หัวใจทนงรักทะเลหวาน@Jiranee

Prat Bella

ตอนนี้ฉันเดินมาเรื่อยๆ พอรู้ตัวอีกทีก็เดินมาจนสุดชายหาดสงสัยคงตั้องเดินกลับแล้วล่ะ ตอนนี้ในความรุสึกมันมีแต่ความเจบปวดจนกลั้นน้ำตาไม่ยุมันไหลออกมาไม่หยุดเลย ทำมัยนายถึงใจร้ายแบบนี้นี้สิน่ะสิ่งที่ฉันกลัว มันถึงแล้วสิน่ะ แต่...มันมาเรวเกินไปรึเปล่าทำมัยความสุขที่ฉันได้รับมันถึงหมดไปเรวแบบนี้ ฉันอยากจำทุกอย่างได้ อยากที่ให้ความทรงจำทั้งหมดของฉันกลับมา ฉันจะได้ไปจากที่ ตงนี้ ไปจากผุชายคนนี้ให้เรวที่สุด ไปให้ไกลจากผุชายเยนชาอย่างนาย...คนไม่มีหัวใจ

Prat James

ตอนนี้ผมยืนยุที่สระน้ำในรีสอรท เหตุการวันนี้และที่ผ่านเรื่องราวทุกอย่าง ระหว่างผมกับเทอมันทำให้ผมต้องคิด...คิดจนปวดหีัวไปหมด ผมจะเปนบ้าตายยุแล้ว เพียงแค่เทอเยนชา ไม่สนใจ ผมก็แถบจะเปนจะตาย แล้วถ้าวันหนึ่งเทอจำทุกอย่างได้แล้วไปจิงๆ ผมจะยุยังไง... เราควรจะหยุดความรุสึกแบบนี้ ความคิดบ้าๆ ทุกอย่างมันจะต้องกลับมาเหมือนเดิม เจมส์จำไว้ แกท้่องมันเสมอมิใช่หริอว่า"ฉันจะไม่มีวันรักใคร" ใช่เราต้องทำได้เรื่องบ้าพวกนี้และประวัติศาสตร์จะไม่มีวันซ้ำรอยเดดขาด!

เจน:พี่เจมสค่ะมายื่นยุตงนี้ทำมัยคนเดวค่ะ...นั้นพี่ร้องไห้รึเปล่า

เจมส:เปล่านิ แค่ฝุ่นเข้าตานิดหน่อย

เจน:อย่ามาใช่้มุกนี้เลย เพราะเบลล่าใช่ไหมค่ะ?... พี่เจมส์!!!!

เจมส:เปล่า.....พี่บอกไม่มีรัยก็คือไม่มีเลิกถามพี่ได่้แล้ว

เจน:หนูเปนน้องพี่น่ะตั้งพ่อแม่ตายเรากะมีกันยุสองคน แล้วทำมัยจะไม่รุว่าพี่รุสึกยังงัย หนุเหนน่ะค่ะ พี่กับเบลล่าที่จิงแล้วก็น่าจะ......

เจมส:หยุดพุด!!!!!... มันไม่มีทางเดดขาดเข้าใจไหมหรือเราจำไม่ได้เหรอว่าอดีตมันเปนงัย...พี่ทำแบบนี้ยุแบบนี้ ยุคนเดวโดยไม่มีใคร หรือต้องรักใครมันกะดีแล้ว

เจน:พี่เจมส์นั้นแหละที่ต้องหยุดหยึุดพุดถึงอดีตมันไม่เกี่ยวกันนี้มันคือปัจจุบัน เราควรจะเดินไปข้างหน่้าไม่ใช่ยึดติดกับอตีด คิดอะรัยรุสึกอะรัย หรือรักใครก็ควรที่จะเปิดใจรับ และบอกเค้าหรืออย่างน้อยกะควรยอมรับกับตัวเอง....พี่เจมส์ค่ะบอกเจนมาตรงๆ.....พี่รักเบลล่าใช่ไหมค่ะ?

เจมส:...........

ตอนนี้ผมนิ่งเงียบแลัะจ้องมองสายตาน้องสาวอย่างใจสู้ ทั้งที่ตอนนี้แทบหมดแรงยุแล้วเมื่อโดยน้องตัวดีจี้จุด มันเจบปี้ดนี้สิมอง เราจะตอบยังงัยความรุสึก รัก...ใช่เรารักเทอ เบลล่าฉันรักเทอ...แต่ไม่ได้อดีตมันทำไห้ผมต้องหยุด ถึงแม้ว่าจะเจบแต่กะควรจะต้องพุดมนสืิ่งที่ตงข้ามกับหัวใจ กลั้นไว้น้ำตาดึงความกล้าออกมาแล้วพุดไป

เจมส:ไม่......พี่ไม่ได้รักเบลล่า ไม่เลยสักนิด พี่กะแค่สงสารเค้าเท่านั้น

เจน:เบลล่า

ผมหันไปหลังจากที่ได้ยินเสียงเรียกนี้ อะรัยกันเทอมาแต่ตอนไหนกัน

เบลล่า:ขอโทดน่ะค่ะที่เสียมารยาท พอดีคุนเลขาบอกว่าพวกคุนยุที่สระน้ำเลยตามมา

เจน:เบลล่าคือเมื่อกี้... .

