หนุ่มดีไซน์หวานใจยัยวัวแก

 ณ ห้องตัดเสื้อแฟดีไซน์ ที่มีเจ้าของหนุ่มหล่อวัยยี่สิบห้าปีนามว่า มาร์ค เป็นเจ้าของอยู่ที่นี่ เขาเป็นนักดีไซน์ฝีมือเยี่ยมคนหนึ่งแต่เขาตัดสินใจที่จะเปิดร้านเล็กๆอยู่ที่นี่ เพราะเขาทำเพราะรักไม่ได้หวังที่จะมีชื่อเสียงในวงการดีไซน์เนอร์ วันนี้เขาก็นั่งออกแบบวาดภาพบนกระดาษที่เขาใช้ร่างชุดก่อนจะนำไปตัด เขาออกแบบชุดในคอเล็กชั่น เทพนิยายแห่งกรีซ ที่ มาร์ส พี่ชายฝาแฝดของเขาไหว้วานให้ออกแบบให้เพราต้องการนำเอาชุดไปโชว์งานเดินแบบเพชรที่พี่ชายเขาเป็นผู้ดูแลอยู่ ระหว่างที่เขากำลังนั่งออกแบบอยู่ก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้มาดูเมื่อเห็นว่าเป็นมาร์สพี่ชายฝาแฝดเขาจึงกดรับ
"ว่าไง มีอะไรหะ"
"ก็ไม่มีอะไรหรอก เราจะมาถามนายว่าชุดที่เราขอให้ออกแบบไปถึงไหนแล้ว"
"ก็ใกล้แล้วแหละ เดี๋ยวนายค่อยเข้ามาดูเองแล้วกัน ว่าอยากให้เราแก้ไขตรงไหนมั๊ย"
"อืมๆ เดี๋ยวเราเขาไป นี่..พอดีเรามาร้านอาหารจะเอาอะไรมั๊ยเดี๋ยวเราซื้อไปฝาก"
"อืม เอามาสิอะไรก็ได้เรากินได้หมดแหละ"
"โอเค งั้นแค่นี้นะ บ๊าย จุ๊ฟๆ"
"หยุดเลย ไม่ต้องมาจุ๊ฟๆ ขนลุก ไปจุ๊ฟๆกับเด็กในสังกัดแกนู่นไป"
"จ้า แค่นี้นะ"
 หลังจากวางสายเขาก็ได้แต่ส่ายหน้ายิ้มๆ ในความทะเล้นของพี่ชายเขา เพราะถึงแม้ว่าพี่ชายเขาจะไม่ใช่ชายแท้ แต่เขาก็รับและรักได้ เพราะพี่ชายเขาดีกับเขาเสมอมาตั้งแต่พ่อแม่เขาเสียก็มีแต่ มาร์สพี่เขานี่แหละที่อยู่เคียงข้างตลอด ว่าแล้วเขาก็กลับไปวาดรูปที่เขาค้างอยู่ต่อ
  เมื่อเมลอง ปุ้กกี้ และหนูกอล์ฟมาถึงร้านอาหารที่นัดไว้ ทั้งสามก็เข้าไปเลือกที่นั่ง พนักงานก็เขามาบริการทั้งสามจึงสั่งอาหารมาทานกัน ระหว่างรออาหารเมลองก็ขอตัวไปเขาห้องน้ำ
"นี่ พวกแกฉันขอไปเขาห้องน้ำก่อนนะ"
"อืมๆ เจ้เดี๋ยว ฉันไปด้วย"ปุ้กกี้พูด
"อืมไป"เมลองตอบ
  เมลองและปุ้กกี้กำลังเดินไปห้องน้ำ แต่อยู่ๆก็มีโทรศัพท์โทรเข้ามาในเครื่องของเมลอง เมลองจึงคว้าหากระเป๋าในโทรศัพท์ จนไม่ได้ระวังเลยชนกับวัตถุบางอย่างจนเธอลมลง
"โอ้ย!!..." 
"อร้าย!!.."
