ยังเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยน
9.3
เขียนโดย 
jibiko222
วันที่ 23 เมษายน พ.ศ. 2557 เวลา 09.35 น.
21 ตอน
211 วิจารณ์
31.93K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 25 กรกฎาคม พ.ศ. 2558 00.02 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
แชร์นิยายฟิคชั่น
21)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความสองร่างนอนเปลือยกายกอดกับอยู่บนเตียงใหญ่ ภาณุได้กอดแล้วก็หอมแก้มของแฟนสาวหลายๆรอบจนเธอตื่น
“ พี่ป๊อป ฟางขอนอนต่ออีกนิดนะ ”
“ พี่ขอโทษนะที่หนักไปหน่อย ทั้งๆที่มันเป็นครั้งแรกของฟาง ” เขาพูดแล้วหน้าเศร้าอย่างเห็นได้ชัด
“ อย่าเครียดสิคะ ฟางเป็นคนยอมพี่เองนะ แล้วนี่กี่โมงแล้วคะ ”
“ บ่าย 3 ”
“ ตายแล้วๆ พี่ป๊อปขอมือถือให้ฟางด่วนเลย ที่บ้านต้องเป็นห่วงแน่ๆเลย เมื่อวานออกมาจากงานฟางก็ลืมบอกพี่โทโมะเขาต้องตามหาทั่วแน่ๆ ” ภาณุได้ยินชื่อของอีกคนก็นิ่งไม่ยอมส่งมือถือให้หญิงสาว
“ พี่ป๊อป เอามา นี่พี่ปิดเครื่องมือถือฟางหรอ ”
“ ก็กลัวว่ามันจะโทรมา ”
“ แต่ทำแบบนี้ที่บ้านฟางเป็นห่วงนะ ฟางจะกลับบ้าน ” เธอโมโหเขาหนักมากจึงลุกขึ้นจากเตียงแต่ก็ต้องลงไปนอนกับพื้นเพราะอาการเจ็บบริเวณนั้น
“ โอ้ยยยยยยย ”
“ ฟาง ” ภาณุรีบเข้าไปอุ้มร่างบางมาไว้บนเตียงตามเคย
“ ทำไหมมันทั้งเจ็บและจุกขนาดนี้ โอ้ยยยยยย ทำไงดีที่บ้านต้องตามหาฟางแน่เลย ”
“ ไม่ต้องห่วงหรอก เมื่อคืนพี่โทรบอกเฟย์แล้วว่าให้บอกว่าฟางออกไปหาเฟย์ ฟางพักผ่อนก่อนนะ ”
“อื๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” เสียงมือถือของธนันต์ธรญ์ดังขึ้นทันทีที่เปิดเครื่อง
“ ฟางเมื่อคืนออกไปทำไมไม่บอกพี่ก่อน พี่ตามหาทั่วงานเลยนะ แล้วตอนนี้เราอยู่กับเฟย์ใช่ไหมหรือว่ามีอะไรมากกว่านั้น ”
“ พี่โมะใจเย็นก่อนนะคะ คือเมื่อคืนเฟย์มีปัญญานิดหน่อยฟางก็เลยรีบออกมาดูเพื่อน ฟางขอโทษนะคะ ” ภาณุนั่งมองแฟนสาวคุยโทรศัพท์แล้วนึกอยากจะแกล้งเธอ เขาดึงผ้าห่มออกจากตัวเธอที่ตอนนี้ไม่มีอะไรปิดอยู่เลย
“ พี่…………… ” ร้องด้วยความตกใจก่อนจะนึกขึ้นได้ว่ากำลังมีปลายสายฟังอยู่
“ ฟางเป็นอะไร ”
“ ไม่ เป็นไรค่ะ อ๊ายยยยยย ” มีเสียงริดรอดออกมาเมื่อภาณุใช้นิ้วสะกิดเม็ดเสียวของเธอ
