รักเธอจัง..ยัยน่ารัก (Love U cuties.)

7.1

เขียนโดย sky_namfah

วันที่ 16 เมษายน พ.ศ. 2557 เวลา 18.48 น.

31 ตอน

15 วิจารณ์

40.00K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 19 มกราคม พ.ศ. 2558 18.59 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

11) ไม่ปกติ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

Fang Talk

เมื่อกิจกรรมทั้งหมดเสร็จ พี่ๆให้พวกเรารวมตัวแล้วไปอาบน้ำเตรียมเข้ากิจกรรมแค้มปิ้งต่อ

เฟย์: พี่ฟางเป็นไงมั่งอ่ะ เข้าฐานอ่ะ

อยู่ๆยัยเฟย์ก็ถามขึ้นมา ฉันก็ได้แต่ก้มหน้า แล้วความคิดดันไปคิดถึงตอนฐานแอ๊ปเปิ้ล อ๊ายยย!!!

ฟาง: ก็….ไม่เป็นไงหรอก สนุกดี

หวาย: แล้วทำไมต้องหน้าแดงอ่ะพี่ฟาง หรือว่า!!!!

หวายชี้มาแล้วทำหน้าล้อๆ

ฟาง: ไม่มีอะไรหรอก แล้วเธอ2คนล่ะ

ฉันถามกลับบ้าง

เฟย์: เฟย์ก็ไม่มีอะไรหรอก เพราะส่วนมานายหน้ายาวจะเป็นคนทำแทนน่ะ เฟย์เลยสบาย555

หวาย: ส่วนหวายนะพี่ฟาง พี่โหมะแกล้งหวายตลอดฐานเลย ทั้งปะแป้ง ละเลงโคลน

ยัยหวายรีบฟ้องทันที ทั้งฉันและทุกๆคนหัวเราะ

แก้ว: มันก็สมควรแล้วหวายเอ้ยยย!! แกน่ะมันแสบตัวแม่

แก้วพูด พวกเราก็หัวเราะเห็นด้วย มีแต่ยัยหวายที่ทหน้าบูดอยู่

เมื่ออาบน้ำกันเสร็จแล้วเราก็มาทำกิจกรรมเล็กๆน้อยๆ มันเป็นเกมส์ให้เราเล่น แล้วถ้าแพ้ก็จะถูกทำโทษโดยการเต้น ซึ่งในนั้นมีพี่ใบเตยกับเขื่อเป็นคนดำเนินกิจกรรม ส่วนคนอื่นๆก็เป็นตัวเสริม และเค้า…. ก็ตีกลอง คนอะไร ตีกลองก็สนุกนะ แต่หน้ายังนิ่งได้อีกอ่ะ สุดยอดจริงๆ เมื่อกิจกรรมเสร็จเราก็เข้านอนกัน

ปี๊ดดดดดดดดดดดด!!!

เบล: ตื่นได้แล้วค่า!!!!!

เมื่อสิ้นเสียงนกหวีด ก็มีเสียงปลุกตามมา ฉันลุกขึ้นมาดูนาฬิกา โห่!!!6โมงเช้าเอง สงสัยเขาให้ลุกไปออกกำลังกายล่ะมั้ง และคำสันนิษฐานของฉันก็เป็นจริงเมื่อเราไปออกกำลังกายกัน

แก้ว: หาวววววว!! นี่ฉันยังนอนไม่เต็มอิ่มเลยนะ เมื่อคืนมัวแต่เม้าท์กับยัยหวายอยู่ว่าจะนอนตั้งเกือบตี3แหนะ

เฟย์:ก็เฟย์บอกแล้วให้รีบนอนกัน เป็นยังไงล่ะ

ยัยเฟย์หันมาดุ

โทโมะ: น้องๆครับวันนี้พี่จะให้ออกกำลังกายเพื่อสุขภาพกันนะครับ โดยที่พี่จะให้ทุกคนออกมาทำท่าทางคนละ 1ท่า จะครบทุกคนนะครับ เอาล่ะ เริ่มที่โซ่เลยครับ

