หัวใจทนงรักทะเลหวาน@Jiranee

          ในเช้าวันใหม่ที่เกาะทอรัก แสงแดดสาดส่องไปยังห้องนอนห้องหนึ้งที่มีหนุ่มสาว กอดกันนอนหลับยุบนเตียง ช่างเป็นภาพที่หลายคนเห็นคงต้องอิจฉาไปตามๆกันแน่นอน เพราะรัศมีความรักความอบอุ่น มันแผ่ไปทั่วบริเวรก็ว่าได้
"อืม แสบตาชะมัด"เจมส์บ่นกับแสงแดดที่สาดส่องตา พร้อมกระชับกอดคนร่างเล็กเข้าอ้อมแขน
"อื่อออ แน่น หายใจไม่ออก"เบลล่าที่ถูกกอดแน่นไปบ่นพร้อมลืมตา
"จุ๊ป อรุณสวัสค่ะ"เจมส์จุ๊ปแก้มพร้อมเอ่ยทักทาย เล่นเอาอีกคนเขินเลยทีเดว
"บ้า ปล่อยได้แล้วเช้าแล้ว จะอาบน้ำ"
"ไม่จุ๊ปตอบหน่อยหรอ น่าาาาา เดวจะลงไปทำข้าวต้มอร่อยๆให้กิน น่าาาาจุ๊ปเค้าหน่อย"เจมส์อ้อน
"บ้า "
"5555+ ปล่อยก็ได้ เดวเจมสไปอาบน้ำที่ห้องแล้วจะรีบทำอาหารรอน่ะ รีบมาล่ะ จุ๊ป" เจมพูดเสดก็หอมแก้มเบลอีกที แล้วรีบวิ่งหนีไป เล่นเอาเบลล่าเขินยุคนเดว พลางคิดว่าเค้ากลับมาเปนเจมคนเดิมแล้ว ไม่สิไม่ใช่เเค่คิดแต่ คำพูดที่แทนตัวเองว่าเจมส์ นั้นแสดงว่าเค้าคือเจมส์ของเทอ คิดมาถึงตงนี้หัวใจก็พองโต รีบไปอาบน้ำดีกว่า จะได้ลงไปหาเจมส์
 
 
 
               ตอนนี้ในบ้านบนเกาะมีกลิ่นของอาหารโชยเต็มไปหมด จนคนที่มาใหม่ถึงกับน้ำลายไหล
"หอมจังเลยเจม เบลหิวแล้ว"
"นั่งสิเดวเจมสตักให้ ท่านเยอะๆน่ะข้าวต้อมกุ้งสดๆเลย"
"จิงหรอ อืมมม อร่อยจิงด้วย "
"หึๆ กินเยอะ เดวกินเสดพาร่องเรือชมเกาะกัน ที่นี้สวยมากน่ะ"
"เจมสว่างัยน่ะ จะพาเบลเที่ยวเกาะนี้หรอ ว้าวดีจัง ว่าแต่ไหนเจมส์บอกเบลเมื่อวานว่าที่นี่ไม่มีเรือไง"เบลนึกขึ้นได้
"นี้! ถ้าเจมสไม่มีเรือจะพาเบลมาเกาะนี้ได้ไง คงว่ายพามามั้ง ยัยเพี้ยนเอ้ย"
"นี้บอกว่าอย่าเรียกยัยเพี้ยนไง เดวเหอะ!"
"คิดว่ากลัวเหรอ นี้อ่ะเอากุ้งไปอีก กินช้าๆหน่อย เดวติดคอหรอ นอกจากจะเพี้ยนแล้วยังตระกระอีก"
"นี้หยุดเลยน่ะ กินๆไปเลย เบลอยากเที่ยวแล้ว" เบลล่าทำเสียงง่อนๆที่เขาล้อเทอ แต่ก็ไม่นึกโกดกับมีความสุขสะอีก ทั้งสองคนทานอาหารกันอย่างเอร็ดอร่อย พูดคุยหยอกล้อกันจนมีเสียงแห่งความสุขดังออกมาเปนระยะๆ
 
