หัวใจทนงรักทะเลหวาน@Jiranee

ณ เกาะปลายฝัน

ตอนนี้หมากและเบลล่าได้เดินทางมาถึงเดาะปลายฝันเรียบร้อยโดยมี ราเชล พ่อของเบลล่าที่รอคอยลูกสาวสุดที่รักอยุ่ที่ชายหาด

"คุนพ่อ"เบลล่าลงเรือแล้วพุ้งเข้ากอดพ่อ ด้วยความคิดึงสุดหัวใจ โดยมีหมากเดินตามมา

"เบลลูกพ่อ พ่อคิดว่าจะไม่เจอลูกอีกแล้ว ถ้าเปนแบบนั้นจิงๆ พ่อคงตายแน่ๆ หมากขอบใจมากน่ะที่ช่วยตามหาลูกสาวให้" ราเชลกล่าว

"ไม่เปนรัยคับ มันเปนหน้าที่ของผมยุแล้ว"หมากพูดพร้อมมองหนาเบล

"พ่อว่าเบลกลับมาก็ดีแล้วล่ะ จะได้จัดการเรื่องงานแต่งสักที่จิงไหม?"

"เออออ.พ่อค่ะ เบลรุสึกเหนื่อยน่ะค่ะ อยากพักผ่อน"เบลรีบตัดบท

"อ่าวจิงสิ พ่อนิแย้จิงป่ะๆ ไปพักผ่อนกัน" ราเชลจูงมือลูกสาวเดินเข้าไปให้รีสอทพร้อมกับหมากที่เดินตามไปติดๆ

ณ รีสอท ตั้งศรีสุข

"มันตื่นนานยังน่ะไอ้เจม"บอยกล่าวถามหลังจากที่เจมหมดสติไปสองวีนเต็มๆ และวันนี้เจนโทรมาบอกว่าฝื้นแล้วเลยรีบมาดูอาการน้องชายต่างสายเลือด

"ตื่นนานแล้วคะ เจนล้างแผลให้ และก็ให้กินยาไปแล้ว นี้ก็เอาแต่เงียบค่ะ เจนพูดหรือถามรัยก็แค่พยักหน้า"เจนกล่าวอย่สงเหนื่อยใจ

"ปล่อยมันไป ไอ้เจมสมันคงต้องใช้เวลา....ว่าแต่เราล่ะเจนมัวแต่ทามตัวยุ้งๆ หรือที่ทำตัวยุ้งเพีาะไม่อยากคิดมากกันแน่. หมากน่ะมันคงรักเบลมาก"บอยกล่าว

"เจนทราบค่ะ เจนโอเครแล้ว พี่บอยไม่ตองห่วง"เจนกล่าว

2 อาทิตผ่านไป

ที่เกาะปลายฝัน

เบลล่าได้กลับมายุที่เกาะกับพ่อเปนเวลาสองอาทิตแล้วเทอช่วยพ่อทามงานจนไม่มีเวลาพัก โดยมีหมากคอยช่วยทามงานอีกแรง พอราเชลเอยถึงเรื่องแต่งงานเบลก็จะบอกปัดไปทามให้คนเปนพ่อรุสึกแปลกใจ และที่รุดีกว่าใครในเกาะคือหมาก ไม่ใช่เคาจะไม่รุว่าเหตุผลคืออะรัย ถ้าไม่ใช่เพราะเจมส์ แต่เค้าก็เลือกที่จะไม่พุดและไม่โกดเพราะมันไม่ใช่ความผิดเทอ เทอความจำเสื่อมในตอนนั้น ..... แต่ตอนนี้ความจำเทอปกติแล้ว คงต้องหาวิธีพิชตใจเทอใหม่

"เบลค่ะทานปูน่ะ เดวพี่แกะให้ ของโปรดเลยน่ะ พี่จำได้ว่าเบลชอบ" หมากพูดขึ้นขณะนั่งกินข้าวกลางวันกับเบล

"ไม่นิค่ะ. หมากจำผิดแล้วล่ะค่ะ เบลไม่ชอบปูเกะก็อยากเนื้อปูมีให้กินก็นิดเดว เบลเคยบอกหมากแล้วนิค่ะ ไปจำผิดกับใครที่ไหนมา ไหนเคยบอกว่าไม่เคยสนใจเรื่องของใครนอกจากเบลไงค่ะ"เบลแย่

"..............." หมากหน้าชาเหมือนไม่มีรุจะพุดงัยออกไป

"เปนรัยค่ะ เบลล้อเล่นนิดเดวเอง พี่หมากรักเบลจะตายจิงไหมค่ะ ไม่มีทางนอกใจเบลหรอ"เบลถามลองเชิง และกินอาหารต่อ

"ใช่ค่ะ หมากรักเบลคนเดว สงสัยคงเบลอ หึๆ" นั้นสิน่ะ นี้มันอะรัยกันสงสัยจะไม่ใช่เบลแล้วล่ะที่เปลี่ยนไปคนเดวแต่อาจจะเปนเราอีกคน 'เจน' ไม่ได้! เราต้องรักและซื้อสัตย์กับเบลเท่านั้นไอ้หมากท่องไว้