“ แล้วจะกลับเย็นนี้เลยไหม พี่จะไปรับ ” เมื่อภาณุได้ยินว่าคุยอะไรกับจึงแกล้งร่างบางหนักขึ้นอีก เขาแยกขาเธอออกจากกันแล้วก้มลงหยอกล้อกับบริเวณนั้นของเธอ
“ ยัง อื้ม ไม่แน่ใจค่ะ อืมมมมมม ” เธอพยายามกลั้นเสียงไว้ส่วนภาณุก็สนุกรุกหนักขึ้นเรื่อยๆ
“ ฟาง นี่เราอยู่ไหน โอเคหรือเปล่า ทำไมเสียงแปลกๆ ”
“ ฟาง โอเคค่ะ แค่นี่ก่อนนะคะ อื้มมมม ” สาวร่างบางรีบวางสายก่อนที่เสียงของเธอจะหลุดมากว่านี้
“ อ่า อ๊า พี่ป๊อป พอ อ๊า ”
“ แต่ร่างกายฟางมันต้องการพี่นะ จะทรมานตัวเองทำไม ”
“ พี่แกล้งฟาง ก็เห็นอยู่ว่าฟางคุยโทรศัพท์ ”
“ แล้วทำไหมต้องพูดกับมันเสียงหวานขนาดนั้น ไม่รู้สิพี่หวง ฟางเป็นของพี่แล้วนะ ”
“ คนบ้า พูดอะไร ฟางอายนะ ”
“ 5555555 นอนต่อเถอะ ”
“ พี่ป๊อปก็เอาผ้าห่มมาสิ ”
“ ฟางมากินยาก่อนแล้วค่อยนอน นี่ยาแก้อักแสบ ส่วนนี่ยาคุมกำเนิด ” เขานั่งลงข้างๆเธอ สาวร่างบางมองยาแล้วมองหน้าหาเรื่องชายหนุ่ม
“ พี่มียาแบบนี้เก็บไว้ในห้องด้วยหรอ ยาคุมเนี่ย พาคนมานอนที่นี่เยอะเลยละสิ ” พูดแล้วสะบัดหน้าหนี้ไม่ยอมกินยา
“ ฟางอย่างอนสิ ถ้าไม่กินมันจะไม่หายนะ ”
“ ก็พี่ป๊อปอ่ะ หือ หื้อ ” ธนันต์ธรญ์ร้องไห้หนัก
“ อย่าร้องนะ พี่ยอมรับว่าที่ผ่านมาก็มีบ้าง แต่พี่ไม่เคยพาใครมาที่นี่แล้วหลังจากนี่พี่จะมีฟางแค่คนเดียว ” เช็ดน้ำตาให้หน้าหวาน
“ ถ้าจับได้ เลิก เลิก เลิก ”
“ แต่ฟางต้องเลิกคุยกับไอ้นั้นด้วย ”
“ พี่โมะเหมือนพี่ชายของฟางคนหนึ่ง ตอนนี้เขามีปัญญาฟางก็ค่อยให้คำปรึกษา ”
“ แต่มัน………….. ”
“ พี่ป๊อปเชื่อฟางเถอะค่ะ ฟางยอมมอบความบริสุทธ์ให้พี่ขนาดนี้แล้วมันยังพิสูจน์ไม่ได้อีกหรอว่าฟางรักพี่มาก ”
“ พี่ขอโทษ ต่อไปนี้เราสองคนกลับมาเป็นเหมือนเดิมนะ พี่จะทำทุกอย่างให้เราได้อยู่ด้วยกัน ”
“ ฟางเชื่อค่ะ ฟางจะรอวันนั้นนะคะ ”
ทั้งสองคนกอดกันและกัน ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่ธนันต์ธรญ์ยอมทำตามหัวใจตัวเองถึงเธอรู้ว่ามันผิด เป็นผู้หญิงใจง่ายยอมนอนกับผู้ชายง่ายๆ ถ้าพ่อแม่เธอรู้เรื่องนี้ท่านคงเสียใจมาก อีกอย่างคือครอบครัวของทั้งเธอและเขาก็เป็นคู่แข่งกันมานานทำให้ไม่ค่อยกินเส้นกันเท่าไร แต่จะให้เธอทำยังได้ในเมื่อตอนนี้หัวใจของเธอมันสั่งให้ทำแบบนี้ทำตามหัวใจที่เรียกร้อง
