ยังเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยน
เขียนโดย jibiko222
วันที่ 23 เมษายน พ.ศ. 2557 เวลา 09.35 น.
แก้ไขเมื่อ 25 กรกฎาคม พ.ศ. 2558 00.02 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
12)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความเย็นวันนี้ปาร์ตี้อาหารจัดขึ้นที่สวนดอกไม้หลังบ้านตามที่ธนันต์ธรญ์คิดไว้ แต่งานนี้ไม่ได้สนุกเหมือนปาร์ตี้ทั่วไปเพราะมีสองหนุ่มสาวที่ทะเลาะกันตลอดเมื่อเจอหน้า
“ ยัยฟางฉันขอนั่งด้วยนะ อยู่ตรงนั่นแล้วมีคนกวน ” สาวแก้มบุ๋มเดินบ่นมาแต่ใกล้พร้อมสีหน้าหงุดหงิด
“ เฟย์ก็อย่าไปตอบโต้พี่เขื่อนสิ เดี๋ยวเขาก็หยุดพูดเองแหละ ”
“ ให้ฉันนั่งฟังเขาบ่นอย่างเดียวเนี่ยนะ ไม่มีทางหรอก ฉันไม่ใช่แกนะ ”
“ งั้นพี่ขอตัวไปนั่งกับเขื่อนนะ เฟย์กับฟางจะได้คุยกันตามภาษาผู้หญิง ” ภาณุพูดก่อนจะเดินไปหาเพื่อนที่เรียกเขาตั้งแต่สาวอีกกคนเดินหนี
“ ฉันเบื่อจริงๆเลย อยากกลับบ้านแล้วเนี่ย ทำไมช่วงนี้ต้องเจอหน้ากันบ่อยว่ะ ” พรปวีณ์นั่งบ่นให้เพื่อนฟังด้วยความอึดอัดใจธนันต์ธรญ์รู้ดีถึงแม้ว่าเพื่อนเธอจะเลิกกับแฟนมานานแต่เฟย์ยังตัดใจจากเขาไม่ได้
“ เดี๋ยวก็ได้กลับแล้ว ไหนแกบอกจะมาเที่ยวเป็นเพื่อนฉันไง ”
“ เฟย์ๆ เดี๋ยวฉันขอตัวไปคุยโทรศัพท์แปปนึงนะ ”
“ โอเค รีบมานะ ”
“ ไอ้เขื่อนมึงเริ่มเมาแล้วนะพอได้แล้ว กูแบกมึงเขาบ้านไม่ไว้ทิ้งไว้ตรงนี้นะมึง ” ภาณุบอกเพื่อนอย่างเป็นห่วงเขาไม่เขาใจจริงๆว่าทำไมสองคนนี้ไม่ยอมเปิดใจให้กันสักที
“ ไม่เมาหรอก แล้วมึงไม่ดื่มหรอห่ะ ”
“ ไม่เอา วันนี้กูไม่อยากเมา กูให้เวลามึงดื่มอีก 10 นาทีจะไปเข้าบ้านยุ่งเริ่มกัดแล้ว ” ภาณุพูดก่อนจะเดินไปอีกโต๊ะ
“ แล้วนี่ฟางไปไหนครับ ” เขาถามเพื่อนแฟนเมื่อแฟนเขาไม่ได้นั่งอยู่ที่โต๊ะ
“ ยัยฟางคุยโทรศัพท์ค่ะ เดี๋ยวก็มา ”
“ พี่ว่าเราเก็บของกันเถอะ ที่นี่ยุ่งเยอะอยู่นานๆพวกเราเป็นไข้เลือดออกแน่ ” ภาณุและพรปวีณ์ช่วยกับเก็บของเข้าบ้านจนเสร็จ ก่อนจะช่วยกันแบกชายหนุ่มที่นั่งดื่มจนหลับเข้าไปนอนในห้อง
“ เดี๋ยวพี่ไปหาฟางก่อนนะ ” ร่างสูงเดินไปหาแฟนสาวที่ยืนอยู่ที่ชายหาด เขาค่อยๆสวมกอดแฟนสาวจากทางด้านหลัง
“ พี่ป๊อปค่ะ ปล่อยฟางนะอายคนอื่นเขา ”
“ แถวนี้ไม่มีคนหรอก ถ้าไอ้เขื่อนนะเมาหลับไปแล้วส่วนเฟย์เข้านอนแล้ว รับรองไม่มีใครเห็นเราแน่นอนอีกอย่าตอนนี้พี่หนาวๆต้องการความอบอุ่นมากๆเลย ” เขากระชับกอดเธอแน่นกว่าเดิม เขาวางปลายคางลงที่ไหล่เธอ
“ ฟางครับ เราสองก็คบกันมานานแล้วตอนนี้หน้าที่การงานพี่ก็พร้อมหมดแล้ว แต่งงานกับพี่นะ ” สาวร่างบางยิ้มออกมาอย่างดีใจเธออยากได้ยินคำนี้มานานแล้วแต่ตอนนี้เธอยังไม่แน่ใจในตัวเขา ถ้าเขารักเธอจริงเขาต้องรอเธอได้สิ
“ ไว้ฟางมั่นใจว่าพี่ป๊อปเลิกเจ้าชู้เมื่อไร ค่อยว่ากันใหม่นะคะ ” เธอหันหน้ามาเผชิญกับเขาก่อนจะพูดตามที่ใจเธอคิด
“ พี่ให้เวลาอีก 2 เดือน เข้าใจไม ” เขาโน้นหน้าลงมาหาเธอริมฝีปากทั้งสองค่อยๆประกบกัน ธนันต์ธรญ์หลับตารับสัมผัสอันอ่อนโยนที่เขากำลังมอบให้ ปากบางเปิดรับไออุ่นจากลิ้นร้อนที่กำลังบุกรุกเข้ามาในโพรงปากหวาน ลิ้มหนาเกี่ยวตวัดลิ้นบางอย่างโหยหาเขาพยายามดูดเอาน้ำหวานจากปากเธอให้ได้มากที่สุด ทั้งสองแลกเปลี่ยนน้ำหวานกันอย่างเนินนานก่อนที่จะถอนริมฝีปากออกจากัน
“ ปากฟางนี่หวานไม่เคยเปลี่ยนเลยนะ ” เขาก้มจูบที่หน้าฝากที่อีกครั้งก่อนจะสวมกอดเธอ เมื่อละออกจากกันภาณุแอบมองใบหน้าหวานที่แดงและไม่ยอมสบตาเขา
“ ฟางว่าเราเข้าบ้านกันเถอะค่ะ ฟางเริ่มหนาวแล้ว ” เธอรีบเดินกึ่งวิ่งไปก่อนเขา ภาณุเมื่อเห็นอย่างนั้นก็อดขำไม่ได้ เขารีบวิ่งตามไปก่อนจะอุ้มร่างบางขึ้น
“ พี่ป๊อปฟางเดินเองได้ ”
“ เดี๋ยวพี่ไปส่งนะ ว่าที่เจ้าสาว ” เขาอุ้มร่างบางเข้ามาในบ้านแต่คิดอยากจะแกล้งแฟนสาวจึงเปลี่ยนทิศทางพาไปห้องตัวเองและดูเหมือนเธอจะยังไม่รู้อะไร เมื่อมาถึงห้องเขาวางร่างบางลงบนเตียงกว้าง
“ พี่ป๊อปกลับห้องพี่เถอะ แล้วนี่ยัยเฟย์ไปนอนห้องไหนค่ะ ” เธอถามอย่างสงสัยเพราะเธอบอกเฟย์แล้วว่าให้นอนห้องเดียวกับเธอ
“ เฟย์ก็อยู่ห้องเฟย์ไงแต่ฟางอยู่ห้องพี่ ” ภาณุยิ้มเจ้าเล่ห์เมื่อแกล้งแฟนได้สำเร็จ
“ ฟางจะกลับห้องแล้ว ฝันดีนะคะ ” เธอลุกขึ้นเดินแต่ภาณุคว้าตัวมานั่งตักเขาแล้วกอดไว้แน่น
“ ขอกอดก่อนนอนหน่อยสิครับ แล้วก็ขอ ”
“ ขออะไร ฟางง่วงแล้วค่ะ ” เธอดันตัวเองออกจากอ้อมกอดแล้วลุกขึ้นเดินไปเปิดประตู
“ ก็ขอมัดจำก่อนแต่งไงครับ ” ร่างสูงที่เร็วกว่าวิ่งมาถึงประตูก่อนเขาปิดและล็อกมันอีกครั้ง เขาดันตัวเธอพิงประตูห้องและนำแขน
ทั้งสองข้างกันเธอไว้ เขาสบตากับเธอสักพักแล้วก้มลงจูบเธออย่างอ่อนหวานเพราะรู้ดีว่าถ้ารุกหนักเลยเธอจะไม่เคลิ้มตามและปฎิเสธเขา เมื่อเธอเริ่มเคลิ้มตามเขาค่อยๆเพิ่มรสจูบในเร้าร้อนขึ้นและครั้งนี้ดูเหมือนว่าเธอจะตอบโตเขากว่าทุกครั้ง ทั้งสองคนต่างหลงใหลในรสชาติจูบของกันและกัน สาวร่างบางโอบคอแฟนหนุ่มไว้เมื่อรู้ว่าเริ่มพยุงตัวเองไม่ไหว เมื่อเห็นอย่างนั้นเขารีบอุ้มร่างบางขึ้นแล้วเดินไปว่างไว้ที่เตียงส่วนปากหนาก็ทำหน้าที่ดูดกลืนน้ำหวานตาไป
“ พี่ขอได้ไหมคนดี ” ธนันต์ธรญ์ที่สติไม่อยู่กับตัวเผลอพยักหน้าตอบนั่นถือว่าเป็นแรงกระตุ้นให้เขาไม่ใช่น้อย
เขาเลื่อนลงมาจูบซอกคอขาวๆพร้อมทั้งสูดดมความหอมอย่างคลั่งไคลแต่ไม่ได้ทำรอยตรีตราไว้เพราะรู้เธอคงไม่ชอบ ส่วนมือหนาค่อยๆรูดซิปชุดเดรทสีหวานออกทางด้านหลังเขาเลื่อนชุดลงมาถึงเอวบาง เขาตะลึงกับภาพที่เห็นตรงหน้าเพราะนี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้สัมผัสร่างกายเธอ เขาไม่อาจละสายตาจากหน้าอกขาวที่ล้นออกมาจากบราสีดำที่เพิ่มความเซ็กซี่ให้เธออีกหลายเท่า มือหนาเลื่อนมาลูบคลำหน้าอกอย่างหลงใหลเขาลงวัดขนาดของมันกับมือของเขาก่อนจะก้มลงจูบส่วนที่ล้นออกมาสลับกับจูบปากหวานเพื่อเพิ่มอารมณ์ให้เธอ ระหว่างการแลกลิ้นเขาค่อยๆปลดตะขอบราออก มือหนาลูบไล้ไปตามส่วนเว้าของร่างบางแล้วมากอบกุมหน้าอกอวบอิ่มจนล้นมาเขาเคล้าคลึงมันอย่างเบาๆและเพิ่มน้ำหนักตามแรงปรารถนา ส่วนสาวร่างบางที่สติไม่อยู่กับตัวเธอลูบไล้ตามแผ่นหลังเขา ภาณุเริ่มเปลี่ยนเป้าหมายจากปากหวานมาที่อกอิ่มริมฝีปากร้อนครอบงำยอดอกสีชมพู ส่วนมืออีกข้างเคล้าคลึงข้างที่เหลือหน้าอกสวยเพิ่มขนาดเต่งรับสัมผัสเขา
“ อ้า อ้า ฟางเจ็บบบ เบาหน่อย ” เสียงหวานที่คางข้างหูมันทำให้เขาทำตรงข้ามกับที่เธอบอก
“ อ้า พี่ป๊อปปปป ฟางเจ็บ ” เมื่อได้ยินอย่างนั้นเขาจึงเปลี่ยนมาดูดดื่มยอดอกอีกข้าง
“ ก๊อก ก๊อก ก๊อก พี่ป๊อปค่ะอยู่ข้างในหรือเปล่า ” การกระทำทุกอย่างหยุดลงเมื่อได้ยินเสียงของพรปวีณ์มาเคาะประตูห้อง ส่วนธนันต์ธรญ์เมื่อเธอได้ยินเสียงเพื่อนสติสะตังก็กลับมาไวเกินขาดเธอรีบลุกออกจากเตียงแล้วแต่งตัวให้เรียบร้อย
ภาณุเสื้อผ้าอยู่ครบทุกชิ้นจะมีก็แต่กระดุมเสื้อที่ปิดสามสี่เม็ด เมื่อเขาเห็นว่าเธอแต่งตัวเรียบร้อยจึงเดินไปเปิดประตู
“ พี่ป๊อปเจอยัยฟางไมค่ะ เฟย์เดินตามหาริมหาดไม่เจอแล้วตอนนี้มันก็ดึกแล้วด้วย ” พรปวีณ์บอกชายหนุ่มเมื่อเปิดประตูถึงแม้จะงงกับถ้าทางแปลกๆของเขา
“ ยัยเฟย์ฉันอยู่นี่ พอดีมาคุยกับพี่ป๊อปเพลิน เราไปกันเถอะฉันง่วงแล้ว ” พรปวีณ์มองเพื่อนที่เพิ่งเดินออกมาจากห้องน้ำอย่างตกใจแต่ไม่ได้แสดงอาการอะไรก่อนจะเดินไปตามแรงลากของเพื่อน
“ เฟย์ฉันขอโทษด้วยนะที่ให้รอ พอดีคุยกับพี่ป๊อปเพลินอ่ะ แถมท้องเสียอีกสงสัยกินอาหารทะเลเมื่อกี่ ” ธนันต์ธรญ์เล่าให้เพื่อนฟัง
“ ไปอาบน้ำเถอะ ผมยุ่งหมดแล้ว ” ธนันต์ธรญ์หันไปมองกระจกก็ตกใจตัวเองไม่ใช่แค่ผมเธอที่ยุ่งลิปสติกยังเปื้อนข้างปากอีกด้วยแน่นอนว่าเพื่อนเธอคงคิดไปไกลแล้ว
“ เฟย์คือฉันกับพี่ป๊อปเราไม่ได้มีอะไรกันนะ เมื่อกี่ก็แค่จูบอ่ะ ” ธนันต์ธรญ์อธิบายให้เพื่อนฟังเพราะถ้าเธอเห็นแบบนี้ก็คิดไกลเช่นกัน เธออยากจะฆ่าตัวเองทิ้งจริงๆทำไหมครั้งนี้ถึงยอมเขาง่ายขนาดนี้
“ ฉันเชื่อเธอ ไปอาบน้ำเถอะฟาง ”
“ แค่จูบจริงๆนะ ”
เม้นกันเยอะๆหน่อยนะ เราอยากรู้ว่านิยายโอเคไหม
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