หัวใจทนงรักทะเลหวาน@Jiranee

Prat James
ตอนนี้ผมเดินมาไม่รอเทอเลย ให้ตายสิผมอุส่าลืมมีนไปอล้วแท้เทอกลับมาตอกย้ำผมอีก
เบล:เจมส์รอด้วยสิ จะรีบเดินไปไหน
เจมส:ผมเปนคนมีการมีงานทำ ไม่ได้ว่สงเหมือนใคร
เบล:นี้เจมส!!!! นายเปนบ้าอะรัยเนี้ย!!! เมื่อกี้ยังดีๆยุเลย เปนบ้าไปแล้วรึไง
เจมส:เทอสิยัยเพี้ยน เปนบ้าอะรัย กล้าดียังไงมาขึ้นเสียงใส่ฉันกัน จะกินไหมข่าวน่ะ รีบๆกินไปเลย
เบล:......
Prat Bella
อีตาบ้านี้เปนรัยของเค้าน่ะ ผีเข้าผีออกยุได้ เปนประจำเดือนรึงัยกันน่ะ และนี้ดุสิพอทานข้าวเสดก็ไม่รอเดินมาก่อนทิ้งเราไว้ พอเราตามมายุห้องก็ไม่พุดด้วย เยนชา สนใจแต่งาน ใจร้ายที่สุดเลยในขณะที่ฉันและเขากำลังก่อสงครามเยนกันยุคุนเลขาก็เข้ามาในห้อง เหมือนมีเรื่องด่วนรัย
เลขา:Boss ค่ะ แบ่แล้วค่ะ คุนจอร์น จะมาดูคุยเรื่องเสนสันยาพุ้งนี้ค่ะ 
เจมส:อะรัยน่ะ ทามมัยมันกระทันหีดแบบนี้ แต่ก็ดีแล้วล่ะไม่เปนรัย บอกฝ่ายงานให้พร้อม
เลขา:มันแย้ยิ่งกว่าสิค่ะบอส คือที่ปรึกษาการตลาดและธุกิจลาคลอดค่ะ อีกสามเดือนถึงจะมา บอสจำไม่ได้หรอค่ะ
เจมส:จิงสิ....ทามงัยดีล่ะทีนี้ ทามมัยมันกระทันหันแบบนี้น่ะ
เบล:เอออ มีรัยที่ฉันพอช่วยได้บ้างไหม คือขอโทดน่ะที่แอบฟังน่ะ
เจมส:นี้ยัยเพี้ยน!! เทแนั่งเฉยไปเลย แค่จำตัวเองยังจำไม่ได้เลย แล้วจะช้วยรัยคัยได้ 
เบล:นี้!!! มันจะมากไปแล้วน่ะ กล้ามาดูถูกฉัน
เลขา:เอออ คุนน้องเลบค่ะ คือที่บอสพุดก็ถุกน่ะค่ะ คือมันสำคันมาก ไม่ใช่เรื่องเล่นๆน่ะค่ะ
เบล:ค่ะ เบลรุ้ และได้ยินชัดเจน แต่ถึงเบลจะจำอะรัยไม่ได้ เบลก็รุสึกว่าเบลทำงานนี้ได้ค่ะ
เจมส:นี้บอกหน่อยสิว่าฉันควรเสี่ยงกับความรุสึกเพี้ยนของเทอกรือป่าว ใยเพี้ยน
เบล:ฉันมันใจว่าฉันทามได้ นายคอยดูสิ และถ้าฉันทามได้ นายต้องหยุดเรียกฉันว่ายัยเพี้ยน เพราะฉันชื่อเบลล่า
เจมส:ได้!!! ฉันจะลองเสี่ยงกับเทอ แต่บอกไว้ก่อนเลยน่ะ ถ้ามันพลาสโบนัสปี้ของรีสอรทงด 1 ปี
เลขา: บอสค่ะ มันจะดีหรอค่ะ
เบล:ดีค่ะ . คุนเลขาวานช่วยเอาบัญชี ทั้งหมดของรีสอดมาให้ด้วยค่ะ
