หัวใจทนงรักทะเลหวาน@Jiranee

ที่เกาะปลายฝัน
เวลา 16.27น.
"เชิญพักผ่านตามสบายเลยน่ะค่ะ เกาะปลายฝันยินดีตอนรับค่ะ"เบลกล่าวต้อนรับแขกนักท่องเที่ยว
"เดวทุกท่านเดินตามผมมาน่ะคับ จะพาไปที่บ้านพักที่จองไว้คับ"หมากกล่าวพร้อมเดินนำพาแขกไปยังห้องพัก
"เปนงัยบ้างลูกเหนื่อยไหม"ราเชลเดินเข้ามาพร้อมโอบกอดลูกสาว
"นิดหน่อยค่ะ แต่เบลชอบค่ะ สนุกดี"เบลกล่าวตอบ
"ช่วงนี้ลูกทำงานหนักไปน่ะ มีรัยหรือป่าว บอกพ่อได้น่ะ ..... ว่าแต่ เมื่อรัยจะคุยเรื่องแต่งงานสักทีล่ะลูกเบลรุไหมว่าเบลทำตัวตัดบทพ่อทุกครั้งที่พุดถึงเรื่องนี้ หรือไม่อยากแต่งงานกับหมากแล้วหรอลูก"ราเชลถามในสิ่งที่ข้องใจ
"เออออ พ่อค่ะ คือออออเบลลลล"
"คุนราเชลคับ มีแขกคนสำคันมาเยี่ยมถึงถิ่นครับ"ลูกน้องราเชลเดินเข้าบอกบอกพร้อมกับกระซิบข้างหูราเชล
"งั้นหรอ หึๆ สงสัยต้องไปต้อนรับสักหน่อย เบลไปทำงานต่อเถอะลูก พ่อขอไปต้อนรับแขก'คนสำคัน'ก่อน"ราเชลพูดแค่นั้นก็ดินออกมาปล่อยให้เบลล่ายืนงง แต่เทอก็ไม่นึกสงสัยอะรัยและเดินไปทำงานต่อ
 
ที่รีสอร์ทตั้งศรีสุข
"เปนเรื่องจนได้ไหมล่ะ ว่าแล้วเชียวมันมีอะรัยแปลกๆ"บอยกล่าว
"เจนบอกแล้วงัยค่ะว่ามัยแปลกๆ สุดท้ายก็เปนจิง เราจะทำงัยกันดีล่ะค่ะ ป่านนี้พี่เจมส์คงไปถึงแล้ว ไม่รุจะเจออะรัยบ้าง คุนราเชล จะทำอะรัยหรือป่าว"เจนเอยออกมาอย่างเปนห่วง
"คงไม่หรอกมั้งค่ะ คุนราเชลคงไม่กล้าขนาดนั้น บ้านเมืองมีกฏหมายยุ อ้อ ตอนนี้อรสั่งให้คนเตรียมเรือให้แต่เช้าอย่างที่คุนเจนบอกแล้วน่ะค่ะ"เลขากล่าว
"ดีค่ะ เราจะไปกันแต่เช้าเลย พี่บอยไปกับเจนน่ะค่ะ ส่วนคุนอิงอรรอยุที่นี้ เจนฝากรีสอร์ทด้วยน่ะค่ะ"เจนบอกและจากนั้นทุกคนก็ไปเตรียมตัวเพื่อเดินทางในวันพุ้งนี้
 
ที่เกาะปลายฝัน
         ในขณะที่เจมสลงจากเรือและขาพึ่งถึงหาดทราย
"สวัสดีคับคุนจิรายุ ลมอะรัยเหาะมาคับถึงได้ให้เกียจมาเหยียบถึงเกาะผม"ราเชลกล่าว
"ผมมีธุระสำคันจะมาคุยกับคุน คุนราเชล"เจมส์กล่าว
"ว้าวววว วิเศษจิงๆ หวังว่าคงเปนเรื่องที่ผมคิดน่ะคับ เพราะถ้าไม่ใช่เรื่องเกาะทอรัก เราคงไม่มีอะรัยคุยกัน และถ้ามาแล้วไม่คิดที่จะขายเนี้ย หึๆ ผมเปนคนพุดคำไหนคำนั้นด้วยสิ 555+ เอาเปนว่สมาเหนื่อย เชินคุนไปพักผ่อนเถอะคับผมเตรียมบ้านพักให้แล้ว"ราเชลกล่าว
"ขอบคุนคับที่ต้อนรับอย่างดี"เจมสพูดพร้อมสายตาแข็งกร้าวใส่คนตงหน้าที่มีสายตาไม่ตางกัน
"ผมแค่เหนแกที่คุนเคยช่วยลูกสาวผมไว้เท่านั้นเอง เชิญคับนี้ก็เยนมากแล้ว มีรัยค่อยคุยกันวันหลัง"ราเชลกล่าวพร้อมเดินนำทางไปยังบ้านพัก
 
