17.04.57 TK

          "โทโมะ!!!~"นั่นไม่ใช่เสียงใครที่ไหน [เสียงมะม๊าคนสวยของพวกเราเอง >< : ไรเตอร์] เธอโผลเข้ากอดชายหนุ่มด้วยความคิดถึงแบบไม่แคร์สายตาใคร ก็คนมันคิดถึงอ่ะ และเขากอดตอบเธอด้วยความคิดถึงเช่นกัน 

 

"เป็นไงบ้าง เหนื่อยมั้ย" พูดพลางลูบผมเธออย่างเอ็นดู

 

"เหนื่อยดิ ถามได้" เธอตอบแบบเนือยๆแล้วทำปากจู๋ -3- "แต่ก็สนุกนะ"

"งั้นกลับบ้านกัน ปะ"โทโมะลากกระเป๋าเดินทางแก้วไปใส่รถ แล้วทั้งสองก็นั่งรถกลับบ้าน

 

 

          พอถึงบ้าน แก้วก็รีบวิ่งเข้าบ้านด้วยความคิดถึงพ่อแม่ของชายหนุ่ม โดยลืมทุกสิ่งอย่าง [ทำเนียนกะให้โทโมะยกกระเป๋า - - ] ชายหนุ่มมองแล้วส่ายหัวเบาๆกับความไม่รู้จักโตของเธอ

 

 

"แก้วคิดถึงคุณพ่อคุณแม่ที่สุดเลยค่ะ"โผลเข้ากอดผู้เป็นพ่อแม่ของสามีตัวเอง

 

"ไปทำงานเป็นไงบ้างลูก ไม่อยู่บ้าน ตาโมะนอนไม่หลับหลายคืนเลยนะ55" แก้วกอดแม่ของโทโมะแบบอ้อนๆ ส่วนโทโมะก็สั่งให้คนใช้เอากระเป๋าเดินทางของแก้วไปเก็บบนห้องแล้วก็นั่งลงข้างๆคนตัวเล็ก หลังจากที่แม่โทโมะพูดแบบนั้น แก้วก็เหลือบไปมองโทโมะ แล้วก็ส่งสายตาแบบจริงเหรอมา ส่วนโทโมะก็ยักไหล่ ทำเป็นไม่สนใจอะไร

 

"มาเหนื่อยๆ ไปพักผ่อนไปลูก" ตอนนี้ก็ดึกมากแล้วด้วย ทั้งสองเดินขึ้นห้องไปพร้อมกัน

 

 

"เห้ยไอ้บ้า! ทำไร ลุกไปเลยนะ"แก้วร้องขึ้นแล้วตีเข้าที่ไหล่ข้างซ้าย เมื่อโทโมะผลักแก้วลงเตียงแล้วตามขึ้นคร่อม

 

แต่แล้วโทโมะก็ลงมาจากตัวแก้วแล้วเปลี่ยนเป็นนอนกอดแก้วแทน ส่วนแก้วก็นอนซุกอกอย่างไม่อยากขัดขืนเพราะเธอคิดถึงอ้อมกอดนี้เหลือเกิน

 

"ขอกอดก่อน คิดถึง"พูดเสร็จก็จุ้บเหม่งทีนึง แก้วก็ไม่ได้ขัดขืนอะไรได้แต่ยิ้มอยู่ในใจ

 

"งั้นแก้วไปอาบน้ำก่อนดีกว่า จะได้หอมๆ"พูดเสร็จก็ลุกขึ้นจากเตียง

 

"จริงๆ ไม่ต้องอาบก็หอมแล้วนะ"ลุกขึ้นจากเตียง กอดจากทางด้านหลังแล้วไล้วนจมูกแถวซอกคอขาว

 

"ไอ้บ้า! >[]<" รีบวิ่งดุ๊กดิ๊กๆเข้าห้องน้ำด้วยความเขิน

 

"หึหึ"โทโมะได้แต่หัวเราะในความน่ารักของเธอ

 

 

"ไป โทโมะอาบต่อเลย"

 

 เดินเช็ดผมออกมาจากห้องน้ำตรงไปยังโต๊ะเครื่องแป้ง แล้วไล่โทโมะที่นอนอยู่บนเตียงไปอาบน้ำ

 

"อ๊ะ..." [นั่นไม่ใช่เสียงที่คุณคิด -0-] โทโมะแย่งผ้าเช็ดผมแก้วไปเช็ดให้

 

"ไปอาบน้ำก่อนเลย เหม็นจะแย่"แก้วทำท่าเหม็นแล้วดันตัวโทโมะให้ไปอาบน้ำ

 