เบล:ไม่เปนรัยค่ะ...ฉันไม่เปนรัยคัยจะคิดรัยยังไงมันก็เรื่องของเค้าที่มาก็แค่อย่ากจะบอกว่า ขอบคุนน่ะค่ะ.ขอบคุนที่สงส่ารกัน และดูแลมาตลอดบุนคุนนี้ฉันจะไม่มีวันลืมเลย ถ่้าทีโอกาสฉันจะต้องตอบแทนแน่นอนค่ะ

เจมส:นี้เทอพุดบ้าอะรัยของเทอเนี้ย!!

เบล:รุ้ค่ะว่าเบี่อ รำคาน ไม่อย่ากเหนหน้าไม่ต้องรีบไล่ขนาดรั้น งานที่ฉันบอกว่าจะช่วยพวกคุนก็เสดแล้ว ฉันคิดว่าคงรบกวนพวกคุนมานานแล้ว พุ้งนี้ฉันจะไปจากที่นี้ค่ะ

เจน:เบลล่า!!!! เทอจะไปไหน จำทุกอย่างก็ยังไม่ได้ พี่เจมส์พุดรัยบ้างสิค่ะ

เบล:หมอเจนค่ะขอบคุนสำหรับทุกอย่างน่ะค่ะ ฉันจะไม่มีวันลืมมันเลย ไปแล้วน่ะค่ะ

เจน:เบล เบลล่า!!!! พี่เจมส์ตามไปสิค่ะตามไปง้อ ปล่อยเทอไปแบบนี้ไม่ได้น่ะค่ะยังไงเทอกะยังจำรัยไม่ได้...... พี่เจมส์ หนุไปตามเองกะได้

ตอนนี้ยัยเจนวิ่งตามไปแล้ว ส่วนผมยังคงยืนนิ่งยุเทอจะไปแล้ว ไปแล้วจิงๆ ทำมัยหัวใจมันถึงเหมือนมัีรัยมาบีบไว้จนมันกยุดเต้น ลมหายใจผมแผ่วเบาเหลือเกิน ความรักมันเจบปวดแบบนี้เองสิน่ะ ตลกซ่ะมัดทำมัยต้องไหลออกมาน่ะน้ำตา มันดีแล้วนิต้องก่ารแบบนี้มิใช่หริอ เราควรหยุดร้องแล้วกลับมาเปนคนเดิมสักที่....แต่ตอนนี้ผมไม่มีแรงจะสั่งตัวเองแล้ว ขาผมมันยื่นไม่ไหวแล้วจิงๆ...

Prat Bella

T-T หยุดร้องสิน้ำตาหยุดร้องสักที่ เค้าพุดชัดเจนขนาดนั้นคงเข้าใจแล้วน่ะ เค้าไม่รักเรา แค่สงสารเท่านั้นเข้าใจไหม เราต้องไปจากที่นี้ไปจากคนใจร้ายคนนี้มห้เรวที่สุด ฮือออออๆ หยุดวิ่งและกลับไปเตรียมตัวออกจากที่นี้ แล้วเราจะไปไหนเรายังจำรัยไม่ได้เลย จะทำงัยยุนี้คงต้องตายแน่ๆ ยังงัยก็ต้องไปอย่างน้อยไปตายข้างหน้าแล้วกันฮือๆๆๆๆๆ

เจน:เบล เบลล่า!!! เเฮ่ๆๆๆๆๆ หยุดสักที่ฟังฉันก่อนน่ะ อย่าไปไหนเลย เทอยังจำรัยไม่ได้แล้วเทอจะยุไหน

เบล:หมอเจนไม่ต้องห่วงน่ะค่ะ เบลเอาตัวรอดได้ แต่ถ้าให้ยุเบลไปตายข้างหน้าดีกว่า

เจน:เบล เทอเข้าใจผิดน่ะที่จิงแล้วพี่เจมส์เค้าไม่ได้คิดแบบนั้นเค้ารักเทอน่ะ

เบล:พอเถอะค่ะ เจ้าตัวเค้าพุดชัดขนากนั้น และก็คงไท่อยากเหนหน้าฉันอีก

เจน:เบลที่จิงแล้วพี่ร่เจมส์แค่มีอคติเรื่องคว่มรัก อดีตที่แสนเจบปวด

เบล:แล้วมันเก่ี่ยวกับเรื่องนี้ยังงัยค่ะหมอเจนหยุดพุดเถอะค่ะยังงัยเบลก็จะไป

เจน:ได้ ถ้าคิดดีแล้วแต่ขอให้เทอฟังสิ่งที่ฉันจะเล่าให้ฟังได้ไหม.ถ้าฟังแล้วจะตัดสินใจยังำงจะยุหรือจะไปฉันจะไม่ห้ามเลย