เมื่อพี่โทโมะพูดเสร็จ โซ่ก็ออกไปนำเต้นทันที จนกระทั่งมาถึงชั้น เอาไงดีอ่า!! ท่าที่คิดได้ก็โดนแย่งไปหมดแล้ว ฉันมองไปรอบๆตัว จนกระทั่งไปป๊ะกับ…..พี่ป็อบ เขาออกท่าทางให้ ฉันจึงทำตามทันที เมื่อฉพี่ป็อบ เขาออกท่าทางให้ ฉันจึงทำตามทันที เมื่อฉันทำเสร็จก็เข้ามาที่แถว แล้วฉันก็หันไปทางที่พี่ป็อบยืนอยู่แต่… เขาหายไปแล้ว เอ… ไปไหนนะ เมื่อเสร็จกิจกรรมแล้ว พี่เขาให้มาเตรียมตัวก่อนที่จะออกเดินป่า ฉันจึงออกมาเดินเล่นที่ระเบียง

ฟาง: เห้อออออ!!! เข้าป่าจะเป็นยังไงน้า!!!

ฉันยืนบิดแล้วเอ่ยออกมากับตัวเอง แล้วยืนคิดอยู่ตรงนั้นเรื่องๆ ฉันชอบอากาศที่นี่จังเลย ถ้ามีโอกาส ฉันกลับมาอีกแน่นอน ฮิๆๆๆ

…..: ใกล้เวลานัดแล้ว เธอมาทำอะไรที่นี่ ไม่ไปเตรียมตัวล่ะ

อยู่ๆก็มีเสียงดังมาข้างหลัง ฉันจึงหันไปดู

ฟาง: พี่ป็อบ!!! เอ่ออออ…..

ป็อบปี้ : ฉันถามทำไมไม่ตอบ

ฟาง: เตรียมเรียบร้อยแล้วค่ะ ฟางแค่มาเดินเล่น คิดอะไรนิดหน่อย เอ่อออ พี่ป็อบคะ..

ฉันเรียกเขา

ป็อบปี้ : ว่าไง

เขาตอบโดยที่ไม่ได้มองมาที่ฉัน แต่มองไปยังบรรยากาศขุนเขาข้างหน้า

ฟาง: ฟางขอบคุณเรื่องเมื่อเช้านะคะ

ป็อบปี้ : ขอบคุณเรื่องอะไร

ฟาง: ก็…ตอนที่ฟางออกไปยืนนำออกกำลังกายน่ะค่ะ

ป็อบปี้ : อ้อ ตอนนั้นฉันแค่ออกกำลังกายของฉันปกติน่ะ ไม่คิดว่าเธอจะเห็น

เขาบอกนิ่งๆ แป่ววว!! นี่ฉันหน้าแตกเหรอเนี่ย

ฟาง: นั่นแหละค่ะ ถือว่าพี่ช่วยฟางแล้ว อ่ะ เอ่อ งั้นฟางไปก่อนนะคะ เดี๋ยวทุกคนรอนาน

ฉันบอกแล้วเตรียมจะเดินออกไป

ขวับ!!!

อยู่ๆ พี่ป็อบปี้ก็จับข้อมือฉันไว้

ป็อบปี้ : ฉันไปด้วย ไป

เขาบอกแล้วเดินจูงมือฉันไป ตอนนี้ฉันทำได้แค่เดินตามและ…มองมือที่เขาจับฉัน เอ….. ทำไมมันรู้สึกแปลกๆนะ ใจหวิวๆยังไงก็ไม่รู้ หรือว่าฉันกำลังจะไม่สบายนะ แล้วฉันจะไปเดินป่าได้มั้ยเนี่ย

#ไม่มีใครมาเม้นเลย #แอบเสียใจ