หัวใจทนงรักทะเลหวาน@Jiranee

         4 วันต่อมา

Prat Bella

นี้เป็นเวลาประมาณ 4 ทุ้มกว่า ฉันควรต้องนอนแล้วหรือไม่ก็ไม่ควรมายุตงนี้ ที่ชายหาดหน้ารีสอท คงไม่ต้องถามว่ามันดึกแค่ไหนเพราะไม่มีคัยอยุเลย เค้าคงพากันนอนหมดแล้ว แต่ฉันข่มานอนไม่หลับจิงๆเปนแบบนี้มา สักพักแล้ว  

     หลังจากที่ทุกอย่างเกิดขึ้นอาทิตนึงแล้ว และเจมส์ หมอเจน พี่บอก ก็ขึ้นเรือกลับฝั่งไปแล้ว ตอนนี้เทอควรจะดีใจสิเบลล่า ทำมัยมาถึงยังเศร้ายุน่ะ ทุกอย่างที่เทอตัดสินใจมันถูกแล้ว ทั้งพี่หมากก็คบกับหมอเจน ดูรักกันมากด้วย พี่บอยก็ยังรักเทอเหมือนน้อง ส่วนคุนพ่อก็กลับมาอารมดีอีกครั้ง ทุกอย่างก็โอเคดี เหลือแต่เทอสิน่ะเนี้ย ทำไมยังคิดถึงผุชายคนนั่นยุน่ะ....เจมส์ ฉันคิดถึงนายน่ะ คงทำได้แค่พูดในใจสิน่ะเนี้ย พอๆหยุดร้องเลยยัยเบล เราต้องเลิกรักเค้าให้ได้

 "เฮ้อ เลือกแล้วน่ะเบล เทอเลือกแล้ว ต้องเริ้มต้นใหม่ให้ได้ หมดเวลาเศร้าแล้ว"เบลบ่นกันตัวเอง หลังจากนั้นก็คิดได้ว่าควารกลับไปนอนได้แล้ว

Prat รวม

"โห้ เนี้ยเราเดินมาไกลขนาดนี้เลยหรอ บ้าจิง ยิ่งไม่มีคนด้วยต้องรีบกลับแล้ว"เบลล่าบอกกับตัวเองก่อนจะรีบเดินเพราะมันทั้งมืด และอันตราย เทอไม่อยากให้เกิดเรื่องไม่ดีกับเทอ จะคนหรือผีก็อย่ามาเลย อะรัยเทอก็กลัวหมดแหละ แต่ดูเหมือนฟ้าจะไม่เปนใจ เพราะมีผุชายชุดดำใส่ผ้าเช็ดหน้าผูกหน้าไว้ยืนขวางทางเทอยุ

"หึๆ"

"นี้อย่าเข้ามาน่ะ บอกว่าอย่าเข้ามา ช่วยด้วย! ช่วยด้วย!"เบลตะโกนให้คนช่วยพร้อมวิ่งกลับไปทางเดินอย่างไม่คิดชีวิต เทอวิ่งจนสุดแรงเพราะเห็นไอ้โจรนั่นยังวิ่งตามเทอมา

"โอ้ย!"ระหว่างที่มั่วแต่วิ่งทำให้ไม่ดูทาง เทอเลยวิ่งไปชนเข้ากับใครคนหนึ่งอย่างจังจนเกือบล้ม ยังดีที่เค้ารั้งเอวเทอไว้ วินาทีต่อมาเทอนั่นดีใจที่มีคนช่วยแล้ว

"ช่วยด้วยค่ะ ช่วยฉะ..."เบลพูดขอความช่ายเหลือพร้อมเงยหน้าขึ้น แต่พอจะพุดอีกทีคำกะต้องเปนอันตะทานหายไปเมื่อคนที่ช่าวเทอ แต่งกายไม่ตายจากโจนคนนั้น และนั้นทำให้เทอดิ้นสุดแรง เพื่อเอาตัวรอด ตอนนี้เทอทั้งหวาดกลัว และสั่นไปหมด

"ปล่อย! เนี้ย!ปล่อยน่ะไอ้โจรบ้า ปล่อย"ดูเหมือนแรงที่มีจะน้ยนิดเหลือเกินเพราะเขาแถบไม่ขยับเลย