 
 
 
 
 
"ขับเรือเป็นด้วยหรอเบล"เจมส์เอ่ยถามหลังจากทานข้าวเสดเทอก็บังคับให้มาที่เรือเพื่อเที่ยวชมเกาะ
"เปนสิ นี้จะบอกว่าเบลน่ะเก่งมากน่ะขนาดพี่หมากยังชมเลย"พอนึกถึงตงนี้ทำให้เบลเริ่มคิดได้ว่าลืมเหตุการณ์ต่างๆไป
"นี้ยุกับเจมส์ก็นึกถึงแต่เจมสิ มานี้ขับเองเรือ ไม่รุทางหรอไม่เก่งที่อื่นเลย จะไปไหมล่ะ เที่ยวน่ะ"เจมอารมเสีย
"เออออแล้วเราจะไปไหนกันบ้างอ่ะเจมส์"เบลที่รุว่าทำเสียบรรยากาศก็รีบเปลี่ยนเรื่อง วันนี้เทอขอแล้วกันเทอจะลืมทุกอย่างทิ้งมันไว้ข้างหลังแล้วสุขกับวันนี้ให้เต็มที่กับคนที่เทอรัก
"ก็เดวพาไปดูปะการัง ขี่เรือรอบเกาะชมความงามท้องทะเล ปิดท้ายเราจะกลับมาจอดเรือที่นี้เพื่อเดินไปดูตะวันตกดินกัน รับรองสวยมากแน่นอน" เจมอธิบายเสดก็ขับเรือพาเบลล่าเที่ยวเกาะ ตามที่เค้าว่าไว้ เทอดูสดใสกว่าตอนมาอีก แถมยังพุดไม่หยุดปากเลยนี้สิถึงเปนเบลล่าที่เค้ารัก ส่วนเบลล่านั้นมีความสุขที่เทอได้เที่ยวชมความงามต่างๆแถมมีไกด์สุดหล่อเจ้าของเกาะแถมเปนเจ้าของหัวใจเทออีก ธรรมชาติที่สวยหลงตัวอย่างน่าหลงไหล กับคนพิเสดช่างเข้ากันดีจิงๆ
 
 
 
ตอนนี้เจมกับเบลล่าลงจากเรื่อดพื่อเดินเท้าขึ้นไปชมตะวันตกดินที่เค้านั้นคุยนักว่าสวยจนเทอต้องติดใจไม่อยากไปจากที่นี้ อันที่จิงแค่ชมธรรมชาติของเกาะเมื่อช่วงที่ผ่านมาก็ทำเทอหลงรักที่นี้จนไม่อยากไปไหนแล้ว ไม่แปลกใจเลยที่บิดาเทอนั้นอยากได้นักหนา เฮ้ยคิดมาตงนี้ก็ทำเทอเครียด
"หยุดเดินทำไมเหนื่อยหรอ มา พักก่อนได้น่ะยังพอมีเวลายุ"เจมสพูดพร้อมส่งน้ำให้ดื่มแถมยังเช็ดเหงือให้อีก
"นิดหน่อยอ่ะ แต่พักก็ดี ที่นี้สวยมากน่ะเจมส์ เบลหลงรักที่นี้แล้วสิ "เบลบอก
"หลงรักเกาะนี้มากๆน่ะ แต่...ต้องหลงรักเจ้าของเกาะนี้มากกว่าพันเท่า เข้าใจไหม"
"บ้า ไม่พูดแล้วไปกันเถอะเจมเดวไม่ทัน เบลอยากถึงเรวๆ"
พูเสดเจมก็มาดึงมือเบลเดินไป ทั้งคู่มีความสุขที่ได้ใช่เวลายุด้วยกันแบบนี้ แต่เบลล่านั้นกลับยิ่งหนักใจเทอจะทำให้เรื่องนี้เปนจิงได้ไง ถึงเเม้เทอจะสุข ที่ได้ยุกับเจมแต่เทอคงเหนแกตัวไม่ได้ รอให้วันนี้ผ่านไปเทอคงต้องตัดใจอย่างจิงจัง แต่วันนี้เทอของตักตวงเอาความรัก ความสุข ที่มอบให้กันและกันให้เตมที่ก่อนแล้วกัน
 