 

โทโมะเดินเข้าห้องน้ำไปอย่างว่าง่าย พอเขาอาบน้ำเสร็จก็เห็นเธอนอนยั่วอยู่บนเตียงด้วยเสื้อกล้ามและกางเกงขาสั้นบางๆ >.,<

 

"ตู้ม!!~~~" โทโมะกระโดดลงบนเตียง(นึกว่ากระโดดลงสระน้ำ-0-)นอนข้างๆแก้วพอดี

 

"โทโมะ! -0- เบาหน่อย เลิกเล่นเป็นเด็ก หนังกำลังลุ้น"แก้วพูดอย่างหัวเสีย

 

โทโมะก็คิดว่าตัวเองผิดอะไร -0- แต่ก็นอนนิ่งๆ ส่วนแก้วที่ดูหนังผีอยุ่ ก็กรี๊ดๆกลัวๆ สั่นๆอยู่คนเดียว -0- นี่ขนาดเพิ่งลงจากเครื่อง ไม่เหนื่อยเลยหรือไง -_-

 

"แก้วนอนได้แล้ว ไม่เพลียหรือไง?"

 

"เฮ้ย! อื้อ! อ๊าก!!" ผีโผล่! จากที่นั่งๆดูอยู่ ก็รีบหมอบลง ซุกอกกว้าง แต่ก็ไม่ได้สนใจคำพูดโทโมะเมื่อสักครู่นี่เลย 

 

โทโมะก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ "มันไปยังโทโมะ ไปยัง?" แก้วถามว่าผีไปยัง โทโมะรีบตอบกลับแบบตื่นเต้นๆ"ยังแก้วยัง น่ากลัวมากเลย"เขาแกล้งเธอ เพราะอยากให้เธอกอดนานๆ มันดูอบอุ่นดีนะ คิดอะไรต่างๆนาๆพลางรูปผมปอยๆ  

 

แก้วแอบเงยหน้านิดๆขึ้นไปมองจอทีวีเครื่องใหญ่ก็พบว่าไม่มีผีแล้ว เลยรู้ว่าโทโมะแกล้ง

 

"นี่แน่ะ! แกล้งแก้วเหรอ" ตีเข้าที่แขนที่เต็มไปด้วยกล้ามเป็นมัดๆ พอบ่นเสร็จก็ดูหนังต่อ -0- [ป๊านี่ยังสำคัญอยุ่ไหมม๊า -0- : ไรเตอร์] โทโมะก็แอบน้อยใจเบาๆแต่ก็ไม่ได้อะไร นอนๆไปก็เผลอหลับ แก้วที่่ดูหนังจบก็จ้องมาทางโทโมะที่หลับปุ๋ย 

 

 

แก้วนอนลงข้างๆโทโมะ แล้วดึงผ้าห่มปลายเตียงมาห่มทั้งเขาและเธอ เธอมองหน้าเขาอยู่สักครุ่แล้วเผลอยิ้มออกมาแบบไม่รู้ตัว "ฝันดีนะ" หอมแก้มทีนึง >< แล้วนอนซุกเข้าที่อกแกร่ง ที่เดิม ... เวลาเดิมๆ ...

 

"แก้ว ตื่นได้แล้ว วันนี้มีงานหรือป่าว" โทโมะปลุกแก้วที่กำลังนอนหลับสบาย 

 

"แก้ว ๆ " พูดแล้วเขย่าๆเบาๆที่แขน แต่เขาก็ต้องพบว่าแก้วตัวร้อนจี๋เลย

 

"หือ..." ครางเบาๆแล้วลืมตา

 

"เป็นอะไรหรือป่าว ตัวร้อนจี๋เลย"

 

"ก็ไม่เป็นไรนิ แต่ก็ปวดหัวนิดหน่อย"พูดแบบนั้นเพราะคิดว่าตัวเองไม่เป็นอะไรจริงๆ แล้วก็แค่ปวดหัวจริงๆด้วย

 

"ไปหาหมอหน่อยมั้ย"

 

"ไม่เป็นไรหรอกน่า เดี๋ยวก็คงหาย"

 

"ไม่ได้ ต้องไปหาหมอ อย่าคิดเอง ถ้าไม่หายขึ้นมาเป็นเรื่อง พรุ่งนี้ก็มีงานนิ"

 

"นายนี่ทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่ไปได้"แก้วส่ายหัวเบาๆ ตอนนี้เธอหน้าซีดมาก

 

