ปฏิบัติการ "สาวใช้" ท้าหัวใจ "นายเย็นชา"

 "คุณป๊อปคะ อาหารเช้าได้แล้.."ฟางยังพูดไม่จบป๊อปปี้ก็แทรกขึ้น
 "วันนี้ฉันไม่กินนะ แล้วไหนล่ะข้าวต้ม"ป๊อปปี้ถามเพราะเขาให้ฟางทำข้าวต้มไว้
 "นี่ค่ะ"ฟางยื่นถุงข้าวต้มให้ป๊อปปี้
 "คุณป๊อปจะเอาไปให้ใครหรอคะ"ฟางถาม
 "เธอไม่ต้องรู้หรอก"ป๊อปปี้พูดเสร็จแล้วรีบออกจากบ้านทันที
 "โอ้ยย ยัยฟางทำไมแกต้องอยากรู้อะไรนักหะ"ฟางบอกกับตัวเองอย่างหงุดหงิด
 
 
 ณ คอนโดพิม
 "ป๊อปเอาอะไรมาคะเนี่ย"พิมถามเมื่อเห็นถุงที่ป๊อปปี้ถือมา
 "อ๋อ ผมเอาข้าวต้มมาฝากพิมหน่ะ"ป๊อปปี้พูด
 "จริงหรอคะ"พิมรีบเดินเข้าไปดู
 "ป๊อปนี่น่ารักจังเลยนะคะ"พิมแซวป๊อปปี้
 "พิมจะกินเลยไม๊"ป๊อปปี้ถาม
 "ค่ะ"พิมตอบตกลง แล้วเข้าไปควงแขนป๊อปปี้ทันทีจนป๊อปปี้เทใส่ถ้วยเรียบร้อย
 "อร่อยจังเลยค่ะป๊อป พิมขอบคุณ ป๊อปมากเลยนะคะ"พิมบอกแล้วยิ้มให้เขา ทำเอาป๊อปปี้ใจเต้นแรง
 "ครับ"ป๊อปปี้พูดแแล้วหลบสายตาพิม พิมจึงจับคางป๊อปปี้เชยขึ้น
 "พิมอยากให้เรากลับมารักกันอย่างเดิมได้ไมคะ"พิมถามแล้วจ้องตาเขา
 "คือ เอ่อ..."ป๊อปปี้ยังคงลังเลไม่กล้าที่จะตอบ
 "จริงสิคะ.."พิมเอามือออกจากคางป๊อปปี้ แล้วหันหลังให้เขา
 "พิมลืมไปเลยค่ะว่าป๊อปมีฟางอยู่แล้ว"พิมเริ่มทำหน้าเศร้า
 "คือ.."ป๊อปปี้อดที่จะสงสารพิมไม่ได้
 "พิมเข้าใจดีค่ะ..."พิมบอกแล้วลุกขึ้น
 "พิมผิดเองค่ะ ที่พูดแบบนั้น"พิมเริ่มน้ำตาไหล
 "คือพิม..มันไม่ใช่อย่างนั้น..เอ่อ.."ป๊อปปี้เริ่มรู้สึกกังวลเรื่องของพิมมากขึ้น
 "ไม่เป็นไรค่ะป๊อป พิมว่าเราอย่าพูดเรื่องนี้กันเลยดีกว่าค่ะ"พิมบอก
 
 
 
 
 "ฟาง!..."ฟ้าตะโกนเรียกฟาง
 "อะไรหรอ"ฟางถาม
 "ไปช้อปปิ้งกับฉันหน่อยสิ"ฟ้าบอก
 "จะบ้าหรอฟ้า ฉันเป็นคนใช้อยู่นะ"ฟางกระซิบบอก
 "แล้วทำไมล่ะ ตอนนี้พี่ป๊อปก็ไม่อยู่เธอไปกับฉันได้ไม่ยาก"ฟ้าบอก
 "หือ"ฟางยังคงลังเล
 "ไปเหอะ ไปกับฉันนะ"ฟ้าอ้อน
 "อื้มๆ ไปก็ไป"ฟางตอบตกลงทันที
 
