เอ้า!! ถึงแล้วก็ลงดิจะนั่งรอใครเปิดประตูมห้ไม่ทราบ ฉันไม่ใช่ขี้ข้าน่ะ "เขาลงจากลดและตะโกนมาจากข้างนอก"
เบล:นี้นายจะเปนสุภาพบุรุษสักน่าทีคงจะตายใช่ไหม "ฉันพูแกมน้อยใจ"
เจมส:มันเรื่องขิองฉัน ไปได้แล้ว "ดูๆเดินไปนู้นล่ะนิจะขายาวไปไหนเนี้ย"
เบล:เจมสนายก็รอฉันด้วยดิ นายเจมสสสสสส 'ฉันพูดพร้องวิ่งไป'
เจมส:เทอนินอกจากจะเพี้ยนแล้วยังขาสั้นอีกน่ะ คนอ่ะรัยสูงยังไม่ถึงไหลฉันเลย "ดูๆ เค้ามาว่าฉันอีกล่ะแถมหัวเราะอีก" 55555
ตอนนี้เราเข้ามาในห้างกันแล้ว แต่ฉันรุสึกเหมือนโดนใครจับจ้องและอาฆาตฉันยุ ออลืมไปว่ามาเดินกับนายเจมส์สุดหล่อปาก_ เลยไม่แปลกที่จะทำให้สาวๆทั้งห้างหรือแม้แต่เพศที่สาวยังกรี้ส ประเด็นคือทุกคนมองฉันแบบจะสิงร่างฉันเพราะอยากทายุใกล้เขา แต่ฉันว่าถ้ามายุจิงๆเหมือนฉันล่ะก็คงวิ่งแทบไท่ทัน
เบล:นินาย จะเดินอวดความหล่ออี้กนานไหมเลือกดูสักร้านเถอะ เดวสาวๆที่มองนายเนี้ยจะขาดใจตายซ่ะก่อน"คำพูดฉันทำเอาเขาต้องหยุดมองไปรอบๆ"
เจมส:เทอเนี้ยเรื่องมากจิงฉันพามาซื้อเสื้อเทอก็ควรจะใช่สายตาเนี้ยมองดูเสื้อผ้า ไม่ใช่เอาแต่มองอะรัยที่รัยสารล่ะ สมาธิสั้นทำตัวยังกับยุอนุบาลหมีน้อยรึงีัย ห่ะยัยเพี้ยน
เบล:ก็ฉันลำคานนิ นายไม่เปนฉันทุกคนมองเหมือนกับจะสิงฉันเพื่อมาเดินกับนาย แลดูชีวิตฉันคงไม่ปลอดภัย
เจมส:พูดมากมานี้เข้ามาลองไปใส่ชุดนี้ดู
เจมส์ลากฉันเข้ามาในร้ายเสื้อร้านหนึ่งและเลือกเสื้อให้ฉันลอง ใส่ถอด ถอดใส่ เปนร้อยๆชุด และนี้คือสุดล่าสุดหวังว่าคงโอเคแล้วน่ะเพราะฉันเหนื่อยล่ะ
Prat James
ตอนนี้ผมนั่งรอเทอลองชุดผมเลือกชุดให้เทอลองเยอัะมาก แต่ผมก็ไม่ถูกใจ บางตัวก็ดูโป้ไป สั้นไป น้อยชิ้นไป หรือก็ไม่เข้ากับเทอ ที่จิงผมไม่เคยเลือกชุดให้ใครมาก่อน ด้วยความที่ออกมายุคนเดวและไม่สนใจใคร แต่ผมกลับต้องทานั่งเลือกให้เทอ เพราะอะรัยก็ไม่รุผมถึงอยากเปนคนเลือกให้เทอเอง คงเปนเพราะเทอดูเพี้ยนๆมั้งผมเลยคิดว่าเลือกให้เองคงง่ายกว่า และผมก็อยากทำด้วย ผมอยากทำให้เทอ ยุดีๆผมกะเหมือนได้ยินเสียงคนเรียก
เบล:นี้นาย เปนงัยพอใจนายรึยังฉันขี้เกียจลองชุดแล้วน่ะ ลองมาตั้งเยอะยังไม่ได้สักชุดเลยท้อน่ะเนี้ย หวังว่าชุดนี้คงโอเคน่ะ
