ยังเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยน

นับจากวันที่เธอกับเขาเลิกกันก็ผ่านมาหลายเดือนแล้ว เขาโทรมาหาเธอหลายครั้งบางครั้งก็เมาจนคุยกันไม่รู้เรื่อง เขากลายเพลย์บอยหนุ่มเสน่ห์แรงภายในเดือนเดียว มีข่าวกับสาวทั้งในและนอกวงการเป็นว่าเล่นแต่เขาก็หนีงานหมั้นกับผู้หญิงคนนั้นไม่ได้ ธนันต์ธรญ์นั่งมองรูปภาพในหนังสือพิมพ์ที่ลงข่าวงานหมั้นของอดีตแฟนหนุ่มเมื่อวานที่ผ่านมาเธอปฎิเสธที่จะไปงานนั้นเพราะยังทำใจไม่ได้

 

 

 

 

“ อย่าคิดมากนะลูก มีอะไรก็เล่าให้แม่ฟังได้อย่าเก็บคนเดียว ช่องนี้หนูดูไม่ร่าเร่งเลยนะ ” มารดาของเธอค่อยให้กำลังใจเธอตั้งแต่วันที่เธอกับเขาเลิกกัน ช่องแรกๆเธอแทบจะทำอะไรไม่ได้ไม่ออกไปไหนอยู่แต่ในห้อง ข้าวก็ไม่ค่อยได้กินจนตอนนี้ร่างกายของเธอดูผอมบางกว่าแต่ก่อนมาก

 

 

 

“ หนูโอเคค่ะแม่ ขอบคุณคุณแม่มากนะคะที่ค่อยให้กำลังใจฟางมาตลอด ” เธอสวมกอดผู้หญิงที่รักเธอมากที่สุด

 

 

 

“ แม่ว่าหนูลองไม่เที่ยวดูไหมลูกจะได้ลืมเรื่องเศร้าๆ ไปไหนดีต่างประเทศไหม ”

 

 

 

“ ไม่ดีกว่าค่ะ ฟางขี้เกียจเดินทาง นี่ไงค่ะคุณแม่เย็นนี้ฟางจะไปงานเปิดตัวบริษัทรถใหม่ ”

 

 

 

“ ดีแล้วหนูไปเป็นเพื่อนพี่ฟลุ๊คหน่อย พี่เขาเหงาออกงานคนเดียวตลอดคุณพ่อเราก็ไม่ค่อยว่างส่งแต่ลูกชายไป ”

 

 

 

“ ฟางไปงานเดียวกับพี่ฟลุ๊คแต่ไม่ได้ไปพร้อมพี่ค่ะ ”

 

 

 

“ อ้าว แล้วหนูไปคนใครกันละลูก หนูเฟย์หรอถ้างานเลิกดึกก็นอนบ้านหนูเฟย์เลยนะแม่ไม่อยากให้ขับรถดึกๆ ”

 

 

 

“ ฟางขอไปแต่วตัวก่อนนะคะคุณแม่ เดี๋ยวไม่ทัน ” เธอไม่ได้ตอบมารดาว่าเธอจะไปกับใครก่อนจะวิ่งขึ้นไปแต่งตัว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

เวลาผ่านไปจนตะวันตกดินถึงเวลานัดของเธอแล้วธนันต์ธรญ์เดินลงบันไดมาในชุดราตรีสีหวานผมของเธอถูกเกล้าขึ้นทำให้เหมาะกับใบหน้ามากขึ้น เธอดูสวยสะดุดตาราวกับเจ้าหญิงที่หลุดออกมาจากเทพนิยาย

 

 

 

 

“ ฟางเป็นไงค่ะคุณแม่ ใส่ชุดนี้แล้วโอเคไหมค่ะ ” เธอเดินเข้าไปหาคุณแม่ที่นั่งอยู่ห้องรับแขก

 

 

 

“ ไหนลูกหมุนตัวหน่อยสิลูก ”

 

 

 

“ ฟางพี่ว่าชุดมันดูโป๊ไปนะ พี่ว่าเราไปเปลี่ยนชุดเถอะ ” กลายเป็นพี่ชายที่เพิ่งเดินลงบันไดมาวิจารณ์เธอซะเกือบหมดความมั่นใจ

 

 

 

“ ฟางอยากเปลี่ยนแนวดูบ้าง เผื่ออะไรๆจะดีขึ้น ” เธอก็ว่าชุดนี้มันดูสวยดีออกถ้ามองข้างหน้าจะดูสวยแบบเรียบๆแต่ถ้ามองข้างหลังก็ไม่รู้สิเพราะเธอมองไม่เห็นก็แค่เปิดแผ่นหลังยาวลงไปถึงเอว

 

 

 

“ โอเคใส่ก็ใส่ แล้วนี่เราจะออกงานกับพี่หรอ ไม่อยากจะเชื่อ ป่ะไปกันเถอะ ”

 

 

 

“ เจอกันที่งานนะคะพี่ชาย ” เขายิ้มให้น้องสาวก่อนจะเดินออกไป เขาพอจะเดาออกว่าเธอไปกับใคร

 

 

 

“ เข้ามาข้างในก่อนสิค่ะ ” เธอโทรไปบอกคนที่จอดรถรออยู่หน้าบ้านให้เขามาทักทายคนในบ้านก่อน

 

 

 

“ สวัสดีครับคุณน้า ” เธอเดินไปรับเขาที่หน้าประตูก่อนจะเดินมาพร้อมกันวิศวะเดินเข้ามาพร้อมสวัสดีมารดาของเธอ

 

 

 

“ นี่พี่โทโมะคะแม่ ”

 

 

 

“ โทโมะหรอ คุ้ยๆนะแม่ว่าแต่ก่อนแม่ให้ยินใครแถวนี้เพ้อหาบ่อยๆ ตอนสมัยมัธยม ” ธนันต์ธรญ์ถึงกับหันหน้าหนีเมื่อโดนมารดาแซวแบบนี้ ส่วนวิศวะเขาก็เขินไม่แพ้กับเธอ

 

 

 

“ ฟางขอตัวก่อนนะคะคุณแม่งานใกล้จะเริ่มแล้ว ”

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ธนันต์ธรญ์และวิศวะใช่เวลาในการเดินทางเกือบครึ่งชั่วโมงก่อนจะมาถึงงานเปิดตัวบริษัทรถ งานนี้ถือเป็นงานใหญ่นักธุรกิจใหญ่ๆหลายคนมารวมตัวกันในงานนี้ เธอเชื่อว่างานนี้เธอต้องเจอเขาแน่ๆ

 

 

 

 

“ ฟางพี่ว่าเราผอมเกินไปแล้วนะ แล้วอีกอย่างพี่ว่าวันนี้ชุดฟางมันดูเปิดเผยไปนะ ” วิศวะพูดเชิงดุเธอ

 

 

 

“ ฟางว่าเราเข้างานกันเถอะค่ะ นักข่าวคงอยากเจอประธานหนุ่มที่ไม่ค่อยอยากออกงานสังคมแล้วแหละ 55555 ” เธอพูดก่อนดึงเขาเข้างาน ที่จริงงานนี้วิศวะบอกว่าถ้าเธอไม่มากับเขาเขาก็จะไม่มา

 

 

 

 

 

 

 

ทั้งสองคนเดินมาจนถึงหน้างาน มีกลุ่มนักข่าวกำลังรุมสัมภาษณ์สองหนุ่มสาวที่เพิ่งจะผ่านงานหมั้นไปเมื่อวานก่อน

 

 

 

 

“ ไม่ทราบว่าการหมั้นครั้งนี้เกี่ยวกับธุรกิจหรือป่าวค่ะ ”

 

 

 

“ ไม่ใช่แน่นอนค่ะ เราสองคนดูใจกันมานานแล้วพอผู้ใหญ่รู้ท่านก็ให้หมั้นหมายไว้ก่อนค่ะ ” จริญญาเธอตอบคำถามนักข่าวอย่างคล่องแคล่วผิดกับภาณุที่ยืนหน้านิ่ง

 

 

 

“ แล้วไม่ทราบว่าจะมีข่าวดีกันอีกนานไหมค่ะคุณภาณุ ” นักข่าวถามภาณุบ้าง

 

 

 

“ อันนี้ก็ขึ้นอยู่กับเวลานะครับว่าจะเหมาะสมหรือป่าว เราขอตัวเข้างานก่อนนะครับ ” ภาณุเดินออกไปก่อนตามด้วยจริญญาที่รีบเดินตามไป

 

 

 

“ นั้นคุณวิศวะนิเขามากับใครอ่ะ ไปทางนั้นกันเถอะพวกเรา ” มีนักข่าวพูดขึ้น

 

 

 

“ ใช่คุณธนันต์ธรญ์ไหมเธอ สวยจัง ” เสียงนักข่าวคุยกันก่อนจะวิ่งไป ภาณุหยุดเดินเมื่อได้ยินชื่อของอดีตแฟนเขาหันกลับไปมองหนุ่มสาวที่เพิ่งเข้ามาในงาน เธอผอมลงกว่าแต่ก่อนมากถึงยังไงวันนี้เธอดูสวยสง่ามากจนสะดุดคนในงาน

 

 

 

“ ไม่ทราบว่าคุณวิศวะกับคุณธนันต์ธรญ์กำลังดูใจกันอยู่หรือเปล่าค่ะ ” ภาณุหยุดยืนดูการสัมภาษณ์

 

 

 

“ สถานะตอนนี้ก็เป็นพี่น้องกันครับ  ”

 

 

 

“ ไม่ทราบว่ารู้จักกันนานหรือยังค่ะ ”

 

 

 

“ ผมว่าน่าจะเกิน 10 ปีแล้วนะ ตั้งแต่สมัยเรียนมัธยมแล้วครับ ”

 

 

 

“ แล้วแบบนี้มีโอกาสที่จะพัฒนาความสัมพันธ์ไหมค่ะ ”

 

 

 

“ เรื่องผมว่าลองถามเจ้าตัวดีกว่า ว่าจะเปิดใจให้ผมเมื่อไร ” ภาณุยืนฟังนักข่าวสัมภาษณ์ด้วยความหงุดหงิดถึงเขาจะไม่ได้อยู่ใกล้ๆแต่ก็พอจะได้ยินว่าพูดอะไรกัน

 

 

 

“ ฟางว่าพี่ๆนักข่าวลองดูไปเรื่อยดีกว่าค่ะ เพราะว่าฟางก็ตอบไม่ได้เหมือนกันค่ะ เอาเป็นว่าตอนนี้เราสองคนยังคุยกันแบบพี่น้องนะคะ ”

 

 

 

“ แสดงว่าตอนนี้คุณวิศวะก็กำลังเดินหน้าจีบเธออยู่ใช่ไหมค่ะ ”

 

 

 

“ ถ้าจะบอกว่าใช่ก็ได้นะครับ ไม่รู้เมื่อไรเธอจะใจอ่อนสักที่นะครับ ” วิศวะพูดคุยกับนักข่าวแล้วหันมายิ้มให้เธอ

 

 

 

“ ผมขอตัวก่อนนะครับ ” วิศวะขอตัวออกมาจากกลุ่มนักข่าว เขามองแขนตัวเองเป็นเชิงบอกเธอให้ควงแขนเขาเพราะตอนนี้มีหลายสายตามองเธอเยอะมาก ถ้าเขาทำตัวเป็นเจ้าของเธอต้องมีคนเข้ามาขายขนมจีบแน่ๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ภาณุหันไปมองหนุ่มสาวสองคนที่เดินเข้าไปถ่ายรูปกับเจ้าของบริษัท เธอแกล้งทำเป็นไม่เป็นเขาหรือเธอไม่เห็นเขากันแน่ เมื่อมองจากทางด้านหลังเพิ่งเห็นว่าวันนี้เธอใส่ชุดโชว์หลังแหกลงมามากซะจนใครหลายคนมองตามจะไม่ให้เขาหงุดหงิดได้ไง ทำไมไม่มีใครห้ามเธอเลยคิดแล้วก็อยากจะฉุดเธอออกจากงาน

 

 

 

 

“ คุณป๊อปค่ะแก้วว่าเราเข้าไปข้างในกันเถอะ ”

 

 

 

“ ครับๆ ”

 

 

 

“ แก้วๆเดี๋ยวผมขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ ” เขาเห็นธนันต์ธรญ์เดินไปทางห้องน้ำเขาจึงรีบวิ่งไปดับรอก่อน

 

 

 

 

 

ธนันต์ธรญ์เดินออกมาจากงานเพื่อไปเข้าห้องน้ำอีกฝั่ง เธอเดินพร้อมกดเล่นมือถือไปด้วยอยู่ๆก็มีคนดึงร่างเธอเข้าไปในห้องๆหนึ่งที่มืดจนไม่เห็นว่าใครเป็นคนดึงเธอเข้ามา

 

 

 

 

“ ปล่อยฉันนะ ปล่อยฉัน คุณเป็นใคร ” ธนันต์ธรญ์สะบัดตัวให้ออกจากมือที่จับไหล่เธอ ก่อนจะรีบวิ่งไปที่ประตูห้องเพิ่งหนีออกไป

 

 

 

“ เดี๋ยวก่อนสิฟาง ” เขาคว้าแขนเธอไว้ทันพอดี

 

 

 

“ นี่พี่ป๊อปเองหรอค่ะ มีอะไรหรือเปล่าค่ะ ”

 

 

 

“ ฟางเห็นพี่แต่ทำไมไม่ทันกันหน่อย อย่าทำเหมือนคนไม่เคยรู้จักกันแบบนี้ ”

 

 

 

