Black love...รักนี้สีดำ

เวลา 08.00
 
 
 
ห้องนอนฟาง
 
 
 
“หาว !!! นี้มันกี่มองแล้วเนี่ย” ฟางขยี้ตาแล้วหันไปมองนาฬิกา “เฮ้ย ! แปดโมง อร๊ายย ! ไม่ทันแล้ววันนี้ฉันมีสอบด้วย ตายแล้วๆๆ”
 
 
 
เมื่อดูนาฬิกาก็พบว่านี้เป็นเวลาแปดโมงเช้าแล้วถ้าเธอไปไม่ทันมีหวังได้แก้ทีหลังแน่เลย ฟางรีบ
อาบน้ำแต่งตัวแล้วลงมารับประทานอาหารข้างล่าง และเธอก็พบกับบุคคลที่เธอไม่อยากพบ
 
 
 
“อ้าวๆๆ !! ทำไม่นอนไปถึงพรุ่งนี้เช้าเลยล่ะ กลับก็ดึกตื่นก็สาย เหอะ !” ขนมจีนลูกติดของแม่เลี้ยง
ฟางพูดจาถากถางเธอ
 
 
“นี่ ! ยัยขนมครก ถ้าปากเธอว่างมากนักก็เอาขนมปังยัดปากซะ จะได้ไม่มีปัญญามาว่าคนอื่นเขา”
 
 
“นี่แกว่าฉันเหรอยัยเตี้ยหลักกิโล หืมมมม ! แก”
 
 
“หนมจีนพอแล้วลูกอย่าไปว่าพี่เขาเลย” พ่อของฟางเอ่ยปรามลูกเลี้ยง
“ให้ยัยหนมว่าบ้างก็ดีเหมือนกันนะคะคุณพี่ มันจะได้รู้บ้างว่าตัวเองเป็นยังไง”
 
 
“อ่าๆ พอได้แล้วทั้งแม่ทั้งลูกนั้นแหละ” พ่อหันไปมองทางฟาง “ฟางมานั่งทานอาหารเช้าก่อนสิลูก”
 
 
“ไม่อะค่ะ ฟางหมดอารมณ์ ขืนทนอยู่ที่นี่อีกมีหวังฟางต้องโดนคดีฆ่าคนตายแน่เลยค่ะ”
 
 
“อ่ะ ! ถ้าลูกไม่ทานก็ไปมหา’ลัยเถอะลูก เจ้าโมะรออยู่ข้างนอกและ”
 
 
“ค่ะ ! คุณพ่อ หนูไปนะคะ สวัสดีค่ะ” ฟางยกมือลาผู้เป็นพ่ออย่างอารมณ์เสีย
 
 
“เอ่อ..คุณแม่คะ คุณพ่อคะ หนมจีนขอติดรถพี่โมะไปด้วยได้หรือเปล่าคะ ?”
 
 
“ถ้าหนูต้องการนั้นไปเลยจ้ะแม่อนุญาต” แม่ของขนมจีนอนุญาตทั้งๆที่ไม่ได้ถามความคิดเห็นของ
สามีสักคำและในเมื่อฟางได้ยินเช่นนั้น คิดเหรอว่าเธอจะให้ไป
 
 
“แต่ฉันไม่อนุญาตให้เธอไปกับฉัน”
 
 
“แต่ฉันจะไปมีอะไรมะ?” ขนมจีนเดินไปชนฟางที่กำลังจะเดินไปขึ้นรถทำให้ฟางหมดความอดทน
แล้ววววว!!
 
 
“นี่ !! หยุดนะยัยขนมครก” ในขณะที่ขนมจีนกำลังจะเปิดประตูรถฟางก็เข้ามาขวางเอาไว้ก่อน
 
 
“หลบไปยัยเตี้ย!” ขนมจีนกำลังจะผลักฟางออก
 
 
“ไม่ !! ถ้าเธอจะไปกับฉันเธอต้องนั่งข้างหลังไม่ใช่ข้างหน้า -.,-” ฟางรู้ว่าขนมจีนแอบมีใจให้กับโท
โมะพี่ชายของเธออยู่ แต่คนที่จะมาเป็นพี่สะใภ้ของเธอนั้นจะเป็นใครก็ได้แต่ต้องไม่ใช่ ยัยขนมครก 
 
 
“ไม่ฉันจะนั่งข้างหน้ากับพี่โมะ” ขนมจีนผลักฟาง
 
 
“ไม่ฉันจะนั่งข้างหน้า เธอออกไปเลยนะ ยัยขนมครก” ฟางผลักขนมจีน
 
 
“พอๆๆ หยุดทั้งสองคนนั้นแหละ ฟางไปนั่งข้างหลัง” โทโมะทนเห็นความวุ่นวายไม่ไหวจึงสั่งให้
น้องสาวแท้ๆของเขาไปนั่งข้างหลัง
 
 
“ได้ !! พี่โมะต้องหารงี้ใช่มะ ? ไปเลย ไปกับยัยขนมครกสองคนเลยไป !!” ฟางประชดหวังจะให้พี่
ชายเปลี่ยนใจให้เธอนั่งข้างนั้น แต่มันกลับไม่เป็นเช่นนั้น
 
 
“ขอบใจนะยัยเตี้ย” ขนมจีนผลักฟางจนล้มลงไปกับพื้นแล้วรีบปิดประตูอย่างแรงและเธอยังไม่วายที่
จะเยาะเย้ยฟาง ขนมจีนเลื่อนกระจกลงมาแล้วบอกกับฟางว่า “ไปเองนะยัยเตี้ย บายยย”
 
 
 
รถของโทโมะได้เคลื่อนตัวออกไปแล้วฟางพยายามลุกขึ้นและวิ่งตามแต่ก็ไม่ทัน
 
 
 
“อร๊ายยย ! ไอ้พี่บ้า แกทำกับฉันแบบนี้ได้ยังไง ฮ้า ? -*- แล้วฉันจะไปยังไงเนี่ย” ฟางนึกขึ้นได้ว่า
ยังมีรถอีกสองคันที่จอดอยู่ในโรงรถ เธอจึงรีบไปที่นั้นทันที
 
 
 
“เอ่อ…คุณหนูครับ ทำอะไรอะครับ?” คนขับรถถามฟาง
 
 
“เอ้า ! ก็จะเอารถออกน่ะสิ เอากุญแจรถมาให้ฉัน”
 
 
“เอ่อ…คือว่ารถคันนี้น้ำมันหมดอะครับผมยังไม่ได้เติมเลย”
 
 
“เอ้า ! แล้วทำไมไม่เติมให้เต็ม ฮะ ? -0- ไม่เป็นไรฉันเอาคันโน่นก็ได้” ฟางเดินไปยังรถเก่งมีดำ
ราคาแพง
 
 
“คันนั้นยางรั่วครับคุณหนู”
 
 
“ฮะ !! 0.0 อะไรนะ โอ๊ย ! ตาย ตาย ตาย แล้วฉันจะไปยังไงล่ะ?”
 
 
“อันที่จริงก็ยังมีอยู่คันหนึ่งนะครับที่ยังใช้ได้อยู่”
 
 
“คันไหนล่ะ ? ไปเอามาให้ฉันเส่ ! - -”
 
 
“มาแล้วครับคุณหนู”
 
 
 
ทันทีที่ฟางเห็นเห็นรถคันนั้นเธอถึงกับไปไม่เป็นเพราะมันคือ รถจักยานสีชมพูหวานแหววลายคิตตี้ที่
คุณพ่อของเธอซื้อเพื่อเอาไว้ให้แม่ครัวขี่ไปซื้อของที่ตลาด
 
 
 
“อร๊ายยยย !! จะให้ฉันไปแคันนี้จริงๆอะนะ ?”
 
 
“มันเหลืออยู่คันเดียวแล้วครับคุณหนู”
 
 
“โอ๊ยย ! ฉันจะบ้าตาย” แต่เมื่อเธอคิดถึงการสอบ เธอเลยจำใจที่จะต้องขี่รถจักยานสีขมพูไป
มหาวิทยาลัยทั้งที่เธอก็ขับไม่เป็น 0.0 แล้วเธอจะไปถึงมหาวิทลัยได้ยังไงเนี่ย - - 
 
________________________________________________________________________________________________
 
หายไปนาน มาอัพละนะ ^^