เลขา:มันจะทันหรอค่ะ พุ้งนี้แล้วคุนน้องเบลไม่มีความรุรัยเกี่ยวกับด้านนี้เลย
เจมส:ไม่ต้องไปห้ามเค้า คุนไปเอาเอกสารตามที่เขาสั่งก็แล้วกัน หึ! ฉันจะคอยดูพวกชอบอวดดี
Prat Boy
          นี้ยัยเจนยุไหนน่ะนัดเรามาแต่หายหัวไปไหน เอะนั้นไง
บอย:อะแฮ้ม! ว่างัยครับมายุนี้เอง แล้วนั้นใคร
เจน:พี่บอย ออ.นี้หมากเพื่อนร่วมงานค่ะ นี้หมาก นี้พี่บอย
หมาก:สวัสดีครับ เจนไม่มีรัยแล้วผมขอตัวก่อนน่ะ ขอบคุนมากที่เลี้ยงข้าว
บอย:ไอ้หมอนั้นแน่ใจว่าเพื่อน
เจน:ใช่เวลามาจับผิดไหมค่ะ อย่าลืมาเรามีภาระกิจต้องปรึกษากันน่ะค่ะ
บอย:ก็รุแล้วถึงรีบมางัย ป่ะไปหาที่คุยกัน
Prat James 
          ตอนนี้ผมนั่งมองคนอวดเก่งที่เอาแต่อ่านเอกสารเตมไปหมด ที่เลขาผมเอามาให้ เทอจะทามได้จิงๆหรือป่าวน่ะผมไม่รุหรอก แต่แค่หมั่นใส้เทอกะเลยเผลอรับคำ ให้ตายสิทั้งที่เปนงานสำคันแท้ ผมกลับมาทำเล่น และดุเหมือนเบลก็พอรุว่ามันสำคันมากเช่นกัน เพราะเทอตั้งใจ และส่งสัยรัยกะคอยถามเลขาตลอด นี้ก็จะสี่ทุ้มแล้วด้วย เทอยังไม่หยุดอ่านเอกสารพวกนั้นเลย ส่วนตอนนี้ให้ห้องทำงานก็มีแค่ผมกับเทอ เพราะผมไล่เลขากลับไปเพราะมันเลยเวลางานมากแล้ว
เบล:เอออออ เหนคุนเลขาไหมค่ะ
เจมส:ผมไล่เทอกลับไปแล้ว มันเลยเวลางานมากแล้ว เขาควรกลับ
เบล:หรอค่ะ
เจมส:ทามมัย สงสัยอารัยถามผมได้ ผมไม่กัดหรอกน่าาาาา
เบล:ชิ นี้ถ้าไม่เหนว่ามีคุนยุคนเดวฉันไม่ขอความช่วยเหลือหรอกน่ะ 
      
             หลังจากที่เทอบ่นเสอก็เริ่มถามข้อมูลบริษัต ต่างๆ เทอดูเปนมืออาชีพและพยายามสูงมาก ดูสิผ่านไปตีหนึ่งแล้วยังอ่านยุเลย ส่วนผมก็นั่งเตรียมงานยุเปนเพื่อนเทอ แต่พอผมเข้าห้องนำกลับมาอีกที เทอก็หลับในกองเอกสารแล้ว พอดูนาฬิกาก็ปาไปเกือบตี3แล้ว 
เจมส:หมดฤทแล้วสิน่ะ
       ผมอุ้มเทอไปนอนที่โซฟาวางลงอย่างเบามือ มองจ้องเทอแลบนี้แล้วใจผมเต้นแรงเปนบ้า แต่ไม่ได้น่ะ เราต้องหยุดพอสั่งสมองแค่นั้นก็รีบจะดึงตัวเทอออกจากตัวเพื่อให้เทอนอนที่โซฟา แต่ยุๆเทอกลับดิ้นสบอกผมจนล้มทับไปนอด้วยกันสะงั้น ให้ตายสิ เทอนี้มันตัวอัตรายต่อตัวและหัวใจเขาจิงๆ ถึงจะพูดอย่างนั่นแต่การกระทำกลับส่วนทางกัน ผมค่อยขยับให้ตัว้องและเทอนอนท่าที่สบาย กลายเปนว่าว่สเทอกับผมกำลังนอนกอดกันยุบนโซฟา ความรุสึกและสัมผัสทุกอย่างให้ตอนนี้มันบ่งบอกทุกอย่างจิงๆ ว่าปมคงเผลอไปแล้ว เผอไปรักเทอ...รักจนหมดใจ
 
 
