รักเธอจัง..ยัยน่ารัก (Love U cuties.)

Poppy Talk

ตอนนี้ผมเดินออกมาหาผลไม้เพื่อไปให้ยัยตัวเล็กกิน  ผมเดินมาเรื่อยๆจนกระทั่งเจอกับต้นกล้วยที่มีกล้วยอยู่บนต้นเครือนึง  นี่ล่ะ  ของประทังชีวิตของเราเช้านี้  ผมใช้มีดสั้นที่พกมาไปตัดกล้วยออกมา แล้วเดินกลับไปที่พัก แต่ระหว่างทางก็เจอกับมันและเผือกเลยเก็บมาด้วย   เมื่อมาถึงก็ก่อไฟก่อน แล้วก็เอาเผือกและมันโยนเข้าไปในกองไฟ

ป็อบปี้: ไปหายัยตัวเล็กดีกว่า  ป่านนี้รอแย่แล้วมั้ง 

ผมพูดแล้วเดินออกมาที่ยังลำธาร  แต่…..ก็ไม่เห็นมีใครอยู่  ผมรีบวิ่งมาดู

ป็อบปี้: ฟาง!! เธอไปไหนนะ

ผมตามหาเธอไปเรื่อยๆอย่างเป็นห่วงแล้วก็มาพบกับ

ฟาง:  สบายจังเลยยยยย!!  อากาศก็ดี น้ำก็เย็น  ถ้ายัยหวายกับยัยเฟย์มาด้วยต้องชอบแน่เลย^^

ผมยืนมองยัยตัวเล็กที่เล่นน้ำไปเรื่อยๆ  มองไปมองมา ยัยนี่ก็น่ารักนะ  ยิ้มก็สวย  หน้าก็สวย เหมือนกับ….นางฟ้าตัวน้อยๆ 

ป็อบปี้: เห้ยยย!! นี่เราคิดอะไรเนี่ย  ไม่ๆๆๆๆ  ยัยนั่นก็แค่เด็กที่ไม่ทันโลกคนหนึ่ง

ผมพยายามบอกกับตัวเอง  เมื่อผมดูเธอเล่นน้ำไปเรื่อยๆ สักพัก  ก็เดินไปเรียกเธอขึ้นมา

ป็อบปี้: ฟาง!! ขึ้นมาได้แล้ว  เด้วไข้ก็กลับหรอก

ผมตะโกนเรียกเธอ  แล้วเธอก็หันมาแล้วยิ้มให้

ฟาง:พี่ป็อบปี้ลงมาเล่นด้วยกันสิคะ  น้ำเย็นสบายมากเลยนะคะ

เธอพูดเสียงใส พร้อมกับกวักมือเรียก

ป็อบปี้: ขึ้นมาก่อนเถอะน่า เด้วไข้ก็ขึ้นหรอก  มาขึ้นมาได้แล้ว

  ผมพยายามเรียกเธอ  แต่เธอก็ยังไม่ยอมขึ้น  ยัยนี่เห็นติ๋มๆแบบนี้ ดื้อชะมัด  ไม่ขึ้นใช่มั้ย อย่างนี้ต้องใช้วิธีนี้

ป็อบปี้:ฟาง!! งู!!! ขึ้นมาเร็ว  งูอยู่ตรงนั้น!!

ผมตะโกนบอกกับเธอพร้อมกับชี้ไปมั่วๆ  แล้วก็ได้ผล เมื่อเธอตกใจแล้วรีบเดินขึ้นมา

ฟาง: อ๊ายยยย!!  ไม่นะๆ  ฟางไม่ชอบงู 

เธอหลับหูหลับตาพูดแล้วเดินมา

ฟาง: โอ๊ยยยย!!

อยู่ๆเธอก็ร้องขึ้น แล้วเหมือนจะจม ผมเห็อนย่างนั้นแล้วก็ตกใจแล้วรีบลงไปช่วยเธอ

ป็อบปี้: ฟางเป็นอะไร!!

  ผมถามเธออย่างเป็นห่วง   เธอเกาะตัวของผมอย่างแน่น

ฟาง: ฟางเจ็บแผล…

เธอบอกออกมา   ผมรีบพยุงเธอไว้ แล้วค่อยๆพาเธอเดินขึ้นมาบนบก แต่ว่า   O//////O

ฟาง:  อ้ายยย!! พี่ป็อบ!!  หันไปก่อนค่ะ

เหมือนเธอก็จะรู้ตัว แล้วเธอก็สั่งให้ผมหันหลัง  ผมเลยทำตาที่เธอบอก  เมื่อกี้ผมเห็นนนน…..  เห็นตัวเล็กๆแบบนี้ ซ่อนรูปชะมัดเลย   O////O

ฟาง : เอ่อออ… พี่ป็อบปี้คะ  ฟางรบกวนช่วยหยิบชุดให้ฟางหน่อยได้มั้ยคะ

เธอบอกกับผมด้วยเสียงอายๆ  ผมเลยเดินไปหยิบแล้วค่อยๆเดินถอยหลังไปให้

ป็อบปี้:  เอ่ออ…งั้น  เด้วฉันไปรอเธอที่ตรงโขดหินตรงนั้นนะ  เธอก็ใส่เสื้อผ้าให้เรียบร้อยล่ะ

ผมบอกกับเธอแล้วค่อยๆเดินออกไปอย่างช้าๆ  แล้วมาหยุดยืนรอเธอที่โขดหิน

ป็อบปี้: เสร็จยัง!!

ผมตะโกนถามเธอ

ฟาง: ใกล้แล้วค่ะๆ

ป็อบปี้: เสร็จแล้วก็บอกเด้วฉันเดินไปรับ

ฟาง:ค่าๆๆ  เสร็จแล้วค่ะ

เมื่อสิ้นเสียงเธอผมก็หันไปแล้วเดินไปรับเธอขึ้นฝั่งมาทันที

ป็อบปี้: แล้วนี่เธอนึกอะไรถึงลงไปเล่นน้ำ  เด้วแผลก็อักเสบหรอก  ทำไมทำอะไรไม่คดก่อนหะ

เมื่อมาถึงที่พักผมก็ไซโคดุเธอทันที  เธอก้มหน้าลง เหมือนรู้สึกผิด

ฟาง: ก็น้ำมันเย็นอ่ะค่ะ ฟางก็เลยอดใจไม่ไหว

เธอบอกเสียงแหยๆ

ป็อบปี้: เอาล่ะ  คราวนี้ไม่เป็นไร  แต่คราวหน้าอย่าทำแบบนี้อีกนะ

ผมบอกกับเธอด้วยเสียงที่อ่อนลงเมื่อเห็นว่าเธอเริ่มกลัวผมแล้ว

ฟาง:ค่ะ

เธอรับคำ

ป็อบปี้: งั้นมาทำแผลก่อนเลย แล้วเด้วจะได้ทานยา

ผมบอกแล้วเข้าไปทำแผลให้กับเธอ

 #เรื่องนี้พลิกล็อคแน่นอน  แต่จะเป็นคู่ไหนนั้น ติดตามอ่านกันนะคะ