หัวใจทนงรักทะเลหวาน@Jiranee

9.7

เขียนโดย cheetar_bella

วันที่ 23 เมษายน พ.ศ. 2557 เวลา 16.00 น.

  32 ตอน
  70 วิจารณ์
  45.07K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 31 กรกฎาคม พ.ศ. 2558 22.32 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

11) ตอนที่10. ไม่ใช่ตัวประหลาด

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

Prat James

แสงแดดสอดส่องมาที่ตาผม ทำให้ผมตื่นจากนิทรา พอมองลงมาใต้คางก็พบหญิ่งสาวที่นอนบนอกผมอยู่ แถมผมยังกอดเทอไว้แน่นด้วย ก๋็เมื่อคืนมันเกิดเรื่องราวมากมายเหลือเกินเรียกว่าผมแทบจะห้ามใจตัวเองไม่ยุเลย เทอเล่นใกล้ผมขนาดนั้น เนื้อแนบเนื่้อกล่ิ่นตัวของเทอที่หอมชวนเพ้อ จะให้ผมอดใจได้ยังงัย นี้ดีน่ะผมแค่จูบหน้าผา แต่ว่าในตอนนี้เทอหลับยุและทับตัวผม จะลุกยังไงล่ะเรามิให้เทอตื่น แต่ยัยนี้ทามมัยยิ่งดูยิ่งน่ารักขนาดนี้ นี้ผมผมหลงเสน่ห์เทอเข้าแล้วสิน่ะ เฮ้ย!!!เจมส์แกอย่าคิดอะรัยเด็ดข่าดน่ะเว้ย กลับมาสติกลับมา ตอนนี้ผมเรียกสติกลับมาได้ก็รีบลุกออกจัากเตียงนอนเบาๆ เพีื่อที่จะได่ไปอาบน้ำแต่งตัวไปทำงานและคงต้องพาเทอไปด้วย แต่จะบอกใครยังงัยล่ะว่าเทอเปนคัย โอ้ยยยยที่สำคันผมไม่เคยพาผู้หญิ่งเข้ามาที่รีสอดเลย พนักงานคงมองพากันสงสัยแน่ๆ แต่ช่างเถอะอะรัยจะเกิดก็ต้องเกิด ก็เราทิ้งเทอไปไม่ได้นี้หนา

Prat Bella

โอ้ยยยยเขาลุกออกไปสักที ที่จิงฉันตื่นนานแล้วแต่ไม่กล้าลุก ใครจะกล้าเล่นนอนทับเขายุยังงี้และเขากะกอดเราแน่นเลย ยิ่งบวกเรื่องเมื่อคื่นแล้ว ฉันยิ่งไม่รู้ว่าจะทำยังงัย ำมัยเค้าถึงดีกับเราขนาดนั้น แววตาเมื่อคืนมันคืออะรัย เขากำลังให้ความหวังฉันใช่ไหม หัวใจฉันเหมือนหลงทางหาทางออกไม่เจอหรือบางที่ฉันคงต้องยอมรับควาจิงว่า "ฉันรักเค้าเข้าแล้ว" แต่ทำมัยฉันถึงกลัว ทำมัยน่ะ อาจเปนเพราะบางทีการที่เขาแสดงอาการแบบนั้นออกมาคงเปนเพราะเขาแค่สงสาร แต่เมื่อคืนเขาจูบฉันน่ะ....คิดแล้วสับสนไปหมด นี้เรากำลังรักเขาข้างเดียวใช่ไหม ยัยเพี้ยนยังฉันคงไม่มีวันได้หัวใจนายเจมส์หรอก หยุดเพ่้อและต้องเกบอาการไว้ และอย่าคิดรัยไปไกลมากกว่านี้ถ้าไม่อยากเจ็บ

ตอนนี้ฉันอาบน้ำเสดและกำลังเดินไปกินข้าวเจิเขารอยุ พอนึกถึงเรื่องเมื่อคืนแล้วก็ไม่รู้จะทำหน้ายังงัย แต่เราต้องไม่เผลอใจอีกเค้าไม่มีทางรักเราหรอก ย้ิ้มเข้าไว้ ยิ้มๆ

เจมส:ตื่นแล้วหรอ ดีรีบกินข่าวจะได้รีบไปทำงานกัน ฉันส่ายล่ะ

เบล:ห้ะ!!!!! ทำง่านหมายความว่านายจะมห้ฉันไปก้วยเหรอ

เจมส์:ใช่.ก็ช่วยไม่ได่้นี้หน่า พายุจะเข้าอีกเปนอ่าทิดเลย ทิ้งเทอไว้ไม่ได้หรอก อีกอย่างเทออย่ากรุ้ไม่ใช่หรอว่สฉันทำงานอะรัย เดวไปถึงก็รุ้เอง

เบล:โอเค งั้นไปเลย ฉีันอิ่มและป่ะๆ

เจมส:ยัยเพี้ยนนี้เทออยากรู้ขนาดนั้นเลย อ่ะไปก็ไป เดินตามฉันมา

ตอนนี้ฉันเดินตามเขามาตามชายหาด แต่เดินมาสักพีักและ รู้สึกเริ่มเหนื่แยล่ะ นายนี้ก็ขายยาวชะมัดเลย ไม่รอฉันเลย ความเปนสุภาพบุรุดนี้หาอยากจิงๆ ในตัวนายเนี้ย