ที่รีสอทตั้งศรีสุข

เจมหลังจากที่อาการดีขึ้นก็เอาแต่ทำงาน ไม่ค่อยพูดค่อยจาเหมือนเดิน ไม่สิต้องบอกว่ายิ่งกว่าเดิมจนไม่มีใครเข้าหน้าติดสักคน นอกจากเลขาอิงอร เจน และบอย ด้วยเหตึนี้จึงทำให้ทุกคนเปนห่วงอาการเจมส์ว่าจะแย้

"บอสเปนหนักขึ้นทุกวันน่ะค่ะ ไหนคุนบอยบอกเวลาช่วยได้ไงค่ะ"เลขาเอ๋ย

"แต่พี่เจมส์ก็สุขภาพแข่งแรงดีน่ะคะ ทามอาหารปกติ ออกกำลังกายเพิ่มขึ้นด้วย ยังกับเกบตัวจะไปรบที่ไหนน่ะ มีแค่ไม่ค่อยพูดนี้แหละค่ะ"เจนแอ๋ยขึ้น

"เอาน่าาาา ปล่อยมัน เดวก็ดี มันพึ้งผ่านไป 2 อาทิตกว่าๆเอง จะให้ดีกว่านี้กคงเก่งไป พี่ว่ามันคงทำใจได้แล้วล่ะ"บอยกล่าว

"อรก็หวังว่าหยังงั้นน่ะค่ะ สงสารบอส เฮ้อ คิดถึงคุนน้องเบลล่าจังค่ะ"เลขาเอ๋ย

"เจน.อาทิตหน้าต้องข้ามเกาะไปตรวจสุขภาพเบลล่านิ พร้อมรึป่าว"บอยถาม

"ไม่เปนรัยค่ะ เจนบอดว่าทำใจได้แล้วพี่บอยไม่เชื่อรึงัยค่ะ หนูนะ.ไม่ใช่พี่เจมส์หรอกน่ะ"เจนพูดแหย่ออกไป เรียกเสียงหัวเราะได้ทั้งสามคน แต่จิงข้างในใจเทอน้นก็หวั่นไม่น้อยถ้าเจอหมากกับเบลล่ากำลังหวานกันเทอจะทนได้ไหม

อีกสามวันต่อมาบอยมาที่รีสอทตั้งศรสุข ตามปกติ

"เฮ้ยน้นเค้าจะเตรียมเรือไปไหนน่ะ จะพานั่งท่องเที่ยงไปล่องทะเลเล่นมั่ง เพราะถ้าเตรียมเรือให้เจนคงไม่ใช่เพราะยังไม่ถึงวันไปเกาะปลายฝัน"บอยกล่าว

"คุนบอยมาพอดีเลยค่ะช่วยอรด้วย บอสค่ะ บอสกำลังจะไปเกาะปลายฝัน"เลขาร้องช่วย

"อะรัยน่ะ ไอ้เจมส์!!! หยดเดวนี้น่ะเว้ย!!!" บอกร้องตระโกนพร้อมวิ่งไปที่เรือที่มีเจมส์กำลีงจะขึ้นเรือ

"แกจะไปไม่ได้น่ะเจมส์แกจำไม่ได้หรือไงว่ะ ว่าแกกับคุนราเชลไม่ถูกัน เอาง่ายๆเลย แกเปนคนที่ราเชลอยากฆ่าให้ตาย จำไม่ได้รึไง"บอกตระโกนใส่หนาเจม

"รู้....เค้าพูดใส่หน้าผมเองและผมก็จะได้ดี 'จำไว้ถ้าไม้คิดที่จะขายเกาะทอรักให้ฉัน แกก็อย่าคิดที่จะมาเหยียบเกาะปลายฝัน เพราะฉันไม่เอาแกไว้แน่ไอ้เดกไมสิ้นกลิ่นน้ำนม' ผมไม่ดคยลืม ...... แต่ยังงัยผมก็จะไป พี่บอยออย่าห้ามผมเลย ถ้าผมอยู่โดยไม่มเบลให้ผมไปตายเอาข้างหน้าดีกว่า"เจมสกล่าว

"แกคิดว่าแกไป แกจะไปทำไหม?"บอยถาม

"ผมจะไปตามคนรักของผมกลับคืนมา." นั้นคือสิ่งสุดท้าบที่เจมส์กล่าวก่อนขึ้นเรือมุ้งหนาไปยัง เกาะปลายฝัน โดยที่เค้าก็ไม่แน่ใจว่าจะมีโอกาสมีชีวิรอดกลับมาหรือป่าว

ได้แต่บอกว่าชีวิตมันมีใช่อค่ครั้งเดว แล้วเราเลือกที่จะใช่พื่อเทอแล้ว เบลล่า ไม่ผลออกมาจะเปนงัย คงต้องบอกตัวเองว่า'ได้แค่ไหน เอาแค่นั้น'

หายไปน้านนนนนนนน นาน.ด้วยเหตุที่ต้องสอบเข้าเรียนต่อมหาลัย หลังจากนี้ก็คงจะกลับมาแลว ฝากติดตามด้วยน่ะค่ะ เพราะเรื่องราวกำลังจะเข้าถึงสาเหตุและทางแห่งบทสรุปแล้ว ยังงัยก็ฝากด้วยน่ะค่ะ