Prat เลขา
สันนี้ฉันมาที่รีสอดแต่เช่าแล้วรีบจัดเตรียมเเละสั่งงานให้ทุกคนรีบทำทั่้งจัดห้องประชุมเพราะนักลงทุนต่างชาติจะมาในเวลา 14.35 น. อีกอย่างเทอยังไม่เหนบอสเลย นี้ก็จะสิบโมงแล้วฉันจึงเดินไปที่ห้อง แต่พอเคาะประตูกะบ่ได้ยินเสียงตอบจึงเปิดเข้าไปดู อุต่ะ!!!!! ฉันตกใจกับภาพที่เหนมากกกกก ก็บอสของเทอกำลังนอนกอดกับคุนน้องเบลล่ายุบนโซฟามองดุแล้วมันช่างฟินเหลือเกิน มหกรรมส่งต่อความฟินจึงเกิดขึ้น ฉันยิบโทรสับถ่ายรุปกับภาพตงหน้าส่งไปยังหมายเลขปลายทาง และไม่นานกะมีคนโทรเข้ามา จากคนที่ฉันส่งรุปไป
เลขา:เปนงัยค่ะคุนหมอเจน ดิฉันบังเอินมาเหนน่ะค่ะฟินมากกกกก
หมอเจน:ดีมาก.ทำงานได้ดีเดวมีรางวัลให้และกะมีรัยกะรายงานล่ะกีน ฉันจะรอฟังข่าวทางนี้น่ะ
เลขา:ได่้ค่ะ สวัสดีค่ะ.......เอิ๊กๆได้หน้าโดยที่ไม่ได้ทำรัยเลยบอสเรานี้ก็ไม่เบาเลยน่ะอิอิ
พอนึกได้กะรีบออกจากห้องเบาๆ เพราะไม่อย่ากปลุกคงจะเหนือยกันทั้งคุ้กับการเตรียทงานเมื่อคืน และเลขาแสนรุใจนายอย่างเราคงต้องทำหน้าที่อีกอ่ย่าง
เลขา:นี้ทุกคนเตรียมงานให้พร้อมน่ะ และอย่าเข้าไปในห้องบอสเดดขาดเพราะบอสกำลังทำสมาธิยุ มีรัยด่วยมาบอกฉันเข้าใจไหม
ทุกคน:ค่ะ/ครับ
และหน้าที่ของฉันกะคือยื้อเวลาให้บอสได้เสบสุขอย่างเตมที่ อีกอย่างนี้กะพึ่งจะสิบโมงเดวสักเที่ยงๆค่อยปลุกล่ะกัน
 
Prat James
ตอนนี้ผมตื่นขึ้นทารุสึกตัวหนักเมือนมีรีัยทับยุพอลืมตาขึ้นก็เบนคนที่ผมหลงรักจนหมดใจ ก็เมื่อคืนเราเปนคนอุ้มเธอมาเองพอนึกได้ก็อมยิ้มแล้วมองหน้าหวานๆของเทออย่างมีความสุข พอมองนาฬิกากะปาไปเยงกว่าแล้ว นี้เขาหลับนานขนาดนี้เลยหรอ แต่พอนึกว่าจะต้องปลุกเทอให้ออกไปจากตัวเขามันก็รุสึกขัดใจตนยิ่งนัก ทั้งยังเปนห่วงว่าเทอคงเหนื่อยไปรึเปล่า แต่ระหว่างที่คิดเทอดันขยับตัวขึ้นมา
