17.04.57 TK

          โทโมะนั่งดูทีวีจอแบนเครื่องใหญ่อยู่ภายในห้องนอนของเขาเพียงลำพัง"เฮ้อ คิดถึงว่ะ" เขาบ่นเบาๆ ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วนั่งดูรูปของเขากับภรรยาคนสวยที่ตอนนี้ไปถ่ายสกู๊ปรายการที่เกาหลีด้วยสีหน้าที่มีความสุข เขาไม่รู้เลยว่าเขาเผลอยิ้มออกมาเมื่อไร
 
          ดูไปดูมาเขาก็เอารูปของเขาพร้อมกับภรรยาคนสวย ไปเช็คความหน้าตาดีของพวกเขาสักหน่อย ผลปรากฎมาคือเขาได้คะแนนเยอะกว่า เขายิ้มแบบขำๆออกมาด้วยความตลกปนสะใจเบาๆ และด้วยความคิดถึง โหยหาที่ไม่ได้นอนกอดมาหลายคืน เขาก็เลยโพสต์รูปที่เค้าได้คะแนนเยอะกว่าลงอินสตาแกรม
 
          พอลงไปได้สักครู่นึง แฟนคลับทั้งรุ่นเล็กรุ่นใหญ่ต่างฮือฮากัน ด้วยความคิดถึงทั้งคู่ เขาอ่านคอมเมนท์ของแฟนคลับทุกคนด้วยรอยยิ้ม ที่ไม่ว่าจะนานเพียงใด ทุกคนก็ยังคงรักเขาและภรรยาของเขาไม่เปลี่ยนแปลง
 
          ระหว่างรอคนที่เขาต้องการให้มาเห็นโพสต์มากที่สุด เขาก็อาบน้ำ แล้วนอนลงที่เตียงพร้อมกับหยิบโทรศัพท์มือถือของเขามาเปิดดู
 

          "นิสัยอ่ะ" เมื่อเขาเห็นคอมเมนท์ของคนที่คิดถึงสุดหัวใจ "555555"ถึงกับกลั้นหัวเราะไม่อยู่ เขาหัวเราะในความน่ารักของเธอ
 
          "กลับบ้านไปโดนจัดหนักแน่ หึหึ!" อยู่ๆไลน์ก็เด้งขึ้นมา เมื่อเห็นข้อความในไลน์ยิ่งหัวเราะหนักกว่าเดิม ไม่รู้เพราะอะไร คงเป็นเพราะเขาอ่านไปคิดถึงหน้าเธอตอนงอลไปด้วยมั้ง
 
 
การสนทนาในไลน์
โทโมะ : *ส่งสติ้กเกอร์หัวเราะสะใจไป*
แก้ว : คิดถึงอ่ะเด้ 
โทโมะ : แล้วนี่ทำอะไรอยู่ ไม่ทำงานไง
แก้ว : ตอนนี้มันดึกละนะ เป็นเวลาพักผ่อน 
โทโมะ : แล้วไม่ไปเที่ยวไหนเหรอ ? อยู่กับใคร
แก้ว : ไม่ไป วันนี้เหนื่อยมาก  อยู่คนเดียว เฟย์ฟางไปช้อปปิ้ง
โทโมะ : งั้นก็รีบๆนอนซะนะเด็กดื้อ
แก้ว : ใครดื้อ!?!? โทโมะก็นอนเลยนะ! เอ๊ะ! แล้วตอนนี้ อยู่บ้านหรือป่าว!?
โทโมะ : เฮ้ย อยู่ดิ อยู่บนเตียงเนี่ย พร้อมจะนอนแล้วคร้าบบบ
แก้ว : แล้วไป อย่าให้รู้นะว่าไปเที่ยวกลางคืน!
โทโมะ : ไม่ไปหรอก วันนี้ก็เหนื่อยเหมือนกันน่า
แก้ว : งั้นนอนพร้อมกันเลยมะ? ฝันดีนะครัช จุ้บๆ 
โทโมะ : 5555ฝันดีคร้าบ  
 
แล้วทั้งคู่ก็หลับไปพร้อมกัน...
 