เบล:ค่ะก็ได้

เจน:เรื่องนี้มันเริ่มต้นตั้งแต่เราสองคนยังเดกๆ ตอนนั้นพ่อกับแม้ของเรายังมีชีวิตยุ พี่เจมเปนพี่คนโตหน้าตาถอดแบบคุนพ่อมาทึุอย่าง จนใครกะพุดว่าแฝดพ่อลุก และเจนคนสึุดท้อง พ่อกับแม่รักกันมาก แม่มักเล่าว่าพ่อรักแม่มากยอมทำทุกอย่าเพื่อให้แม่รักและยอมแต่งงาน และพ่อสันยาว่าจะรักแม่คนเดวโดยมีของขวันวันแต่งงานเปนเกาะทอรักที่แม่รักมากเท่าชีวิตเพราะมันเปนสิ่งยื่นสันความรักขิองพ่อกับแม่ แต่ยุมาวันหนึ่งแม่รู้ความจิงว่าที่จิงแล้วพ่อแอบมีเมียน้อย ทำให้แม่โกดและเสียใจมากแถมพ่อยังไม่กลับบั้านเอาแต่ทำงานที่รีสอดเพราะถ้ากลับบ้านกะต้องทะเลาะกับแม่ แต่สิ่งนั้นมันทำให่้แม่ยิ่งเสียใจคิดว่าพ่อไม่รักแม่แล้ว แม่นั่งร้องไห้รอพ่อกลับทุกวัน พี่เจมสกับเจนก็ได้แต่ปลอบแม่ สุดท้ายแล้วแม่ก็ร้องไห้ขาดใจตายที่ตักพี่เจม ความรุสึกที่แม่เจบปวดพี่เค้าเหนและรับรุ้ทุกอย่าง หลังจากนั้นมา พ่อก็มาตามตามแม่ไปติดๆเพราะอุบัติเหตุทางรถ เจนกับพี่เจมจึงมีกันแค่สองคนและยังถือว่าดีที่พี่บอยมาช่วยดุแลกิจการให่้ในระหว่างที่เรียน เพราะมรดกที่พ่อแม่ทิ้งไว้ก็คือรีสอทแห่งนี้ แต่คงจะส่งสัยว่าเกี่ยวรัย หลังจากเหตุเหล่านั้นผ่านมาผุ้ใหญ่ส่วนใหญ่ และคนอื่นกะเอาแต่โทดความเจ้าชู้ของพ่อ และด้วยความที่น่าตาเหมื่อนกันจึงมักจะโดนล้อว่าคงนิสัยเจ้าชู้เหมือนพ่อ เดวก็คงไปทำให้ผุญิ้งซ้ำใจตายตามรอยพ่อ สิ่งนี้เปนสิ่งที่พี่เจมสโดนล้อมาตลอดจนทำให้พี่เจนไม่กล้าเข้าสังคม ไม่อยากคุยกับใครหรือเจิอใคร เพราะการที่เหนแม่ขาดใจตายต่อหน้าต่อตามันรับรุถึงความเจบปวดิแค่ไหน แล้วเค้ายังโดนล้อให้ต้องทำแบบนั้นอีก เหตุนี้พี่เจมสจึงสันยากับตัวเองไว้ว่า เค้าจะไม่มีวันรักผุหญิงคนไหนอีก

เบล:ฟังดูแล้วน่าส่งสารจังน่ะค่ะแต่.....

เจน:ค่ะสิ่งที่เจนอยากบอกก็บอกไปแล้ว ที่เหลื่อกะคงแล้วแต่เบลล่าเลย ขอตัวก่อนน่ะค่ะ

อะรัยกันมาพุดแล้วเดินหนีไปเฉยเลย มิหน้าเค้าถึงต้องเยนชาใส่เรา แต่ยังงับล่ะมันเกี่ยวรัยกัน ยีังงัยถ้าเค้ามั่นใจแบบนั้นกะแล้วแต่ เค้าไม่รักเราอย่ายุอีกเลยเจบเปล่า ไปจากที่นี้ดีแล้ว ทางใครทางมันฮืออออออ แต่ทำมัยต้องร้องไห้ด้วยอ่ะ ฮือออออออออออ