หัวใจทนงรักทะเลหวาน@Jiranee
เขียนโดย cheetar_bella
วันที่ 23 เมษายน พ.ศ. 2557 เวลา 16.00 น.
แก้ไขเมื่อ 31 กรกฎาคม พ.ศ. 2558 22.32 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
11) ตอนที่10. ไม่ใช่ตัวประหลาด
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความPrat James
แสงแดดสอดส่องมาที่ตาผม ทำให้ผมตื่นจากนิทรา พอมองลงมาใต้คางก็พบหญิ่งสาวที่นอนบนอกผมอยู่ แถมผมยังกอดเทอไว้แน่นด้วย ก๋็เมื่อคืนมันเกิดเรื่องราวมากมายเหลือเกินเรียกว่าผมแทบจะห้ามใจตัวเองไม่ยุเลย เทอเล่นใกล้ผมขนาดนั้น เนื้อแนบเนื่้อกล่ิ่นตัวของเทอที่หอมชวนเพ้อ จะให้ผมอดใจได้ยังงัย นี้ดีน่ะผมแค่จูบหน้าผา แต่ว่าในตอนนี้เทอหลับยุและทับตัวผม จะลุกยังไงล่ะเรามิให้เทอตื่น แต่ยัยนี้ทามมัยยิ่งดูยิ่งน่ารักขนาดนี้ นี้ผมผมหลงเสน่ห์เทอเข้าแล้วสิน่ะ เฮ้ย!!!เจมส์แกอย่าคิดอะรัยเด็ดข่าดน่ะเว้ย กลับมาสติกลับมา ตอนนี้ผมเรียกสติกลับมาได้ก็รีบลุกออกจัากเตียงนอนเบาๆ เพีื่อที่จะได่ไปอาบน้ำแต่งตัวไปทำงานและคงต้องพาเทอไปด้วย แต่จะบอกใครยังงัยล่ะว่าเทอเปนคัย โอ้ยยยยที่สำคันผมไม่เคยพาผู้หญิ่งเข้ามาที่รีสอดเลย พนักงานคงมองพากันสงสัยแน่ๆ แต่ช่างเถอะอะรัยจะเกิดก็ต้องเกิด ก็เราทิ้งเทอไปไม่ได้นี้หนา
Prat Bella
โอ้ยยยยเขาลุกออกไปสักที ที่จิงฉันตื่นนานแล้วแต่ไม่กล้าลุก ใครจะกล้าเล่นนอนทับเขายุยังงี้และเขากะกอดเราแน่นเลย ยิ่งบวกเรื่องเมื่อคื่นแล้ว ฉันยิ่งไม่รู้ว่าจะทำยังงัย ำมัยเค้าถึงดีกับเราขนาดนั้น แววตาเมื่อคืนมันคืออะรัย เขากำลังให้ความหวังฉันใช่ไหม หัวใจฉันเหมือนหลงทางหาทางออกไม่เจอหรือบางที่ฉันคงต้องยอมรับควาจิงว่า "ฉันรักเค้าเข้าแล้ว" แต่ทำมัยฉันถึงกลัว ทำมัยน่ะ อาจเปนเพราะบางทีการที่เขาแสดงอาการแบบนั้นออกมาคงเปนเพราะเขาแค่สงสาร แต่เมื่อคืนเขาจูบฉันน่ะ....คิดแล้วสับสนไปหมด นี้เรากำลังรักเขาข้างเดียวใช่ไหม ยัยเพี้ยนยังฉันคงไม่มีวันได้หัวใจนายเจมส์หรอก หยุดเพ่้อและต้องเกบอาการไว้ และอย่าคิดรัยไปไกลมากกว่านี้ถ้าไม่อยากเจ็บ
ตอนนี้ฉันอาบน้ำเสดและกำลังเดินไปกินข้าวเจิเขารอยุ พอนึกถึงเรื่องเมื่อคืนแล้วก็ไม่รู้จะทำหน้ายังงัย แต่เราต้องไม่เผลอใจอีกเค้าไม่มีทางรักเราหรอก ย้ิ้มเข้าไว้ ยิ้มๆ
เจมส:ตื่นแล้วหรอ ดีรีบกินข่าวจะได้รีบไปทำงานกัน ฉันส่ายล่ะ
เบล:ห้ะ!!!!! ทำง่านหมายความว่านายจะมห้ฉันไปก้วยเหรอ
เจมส์:ใช่.ก็ช่วยไม่ได่้นี้หน่า พายุจะเข้าอีกเปนอ่าทิดเลย ทิ้งเทอไว้ไม่ได้หรอก อีกอย่างเทออย่ากรุ้ไม่ใช่หรอว่สฉันทำงานอะรัย เดวไปถึงก็รุ้เอง
เบล:โอเค งั้นไปเลย ฉีันอิ่มและป่ะๆ
เจมส:ยัยเพี้ยนนี้เทออยากรู้ขนาดนั้นเลย อ่ะไปก็ไป เดินตามฉันมา
ตอนนี้ฉันเดินตามเขามาตามชายหาด แต่เดินมาสักพีักและ รู้สึกเริ่มเหนื่แยล่ะ นายนี้ก็ขายยาวชะมัดเลย ไม่รอฉันเลย ความเปนสุภาพบุรุดนี้หาอยากจิงๆ ในตัวนายเนี้ย