------------------------------------------------------------------------------------
เม้นกันเยอะๆหน่อยนะ จะได้มีกำลังใจแต่งต่อ
*************************************************************************************
“ พี่ป๊อป ฟางขอนอนต่ออีกนิดนะ ”
“ พี่ขอโทษนะที่หนักไปหน่อย ทั้งๆที่มันเป็นครั้งแรกของฟาง ” เขาพูดแล้วหน้าเศร้าอย่างเห็นได้ชัด
“ อย่าเครียดสิคะ ฟางเป็นคนยอมพี่เองนะ แล้วนี่กี่โมงแล้วคะ ”
“ บ่าย 3 ”
“ ตายแล้วๆ พี่ป๊อปขอมือถือให้ฟางด่วนเลย ที่บ้านต้องเป็นห่วงแน่ๆเลย เมื่อวานออกมาจากงานฟางก็ลืมบอกพี่โทโมะเขาต้องตามหาทั่วแน่ๆ ” ภาณุได้ยินชื่อของอีกคนก็นิ่งไม่ยอมส่งมือถือให้หญิงสาว
“ พี่ป๊อป เอามา นี่พี่ปิดเครื่องมือถือฟางหรอ ”
“ ก็กลัวว่ามันจะโทรมา ”
“ แต่ทำแบบนี้ที่บ้านฟางเป็นห่วงนะ ฟางจะกลับบ้าน ” เธอโมโหเขาหนักมากจึงลุกขึ้นจากเตียงแต่ก็ต้องลงไปนอนกับพื้นเพราะอาการเจ็บบริเวณนั้น
“ โอ้ยยยยยยย ”
“ ฟาง ” ภาณุรีบเข้าไปอุ้มร่างบางมาไว้บนเตียงตามเคย
“ ทำไหมมันทั้งเจ็บและจุกขนาดนี้ โอ้ยยยยยย ทำไงดีที่บ้านต้องตามหาฟางแน่เลย ”
“ ไม่ต้องห่วงหรอก เมื่อคืนพี่โทรบอกเฟย์แล้วว่าให้บอกว่าฟางออกไปหาเฟย์ ฟางพักผ่อนก่อนนะ ”
“อื๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” เสียงมือถือของธนันต์ธรญ์ดังขึ้นทันทีที่เปิดเครื่อง
“ ฟางเมื่อคืนออกไปทำไมไม่บอกพี่ก่อน พี่ตามหาทั่วงานเลยนะ แล้วตอนนี้เราอยู่กับเฟย์ใช่ไหมหรือว่ามีอะไรมากกว่านั้น ”
“ พี่โมะใจเย็นก่อนนะคะ คือเมื่อคืนเฟย์มีปัญญานิดหน่อยฟางก็เลยรีบออกมาดูเพื่อน ฟางขอโทษนะคะ ” ภาณุนั่งมองแฟนสาวคุยโทรศัพท์แล้วนึกอยากจะแกล้งเธอ เขาดึงผ้าห่มออกจากตัวเธอที่ตอนนี้ไม่มีอะไรปิดอยู่เลย
“ พี่…………… ” ร้องด้วยความตกใจก่อนจะนึกขึ้นได้ว่ากำลังมีปลายสายฟังอยู่
“ ฟางเป็นอะไร ”
“ ไม่ เป็นไรค่ะ อ๊ายยยยยย ” มีเสียงริดรอดออกมาเมื่อภาณุใช้นิ้วสะกิดเม็ดเสียวของเธอ
“ แล้วจะกลับเย็นนี้เลยไหม พี่จะไปรับ ” เมื่อภาณุได้ยินว่าคุยอะไรกับจึงแกล้งร่างบางหนักขึ้นอีก เขาแยกขาเธอออกจากกันแล้วก้มลงหยอกล้อกับบริเวณนั้นของเธอ
“ ยัง อื้ม ไม่แน่ใจค่ะ อืมมมมมม ” เธอพยายามกลั้นเสียงไว้ส่วนภาณุก็สนุกรุกหนักขึ้นเรื่อยๆ
“ ฟาง นี่เราอยู่ไหน โอเคหรือเปล่า ทำไมเสียงแปลกๆ ”