"เจ้ลอง เป็นอะไรมั๊ยเจ้" ปุ้กกี้รีบวิ่งไปพยุงเมลอง
"อร้าย อีบ้าเดินยังไงไม่ดูตามาตาเรือหะ" ลิต้าโวยวายทันที
"ขอโทษคะ พอดีฉันไม่ทันเห็นนะคะ"เมลองขอโทษ แต่ดูเหมือนอีกฝ่ายจะไม่ค่อยพอใจ
"ขอโทษแล้วมันหายเจ็บมั๊ยหละป้า" ลิต้าโวยไม่หยุด เมื่อได้ยินอย่างนั้นเมลองก็ฉุนขึ้นมาทันที
"เอ๊ะ! นี่เธอเรียกฉันว่าป้าเหรอ นี่..ฉันก็ขอโทดแล้วไง ฉันไม่ได้ตั้งใจสักหน่อย แค่ถูกชนจนล้มนะ ไม่ได้ถูกชนจนแขนขาหัก"
"อร้าย!! นี่แกว่าฉันเหรอ" หญิงสาวทำท่าจะเงื้อนมือไปตบ แต่แล้วก็มีมืออีกมือมาจับไว้ เมื่อหญิงสาวหันไปดูก็รู้ว่าเป็นใคร
"อ้าว มาร์ส"หญิงสาวเรียกเพื่อหนุ่มที่เป็นเกย์
"แกจะทำอะไรเค้า" มาร์สถาม
"ฉันก็จะตบยัยป้านี่สั่งสอนหน่อย ว่าอย่ามาแหยมหับคนอย่างฉัน" หญิงสาวพููดทำท่าจะตบอีก แต่ก็ถูกมาร์สห้ามไว้ 
"หยุดเลยแก เก็บความแรงมั้ง" มาร์สห้าม
"อ๋อ นี่เพื่อนเธอใช่มั๊ย"เมลองหันไปถามมาร์ส
"อ๋อ ครับ" มาร์สตอบ
"งั้นก็ช่วยสอนเพื่อเธอให้อภัยคนให้เป็นมั้งนะ จะได้ไม่ต้องคิดว่าตัวเองเหนือกว่าคนอื่น ไร้มารยาทกับผู้หลักผู้ใหญ่" พูดจบหญิงสาวก็เดินออกไป ทิ้งระเบิดไว้ให้ลิต้าเจ็บใจ
"อร้าย แก จำไว้เลยนะ เจอเมื่อไหร่ตายดีแน่ยัยป้าวัวแก่"ลิต้าพูดด้วยความแ้ค้น
"หยุดเลยแก เค้าพูดมันก็ถูก"มาร์สพูด
"นี่แก เค้าข้างป้านั้นเหรอ"
"เออ" ว่าแล้วมาร์สก็เดินออกไป ยืนให้หญิงสาวกรี๊ดบ้่าอยู่คนเดียว
"กรี๊ดดดดดด"
  เมลองเิดินมาที่โต๊ะอาหารด้วยสีหน้าหงุดหงิดจนทำให้ หนูกอล์ฟหันหน้าไปถามด้วยความสงสัย
"เจ้ ไปทำอะไรมาหนะ ถึงได้อารมณ์เสียอย่างนี้"
"ก็ไปเจอเด็กปากดีไม่รู้จักสัมมาคาราวะมานสิ"ปุ้กกี้ตอบแทน
"ใช่ อีเด็กปากแรด หน้าตบซะให้หลาบจำ" เมลองพูด
"แล้วทำไม ไม่ตบหละเจ้" หนูกอล์ฟถาม
"ลืม" เมลองตอบ
"ไม่เป็นไรเจ้ ถึงเจ้จะไม่ได้ตบแต่เจ้ก็ด่าทิ้งท้ายมันไว้แล้วไม่ใช่เหรอ"ปุ้กกี้พูด
"เออๆ อย่าไปเครียดทิ้งมันไป มากินกันดีกว่า"หนูกอล์ฟพูด
 เมลองเลยไม่พูดอะไร เลยจิ้มอาหารเข้าปากไม่หยุดแบบชนิดไม่กลัวอ้วนไปเลย เล่นเอาปุ้กกี้กับหนูกอล์ฟกล้วว่าอาหารจะติดคอตาย
"เจ้เบาๆก็ได้ เดี๋ยวก็ติดคอตายหรอก" ปุ้กกี้พูดไม่ทันขาดคำ เมลองก็สำลักอาหารออกมา จนปุ้กกี้ต้องหาน้ำมาให้ดื่มแทบไม่ทัน
"แค่กๆ " 
"เห็นมั๊ยเจ้"ปุ้กกี้พูด
"เพราะแกนั้นแหละ เเช่งฉัน" เมลองเหวี่ยงใส่ปุ้กกี้ทันที
"เอ้า" 
  ปุ้กกี้กับหนูกอล์ฟถึงกับสายหน้า กับนิสัยขี้เหวี่ยงของเจ้านายเธอจริงจริ๊ง เพราะงี้ไงถึงไม่มีใครมาจับจอง เจ้ลองสักที ว่าแล้วทั้งสองก็หันมาจัดการกับอาหารที่สั่งต่อ