“ ฟางไม่เห็นพี่ป๊อปจริงๆค่ะ ” เธอโกหกเขา ที่จริงเธอเห็นตั้งแต่หน้างานแล้วแต่ยังไม่พร้อมเจอหน้าอดีตแฟน

 

 

 

“ เรื่องนี้พี่ไม่ว่าก็ได้แต่วันนี้ฟางแต่งตัวไม่เหมาะสมนะ ไอ้พวกเจ้าชู้ๆมันมองตาเป็นมันเลยรู้ไหม ”

 

 

 

“ ฟางรู้ค่ะ แค่อยากลองทำอะไรใหม่ๆ ถ้าพี่ป๊อปไม่มีอะไรแล้วฟางขอตัวนะคะ ”

 

 

 

“ เดี๋ยวก่อนสิฟาง พี่ยังไม่หายคิดถึงฟางเลยนะ ” ภาณุกอดร่างบางด้วยความคิดถึงเขาโหยหาอ้อมกอดที่แสนอุ่นหัวใจแบบนี้มาเป็นเวลานาน เขาคิดถึงเธอมาอยากจะเจอหน้าเธอแต่เธอไม่เคยออกมาหาเขาสักครั้ง

 

 

 

“ ปล่อยฟางเถอะค่ะพี่ป๊อป เดี๋ยวมีคนมาเห็น ”

 

 

 

“ พี่ขอกอดให้หายคิดถึงก่อนได้ไหม พี่คิดถึงฟางมาก รู้ไหมว่าพี่ไม่ชอบเลยนะที่ฟางมางานกับไอ้วิศวะ ”

 

 

 

“ พี่ไม่ควรทำแบบนี้เราสองคนไม่ได้อยู่ในสถานะเดิมอีกแล้ว พี่มีคู่หมั้นแล้วถ้าแก้วรู้เธอคงเสียใจมาก ปล่อยฟางค่ะ ” เธอจับแขนสองข้างเขาออกจากเอวเธอก่อนจะเปิดประตูแล้ววิ่งออกไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ธนันต์ธรญ์วิ่งหนีออกมาทางด้านหลังของบริษัทเธอเดินมาเรื่อยๆจนถึงลานจอดรถ จู่ๆเธอก็หันหน้าไปตามแรงดึงของใครสักคนเขาคนนั่นคือภาณุเขาตามเธอมาตลอดจนมาถึงที่อับบังไร้คนคุกคาม เขาดึงร่างบางให้หันหน้ามาแล้วริมผีบางของชายหนุ่มก็ปะกบเข้ากับริมผีปากสีชมพูหวาน เธอขัดขืนด้วยการพยายามผลักร่างกายของเขาออกจากเธอ แต่ร่างสู่กลับเพิ่มแรงจูบให้ดูเร้าร้อนเขาพยายามจะแทรมลิ้นเข้าไปในโพรงปากของเธอแล้วมันก็สำเร็จเขาใช้ลิ้นเกี่ยวตวัดกับลิ้นบางที่ยังขัดขืนเขา

ภาณุเพิ่มรสจูบให้ดูเร้าร้อนยิ่งขึ้นเพราะเขารู้ว่าเธออ่อนไหวง่ายแล้วร่างบางก็เลิกขัดขืนร่างกายของเธอหมดแรงเมื่อเจอรสจูบแบบนี้จนชายหนุ่มต้องช่วยพยุงเธอไว้ ยิ่งทำให้ชายหนุ่มได้ใจเมื่อชอบตอบโตเขากลับเขารู้ว่าเธอก็โหยหาเขาเหมือนกัน เมื่อคิดได้อย่างนั้นภาณุรีบอุ้มร่างบางตรงไปที่รถของเขาทันที

 

 

 

 

 

“ พี่ป๊อปจะพาฟางไปไหนค่ะ ” เขาไม่ได้ตอบเธอแต่ภาณุรีบปลดล็อกรถแล้วแล้วเปิดประตูหลังเขาอุ้มร่างของเธอเข้ามาเบาะหลังก่อนจะปิดประตูแล้วรีบกดล็อก

 

 

 

 

“ นี่พี่ป๊อปจะทำอะไรค่ะ ” เขาไม่ตอบก่อนจะกดร่างเธอลงเบาะแล้วขึ้นคร่อมร่างบาง หน้าคมก้มลงซุกไซร้บริเวณต้นคอมาจนถึงใบหูแล้วสลับขึ้นลง

 

 

 

 

“ พี่ป๊อปอย่าค่ะ พอแล้ว ”

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

อยากรู้ว่าจะเกิดอะไรขั้น ช่วยกันเม้นนะ