 
 
 
        หลักกลับจากดูตะวันตกดินนี้ก็ผ่านมาเกือบสองวันแล้วเทอมีความสุขจิงๆที่ได้ยุกับเจม แต่มันคงถึงเวลาแล้วที่เทอต้องยอมรับความจิง เทอกับเค้ารักกันไม่ได้ พ่อคงไม่เหนด้วย ใช่เทอต้องไปจากที่นี้ เรือ เทอขี่เรือเปน กุนแจเรือยุบนหัวเตียงนอนที่เขากับเทอนอนกอดกันทุกคืน
"จะทำอะรัยเบลล่า เอากุนแจเรือทำไม จะไปไหน เอามา"
เจมที่เข้ามาเหนเบลล่าหยิบกุนแจด้วยความพุรุด
"เบลไม่ให้ เบลจะไปจากเกาะนี้ เบลจะกลับ เจมปล่อยเบลไปเถอะน่ะ เบลยุที่นี้ไม่ได้"
"ทำไมถึงอยากไปจากเกาะนี้ ไหนบอกว่ารักเกาะนี้ หลงเกาะนี้จนไม่อยากไปไหนแล้วไง หรือทุกอย่างที่พุดมามันแค่คำลวงให้เจมตายใจ"
"ไม่ใช่อย่างนั้นน่ะเจมส"
"ไม่ใช่อย่างนั้นแล้วมันอย่างไหนห่ะ! เอากุนแจมา"
"ไม่ให้! เจมเบลพูดจิงๆที่นี้สวยและน่ายุมาก เบลชอบและหลงรักที่นี่มาก ไม่แปลกใจเลยที่คุนพ่ออยากได้นักหนา เพราะมันสวยแบบนี้นี่เอง พอเบลคิดมาตงนี้ถึงต้องไปไง ป่านนี้พ่อคงตามหาเบลแย้แล้ว ยิ่งถ้าพ่อรุว่าเจมเอาเบลมาพ่อต้องไม่ยอมแน่ๆ เรื่องของเรามันเปนไปไม่ได้ เบลทำร้ายจิตใจพ่อไม่ได้ เข้าไหม"
"หึ เหตุผลของคนเหนแกตัว เจมไม่น่าเผลแทำดีด้วยเลย เลิกโทดคนอื่นได้แล้ว เพราะเทอต่างหากเบลล่า เปนเทอที่ไม่กล้าจะสู้ไปกับฉัน เหนแกตัวที่สุด หึ! ยังไงเบลก็ไปไหนไม่ได้ เอากุนแจเรือมานี้"
คำพุดของเจมเลยเอาเบลนั้นช็อคไปเลยนี้เทอเองหรอ ใช่เปนเทอเองที่เหนแกตัว แต่เทอก็ต้องยอมเหนแกตัวเพื่อพ่อ ระว่างนั้นเจมสก็เข้ามาแย้งกุนแจเรือ เบลก็ไม่ยอมปล่อย เจมก็ไม่ลดล่ะที่จะเอากุนแจเรือคืน แต่ขนะนั้นเบลล่าดันผลักเจมออกไปทำให้อกด้านซ้ายชนเข้ากับมุมโต๊ะและโดนแผลเจมที่โดนยิงเตมๆ จนแผลชีกเลือดออกมาให้เหน
"โอ้ย! บ้าเอ้ย"เจมสถด
"เจมสเบลขอโทดน่ะ"
"หึ! ไปเลย ไปเลยสิ อยากไปก็ไปเลย ฉันไม่ห้ามเทอแล้ว ไปเล้ย!!"พยางที่แทนตัวเองเปลี่ยนไปจนทำให้เบลเจ็บจี้ดที่หัวใจ เทออยากจะดูแผลให้เขา แต่โอกาสมาแล้ว เทอต้องรีบไป พอคิดได้แบบนี้เบลล่าก็วิ่งออกไปจากห้อง ทำให้เจบมองตามอย่างปวดร้าว ขนาดเขาเจบปางตายเทอยังเลือกที่จะไปจากเขาช่างเปนคนที่ใจร้ายที่สุด
 