เบล:เจมส์นายจะเดินเร็วไปไหนรอฉันด้วย

เจมส:เทอนี้นอกจากจะเพี้ยนแลั้วยังขาสั้นอีกน่ะ 555555

เบล:ฉันไม่ได้ขาสั้นน่ะ หยุดหัวเราะเลย

เจมส:อ่ะๆ ถึงแล้วที่ทำงานฉัน

โอ้แม่เจ้านี้มันรีสอดอะรัยเนี้ยใหญ่ยังกับพระราชวัง แถมสวยอีกต่างหาก สวยไปหมดเลยแถมยังกว่้างไปจนสุดลูกหูลูตาเลย มันคือสิ่งที่ฉันกล้าพูดเลยว่าถ้าฉันมีเงินเกบและอยากพักผ่านฉันจะยอมเสียเงินมาพักที่นี้ ว่าแต้่นายนี้ทำงานรัยอ่ะ เปนผู้จัดการ พนักง่าน หรือว่า...... โอ้ยจะเดาทำมัยเดวก็รู้

Prat James

ตอนนี้ผมเหนเทอกำลังตะลึงกับรีสอดของผมแน่นอนมันสวยมาก ใครๆที่มาครั้งแรกก็เปนแบบเทอทั้งนั้น

"นี้จะยื่นอีกน่านไหมตามฉันมา" ผมพูดและพาเทอเดินไปทางลิฟ แต่เส้นทางนั้นไม่ง่ายสำหรับเทอเลย เพราะเมื่อพนักงานเหนผมยกมือไว้เสด ก็ต้องตกใจกับหญิงข้างๆผมว่าเปนคัย ตอนนี้เทอโดนมองจนเทอเริ่มกลัวแล้ว เพราะเทอเริ่มแอบมาเกาะแขนผมและหลบหลังผม นั้นยิ่งทำให้คนมองใหญ่เลย แต่ผมก็ไม่ได้ว่ารัยก็ปล่อยให้เทอกอดแขดผมจะมาถึงลิฟ และเข้าไปในลิฟ

"นี้นายทำมัยคนพวกนั้นต้องยกมือไว้นายด้วย ที่สำคันฉันเปนตัวประหลาดหรือยังงัยมองยุได้ ฉันกลัวน่ะ" เทอทำหน้ากลัวและกอดแขนผมแน่นกว่าเดินแต่ผมก็ไม่ว่ารัยเทอกับตลกด้วยซ้ำ

"55555 นี้เดวฉันพาเทอไปที่ห้องทำงานก็รู้เอง แล้วเวลาเขามองเทอก็ยิ้มสู้สิกลัวรัย เขาไม่กล้าทำรัยเทอหรอ" ผมพูดไปยิ้มไป

"นิไม่ตลกน่ะ ก็ได้ๆ ฉันจะไม่กลัว และยิ้มสู้"

ตอนนี้ผมหันไปมองเทอที่กอดแขนผมและยิ้มหวานๆของเทอทันทำไห้ผมมีความสุขอย่างบอกไม่ถูกจิงๆ พอลิฟเปิดออก พนักง่านทุกคนก็ลุกขึ้นสวัสดีผม ปละเหมือนเดิมสาวที่กอดแขนผมทำให้พวกเขาต้องหันมามองพร้อมกัน แต่สิ่งที่ผมตลกคือเทอยิ้มสู่้ 5555 ยัยนี้เพี้ยนจิงๆ ผมแค้่ล้อเทอเล่น ตอนนี้ทุกคนเริ่มงงไปกันมหญ่เมื่อเหนผมยิ้ม แต่ผมกลับไท่สนใจ "จะมองอีกนานไหมทำงาน" ผมตะวาดใส่พนักงาน เหอะๆพวกเรากลัวจนรีบยิบจับรัยไม่ถูก และผมก็พาเทอมาที่ห้องทำง่านผม

"อ่ะถึงเเล้วนี้ห้องทำงานฉันเอง" เขาดูตกใจจนปล่อยแขนผม และเลขาก็เข้ามาพอดี "สวัสดีตอนเช้าค่ะบอส อุต๊ะ!!!!!" แน่นอนเลขาผมตกใจยัยนี้ เทอก็ยิ้มรับเหมิื่อนเดิม "คุนเลขาเดวทีงานรัยค่อยว่ากันตอนนี้หาของว่างมาให้เทอหน่อย " ผมบอกเลขา และก็เดินออกไปอย่าง งงๆ "แล้วเทอยัยเพี้ยนฉันจะทำงานยุบนโต็๊ะ ส่วนเทอก็นั้งเล่นบนโซฟาไป และจะออกไปไหนบอกฉันด่้วย" ผมบอกเทอทั้งที่เทอยังทำหน้างงๆยุ แต่อีกหน่อยเทอคงชินไปเอง

 

 

 

 

เจมส์พาเบลล่ามาเปิดตัวแล้ว แน่นอนเบลล่าก็ยอมรับว่ารักเจมส์แต้่กลับกลัวเจมส์ไม่รักเลยปิดไว่้ งานนี้คงต้องมีคนมาช่วยให้สองคนนี้รักกันสะแล้ว รอติดตามตอนต่อไปด้วยน่ะค่ะ

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.2 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา