My love ยัยน่ารักสดใสกับนายเย็นชาปากแข็ง

                    ณ โรงพยาบาลศิริราช

ทุกคน:ภูผา น้ำขิงเป็นยังไงบ้าง

ภูผา:ไม่รู้เหมือน เนี่ยหมอยังไม่ออกมาจากห้องเลย

คอนเน็ค:นู่นไง หมอมาแล้ว

หมอ:คือน้องเค้าเป็นโรคภูมิแพ้นะครับแต่ไม่รุนแรงเดี่ยวไปรับยาพอน้องเขาฟื้นก็กลับบ้านได้แล้วนะครับอย่าให้น้องเขาเครียดมากๆนะครับมันไม่ดี

ทุกคน:ครับ/ค่ะ

ดีจัง:เดี่ยวฉันเข้าไปดูน้ำขิงก่อนนะทุกคน

มังกร/พอเพียง:ฉันไปด้วย

ปราบภัย:ไม่ต้องแกสองคนอยู่กับฉันกับคีตะนี่แหละ ภูผาแกไปเอายาให้น้ำขิงเถอะ

ภูผา:อืมอืม

Pate น้ำขิง

น้ำขิง:ดีจัง แล้วนายเลียงผาล่ะ

ดีจัง:แหม ตื่นมาก็ถามถึงนายภูผาเลยนะไปเอายาให้เธอนั่นแหละ

น้ำขิง:อ่อ

Pate ภูผา

ปราบภัย:ทำไมน้ำขิงถึงไปอยู่กับแกล่ะไอภูผา

ภูผา:ก็เมื่อวานตอน2ทุ่มฉันซ้อมเปียนโนอยู่ยังไม่กลับ มาเจอยัยน้ำขิงนั่งร้องให้บอกว่าไม่มีคนมารับฉันเลยบอกว่าเดี่ยวไปส่งแต่ตอนที่ฉันจะถามทางยยน้ำขิงดันหลับไปซะก่อนฉันเลยให้ไปอยู่ที่คอนโดฉันก่อนพอกลางคืนยัยน้ำขิงก็ละเมอมากอดฉันแล้วก็ร้องไห้ฉันเลยรู้ว่าน้ำขิงถูกแม่หนีไปอังกฤษ5-6เดือน พอเช้ายัยน้ำขิงก็ไม่สบายฉันให้กินข้าวกินยาแล้วฉันก็ออกไปทำธุระพอกลับมายัยน้ำขิงก็เป็นลมแล้ว ฉันยังไม่รู้เลยว่าจะให้น้ำขิงไปอยู่กับใครเพราะอยู่กับฉันคงไม่เหมาะ

ทุกคน:อ่อ

มังกร:ฉันจะพาน้ำขิงไปอยู่ด้วย

พอเพียง:เฮ้ย น้ำขิง ดีจัง

น้ำขิง:ไม่เป็นไรหรอกเดี่ยวฉันไปอยู่กับดีจัง

ดีจัง:ใช่ๆเป็นผู้หญิงเหมือนกันไม่น่าเกลียดอยู่แล้ว

ภูผา/ปราบภัย/คีตะ:ใช่ๆ