ยังเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยน

สองร่างนอนเปลือยกายกอดกับอยู่บนเตียงใหญ่ ภาณุได้กอดแล้วก็หอมแก้มของแฟนสาวหลายๆรอบจนเธอตื่น

“ พี่ป๊อป ฟางขอนอนต่ออีกนิดนะ ”

“ พี่ขอโทษนะที่หนักไปหน่อย ทั้งๆที่มันเป็นครั้งแรกของฟาง ” เขาพูดแล้วหน้าเศร้าอย่างเห็นได้ชัด

“ อย่าเครียดสิคะ ฟางเป็นคนยอมพี่เองนะ แล้วนี่กี่โมงแล้วคะ ”

“ บ่าย 3 ”

“ ตายแล้วๆ พี่ป๊อปขอมือถือให้ฟางด่วนเลย ที่บ้านต้องเป็นห่วงแน่ๆเลย เมื่อวานออกมาจากงานฟางก็ลืมบอกพี่โทโมะเขาต้องตามหาทั่วแน่ๆ ” ภาณุได้ยินชื่อของอีกคนก็นิ่งไม่ยอมส่งมือถือให้หญิงสาว

“ พี่ป๊อป เอามา นี่พี่ปิดเครื่องมือถือฟางหรอ ”

“ ก็กลัวว่ามันจะโทรมา ”

“ แต่ทำแบบนี้ที่บ้านฟางเป็นห่วงนะ ฟางจะกลับบ้าน ” เธอโมโหเขาหนักมากจึงลุกขึ้นจากเตียงแต่ก็ต้องลงไปนอนกับพื้นเพราะอาการเจ็บบริเวณนั้น

“ โอ้ยยยยยยย ”

“ ฟาง ” ภาณุรีบเข้าไปอุ้มร่างบางมาไว้บนเตียงตามเคย

“ ทำไหมมันทั้งเจ็บและจุกขนาดนี้ โอ้ยยยยยย ทำไงดีที่บ้านต้องตามหาฟางแน่เลย ”

“ ไม่ต้องห่วงหรอก เมื่อคืนพี่โทรบอกเฟย์แล้วว่าให้บอกว่าฟางออกไปหาเฟย์ ฟางพักผ่อนก่อนนะ ”

“อื๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” เสียงมือถือของธนันต์ธรญ์ดังขึ้นทันทีที่เปิดเครื่อง

“ ฟางเมื่อคืนออกไปทำไมไม่บอกพี่ก่อน พี่ตามหาทั่วงานเลยนะ แล้วตอนนี้เราอยู่กับเฟย์ใช่ไหมหรือว่ามีอะไรมากกว่านั้น ”

“ พี่โมะใจเย็นก่อนนะคะ คือเมื่อคืนเฟย์มีปัญญานิดหน่อยฟางก็เลยรีบออกมาดูเพื่อน ฟางขอโทษนะคะ ” ภาณุนั่งมองแฟนสาวคุยโทรศัพท์แล้วนึกอยากจะแกล้งเธอ เขาดึงผ้าห่มออกจากตัวเธอที่ตอนนี้ไม่มีอะไรปิดอยู่เลย

“ พี่…………… ” ร้องด้วยความตกใจก่อนจะนึกขึ้นได้ว่ากำลังมีปลายสายฟังอยู่

“ ฟางเป็นอะไร ”

“ ไม่ เป็นไรค่ะ อ๊ายยยยยย ” มีเสียงริดรอดออกมาเมื่อภาณุใช้นิ้วสะกิดเม็ดเสียวของเธอ

“ แล้วจะกลับเย็นนี้เลยไหม พี่จะไปรับ ” เมื่อภาณุได้ยินว่าคุยอะไรกับจึงแกล้งร่างบางหนักขึ้นอีก เขาแยกขาเธอออกจากกันแล้วก้มลงหยอกล้อกับบริเวณนั้นของเธอ

“ ยัง อื้ม ไม่แน่ใจค่ะ อืมมมมมม ” เธอพยายามกลั้นเสียงไว้ส่วนภาณุก็สนุกรุกหนักขึ้นเรื่อยๆ