"หรือที่ไม่ไปเพราะกลัวหมอ หืม?" โทโมะแกล้งท้า เพราะรู้ว่าเธอเป็นคนไม่ยอมใครอยู่แล้ว

 

"ไปดิ รออะไร" แก้วรีบลุกจากเตียง จนลืมไปว่าตัวเองปวดหัว ลุกแรงไปหน่อยเลยทำให้ปวดหัวกว่าเดิม โทโมะเลยเดินจากเตียงอีกฝั่งมาพยุง

 

"ระวังหน่อยสิ แล้วจะใส่ชุดนี้ไปเนี่ยนะ" โทโมะมองเสื้อกล้ามกับกางเกงขาสั้นตัวบางของเธอ ทำให้เธอหน้าแดงแปร๊ดดด 

 

"ใช่ ทำไมล่ะ สวยดีออก ><"

 

"ไปเปลี่ยนเลย!"

 

"รีบไม่ใช่เหรอ ไปดิเดี๋ยวหมอนี่ :P" พูดแบบกวนๆ

 

"จะเปลี่ยนดีๆ หรือจะให้เปลี่ยนให้!?" โทโมะพูดพร้อมกับลากแก้วมาที่ห้องเสื้อผ้า

 

"รู้แล้วน่า ไปรอข้างนอกสิ"

 

"เร็วๆนะ เดี๋ยวหมอหนี :P" ย้อนกลับ 555

.

.

.

.

.

หาหมอเสร็จ

 

"นี่ โทโมะ" พูดแล้วสะกิดโทโมะที่ขับรถอยู่ด้วยเสียงอ้อนๆ

 

"หืม?" 

 

"จะไปไหนต่อ กลับบ้านเลยเหรอ :("

 

"อื้ม ทำไม จะไปไหน ยิ่งไม่สบายอยู่ หมอก็บอกแล้วไม่ใช่เหรอว่าให้พักผ่อนเยอะๆ"

 

"ไม่เอาอ่ะ แก้วเบื่อ ไปเที่ยวกันนะ" อ้อนสุดฤทธิ์

 

"ดื้อ" คำเดียวสั้นๆ ได้ใจความ -0-

 

แก้วไม่ได้ตอบอะไร แต่นั่งกอดอกทำหน้ามุ่ย

 

"อ่ะๆ แล้วหายปวดหัวยังล่ะ ยังเป็นอะไรอยู่หรือป่าว ตอบความจริงนะ!" โทโมะถามอย่างจริงจัง

 

"ก็.. ก็จริงๆก็ยังปวดหัวอยู่นิดหน่อย"  

 

"เห็นมั้ย"

 

"นิดหน่อยนะ เกือบหายแล้ว แต่ถ้าโทโมะไม่พาแก้วไป จะปวดหัวกว่านี้นะ" แถเก่งจริง -0-

 

"อ่ะๆ ก็ได้ แล้วจะไปไหนล่ะ?"

.

.

.

.

ณ ห้างแห่งหนึ่ง

 

"วู้วววว~~" แก้วที่ตอนนี้กำลังขี่ม้าหมุนอยู่ร้องขึ้นอย่างสนุก -0- โทโมะได้แต่มองแล้วส่ายหัวเบาๆ

 

"โทโมะ ขอเหรียญเพิ่ม" แก้วขอเหรียญเพิ่มเพื่อไปเล่นม้าหมุนต่อ -0- 

 

"เฮ้ย! นี่มัน10กว่ารอบละนะ ไ่ม่เวียนหัวเลยไง เลิกทำตัวเป็นเด็กได้แล้ว ไม่อายคนอื่นหรือไง อายุก็จะขึ้นเลข3ละนะ" โทโมะบ่นอุบ แต่ก็ไม่คิดว่าแก้วจะจริงจัง...

 

"ถ้านายอายก็อยู่ห่างๆฉันก็ได้นะ..." ฉันก็แค่อยากกลับไปเป็นเด็ก นานแล้วนะ ที่ฉันไม่ได้เล่นอะไรแบบนี้...

 

 

 

----------------------------------------------------------------------------------

 

ไปกันใหญ่แล้ว แก้วงอลโมะ จะเป้นยังไงต่อรอ เหลืออีกแค่1ตอน ไงก็วิจารณ์ได้นะเอาเลย จะติจะชมอะไร ก็ได้นะ ^_^ 

 

เมนท์เยอะนะ เดี๋ยวจะมาอัพอีกตอนในวัน สองวันนี้ เมนท์เยอะ อัพเร็ว -0- 5555 :P