เช้าวันต่อมา
 
แก้ว : โทโมะพี่ทีมงานเค้าเลื่อนวันกลับมาเป็นพรุ่งนี้แล้วนะ
 
ตื่นเช้ามาเขาก็เห็นข้อความของเธอที่ไลน์มาหาแต่เช้า ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเขาดีใจแค่ไหน ที่จะได้เจอเธอเร็วขึ้น ><
 
 
 
เวลาผ่านไป ถึงวันที่แก้วกลับมา โทโมะไปรอรับที่สนามบิน
 

          "โทโมะ!!!~"นั่นไม่ใช่เสียงใครที่ไหน [เสียงมะม๊าคนสวยของพวกเราเอง >< : ไรเตอร์] เธอโผลเข้ากอดชายหนุ่มด้วยความคิดถึงแบบไม่แคร์สายตาใคร ก็คนมันคิดถึงอ่ะ และเขากอดตอบเธอด้วยความคิดถึงเช่นกัน 
 
"เป็นไงบ้าง เหนื่อยมั้ย" พูดพลางลูบผมเธออย่างเอ็นดู
 
"เหนื่อยดิ ถามได้" เธอตอบแบบเนือยๆแล้วทำปากจู๋ -3- "แต่ก็สนุกนะ"
"งั้นกลับบ้านกัน ปะ"โทโมะลากกระเป๋าเดินทางแก้วไปใส่รถ แล้วทั้งสองก็นั่งรถกลับบ้าน
 
 
          พอถึงบ้าน แก้วก็รีบวิ่งเข้าบ้านด้วยความคิดถึงพ่อแม่ของชายหนุ่ม โดยลืมทุกสิ่งอย่าง [ทำเนียนกะให้โทโมะยกกระเป๋า - - ] ชายหนุ่มมองแล้วส่ายหัวเบาๆกับความไม่รู้จักโตของเธอ
 
 
"แก้วคิดถึงคุณพ่อคุณแม่ที่สุดเลยค่ะ"โผลเข้ากอดผู้เป็นพ่อแม่ของสามีตัวเอง
 
"ไปทำงานเป็นไงบ้างลูก ไม่อยู่บ้าน ตาโมะนอนไม่หลับหลายคืนเลยนะ55" แก้วกอดแม่ของโทโมะแบบอ้อนๆ ส่วนโทโมะก็สั่งให้คนใช้เอากระเป๋าเดินทางของแก้วไปเก็บบนห้องแล้วก็นั่งลงข้างๆคนตัวเล็ก หลังจากที่แม่โทโมะพูดแบบนั้น แก้วก็เหลือบไปมองโทโมะ แล้วก็ส่งสายตาแบบจริงเหรอมา ส่วนโทโมะก็ยักไหล่ ทำเป็นไม่สนใจอะไร
 
"มาเหนื่อยๆ ไปพักผ่อนไปลูก" ตอนนี้ก็ดึกมากแล้วด้วย ทั้งสองเดินขึ้นห้องไปพร้อมกัน
 
 
"เห้ยไอ้บ้า! ทำไร ลุกไปเลยนะ"แก้วร้องขึ้นแล้วตีเข้าที่ไหล่ข้างซ้าย เมื่อโทโมะผลักแก้วลงเตียงแล้วตามขึ้นคร่อม
 
แต่แล้วโทโมะก็ลงมาจากตัวแก้วแล้วเปลี่ยนเป็นนอนกอดแก้วแทน ส่วนแก้วก็นอนซุกอกอย่างไม่อยากขัดขืนเพราะเธอคิดถึงอ้อมกอดนี้เหลือเกิน
 
"ขอกอดก่อน คิดถึง"พูดเสร็จก็จุ้บเหม่งทีนึง แก้วก็ไม่ได้ขัดขืนอะไรได้แต่ยิ้มอยู่ในใจ
 
"งั้นแก้วไปอาบน้ำก่อนดีกว่า จะได้หอมๆ"พูดเสร็จก็ลุกขึ้นจากเตียง
 
"จริงๆ ไม่ต้องอาบก็หอมแล้วนะ"ลุกขึ้นจากเตียง กอดจากทางด้านหลังแล้วไล้วนจมูกแถวซอกคอขาว
 
"ไอ้บ้า! >[]<" รีบวิ่งดุ๊กดิ๊กๆเข้าห้องน้ำด้วยความเขิน
 
"หึหึ"โทโมะได้แต่หัวเราะในความน่ารักของเธอ
 
 
"ไป โทโมะอาบต่อเลย"
 
 เดินเช็ดผมออกมาจากห้องน้ำตรงไปยังโต๊ะเครื่องแป้ง แล้วไล่โทโมะที่นอนอยู่บนเตียงไปอาบน้ำ
 