ตอนนี้ผมแถบไม่ได้ยินเสียงเทอบ่น เพราะนี้ผมกำลังยืนมองเทอที่ใส่ยึุ มันน่ารักสมวัยและเข้ากับเทอมากจนผมหยุดมองเทอไม่ได้ สวย ผมว่าเทอสวยเลยทีเดว นี้ผมเริ่มแปลกใจแล้วน่ะเนี้ยว่าเทออาจเปนนางฟ้าที่ตกลงมาจากสวรรณค์ก็ได้
เจมส์:ฮ่ะ.เออๆชุดนี้ก็ได้ เอาชึุดนี้คับ "ผมบอกพนักงาน"เดวเทอไม่ต้องเปลี่ยนน่ะใส่เลย
เทอพยักน่าและยิ้มให้ ทำเอาผมแถบจะกองลงกีับพื้น ตอนนี้เราออกมาจากร้านและซื้อของกันจนครบผมพาเทอไปนั่งกินข่าวในร้านอาหาร และผมก็เอาของมาเก็บที่รถแต่พอผมกลับไปผมกลับผุ้ชายคนหนึ่งกำลังเดินมาหายัยเพี้ยน
ผช.:ไงคับคนสวย นั่งคนเดวไม่เหงาหรอคับ ให้พี่นั่งเปนเพีื่อนไหม
เบล:ไม่เปนรัยค่ะมีคนนั่งด้วยแล้ว
ผช.:แฟนหรอ หว่าาาาเสียดายจัง...แต่พี่ว่าคิดเปลี่ยนแฟนไหมตอนนี้ยังทันน่ะ หล่อๆอย่างพี่แถมรวยอีกสาวๆที่ไหนก็อยากได้
เบล:นิคุน!!! ปล่อยฉันน่ะ "เขาพยายามจับมือเทอ"
ผช.:อย่าเล่นตัวไปหน้่อยเลยน่าาาาา
ตอนนี้ไแบ้านั้นกำลังจะพยายามลวนลามเบล ผมรีบวิ่งเข้สไปทันที ให้ตายเถอะมันจะมากไปแล้วจิงๆ
เจมส:นิ!!!หยุดเดวนี้น่ะ 'ผมกระชากไอ้นั้นออกมาแล้วชกไปหมัดหนึ่งเต็ม'
เบล:เจมส์ ช่วยเบลด้วย "พอเบลพุดเสดผมลากเทอเข้ามากอดและโอบเอวเทอไว้"
ผช.:นิแกเปนคัยกล้าดียังไงมาต้อยฉีัน
เจมส์:แกตั้งหากล่ะเปนคัยกล้ายังงัย มาลวนลามผ้หญิงไม่เปนสุภาพบุรุษ และอีกอย่างเทอเป็นผู้หญิ่งของฉัน นายไม่มีสิดทำแบบนี้กับเทอ
ไอ้บ้านั้นพอได้ยินผมพูดประโยคนั้นเสดก็มองไปรอบก็เหนว่าคนกำลังมอง เลยรีบวิ่งหนีไป แต่ตอนนี้เจบใจชะมัดเลยอยากจะตามไปต้อยให้ตายคามือจิงๆกล้าทำแบบนี้กับเทอได้งัย แต่ผมก็ต้องปล่อยไปเพราะตอนนี้เบลเอาแต่ร้องไห้ ผมคงทิ้งเทอไปไม่ได้ผมเปนห่วงเทอ
เบล:เจมส์ฉันกลัว "เทอพุดทั้งทั้งที่ตัวสั้นยีังไม่หาย"
เจมส:ไม่เปนรัยแล้วน่ะฉันยุนี้แล้ว ไม่ต้องกลัวเลิกร้องไห้ได้แล้วยัยเพี้ย "ผมเปลี่ยนโมดอารมให้เทอโกดผมเพื่อจะได้ลืมเรื่องนั้น แต่ที่ไหนได้เทอกับศอกลงที่ท้องผมส่ะแรงเชียว"
เจ้าของร้าน:ผมต้องขอโทดด้วยน่ะคับ ต่อไปจัะไม่ให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอีก ว่าแต่แฟนคุนโอเคแล้วใช่ไหมคับ
เมื่อผมได้ยินคำพูดนั้นก็เลยสังเกดว่สมือผมเกาะยุที่เอวเทอ แต่เทอกะพยายามดิ้นออกแต่ผมกับกอดแรงขึ้น ทำเอาเทอขมวดคิ้วใส่ผมใหญ่เลย
เจมส:ไม่เปนรัยแล้วคับ ขอบคุนมาก
เจ้าของร้าน:ต้องขอโทออีกที งั้นเอาเปนว่าทางเราขอไม่คิดค่าอาหารเมื้อนี้ล่ะกันน่ะคับ ถือว่าเปนคำขอโทด