“ ฟาง นี่เราอยู่ไหน โอเคหรือเปล่า ทำไมเสียงแปลกๆ ”

“ ฟาง โอเคค่ะ แค่นี่ก่อนนะคะ อื้มมมม ” สาวร่างบางรีบวางสายก่อนที่เสียงของเธอจะหลุดมากว่านี้

“ อ่า อ๊า พี่ป๊อป พอ อ๊า ”

“ แต่ร่างกายฟางมันต้องการพี่นะ จะทรมานตัวเองทำไม ”

“ พี่แกล้งฟาง ก็เห็นอยู่ว่าฟางคุยโทรศัพท์ ”

“ แล้วทำไหมต้องพูดกับมันเสียงหวานขนาดนั้น ไม่รู้สิพี่หวง ฟางเป็นของพี่แล้วนะ ”

“ คนบ้า พูดอะไร ฟางอายนะ ”

“ 5555555 นอนต่อเถอะ ”

“ พี่ป๊อปก็เอาผ้าห่มมาสิ ”

“ ฟางมากินยาก่อนแล้วค่อยนอน นี่ยาแก้อักแสบ ส่วนนี่ยาคุมกำเนิด ” เขานั่งลงข้างๆเธอ สาวร่างบางมองยาแล้วมองหน้าหาเรื่องชายหนุ่ม

“ พี่มียาแบบนี้เก็บไว้ในห้องด้วยหรอ ยาคุมเนี่ย พาคนมานอนที่นี่เยอะเลยละสิ ” พูดแล้วสะบัดหน้าหนี้ไม่ยอมกินยา

“ ฟางอย่างอนสิ ถ้าไม่กินมันจะไม่หายนะ ”

“ ก็พี่ป๊อปอ่ะ หือ หื้อ ” ธนันต์ธรญ์ร้องไห้หนัก

“ อย่าร้องนะ พี่ยอมรับว่าที่ผ่านมาก็มีบ้าง แต่พี่ไม่เคยพาใครมาที่นี่แล้วหลังจากนี่พี่จะมีฟางแค่คนเดียว ” เช็ดน้ำตาให้หน้าหวาน

“ ถ้าจับได้ เลิก เลิก เลิก ”

“ แต่ฟางต้องเลิกคุยกับไอ้นั้นด้วย ”

“ พี่โมะเหมือนพี่ชายของฟางคนหนึ่ง ตอนนี้เขามีปัญญาฟางก็ค่อยให้คำปรึกษา ”

“ แต่มัน………….. ”

“ พี่ป๊อปเชื่อฟางเถอะค่ะ ฟางยอมมอบความบริสุทธ์ให้พี่ขนาดนี้แล้วมันยังพิสูจน์ไม่ได้อีกหรอว่าฟางรักพี่มาก ”

“ พี่ขอโทษ ต่อไปนี้เราสองคนกลับมาเป็นเหมือนเดิมนะ พี่จะทำทุกอย่างให้เราได้อยู่ด้วยกัน ”

“ ฟางเชื่อค่ะ ฟางจะรอวันนั้นนะคะ ”

ทั้งสองคนกอดกันและกัน ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่ธนันต์ธรญ์ยอมทำตามหัวใจตัวเองถึงเธอรู้ว่ามันผิด เป็นผู้หญิงใจง่ายยอมนอนกับผู้ชายง่ายๆ ถ้าพ่อแม่เธอรู้เรื่องนี้ท่านคงเสียใจมาก อีกอย่างคือครอบครัวของทั้งเธอและเขาก็เป็นคู่แข่งกันมานานทำให้ไม่ค่อยกินเส้นกันเท่าไร แต่จะให้เธอทำยังได้ในเมื่อตอนนี้หัวใจของเธอมันสั่งให้ทำแบบนี้ทำตามหัวใจที่เรียกร้อง

------------------------------------------------------------------------------------

เม้นกันเยอะๆหน่อยนะ จะได้มีกำลังใจแต่งต่อ

*************************************************************************************