 
 
 
       ตอนนี้เบลล่าวิ่งมาถึงหน้าชายหาดที่มีเรือจอดยุ แต่เทอก้าวขาขึ้นเรือไม่ได้ เจมส์คำพูดนั้น 'เทอมันเหนแกตัว'ใช้เทอมันเหนแกตัวที่สุด คนที่ดลวที่สุดคือเทอ เทอไม่เคยคิดจะาไปกับเขาเลย เพร่ะแบบนี้ทุกอย่างถึงได้เปนแบบนี้ 'เจมส์เบลของโทด' ป่านนี้เค้าจะเปนไงบ้างน่ะ เลือดเจมเลือดออก นี้เทอทิ้งเค้ามาได้ไง เหนแกตัวที่าด เทอรักเค้าจิงๆหรือป่าวเบล พอเบลล่าถามใจตัวเองอีกครั้งได้คำตอบแล้วที่เทอมั่นใจ ต่อจากนี้เทอจะไม่ทิ้งเค้าให้สู้เพื่อความรักของเขาและเทอคนเดวอีกแล้ว เทอรุแล้วว่าเทอควรจะสู้ไปพร้อมเขา  คิดได้แบบนั้นจิงวิ่งกลับมา เหนเจมสนั่งยุที่เดิม ใบน่าเค้ามีน้ำตาและความเจบปวด แค่นั้นเทอก็พลอยเตบไปด้วย
"เจมส์เบลขอโทดเจบมากไหม ฮื่อออ"พุดพร้อมวิ่งมาสวมกอดเจม
"กลับมาทำไม ไปสิ อยากไปนักนิ ไปเลย ทิ้งฉันให้ตายที่นี้แหละ"
"ไม่เจม เบลไม่ไปไหนแล้ว เบลรักเจม ฮือออ เบลขอโทด ฮือออ เบลเหนแกตัว ต่อไปนี้เบลจะไม่ทิ้งเจมให้สูคนเดวอีกแล้ว เพราะเบลรุแล้วว่าความรักของคนสองคนมันต้องสู้ไปด้วยกัน ถึงจะชนะทุกอย่าง ฮืออออ เบลขอโทดทีปล่อยให้เจมสู้ยุคนเดว เบลมันขี้คลาด ฮืออ"
"พอแล้วไม่ต้องร้องน่ะคนดี เจมไม่เคยโกดเบล เจมเข้าใจ เจมรักเบลน่ะ"
ทั้งสองคนกอดกันด้วยความรัก ที้ตอนนี้พร้อมเปิดใจให้กันเตมที่สุดท้ายแล้วเบลล่าก็ได้รุว่าความรักนั้นมันต้องเกินจากสองคนที่สู้ต่ออุปสรรคไปด้วยกันมันถึงจะชน่ะทุกอย่าง ไม่ใช่ปล่อยให้ใครคนใดคนหนึ่งสู้เพียงลำพัง 
"เจมลุกไปทำแผลน่ะ เดวเบลทำให้"
"คับ ขอบคุนน่ะ"
 
 
 
 
 
หายไปนานกลับมาแล้ว อีกนิดก็จบแล้ว สุดท้ายเบลล่ากูได้รุ้ว่าความรักนั้นต้องร่วมสุ้ผ่านอุปสรรคไปด้วยกันถึงจะสามารถชนะมันได้ ขอบคุนที่ตามอ่านน่ะค่ะ