หลังจากที่เรากินข่าวกันเสดตอนนี้ก็เกือบๆ สองทุ้มแล้วเรากำลังกลับบ้านกันแต่ยัยนี้กับนั่งนิ่งไม่พูดรัย เทอเปนอะรัยหรือยังตกใจไม่หาย หรือโกดผม โอ้ยยยยช่างเถอะน่าาาาจะสนใจทำมัยเนี้ยมันไม่ใช่เรื่องของแกเลยเจมส์
ตอนนี้เจมส์คงเผลอใจให้เบลล่าแล้วสิน่ะแถมเบลก็ยังแอบชอบอีก งานนี้คงต้องรอดูว่าต่อจากนี้จะเปนงัย......ติดตามอ่านตอนต่อไปด้วยน่ะค่ะ
ตอนนี้ฉันกับเจมส์ยุบนรถของเขาเรากำลังจะไปซื้อของให้ฉันที่ห้างแห่งหนึ่ง โดยมีรถเก็งสุดหรูของเขา แต่เมื่อไหร่เขาจะบอกฉันสักที่ว่าเขาทำงานอะรัย เพราะดูจากการแต่งตัวแล้วดูดีถึงขั้นหล่อเลยอ่ะน่ะคงจะมีสาวๆมาทอดสะพ่านเยอะไม่เบา แต่ฉันว่าผุ้หญิ่งคงมิกล้าเข้าใกล้นายนี้หรอกปากจ้ัด ขี้เก๊ก ขี่โมโห ใจร้ายด้วยชอบแกล้งฉันอีกต่างหาก แต่สุดท้ายกลัวนายแค่ไหนกะต้องน่าด้านยุสิน่ะ ก็ฉันไม่มีที่ไปนิเหอะๆ
เจมส:นิยัยเพี้ยน!!! จะนั่งมองฉันอีกนานไหมห่ะ มองยุได้ ถ้าเปนปลากัดคงท้องไปแล้วมั้งเนี้ย "เค้าตวาดฉันก็แหมเมื่อกร้ี้ฉันก็เผลอมองเขานานไปหน่อย"
เบล:เนี้ยนายเลิกพูดอะรัยที่มันโอเวอร์ได้ไหมห่ะ ในรถมีแค่ฉันกับนายไม่มองน่านายแล้วจะให้มองใครเล่า
หลังจากฉันพูดแก้ตัวและดูเหมือนเค้าจะไม่ว่ารัย โล้งไปไม่น่าเลยเรานายนี้หล่อจิงๆนี้น่าาาามองแล้ว ยิ้งอยากมองอีก ตาก็กลมโต ค้ิ้วก็โค้งสวย หน้าก็เนียนมีออร่า แถมจมูกยังสวยมากด้วย เฮ้ยนี้เขาสวยกว่าฉันแล้วมั้งเนี้ย แต่เสียอย่างเดวปากเค้าเนี้ย จะพูดดีๆกับฉันสักคำเนี้ยเค้าคงต้องตายแน่ๆเลย ยิ้งเวลาเรียกชีื่อฉันน่ะ "ยัยเพี้ยน" ให้ตายเถอะสาวสวยอย่างฉันมีชื่อน่ะ 'เบลล่า' แต่ช่างเถอะยอมเขาล่ะกัน เหนว่าหล่อน่ะเนี้ยไม่งั้นไม่ยอม และแล้วฉันก๋็มาถึงที่หมายสักที
เจมส:เอ้า!! ถึงแล้วก็ลงดิจะนั่งรอใครเปิดประตูมห้ไม่ทราบ ฉันไม่ใช่ขี้ข้าน่ะ "เขาลงจากลดและตะโกนมาจากข้างนอก"
เบล:นี้นายจะเปนสุภาพบุรุษสักน่าทีคงจะตายใช่ไหม "ฉันพูแกมน้อยใจ"
เจมส:มันเรื่องขิองฉัน ไปได้แล้ว "ดูๆเดินไปนู้นล่ะนิจะขายาวไปไหนเนี้ย"
เบล:เจมสนายก็รอฉันด้วยดิ นายเจมสสสสสส 'ฉันพูดพร้องวิ่งไป'
เจมส:เทอนินอกจากจะเพี้ยนแล้วยังขาสั้นอีกน่ะ คนอ่ะรัยสูงยังไม่ถึงไหลฉันเลย "ดูๆ เค้ามาว่าฉันอีกล่ะแถมหัวเราะอีก" 55555