เวลา 20.00 น.
"พี่ขึ้นไปนอนก่อนน่ะดึกมากแล้ว"หมากบอกเบลล่า
"ค่ะเดวเบลกะว่าจะขึ้นไปเหมือนกันขอเดินดูรอบรีสอทอีกนิดน่ะค่ะ"เบลกล่าวเสดก็แกแยกตัวออกมาที่เคาน์เตอร์ เพราะเทอพึ่งคิดอะรัยได้
"คุนหนิงค่ะเหนคุนพ่อบอกว่ามีแขกสำคันมาเยี่ยมใครหรอค่ะ และเขาพักที่บ้านหลังไหนค่ะ ช่วยตรวจสอบให้เบลที"เบลกล่าวสิ่งที่สงสัย
"เออมีการเปิดบ้านพักแต่แจ้งเปนชื่อคุนราเชลค่ะ ไม่ได้แจ้งว่าเปนชื่อใครค่ะ และยุบ้านพัก วีไอพี หลังที่สามค่ะ" ฝ่ายประชาสัมพันตอบ
"ขอบคุนค่ะ เบลว่าเบลเดินไปดูหน่อยดีกว่า"และเบลก็เดินไปยังจุดหมายที่ตั้งไว้ 
 
 
           ตอนนี้ผมนอนไม่หลับเลยลงมาเดินเล่นรอบบ้านที่พัก ที่นี้ถือได้ว่าสวยมาทีเดว ท้งบรรบากาศและสิ่งก่อสร้างช่างกลมกลืนสวยงามมาก จนทำให้ผมหลงไหล หากมิใชว่าหมางใจกันผมคงเอ่ยชมออกไปแล้ว ในขนะที่ผมเดินยุเหมือเหนผุหญิงคนหนึ่งกำลังเดินมาทางนี้ เบล เบลล่า จิงๆ ผมรีบวิ่งไปหาเทอทันที
"เบล...เบลล่า"วินาทีที่ผมกับเทอได้เจอกันครั้งนี้มันเหมือนโลกหยุดหมุนไปชั่วขณะ เกือบเดินที่เราไม่ได้เจอกัน มันทำให้ความรักที่มียิ่งชัดเจนขึ้น พร้อมกับความคิดถึงที่ส่งผ่านสายตาของทั้งคู่ในขณะนี้
"จะ จะ เจมส์" เบลพูดได้แค่นี้ เจมก็ดึงเบลเข้ามากอด ด้วยความคิดถึง
"เบล ผมคิดถึงคุน เบลผม ผม"เจมพุดไม่ออก
"ปล่อยเจมส์ ปล่อยเบลบอกมห้ปล่อย"เบลสติพึ้งกลับมา นี้เจมสมาได้งัยเค้ามาที่นี้ แขกที่คุนพ่อพุดถึง อะรัยกัน เจมกับคุนพ่อเปนศัตรูกันนิ
"เบล บลไม่คิดถึงผมหรอ ผมคิดถึงเบลน่ะ"
เจมสเอ๋ยตัดพ้อ
"เจมมาทำมัย ก็รุคุนพ่อกับเจม เอออ เอาเปนว่าเจมกลับไปเลยน่ะ และอย่ามาที่นี้อีก อยากตายนักหรืองัย พ่อเบลน่ะพุดจิงทำจิงน่ะ "เบลบอกทั้งปะปนความเปนห่วงกลัวคนรักเปนอะรัย
"ผมรุเบล แต่ผมต้องมา เพราะหัวใจผมยุที่นี้ เบลเรารักกันไม่ใช่หรอ"เจมบอก
"ไม่เจมส์!! เรารักกันไม่ได้ เรื่องของเรามันเปนไปไม่ได้ เข้าใจไหม"เบลกล่าว
"เปนไปได้สิ ขอแค่เบลเชื่อเจม เจมพร้อมจะทำทุกอย่างเพื่อให้เราได้รักและยุด้วยกัน"เจมบอกสิ่งที่คิด
"ไม่!! ปล่อยเจม ปล่อย ปล่อย"
"ไม่เบล ผมไม่ปล่อย"
"ปล่อยเบลเดวนี้ เจมส์"หมากที่ยื่นแอบฟังยุนานเอ่ยขึ้น ทุกอย่างมันเปนแบบนี้นี้เอง เบลถึงไม่เลือกเจม หมากคิดในใจ
"หมาก คือเบล"เบลรีบสลัดตัวออกและเข้าไปหาหมาก
"สวัสดีคับคุนเจมไม่เจอกันนานเลยน่ะคับ ไม่คิดว่าจะเจอกันอีก แต่ที่ยิ่งไปกว่านั้นคุนกำลังล่วงเกินคนรักของผมยุ"หมากกล่าว
"คนรักของคุน คุนแน่ใจหรอ ผมว่ะ"เยมส์กล่สวยังไม่จบเบลก็พูดแทรกขึ้น
"หยุดพูดไร้สาระสักทีเถอะค่ะ หมากเค้าพุดถูง เราสองคนรักกันและคบกันมากว่า7ปีแล้ว เชิญแขกอย่างคุนไปพักเถอะค่ะเราสองคนขอตัว ไปค่ะหมาก"เบลกล่าวเสดกะเดินออกไป ปล่อยให้คนที่ผังประโยคนั้นเจบจนตัวชา
 