"หึๆ"หัวเราะแบบนี้อีกแล้ว ฉันกลัวน่ะ ตอนนี้ที่เทอคิดได้คือต้องสู้จนสุดชีวิตเลยรวมกำลังสุดท้ายที่มียุพลักเขา ดูเหมือนครั้งนี้ได้ผลเค้าเซออกจากเทอ โอกาสนี้เทอจึงตัดสินใจวิ่ง แต่ต้องมาเจอโจรคนแรงดักหน้าไว้ พอเทอก้าวถอยหลังไม่กี่ก้าวก็ชนกับแผงอกโจรอีกคนหนึง หลังจากนั้นมันก็กอดเทอจะด้านหลังพร้อมกลับเอาผ้าเช็ดหน้ามาปกจมูกเทอ นี้คงจะเปนยาสลบสิน่ะ แต่วาาทำมัยน่ะอ้อมกอดนี้มันถึงได้คุ้นๆจัง ทำไมมัยมันรุสึกอบอุ้นแปลกๆ เพียงแค่นั้นที่เทอคิดได้ก็หมดสติไป

"เป็นงัยสลบไปรึยัง โอ้ยไอ้ผ้าเช็ดหน้านี้เคืองชะมัด"บอยบ่น

"คับพี่บอย "เจมส์บอกพร้อมถอดผ้วปิดหน้าพร้อมบอย

"เหนตัวเล็กๆแบบนี้ ฤทเยอะเปนบ้า เล่นเอาพี่เหนื่อยเลย เจมส์แกนี้หาเรื่องให้ฉันเหนื่อยยุเรื่อย"บอยบ่นกับเจมเปนชุด

"เอาน่าาพี่ ป่ะไปที่เรือกัน ป่านนี้ไอ้คนเตรียมเรือมันจีบกันจนเรือมดขึ้นหมดแล้ว โอ้ยอิจฉาโว้ย"บอยพูดพร้อมตะโกน

"ไปกันคับ"เจมส์จับเบลล่าอุ้มแล้วเดินตามหลังพี่บอยไปพร้อมรอยยิ้ม แผนขั้นที่หนึ่งเสดไป

        ตอนนี้ที่เรือมีสองหลุ่มสาวที่บอยกล่วาถึงรอยุ คงไม่ใช่ใคร นอกจาก เจน และหมาก

"มากนแล้วคับ เปนงัยบ้างคุนบอย" หมากบอกเจนและหันถามบอยที่เดินมาถึง

"นู้นไงมาล่ะ เจมส์มันอุ้มมาเองไม่ยอมให้พ่ช่วย"บอยบอก

"แน่นอนคับแฟนผม ผมดูแลเองพี่บอยไม่ต้อง ว่าแต่เจน ยาสลบที่เอามาให้พี่ใช่เนี้ยออกฤทนานเท่ารัย"เจมส์พุดทั้นที่ที่อุ้มเบลมาถึง

"เจนปรุงยาเองค่ะ คงจะตื่นอีกที่ก็พุ้งนี้สายๆ"เจนตอบ

"ผมว่าเจมส์นายเอาเบลขึ้นเรือได้แล้วน่ะ เดวจะเสียเวลา"หมากบอก

"นั้นสิ ขอบใจมาก"เจมส์พุดพร้อมเดินขึ้นเรือที่เตรียมไว้ และวางเบลนอนในเรือก่อนจะไปรับกุนแจกับหมาก

"ขอให้แผนนายสำเร็จน่ะ พวกเราเอาใจช่วย"หมากยื่นกุนแจพร้อมพุด

"ยังงัยก็สู้ ฉันช่วยได้แค่นี้แหละ ถ้าแผนไม่สำเรจแกก็เตรียมรับกระสุนจากคุนราเชวเลย มีอย่างที่ไหนเล่นแบบนี้"บอยบ่น

"พี่บอยบ่นอีกแล้วน่ะค่ะ ไปได้แล้วพี่เจมสเจนรอพี่สะใภ้ที่นี่น่ะ"เจนบอก

"ผมไปน่ะทุกคน รับรองไม่ทำให้ผิดหวังแน่นอน"เจมสบอกพร้อมขึ้นเรือไปสตาสเรือและออกเรือไปทันที โดยมีผู้ร่วมขบวนการรอส่งจนเรือลับตายตาจึงแยกย้ายกันไป