"อ๊ะ..." [นั่นไม่ใช่เสียงที่คุณคิด -0-] โทโมะแย่งผ้าเช็ดผมแก้วไปเช็ดให้
 
"ไปอาบน้ำก่อนเลย เหม็นจะแย่"แก้วทำท่าเหม็นแล้วดันตัวโทโมะให้ไปอาบน้ำ
 
 
โทโมะเดินเข้าห้องน้ำไปอย่างว่าง่าย พอเขาอาบน้ำเสร็จก็เห็นเธอนอนยั่วอยู่บนเตียงด้วยเสื้อกล้ามและกางเกงขาสั้นบางๆ >.,<
 
"ตู้ม!!~~~" โทโมะกระโดดลงบนเตียง(นึกว่ากระโดดลงสระน้ำ-0-)นอนข้างๆแก้วพอดี
 
"โทโมะ! -0- เบาหน่อย เลิกเล่นเป็นเด็ก หนังกำลังลุ้น"แก้วพูดอย่างหัวเสีย
 
โทโมะก็คิดว่าตัวเองผิดอะไร -0- แต่ก็นอนนิ่งๆ ส่วนแก้วที่ดูหนังผีอยุ่ ก็กรี๊ดๆกลัวๆ สั่นๆอยู่คนเดียว -0- นี่ขนาดเพิ่งลงจากเครื่อง ไม่เหนื่อยเลยหรือไง -_-
 
"แก้วนอนได้แล้ว ไม่เพลียหรือไง?"
 
"เฮ้ย! อื้อ! อ๊าก!!" ผีโผล่! จากที่นั่งๆดูอยู่ ก็รีบหมอบลง ซุกอกกว้าง แต่ก็ไม่ได้สนใจคำพูดโทโมะเมื่อสักครู่นี่เลย 
 
โทโมะก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ "มันไปยังโทโมะ ไปยัง?" แก้วถามว่าผีไปยัง โทโมะรีบตอบกลับแบบตื่นเต้นๆ"ยังแก้วยัง น่ากลัวมากเลย"เขาแกล้งเธอ เพราะอยากให้เธอกอดนานๆ มันดูอบอุ่นดีนะ คิดอะไรต่างๆนาๆพลางรูปผมปอยๆ  
 
แก้วแอบเงยหน้านิดๆขึ้นไปมองจอทีวีเครื่องใหญ่ก็พบว่าไม่มีผีแล้ว เลยรู้ว่าโทโมะแกล้ง
 
"นี่แน่ะ! แกล้งแก้วเหรอ" ตีเข้าที่แขนที่เต็มไปด้วยกล้ามเป็นมัดๆ พอบ่นเสร็จก็ดูหนังต่อ -0- [ป๊านี่ยังสำคัญอยุ่ไหมม๊า -0- : ไรเตอร์] โทโมะก็แอบน้อยใจเบาๆแต่ก็ไม่ได้อะไร นอนๆไปก็เผลอหลับ แก้วที่่ดูหนังจบก็จ้องมาทางโทโมะที่หลับปุ๋ย 
 
 
แก้วนอนลงข้างๆโทโมะ แล้วดึงผ้าห่มปลายเตียงมาห่มทั้งเขาและเธอ เธอมองหน้าเขาอยู่สักครุ่แล้วเผลอยิ้มออกมาแบบไม่รู้ตัว "ฝันดีนะ" หอมแก้มทีนึง >< แล้วนอนซุกเข้าที่อกแกร่ง ที่เดิม ... เวลาเดิมๆ ...
 
"แก้ว ตื่นได้แล้ว วันนี้มีงานหรือป่าว" โทโมะปลุกแก้วที่กำลังนอนหลับสบาย 
 
"แก้ว ๆ " พูดแล้วเขย่าๆเบาๆที่แขน แต่เขาก็ต้องพบว่าแก้วตัวร้อนจี๋เลย
 
"หือ..." ครางเบาๆแล้วลืมตา
 
"เป็นอะไรหรือป่าว ตัวร้อนจี๋เลย"
 
"ก็ไม่เป็นไรนิ แต่ก็ปวดหัวนิดหน่อย"พูดแบบนั้นเพราะคิดว่าตัวเองไม่เป็นอะไรจริงๆ แล้วก็แค่ปวดหัวจริงๆด้วย
 
"ไปหาหมอหน่อยมั้ย"
 
"ไม่เป็นไรหรอกน่า เดี๋ยวก็คงหาย"
 
"ไม่ได้ ต้องไปหาหมอ อย่าคิดเอง ถ้าไม่หายขึ้นมาเป็นเรื่อง พรุ่งนี้ก็มีงานนิ"
 
"นายนี่ทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่ไปได้"แก้วส่ายหัวเบาๆ ตอนนี้เธอหน้าซีดมาก
 