เจมส:ตื่นแล้วเหริอยัยเพี้ยน
เบล:นิฉันมานอนตงนี้ได้ไงปล่อยน่ะคนฉวยโอกาส
เจมส:ใครกันแน่...ดูดีๆสิเทอนอนทับฉันยุน่ะ "เทอรีบหลุกขึ้นทันที"
เบล:แล้วทำไมไม่ปลุกฉันล่ะนี้กี่โมงแล้ว ฉันยังไม่ได้อาบน้ำเลย อีกอย่าง.....ฉันหิวแล้วด้วย
เจมส:55555 เทอนี้จิงๆเลยเที่ยงกว่าแล้ว ไปอาบน้ำซ่ะเเล้วเส้ื้อผ้าฉันให้เลขาเตรียมให้แล้ว แล้วค่อยมากินข้าว
ตอนนี้ผมกับเบลเรากำลังนังดุเอกสารระหว่างรอนักลงทุนต่างชาติ เมื่อกี้เราพึ้งท่านข้าวกันเสด และตอนนี้ยุในห้องประชุมผมมองเทอกะรุว่าเทอกลัวและติื่นเต้นมากอยากจะกุมมือเทอแล้วพุดให้กำลังใจแต่กะทำไม่ได้กลัวเสียฟรอม
เลขา:บอสค่ะนักลงทุนมาแล้วค่ะ
จอร์น:สวัดดีคับ I'am Jone ยินดีที่ได้รุจักคับคุนเออออ
เจมส์:เจมส์คับ ยินดีที่ได้รุจักเช่นกันคับ ผมเปนเจ้าของรีสอดที่นี้ ยินดีมากที่ได้ร่วมทุรกิจกับคุนจอรน
จอรน:เช่นกันคับทุกคนเชินนั่งก่อน ผมต้องขอโทดด้วยที่มากะทันหัน เรามาคุยธุรกิจเลยดีไหมคับ
เจมส:ไม่เปนรัยคับ ก่อนเริ่มเจรจาเรื่องธุรกิจผมคงต้องส่งตัวแทนแล้วกันเพราะผมโดยตงคงไม่ถนัดนัก นี้เบลล่าเทอคือที่ปรึกษาด้านการบิหารง่านธุรกิจบิรษัติเรา
เบล:สวัสดีค่ะ I'am Bella This is a business consultant. Nice to knows shrug times. First we will start talking? Ion time on it.(เป็นที่ปรึกษาด้านธุรกิจของที่นี้ ยินดีที่ได้รุ้จักยักครั้งค่ะ ก่อนอื่นเราจะเริ่มพูดรายล่ะเอียดคราวๆนะค่ะ)
โอโฮ้!!!พระเจ้านี้ยัยเพี้ยนหรือนี้เทอทำมัยพุดอังกฤษได้ชัดแลยถูกแบบนี้ เค้าฟังกะรุว่าเทอคงใช่ภาษานี้ในชีวิตประจำวันจนคร้องปาก ตอนนี้ไม่ใช่แค่ผมท่ี่อึ้งเพราะทุกคนแม้แต่เลขาผมยังอึ้งเลย เพราะถ้าทางลักษณะที่ดูมุ้งมั่น และมั่นใจของเทอที่บ่งบอกว่าเทอผ่านงานพวกนี้จนเหนง่านทัี่ยุข้างหน้างานดายเหลือเกิน
จอน:นี้คุนพุดอังกฤษชัดมากเลยน่ะคงจบจากนอกล่ะสิดุท้่าทางคงมีประสบการเยอะ ผมดีใจที่ได้ร่วมงานกับบริษัทนี้จิงๆ เรื่องข้อตกล่งที่ผมเสนอไปคุนว่าไง
