รักเธอจัง..ยัยน่ารัก (Love U cuties.)

 
 
 
Faye Talk
   ตอนนี้ฉันนั่งอยู่ข้างเตียงที่พี่ฟางนอนอยู่โดยมียัยหวายที่เพิ่งโวยวายเสร็จนอนหลับอยู่ที่โซฟา 
เฟย์: เฮ้อออ!! พี่ฟาง  เมื่อไหร่จะฟื้นเนี่ย  นี่มันจะ3วันแล้วนะ  ทุกคนเขาเป็นห่วงรู้บ้างไหม
ฉันบอกกับพี่ฟางที่นอนนิ่งอยู่ไม่ไหวติง
   ก๊อกๆๆ!!
เขื่อน:เฟย์  ฟางฟื้นยังอ่ะ
  เมื่อประตูเปิดก็พบกับเขื่อน โทโมะ แล้วก็พี่ป็อบปี้ที่เดินตามกันเข้ามา
โทโมะ:แล้วฟางเป็นไงมั่งอ่ะเฟย์
เฟย์: หมอบอกว่าพ้นขีดอันตรายแล้วอ่ะค่ะ  แต่ต้องรอให้ฟื้นขึ้นมาอีกที
ฉันบอกโทโมะ  เขาพยักหน้าเข้าใจแล้วเบือนหน้าหันไปทางยัยหวายที่นอนอยู่
โทโมะ:  แล้วววว…..
เฟย์:  รายนั้นเพิ่งโวยวายเสร็จ  สงสัยเหนื่อย  เลยหลับไปน่ะค่ะ
ฉันตอบพี่เขาทันทีที่จะถาม
เฟย์: แล้วพี่ป็อบปี้ล่ะคะ  เป็นยังไงบ้าง
ฉันหันไปทางอีกคนที่เอาแต่นิ่งเงียบตั้งแต่เข้ามา
ป็อบปี้: พี่ไม่เป็นไรหรอก  ไม่ต้องห่วง  แล้วนี่หมอได้บอกมั้ยว่าอีกกี่วันที่ฟางจะฟื้น
พี่ป็อบปี้ถามหน้านิ่งเฉย
เฟย์: ไม่ได้บอกค่ะ   
เขื่อน:แล้วนี่เฟย์ทานอะไรหรือยังอ่ะ
เฟย์:ยังค่ะ  เฟย์รอพี่ฟางฟื้นขั้นมาก่อน
เขื่อน:  ได้ยังไง  เฟย์ต้องกินข้าวบ้างนะ  ตัวยิ่งเล็กๆอยู่ ไป เด้วพี่พาไปกิน
พี่เขื่อนพูดแล้วเดินมาจับข้อมือฉันแล้วพาเดินออกไป
 
 Tomo  Talk
เมื่อเขื่อนพาเฟย์ออกไปแล้ว ผมก็เดินมานั่งบนโซฟาที่เฟย์ได้ลุกไปแล้ว
โทโมะ: แล้วเมื่อไหร่น้องฟางจะฟื้นวะ
ป็อบปี้:ฉันก็ไม่รู้ 
โทโมะ: แล้วนี่แกแน่ใจนะว่าไม่เป็นไร
ป็อบปี้: แน่ใจดิวะ  แกก็รู้ว่าฉันแข็งแรง
โทโมะ:เออๆๆๆ  อย่าให้เห็นนะว่าไม่สบาย
ผมแหย่มันไป  มันก็ทำหน้าไม่สนใจ
หวาย: อ้าว!! พี่โทโมะ พี่ป็อบปี้ มากันเมื่อไหร่คะ
  เสียงงัวเงียดังขึ้นมา พร้อมกับร่างที่ลุกขึ้นมานั่งแล้วถาม
โทโมะ:สักพักแล้วล่ะ
หวาย: แล้วเฟย์อ่ะคะ  เมื่อกี้ยังนั่งอยู่ตรงนี้อยู่เลย
ป็อบปี้: ไอเขื่อนมันพาออกไปหาอะไรทานน่ะ
ไอป็อบตอบแทนผม
โทโมะ:  แล้วนี่เราล่ะ  ทานอะไรหรือยัง
หวาย:ยังค่ะ  หวายรอพี่ฟางฟื้นก่อน
โทโมะ: คำเดียวกับเฟย์เลย   ไม่ต้องรอหรอก  ไปกินเถอะ  เด้วเป็นอะไรไปอีกคน  เด้วพี่พาไปกิน  ไป
ผมบอกแล้วฉุดเธอลุกขึ้น
หวาย:งั้นพี่ป็อบปี้ หวายฝากดูแลพี่ฟางด้วยนะคะ
ป็อบปี้: ครับ
 
 
#กลับมาแล้ววววว  #คิดถึงเค้ามั้ย  #หายไปนานนิดนึง  #ต่อจากนี้จะพยามยามอัพทุกวันนะคะ