ตอนนี้เราเข้ามาในห้างกันแล้ว แต่ฉันรุสึกเหมือนโดนใครจับจ้องและอาฆาตฉันยุ ออลืมไปว่ามาเดินกับนายเจมส์สุดหล่อปาก_ เลยไม่แปลกที่จะทำให้สาวๆทั้งห้างหรือแม้แต่เพศที่สาวยังกรี้ส ประเด็นคือทุกคนมองฉันแบบจะสิงร่างฉันเพราะอยากทายุใกล้เขา แต่ฉันว่าถ้ามายุจิงๆเหมือนฉันล่ะก็คงวิ่งแทบไท่ทัน
เบล:นินาย จะเดินอวดความหล่ออี้กนานไหมเลือกดูสักร้านเถอะ เดวสาวๆที่มองนายเนี้ยจะขาดใจตายซ่ะก่อน"คำพูดฉันทำเอาเขาต้องหยุดมองไปรอบๆ"
เจมส:เทอเนี้ยเรื่องมากจิงฉันพามาซื้อเสื้อเทอก็ควรจะใช่สายตาเนี้ยมองดูเสื้อผ้า ไม่ใช่เอาแต่มองอะรัยที่รัยสารล่ะ สมาธิสั้นทำตัวยังกับยุอนุบาลหมีน้อยรึงีัย ห่ะยัยเพี้ยน
เบล:ก็ฉันลำคานนิ นายไม่เปนฉันทุกคนมองเหมือนกับจะสิงฉันเพื่อมาเดินกับนาย แลดูชีวิตฉันคงไม่ปลอดภัย
เจมส:พูดมากมานี้เข้ามาลองไปใส่ชุดนี้ดู
เจมส์ลากฉันเข้ามาในร้ายเสื้อร้านหนึ่งและเลือกเสื้อให้ฉันลอง ใส่ถอด ถอดใส่ เปนร้อยๆชุด และนี้คือสุดล่าสุดหวังว่าคงโอเคแล้วน่ะเพราะฉันเหนื่อยล่ะ
Prat James
ตอนนี้ผมนั่งรอเทอลองชุดผมเลือกชุดให้เทอลองเยอัะมาก แต่ผมก็ไม่ถูกใจ บางตัวก็ดูโป้ไป สั้นไป น้อยชิ้นไป หรือก็ไม่เข้ากับเทอ ที่จิงผมไม่เคยเลือกชุดให้ใครมาก่อน ด้วยความที่ออกมายุคนเดวและไม่สนใจใคร แต่ผมกลับต้องทานั่งเลือกให้เทอ เพราะอะรัยก็ไม่รุผมถึงอยากเปนคนเลือกให้เทอเอง คงเปนเพราะเทอดูเพี้ยนๆมั้งผมเลยคิดว่าเลือกให้เองคงง่ายกว่า และผมก็อยากทำด้วย ผมอยากทำให้เทอ ยุดีๆผมกะเหมือนได้ยินเสียงคนเรียก
เบล:นี้นาย เปนงัยพอใจนายรึยังฉันขี้เกียจลองชุดแล้วน่ะ ลองมาตั้งเยอะยังไม่ได้สักชุดเลยท้อน่ะเนี้ย หวังว่าชุดนี้คงโอเคน่ะ
ตอนนี้ผมแถบไม่ได้ยินเสียงเทอบ่น เพราะนี้ผมกำลังยืนมองเทอที่ใส่ยึุ มันน่ารักสมวัยและเข้ากับเทอมากจนผมหยุดมองเทอไม่ได้ สวย ผมว่าเทอสวยเลยทีเดว นี้ผมเริ่มแปลกใจแล้วน่ะเนี้ยว่าเทออาจเปนนางฟ้าที่ตกลงมาจากสวรรณค์ก็ได้
เจมส์:ฮ่ะ.เออๆชุดนี้ก็ได้ เอาชึุดนี้คับ "ผมบอกพนักงาน"เดวเทอไม่ต้องเปลี่ยนน่ะใส่เลย
เทอพยักน่าและยิ้มให้ ทำเอาผมแถบจะกองลงกีับพื้น ตอนนี้เราออกมาจากร้านและซื้อของกันจนครบผมพาเทอไปนั่งกินข่าวในร้านอาหาร และผมก็เอาของมาเก็บที่รถแต่พอผมกลับไปผมกลับผุ้ชายคนหนึ่งกำลังเดินมาหายัยเพี้ยน
ผช.:ไงคับคนสวย นั่งคนเดวไม่เหงาหรอคับ ให้พี่นั่งเปนเพีื่อนไหม