“ ฟาง โอเคค่ะ แค่นี่ก่อนนะคะ อื้มมมม ” สาวร่างบางรีบวางสายก่อนที่เสียงของเธอจะหลุดมากว่านี้
“ อ่า อ๊า พี่ป๊อป พอ อ๊า ”
“ แต่ร่างกายฟางมันต้องการพี่นะ จะทรมานตัวเองทำไม ”
“ พี่แกล้งฟาง ก็เห็นอยู่ว่าฟางคุยโทรศัพท์ ”
“ แล้วทำไหมต้องพูดกับมันเสียงหวานขนาดนั้น ไม่รู้สิพี่หวง ฟางเป็นของพี่แล้วนะ ”
“ คนบ้า พูดอะไร ฟางอายนะ ”
“ 5555555 นอนต่อเถอะ ”
“ พี่ป๊อปก็เอาผ้าห่มมาสิ ”
“ ฟางมากินยาก่อนแล้วค่อยนอน นี่ยาแก้อักแสบ ส่วนนี่ยาคุมกำเนิด ” เขานั่งลงข้างๆเธอ สาวร่างบางมองยาแล้วมองหน้าหาเรื่องชายหนุ่ม
“ พี่มียาแบบนี้เก็บไว้ในห้องด้วยหรอ ยาคุมเนี่ย พาคนมานอนที่นี่เยอะเลยละสิ ” พูดแล้วสะบัดหน้าหนี้ไม่ยอมกินยา
“ ฟางอย่างอนสิ ถ้าไม่กินมันจะไม่หายนะ ”
“ ก็พี่ป๊อปอ่ะ หือ หื้อ ” ธนันต์ธรญ์ร้องไห้หนัก
“ อย่าร้องนะ พี่ยอมรับว่าที่ผ่านมาก็มีบ้าง แต่พี่ไม่เคยพาใครมาที่นี่แล้วหลังจากนี่พี่จะมีฟางแค่คนเดียว ” เช็ดน้ำตาให้หน้าหวาน
“ ถ้าจับได้ เลิก เลิก เลิก ”
“ แต่ฟางต้องเลิกคุยกับไอ้นั้นด้วย ”
“ พี่โมะเหมือนพี่ชายของฟางคนหนึ่ง ตอนนี้เขามีปัญญาฟางก็ค่อยให้คำปรึกษา ”
“ แต่มัน………….. ”
“ พี่ป๊อปเชื่อฟางเถอะค่ะ ฟางยอมมอบความบริสุทธ์ให้พี่ขนาดนี้แล้วมันยังพิสูจน์ไม่ได้อีกหรอว่าฟางรักพี่มาก ”
“ พี่ขอโทษ ต่อไปนี้เราสองคนกลับมาเป็นเหมือนเดิมนะ พี่จะทำทุกอย่างให้เราได้อยู่ด้วยกัน ”
“ ฟางเชื่อค่ะ ฟางจะรอวันนั้นนะคะ ”
ทั้งสองคนกอดกันและกัน ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่ธนันต์ธรญ์ยอมทำตามหัวใจตัวเองถึงเธอรู้ว่ามันผิด เป็นผู้หญิงใจง่ายยอมนอนกับผู้ชายง่ายๆ ถ้าพ่อแม่เธอรู้เรื่องนี้ท่านคงเสียใจมาก อีกอย่างคือครอบครัวของทั้งเธอและเขาก็เป็นคู่แข่งกันมานานทำให้ไม่ค่อยกินเส้นกันเท่าไร แต่จะให้เธอทำยังได้ในเมื่อตอนนี้หัวใจของเธอมันสั่งให้ทำแบบนี้ทำตามหัวใจที่เรียกร้อง
------------------------------------------------------------------------------------
เม้นกันเยอะๆหน่อยนะ จะได้มีกำลังใจแต่งต่อ
*************************************************************************************
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.1 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