เบล:เจมส์นายจะเดินเร็วไปไหนรอฉันด้วย
เจมส:เทอนี้นอกจากจะเพี้ยนแลั้วยังขาสั้นอีกน่ะ 555555
เบล:ฉันไม่ได้ขาสั้นน่ะ หยุดหัวเราะเลย
เจมส:อ่ะๆ ถึงแล้วที่ทำงานฉัน
โอ้แม่เจ้านี้มันรีสอดอะรัยเนี้ยใหญ่ยังกับพระราชวัง แถมสวยอีกต่างหาก สวยไปหมดเลยแถมยังกว่้างไปจนสุดลูกหูลูตาเลย มันคือสิ่งที่ฉันกล้าพูดเลยว่าถ้าฉันมีเงินเกบและอยากพักผ่านฉันจะยอมเสียเงินมาพักที่นี้ ว่าแต้่นายนี้ทำงานรัยอ่ะ เปนผู้จัดการ พนักง่าน หรือว่า...... โอ้ยจะเดาทำมัยเดวก็รู้
Prat James
ตอนนี้ผมเหนเทอกำลังตะลึงกับรีสอดของผมแน่นอนมันสวยมาก ใครๆที่มาครั้งแรกก็เปนแบบเทอทั้งนั้น
"นี้จะยื่นอีกน่านไหมตามฉันมา" ผมพูดและพาเทอเดินไปทางลิฟ แต่เส้นทางนั้นไม่ง่ายสำหรับเทอเลย เพราะเมื่อพนักงานเหนผมยกมือไว้เสด ก็ต้องตกใจกับหญิงข้างๆผมว่าเปนคัย ตอนนี้เทอโดนมองจนเทอเริ่มกลัวแล้ว เพราะเทอเริ่มแอบมาเกาะแขนผมและหลบหลังผม นั้นยิ่งทำให้คนมองใหญ่เลย แต่ผมก็ไม่ได้ว่ารัยก็ปล่อยให้เทอกอดแขดผมจะมาถึงลิฟ และเข้าไปในลิฟ
"นี้นายทำมัยคนพวกนั้นต้องยกมือไว้นายด้วย ที่สำคันฉันเปนตัวประหลาดหรือยังงัยมองยุได้ ฉันกลัวน่ะ" เทอทำหน้ากลัวและกอดแขนผมแน่นกว่าเดินแต่ผมก็ไม่ว่ารัยเทอกับตลกด้วยซ้ำ
"55555 นี้เดวฉันพาเทอไปที่ห้องทำงานก็รู้เอง แล้วเวลาเขามองเทอก็ยิ้มสู้สิกลัวรัย เขาไม่กล้าทำรัยเทอหรอ" ผมพูดไปยิ้มไป
"นิไม่ตลกน่ะ ก็ได้ๆ ฉันจะไม่กลัว และยิ้มสู้"
ตอนนี้ผมหันไปมองเทอที่กอดแขนผมและยิ้มหวานๆของเทอทันทำไห้ผมมีความสุขอย่างบอกไม่ถูกจิงๆ พอลิฟเปิดออก พนักง่านทุกคนก็ลุกขึ้นสวัสดีผม ปละเหมือนเดิมสาวที่กอดแขนผมทำให้พวกเขาต้องหันมามองพร้อมกัน แต่สิ่งที่ผมตลกคือเทอยิ้มสู่้ 5555 ยัยนี้เพี้ยนจิงๆ ผมแค้่ล้อเทอเล่น ตอนนี้ทุกคนเริ่มงงไปกันมหญ่เมื่อเหนผมยิ้ม แต่ผมกลับไท่สนใจ "จะมองอีกนานไหมทำงาน" ผมตะวาดใส่พนักงาน เหอะๆพวกเรากลัวจนรีบยิบจับรัยไม่ถูก และผมก็พาเทอมาที่ห้องทำง่านผม
"อ่ะถึงเเล้วนี้ห้องทำงานฉันเอง" เขาดูตกใจจนปล่อยแขนผม และเลขาก็เข้ามาพอดี "สวัสดีตอนเช้าค่ะบอส อุต๊ะ!!!!!" แน่นอนเลขาผมตกใจยัยนี้ เทอก็ยิ้มรับเหมิื่อนเดิม "คุนเลขาเดวทีงานรัยค่อยว่ากันตอนนี้หาของว่างมาให้เทอหน่อย " ผมบอกเลขา และก็เดินออกไปอย่าง งงๆ "แล้วเทอยัยเพี้ยนฉันจะทำงานยุบนโต็๊ะ ส่วนเทอก็นั้งเล่นบนโซฟาไป และจะออกไปไหนบอกฉันด่้วย" ผมบอกเทอทั้งที่เทอยังทำหน้างงๆยุ แต่อีกหน่อยเทอคงชินไปเอง
เจมส์พาเบลล่ามาเปิดตัวแล้ว แน่นอนเบลล่าก็ยอมรับว่ารักเจมส์แต้่กลับกลัวเจมส์ไม่รักเลยปิดไว่้ งานนี้คงต้องมีคนมาช่วยให้สองคนนี้รักกันสะแล้ว รอติดตามตอนต่อไปด้วยน่ะค่ะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