เบล:ไม่เปนรัยค่ะมีคนนั่งด้วยแล้ว
ผช.:แฟนหรอ หว่าาาาเสียดายจัง...แต่พี่ว่าคิดเปลี่ยนแฟนไหมตอนนี้ยังทันน่ะ หล่อๆอย่างพี่แถมรวยอีกสาวๆที่ไหนก็อยากได้
เบล:นิคุน!!! ปล่อยฉันน่ะ "เขาพยายามจับมือเทอ"
ผช.:อย่าเล่นตัวไปหน้่อยเลยน่าาาาา
ตอนนี้ไแบ้านั้นกำลังจะพยายามลวนลามเบล ผมรีบวิ่งเข้สไปทันที ให้ตายเถอะมันจะมากไปแล้วจิงๆ
เจมส:นิ!!!หยุดเดวนี้น่ะ 'ผมกระชากไอ้นั้นออกมาแล้วชกไปหมัดหนึ่งเต็ม'
เบล:เจมส์ ช่วยเบลด้วย "พอเบลพุดเสดผมลากเทอเข้ามากอดและโอบเอวเทอไว้"
ผช.:นิแกเปนคัยกล้าดียังไงมาต้อยฉีัน
เจมส์:แกตั้งหากล่ะเปนคัยกล้ายังงัย มาลวนลามผ้หญิงไม่เปนสุภาพบุรุษ และอีกอย่างเทอเป็นผู้หญิ่งของฉัน นายไม่มีสิดทำแบบนี้กับเทอ
ไอ้บ้านั้นพอได้ยินผมพูดประโยคนั้นเสดก็มองไปรอบก็เหนว่าคนกำลังมอง เลยรีบวิ่งหนีไป แต่ตอนนี้เจบใจชะมัดเลยอยากจะตามไปต้อยให้ตายคามือจิงๆกล้าทำแบบนี้กับเทอได้งัย แต่ผมก็ต้องปล่อยไปเพราะตอนนี้เบลเอาแต่ร้องไห้ ผมคงทิ้งเทอไปไม่ได้ผมเปนห่วงเทอ
เบล:เจมส์ฉันกลัว "เทอพุดทั้งทั้งที่ตัวสั้นยีังไม่หาย"
เจมส:ไม่เปนรัยแล้วน่ะฉันยุนี้แล้ว ไม่ต้องกลัวเลิกร้องไห้ได้แล้วยัยเพี้ย "ผมเปลี่ยนโมดอารมให้เทอโกดผมเพื่อจะได้ลืมเรื่องนั้น แต่ที่ไหนได้เทอกับศอกลงที่ท้องผมส่ะแรงเชียว"
เจ้าของร้าน:ผมต้องขอโทดด้วยน่ะคับ ต่อไปจัะไม่ให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอีก ว่าแต่แฟนคุนโอเคแล้วใช่ไหมคับ
เมื่อผมได้ยินคำพูดนั้นก็เลยสังเกดว่สมือผมเกาะยุที่เอวเทอ แต่เทอกะพยายามดิ้นออกแต่ผมกับกอดแรงขึ้น ทำเอาเทอขมวดคิ้วใส่ผมใหญ่เลย
เจมส:ไม่เปนรัยแล้วคับ ขอบคุนมาก
เจ้าของร้าน:ต้องขอโทออีกที งั้นเอาเปนว่าทางเราขอไม่คิดค่าอาหารเมื้อนี้ล่ะกันน่ะคับ ถือว่าเปนคำขอโทด
หลังจากที่เรากินข่าวกันเสดตอนนี้ก็เกือบๆ สองทุ้มแล้วเรากำลังกลับบ้านกันแต่ยัยนี้กับนั่งนิ่งไม่พูดรัย เทอเปนอะรัยหรือยังตกใจไม่หาย หรือโกดผม โอ้ยยยยช่างเถอะน่าาาาจะสนใจทำมัยเนี้ยมันไม่ใช่เรื่องของแกเลยเจมส์
ตอนนี้เจมส์คงเผลอใจให้เบลล่าแล้วสิน่ะแถมเบลก็ยังแอบชอบอีก งานนี้คงต้องรอดูว่าต่อจากนี้จะเปนงัย......ติดตามอ่านตอนต่อไปด้วยน่ะค่ะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.2 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