เบล:ค่ะดิฉันได้อ่านข้อเสนอของคุนจอนแล้ว และเหนว่ามันมากไปค่ะทางเราคงไม่ยอมรับข้อเสอนนี้
เจมส:นี้พุดรัยออกไปเราไม่คุยกันแบบนี้นิ
ผมแอบตวาดเทอเมื่อเหนจอนไม่พอไจอีกอย่างเค้าไม่ได้บอกให้เทอปฎิเสด ถ้าเกิดจอนไม่พอใจทำไง แต่เทอกับเฉยและเเสดงความเปนมืออาชีพออกมา
จอน:อะรัยกันผมว่ามันก็แฟร์ๆทั้งสองฝ่ายน่ะ
เบล:ค่ะกับข้อเสนอนี้ดิฉันอ่านมา ถ้าเปนคนอื่นการที่คุนจอนยอมทำธุรกิจด้วยเรวแบบนี้คงไม่ปฏิเสธ และคงยิดยอมกับข้อเสอนนี้ แต่ดิฉันรุ้ว่านักลงทุนต่างชาติส่วยใหญ่ไม้่เคยทำงานหลวมๆ แน่นอนโดยเฉพาะคุนจอนที่ดุก็รุว่าเปนคนรอบคอบ ดิฉันคิดว่าคุนคงใช่เวลาสึกษารีสอดนี้เกี่ยวกับการเงิน และต่างๆที่เปนกำไรต่อคุนไม่ต่ำกว่าสามปีแน่นอนใช่ไหมค่ะ และคุนคงเหนว่ารีสอดนี้เปนรัีสอดอันดับต้นๆของปรัะเทศและยังมีคนเข้าพักตลอด กำไรก็เพิ่มขึ้นทุกปี ไม่ว่ายังงัยที่คุนมาที่นี้ก็ตัดสินใจมาแล้วมิหรอค่ะ
จอน:5555เก่งนี้สาวน้อยดุท่าทางคงไม่ทำมะดาจิงๆคงทำงานกับคนต่างชาติไม่ต่ำกว่า5ปีแน้่ๆ ถึงได้รุ้ลึกและประสบการเยอะขนาดนี้ แต่คุนมั่นใจได้ไงว่าผมจะเซนสันยากับรีสอดคุน
เบล:แน่นอนค่ะ ฉันรุว่าคุนคงไม่ปล่อยให้กำไรที่ยุตงหน้าลอยไปแน่ เพราะคุนคงตัดสินใจดีแล้วที่จะเซนสันยากับเราและข้อเสนอนี้ก็เปนแค่การดูประสิทิภ่าพการทำงานของเราว่าจะยอมคุนหรือไม่ถ้ายอมคุนก็ดีไป แต่ถ้าไม่ยอมคุนก็คิดไม่ผิดที่เลือกเรากับกลลวงแค่นี้จิงไหมค่ะ
จอน:(ลุกขึ้นตบมือและยิ้มพร้อมหัวเราะอย่างชอบใจ)5555+ คุนเก่งจิงๆเบลสาวน้อยอ่านเกมได้ถูกหมดผมนี้ประมาดบริสัดคุนมากไปจิงๆ โดยเฉพาะคุนส่าวน้อยคุนอยากได้ข้อเสนออะรัยผมยอมแล้ว ผมชอบคุนจิงๆไม่เคยมีคัยเดาแผนผมออกคุนนี้ทำผมปรัะทับใจจิง
ตอนนี้ผมอึ้งเปนสิบเท่าเลยและเลขาผมยิ่งแล้วใหญ่ดุท่าทางแล้วคงอยากจะเปนลม นี้ยัยเพี้ยนเก่งขนาดนี้เลยหรอเนี้ยเทอไม้่กลัวสักนิดในเวลาต่อปากต่อคำกับจอนแต่ดันมองเขาจนเขาต้องหลบตาเทอ ตอนนี้จอนยอมเสนสันยากับเราแล้วและกำลังนั่งทานข้าวกันดุเทอแถบไม่สนใจผมเลย ส่วนจอนกะเอาแต่มองเทอ ตอนนี้ผมเริ่มทนไม่ไหวแล้วน่ะสนใจฉันบ้างยัยเพี้ยน ตอนนี้ยัยเพี้ยนเดินมาห้องน้ำผมจึงออกมาดักรอเทอ
เจมส:ยิ้มมีความสุขเชี่ยวน่ะแม่คนเก่งของนาย "จอร์น"
เบล:นี้อย่ามาหาเรื่องกันน่ะเจมส์ฉันอุส่าช่วยนายแทนที่จะขอบคุนดันมาประชดประชันใส่อีก
เจมส:ใช่สิใครมันจะไปน่าคุยด้วยเหมือนนายจอน เหนส่งสายตาหวานซ่ะ ชอบของนำเข้ากะไม่บอก
เบล:...จะมาพุดแค่นี้ใช่ไหมฉันจะได้เข้างาน "ผมดึกเทอเข้ามากอด"นี้ปล่อยน่ะ
เจมส:ไม่ปล่อย...ทำมัยถ้าเปนนายจอนคงจะรีบกอดกลับแล้วมั้ง"ผมพุดพร้อมเอาน่าเข้าใกล้เทอ"
เบล:นายมันเหนแก่ตัว ชอบตบหัวแล้วลูบหลัง เดวดีเดวร้าย นึกถึงแต่ความรุสึกของตัวเอง
ประโยคเหล่านั้นทำให้ปมต้องปล่อยเทอ ตอนนี้เทอเดินจากผมไปเรื่อยๆแล้วผมได้ยินเสียงสะอึ้นของเทอตามมา มันยิ่งนึกถึงคำพุดเทอพุดถุก ถุกทุกอย่างเลย ผมเหนแก่ตัว ผม...คนอย่างผมคงทำให่้ใครมีความสุขไม่ได้ เพราะฉะนั้นผมควรปล่อยเทอไปเพราะยิ่งเทอยุกับผมเทอกะมีแต่ทุกใจ.....
ตอนนี้เราเดินออกมาส่งจอร์นขึ้นรถกลับ
จอน:ผมไปแล้วน่ะคับคุนเบลล่า และบอสเจมส์ พวกคุนน่ารักกับผมมากๆ หวังว่าเราคงได้เจอกันอีกน่ะคับเบลล่า
เบล:เช่นกันค่ะจอน เบลคงคิดถึงคุนเเย่ "ชิถ้าจะคิดถึงกันขนาดนั้นมิตามเขาไปเลยล่ะ"
จอร์น:ไปน่ะคับบอสเจมส์คุนเปนผุชายที่โชคดีมากไก้คนเก่งๆอย่างเทอ ผมดีใจที่ได้ร่วมงานกับคุน
เจมส:คับ.ผมกะเช่นกันหวังว่าเราจะยุด้วยกันนานๆ
จอร์น:แน่นอนคุนเจมส์ "เดินขึ้นรถพร้อมกะโกนกลับมาว่า" อ๋อที่สำคันมีข่าวดีเมื่อรัยอย่าลืมเชินผมด้วยน่ะบอสุเจมส์ ถ้าไม่เชินผมโกดน่ะคุนเบลล่า 5555+
เจมส์/เบล: ๐_0".......
คำพุดนั้นเล่นเอาผมกับเบลไปไม่เปนเลย แต่กะต้องหยุดชะงักเมื่อเทอทำหน้าเยนชาใส่และเดินไป ส่งสัยคงจะไม่มีวันนีั้นแล้วล่ะจอน เพราะคนอย่างผมคงดุแลใครให้มีความสุขไม่ได้....ดูแลไม่ไหว :|
 
 
 
 
โทดทีที่หายไปนานเปิดเทอมแล้วการบ้านมหาโหดคุแข่งกันสั่งการบ้าน ส่งสัยผอ.คงมีรางวัลให้คุ่นครุที่สั่งการบ้านให้นักเรียนเยอะที่สุดเหอะๆ
ตอนนี้แทนที่เจมส์รุความรุสึกตัวเอง แทนที่จะดีขึ้นกลับแย่ล่งเรื่อยๆ จะเปนงัยต่อรออ่านตอนหน่้าน่ะค่ะ