"หรือที่ไม่ไปเพราะกลัวหมอ หืม?" โทโมะแกล้งท้า เพราะรู้ว่าเธอเป็นคนไม่ยอมใครอยู่แล้ว
 
"ไปดิ รออะไร" แก้วรีบลุกจากเตียง จนลืมไปว่าตัวเองปวดหัว ลุกแรงไปหน่อยเลยทำให้ปวดหัวกว่าเดิม โทโมะเลยเดินจากเตียงอีกฝั่งมาพยุง
 
"ระวังหน่อยสิ แล้วจะใส่ชุดนี้ไปเนี่ยนะ" โทโมะมองเสื้อกล้ามกับกางเกงขาสั้นตัวบางของเธอ ทำให้เธอหน้าแดงแปร๊ดดด 
 
"ใช่ ทำไมล่ะ สวยดีออก ><"
 
"ไปเปลี่ยนเลย!"
 
"รีบไม่ใช่เหรอ ไปดิเดี๋ยวหมอนี่ :P" พูดแบบกวนๆ
 
"จะเปลี่ยนดีๆ หรือจะให้เปลี่ยนให้!?" โทโมะพูดพร้อมกับลากแก้วมาที่ห้องเสื้อผ้า
 
"รู้แล้วน่า ไปรอข้างนอกสิ"
 
"เร็วๆนะ เดี๋ยวหมอหนี :P" ย้อนกลับ 555
.
.
.
.
.
หาหมอเสร็จ
 
"นี่ โทโมะ" พูดแล้วสะกิดโทโมะที่ขับรถอยู่ด้วยเสียงอ้อนๆ
 
"หืม?" 
 
"จะไปไหนต่อ กลับบ้านเลยเหรอ :("
 
"อื้ม ทำไม จะไปไหน ยิ่งไม่สบายอยู่ หมอก็บอกแล้วไม่ใช่เหรอว่าให้พักผ่อนเยอะๆ"
 
"ไม่เอาอ่ะ แก้วเบื่อ ไปเที่ยวกันนะ" อ้อนสุดฤทธิ์
 
"ดื้อ" คำเดียวสั้นๆ ได้ใจความ -0-
 
แก้วไม่ได้ตอบอะไร แต่นั่งกอดอกทำหน้ามุ่ย
 
"อ่ะๆ แล้วหายปวดหัวยังล่ะ ยังเป็นอะไรอยู่หรือป่าว ตอบความจริงนะ!" โทโมะถามอย่างจริงจัง
 
"ก็.. ก็จริงๆก็ยังปวดหัวอยู่นิดหน่อย"  
 
"เห็นมั้ย"
 
"นิดหน่อยนะ เกือบหายแล้ว แต่ถ้าโทโมะไม่พาแก้วไป จะปวดหัวกว่านี้นะ" แถเก่งจริง -0-
 
"อ่ะๆ ก็ได้ แล้วจะไปไหนล่ะ?"
.
.
.
.
ณ ห้างแห่งหนึ่ง
 
"วู้วววว~~" แก้วที่ตอนนี้กำลังขี่ม้าหมุนอยู่ร้องขึ้นอย่างสนุก -0- โทโมะได้แต่มองแล้วส่ายหัวเบาๆ
 
"โทโมะ ขอเหรียญเพิ่ม" แก้วขอเหรียญเพิ่มเพื่อไปเล่นม้าหมุนต่อ -0- 
 
"เฮ้ย! นี่มัน10กว่ารอบละนะ ไ่ม่เวียนหัวเลยไง เลิกทำตัวเป็นเด็กได้แล้ว ไม่อายคนอื่นหรือไง อายุก็จะขึ้นเลข3ละนะ" โทโมะบ่นอุบ แต่ก็ไม่คิดว่าแก้วจะจริงจัง...
 
"ถ้านายอายก็อยู่ห่างๆฉันก็ได้นะ..." ฉันก็แค่อยากกลับไปเป็นเด็ก นานแล้วนะ ที่ฉันไม่ได้เล่นอะไรแบบนี้...
 
 
 
----------------------------------------------------------------------------------
 
ไปกันใหญ่แล้ว แก้วงอลโมะ จะเป้นยังไงต่อรอ เหลืออีกแค่1ตอน ไงก็วิจารณ์ได้นะเอาเลย จะติจะชมอะไร ก็ได้นะ ^_^ 
 
เมนท์เยอะนะ เดี๋ยวจะมาอัพอีกตอนในวัน สองวันนี้ เมนท์เยอะ อัพเร็ว -0- 5555 :P