            อีกฝั่งหนึ่งของเกาะปลายฝัน

"ท่านแน่ใจเหรอคับที่แล่อยไปแบบนี้"มือขวาราเชวพุด

"อืม ปล่อยไปเถอะ ปล่อยให้เปนเรื่องของเดกๆไป เราอย่ายุ่งเลย"ราเชลตอบ

"ท่านช่างเปนพ่อที่ดีอีกคนหนึงจิงๆน่ะคับ ถึงแม้จะเลวมาตลอด แต่เมื่อทำน่าที่พ่อก็ทำได้ดีทีเดว"

"นี้แกชมหรือด่าห่ะ"

"เปล่าคับ ผมพูดจิงๆ"

"พ่อแม่ทุกคนย่อมเห็นความสุขของลูกมาก่อนเสมอแหละ ฉันก็เป็นพ่ออีกคนที่เป็นแบบนั้น ถ้านี้คือสิ่งที่ทำให้ลูกฉันกลับมายิ้ม กินข้าว มีความสุขได้เหมือนเดิน ฉันก็ยินดี"

"แปลกน่ะคับท่าน จากศัตรูกลายเป็นลูกเขย ท่านนี้สุดยอดเลยทำใจได้ยังไง"

"คัยว่าหล่ะ าำหรับเรื่องนี้ การที่ยอมรับไอ้บ้านั้นน่ะ คงต้องทำใจอีกสังพักเลยเเหละ"

"คับท่าน นี้ดึกมากแล้วท่านไปพักผ่อนเถอะคับ"

"ดีเหมือนกัน"ราเชวพูดพร้อมเดินออกจากระเบียงยื่นกล้องส่งทางไกลที่เค้าใช่ดูการกระทำของไอ้ลูเขยนั่น ถึงจะขัดใจยุบ้าง แต่เมื่อรับปากว่าจะไม่ยุ้งก็คงต้องทำใจให้ ไอ้ลูเขยเล่นพิเลนกับลูสาวเขา ตอนนี้ที่ทำได้ก็แค่มองและรอฟังข่าวเท่านั่น

          เวลา 00.45น. เป็นเวลาที่เรือเดินทางมาถึงเกาะอีกฝั่งหนึ่งซึ้งยุห่างจากเกาะปลายฝันประมาน 2 ชม. และเรือลำนั้นคงไม่ใช่ใคร ถ้าไม่ใช่เจ้าของเกาะอย่างเจมส์ ตอนนี้เค้าอุ้มเบลล่าที่ยังหลับสบายไม่รุอะรัยลงจากเรือ และเดินไปนังบ้านพักแห่งนี้ พร้อมเข้าไปในห้องวางเทอลงบนเตียงอย่างเบามือ

"หนักไม่เบาเลยน่ะเรา"เจมสบ่นติดตลก

มือของ้ค้านั้นไล่ตามไปบนใบหน้าสวยของเทอ สายตาที่มอง บ่งบอกถึงความรัก ความคิดถึงได้อย่างชัดเจน 

"คิดถึงผมไหม? ผมคึดถึงคุนมากเลยน่ะ ตลอดเวลา4วันที่ผ่านมา ผมอยากเจอคุนจะแย่ แต่ปมต้องมาเตรียมทุกอย่างเพือเราก่อน ไม่งอลน่ะคับ ผมทำไปทุกอย่างก็เพราะรัก และอยากให้เราได้ยุด้วยกัน จะว่าไปมันช่วยไม่ได้นี้น่าคุนทำให้ผมต้องทำแบบนี้น่ะเบลล่า"เจมส์บ่นกับคนที่หลับแบบไม่รุสึกตัว พร้อมกับหัวเราะกับแผนการของตัวเอง 

หลังจากจัดเกบทุกอย่างเรียบร้อยก็ตี1เข้าไปแล้วเตมส์เดินมานอนลงที่เตียงเดียวกับเบลล่าพร้อมสวมกอดเทอ คนที่หลับไม่รุตัวเลยว่าตอนนี้กลายเปนหมอนข้างให้ชายหนุ่มไปแล้ว

เล่นรัยค่ะเจมส์ เบลรู้เนี้ยจะโกดไหม ดูเหมือนทุกคนก็จะไม่ว่าพร้อมร่วมมืออีก น่าสงสารหนูเบล แผนของเตมส์ไม่ได้มีแค่นี้ อยากรุต้องรอติดตามน่ะค่ะ