 
 "พิม..นั้นป๊อปกลับก่อนดีกว่า"ป๊อปปี้บอกลาพิม
 "ทำไมรีบนักล่ะคะป๊อป พิมว่าจะให้ป๊อปพาพิมไปที่ที่นึงค่ะ"พิมบอก
 "ที่ไหนหรอครับ?"ป๊อปปี้ถาม
 "ไปที่ที่เราเจอกันครั้งแรกไงค่ะ"พิมบอกก่อนจะควงแขนป๊อปปี้ออกไป
 
 
 
 "เอาชุดนี้ดีไม๊ เธอว่าไง"ฟ้าถาม
 "ชุดนี้หรอ ก็โอเคนะแต่ฉันว่ามันดูโป๊ไปหน่อยไม๊"ฟางบอก ก่อที่ทั้งสองจะเลือกซื้อเสื้อผ้ากันจนเสร็จ
 "ฉันลืมถามเธอไปเลยอ่ะฟาง เธอกับพี่ป๊อปเป็นแฟนกันหรอ"ฟ้าถาม
 "เอ่อ..คือว่า.."ฟางยังคงไม่กล้าที่จะตอบ
 "มีอะไรปิดบังฉันรึเปล่าหะ! เพราะว่ายังไงฉันก็ไม่เชื่อหรอกว่าเธอกับพี่ป๊อปจะคบกันหน่ะ"ฟ้าพูด
 "ฉันว่าอย่าไปพูดถึงมันดีกว่านะ"ฟางรีบเปลี่ยนเรื่องทันที
 "นี่กี่โมงแล้วเนี่ย ทำไมฉันหิวแบบนี้"ฟ้าพูดแล้วมองนาฬิกา
 "เที่ยงแล้วนิ่ ฟ้าฉันต้องรีบกลับบ้านแล้วนะ!"ฟางเร่งรีบเพราะนี้เป็นเวลาอาหารเที่ยงของป๊อปปี้
 "จะรีบกลับทำไงล่ะฟาง"ฟ้าถาม
 "ก็เพราะนี่ถึงเวลาที่คุณป๊อปต้องกินข้าวเที่ยงหน่ะสิ ขืนฉํนไปช้าได้หูชาแน่"ฟางบอก 
 "แต่ฉันยังซื้อของไม่เสร็จเลยนะฟาง"ฟ้าแย้ง
 "นั้นเธอซื้อคนเดียวแล้วกันนะ ขอโทษด้วยจริงๆ"ฟางพูด ก่อนจะรีบวิ่งออกไปทันที
 
 
 
 ณ สวนสาธารณะ
 "ที่นี่ไงคะป๊อป.."พิมบอก 
 "สวนสาธารณะนี่..."เมื่อป๊อปปี้เห็นที่นี่ก็นึกถึงฟาง ตอนที่เขากับเธอมาที่นี่กัน
 
 "มาแล้วค่ะแซนวิชค่ะ"ฟางยื่นแซนวิชให้ป๊อปปี้
 
 "พ่อกับแม่ฉันเลิกลากัน ตอนนี้ฉันอยู่กับแม่สองคน หนี้สินก็ตั้งมากมายฟางเลยต้องมาทำงานไงคะ"
 "งั้นเธอคงลำบากหน่อยแล้วกันที่ต้องมาดูแลฉัน"ป๊อปปี้บอก ฟางแอบขำ
 "555นั่นสิคคะ ฟางต้องตายแน่เลย"ทั้งสองหัวเรากันอย่างมีความสุข
  ป๊อปปี้นึกถึงเหตุการณ์ตอนที่เขาและฟางคุยกันด้วยกันดีๆครั้งแรก
 