ที่ห้องเบลล่าพอเดินออกมาพ้นสายตาเจมเบลกะรีบขอตีวมาที่ห้องตนเองทันที พอมาถึงก็เอาแต่ร้องไห้ ไม่หยุด ทั้งเปนห่วงเจมกลัวพ่อจะทพอะรัยเค้า ทั้งอะรัยอีกมากมาย จิงสิพุงนี้เทอจะไปคุยกบคุนพอเรื่องเจม พ่อคงจะเหนแกที่เจมช่วยชีวิตลูกสาวท่านไว้ แต่เมื่อคิดขึ้นมาถึงเรื่องทั้งหมดก็ยิ่งชัดเจนในเมื่อคุนเกียจเจมและเจมก็ไม่ชอบคุนพ่อ ทั้งสองคนเปนศัตรุกัน เจมเปนคนที่คุนพ่ออยากฆ่าที่สุด แล้วอย่างนี้เทอกับเขาจะรักกันได้ยังไง
"เจมส์.....เราจะรักกันได้ยังงัย"
      
              อีกฝากหนึ่งของรีสอทในขณะที่หนุ่มสาวสองคนกำลังร้องไหเสีบใจในเรื่องความรัก และอีกคนกำลังสับสนมากมาย แตในห้องหนึ่งกลับมเสียงหัวเราะรื่นเริง ในห้องทำงาน
"มันมาตามแผนที่คุนราเชววางไว้จิงๆคับ มันนี้โง่ รนหาที่ตายแท้ๆ 555+"ลุกน้องคนสนิทกล่าว
"แน่นินว่าแผนนี้มันต้องสำเรจ ฉันอุส่าวางแผนเปนปีๆ แต่ก็เกือบคิดว่าไม่สำเรจสะและมันเล่นหายไปเกือบเดือน แต่ช่างเถอะตอนนี้หมากกำลังเดินมาตามแผนที่เราว่างไว้แล้ว"ราเชลเอ่ยออก
"คุนราเชลนี้จิงๆเลยน่ะคับ รักลูกสาวมากแต่ก็ใช้เปนเครื่องมือนี้ถ้าคนอื่นรุว่าใช้ลูกสาวตัวเองเปนเหยื่อล้อ ยอมตีหัวลูกตัวเองบอนเรือแล้วโยนลงน้ำ หลังจากนั้นก็เอาขึ้นมาวางทิ้งไว้ที่แถวกระท่อมของนายเจม เนี้ยถ้าใครรุพ่อที่แสนดีนั้นหายหมดเลยน่ะคับ"
"หุบปาก ฉันรักลูกสาวฉันมากก็จิง ไม่คิดว่าลูกฉันจะถึงขนาดความจำเสือม แต่เรื่องนี้ลูกสาวฉันต้องช่วย แผนนี้ฉันลงทุนทำร้ายลูกสาวสุดที่รักฉัน ฉันเสียใจมากรุไหม เพราะยังงี้แผนนี้จึงต้องสำเรจ"ราเชลกล่าว
"แล้วถ้าเจ้านายได้เกาะนั้นแล้วจะยกคุนหนูให้หรือป่าวคับ"
"ไม่!!! ฉันเกียจมัน ถ้ามันยอมขายเกาะฉันก็จะไม่ฆ่ามันตามที่บอก และก็เลิกแล้วต่อกันไป แต่สำหรับลูกสาวาดที่รักของฉัน ฉันไม่มีทางยกให้!"
 
 
 
 
           สุดท้ายทุกอย่างก็เปิดเผย ว่าราณีไม่ได้ประสบอุบัตเหตุแต่เปนแผนของพ่อเทอ มาช่วยลุ้นกันน่ะค่ะว่าสองคนนี้จะรักกันได้อย่างรัย