 "ป๊อปคะๆ ป๊อป"พิมเรียกป๊อปปี้ แต่ป๊อปปี้ได้แต่แอบยิ้มอยู่คนเดียว
 "ป๊อป!"พิมเรียกเขาอีกครั้ง ครั้งนี้ป๊อปปี้กลับรู้สึกตัวขึ้นมา
 "ครับ มีอะไรหรอ"ป๊อปปี้ถาม
 "ป๊อปเป็นอะไรอ่ะคะ ทำไมยิ้มอยู่คนเดียว"พิมถาม
 "อ๋อ ไม่มีอะไรหรอกครับ"ป๊อปปี้รีบปฏิเสธทันที
 "นี้ก็เที่ยงแล้วเราไปหาอะไรกินกันเถอะค่ะ"พิมพูด
 "ครับ"
 
 
 
 "เฮ้อ เสร็จสักที"ฟางพูด แล้ววางอาหารบนโต๊ะทันที
 "นี่คุณป๊อปยังไม่กลับมาอีกหรอเนี่ย"ฟางสงสัย
 "ยังไม่กลับมาเลยฟาง เธอทำไว้เยอะขนาดนี้ถ้าคุณป๊อปไม่กลับมาจะทำไง"ป้านิ่มถาม
 "คุณป๊อปต้องกลับมาสิคะป้า เที่ยงแบบนี้อ่ะ"ฟางบอก
 "แต่ตั้งแต่เช้า คุณป๊อปก็ยยังไม่กลับมาเลยนะ"ป้านิ่มบอก 
 "นั้นหรอคะ..."ฟางรู้สึกเสียใจขึ้นมาทันที แต่เธอก็ยังนั่งรอป๊อปปี้ต่อไป
 
 
 
 "ป๊อปคะ ร้านนี้เป็นร้านขึ้นชื่อของที่นี่เลยนะคะ"พิมบอก
 "หรอครับ"
 "ใช่ค่ะ นั่นไงอาหารมาแล้ว"พิมบอก
 "เป็นไงคะ อาหารน่าทานไมคะ"พิมถาม
 "น่าทานมากเลย"ป๊อปปี้บอก
 "นี่ค่ะป๊อป เนื้อหมูที่นี่อร่อยมากเลยนะคะ"พิมบอก แล้วป้อนเนื้อหมูให้ป๊อปปี้
 "เป็นไงคะ"พิมถาม
 "เอ่อ..."ป๊อปปี้จะแกล้งพิม
 "ไม่อร่อยหรอคะ"พิมถามอย่างจริงจัง
 "อร่อยครับ!"
 "ป๊อปอ่ะ พิมตกใจหมดเลย 555"ทั้งสองคุยกันสนุกสนาน
 
 
 
 "ฟางเอ๊ย คุณป๊อปคงไม่มาแล้วล่ะ"ป้านิ่มบอก
 "เฮ้อออ"ฟางนั่งดูอาหารที่เธอทำเอาไว้อย่างท้อใจ
 "เอาไปไว้ในครัวได้แล้วฟาง ข้าวเย็นหมดแล้วหน่ะ"ป้านิ่มบอก
 "ค่ะ..."ฟางจึงยกถาดอาหารเข้าครัว
 "เธอกินไปเถอะฟาง ยังไม่ได้กินอะไรเลยไม่ใช่หรอ"ป้านิ่มถามอย่างเป็นห่วง
 "ฟางไม่ค่อยหิวหน่ะค่ะ"ฟางบอก
 "ป้านิ่มกินกับลุงสม(คนขับรถ)เถอะจ้ะ"ฟางบอกอย่างเศร้าๆ
 "ฟางนะฟาง"ป้านิ่มอดสงสารฟางไม่ได้
 

 สงสารฟางกันไม๊ อย่าลืมเม้นและโหวตตต หน่อยนะแล้วจะอัพให้