[fic exo] hunhan - lucky my love รักจนได้นายชานม

[Luhan part]
         "เอาละน่ะเข้าใจกันหมดเเล้วก็ค่อยๆฝึกอย่าหักโหม.." ผู้จัดการสั่งงานเรียบร้อยก็เดินออกไปทันที ตอนนี้พวกเราทั้ง 12 คนกำลังนั่งล้อมกันเป็นวงกลมวงใหญ่ต่างคนต่างมองหน้ากัน พูดคุยเรื่องราวต่างๆ เเต่ตอนนี้ผมกลับหงุดหงิดมากๆ เพราะอะไรน่ะหรอ ?.. ก็ไอ้เด็กเวรที่มันนั่งเกาะผมเป็นปลิงเลย ขนาดผมจะเดินไปฉี่มันยังตามเลย โครตอ่ะ
         "ทำไมทำหน้าอย่างงั้นล่ะครับพี่เดี๋ยวไม่สวยน่ะ ^^" 
         "นี่เซฮุน..นายเลิกตามฉันสักทีได้ไหม รำคาญ !" ผมสบัดบ็อบใส่ทันที
         "ทำไมอ่ะตามไม่ได้หรอ?"
         "ใช่ !"
          "อย่าดื้อสิครับ..ไม่งั้นคืนนี้โดนน่ะครับ" ไม่พูดเปล่ายังเอามือมาเกลี่ยเส้นผมของผมอีกต่างหาก     "เมื่อคืนนี้ยังไม่พออีกหรอ !" ผมตะเบ่งเสียงใส่เพราะความหงุดหงิด เหล่าเมมเบอร์เเต่ละคนเริ่มเงียบเเละหันมาสนใจเราสองคนเป็นพิเศษ เอาล่ะไง ใครจะคิดอะไรก็ช่าง..ผมรู้แค่ว่าผมเกลียดไอ้เด็กนี่มาก จำไว้โอเซฮุนนายไม่ได้ตายดีเเน่ !
 
เมื่อคืน
          เหล่าเมมเบอร์ต่างช่วยกันขนของขึ้นห้องเเต่ละคน ผมก็กำลังจะขนของขึ้นไปไว้บนห้องเช่นเดียวกัน ของๆผมมีไม่เท่าไหรเลยยกขึ้นไปสบายๆ ผมเดินตรงไปยังห้องที่ผมจะต้องอยู่กับไอ้เด็กเวรนั่น -*- บางทีผมก็เผลอพูดคำหยาบออกไป ขอ อภัยน่ะครับ ไอ้เด็กบ้านั่นกำลังนั่งจัดของๆมันอยู่อีกโซนหนึ่ง ผมก็ไม่ได้สนใจเดินเข้าไปยังเตียงที่ว่างอยู่จัดข้าวจัดของไปเงียบๆไอ้เด็กบ้านั้นมันก็เริ่มก่อกวนผม
          "พี่..ทำไมทำหน้าอย่างงั้นอ่ะ ?"
          "เรื่องของฉันไม่ต้องมายุ่ง"
          "คิกๆ" 
          "หัวเราะไร ? :(" ผมหันไปถาม
          "ก็พี่อ่ะเวลาโมโห..โครตน่ารักเลย :)"
          "....."
          "อ้าวเงียบทำไมอ่ะ เขินหรอ ?"
          "ไอ้เด็กบ้าใครจะไปเขินนาย" ผมหยิบหมอนบนเตียงขว้างใส่เซฮุน มันรับได้พอดี หน่อย ! เจ็บใจนักอยากจะเอามีดมากรีดคอซะให้ตายไปเลย ผมเลิกสนใจหันกลับไปจัดข้าวของๆตัวเอง  เเต่ก็ยังไม่วายโดนเด็กนั่นกวน ร่างสูงเดินมานั่งบนเตียงข้างๆลู่หาน ก่อนจะรวบตัวลู่หานเข้าไปกอด
          "เฮ้ย ! ทำไรอ่ะ" ผมพยายามดิ้นไปดิ้นมาในอ้อมเเขนของเซฮุน หมอนั่นไม่สเทือนสักนิด กลับยิ่งกอดรัดร่างของผมแน่นขึ้นอีก
          "นี่ฉันเจ็บน่ะเซฮุน มันเเน่น !" 
          "โอ้ยพี่ผมเจ็บน่ะ ทำไรเนี่ย?" ผมเหยียบตีนเซฮูนไปอย่างจัง เเละตอนนี้ก็หลุดออกจากการรัดกุมได้เเล้ว 
          "ก็ทำเเบบที่นายทำกับฉันไง เจ็บล่ะซิสมน้ำหน้า" ผมรีบเดินหนี กะว่าจะไปหาชานยอลที่ห้องสะหน่อย เเต่พอเปิดประตูไปเเค่นั้นแหละ O[]o ช็อคเลย ! เมมเบอร์ครอบเลยยืนอออยู่หน้าห่้อง ไคกำลังถือกล้องอยู่ด้วย ทุกคนดูช็อคไม่ต่างจากผม
          "พี่..ทำอะไรกันหรอครับ?" ไคถาม 
          "เปล่านี้ ไม่ได้ทำอะไรแล้วพวกนายมาทำอะไรกันอ่ะ ?"
          "อ่อเราถ่ายคลิปต้อนรับเมมเบอร์อยู่อะครับ ผมบุกไปห้องเเต่ละคนเเล้วก็มาหยุดที่ห้องพี่ เเล้วผมก็ได้ยินเสียงนี้" ไคกดปุ่มเปิดวิดิโอให้ดู ใช่จริงๆด้วย ไคบุกไปห้องเเต่ละคนเเล้วมาหยุดที่ห้องผมกำลังจะเปิดเเต่ก็หยุดเฉย..
         'นี่ฉันเจ็บนะ่เซฮุน มันเเน่น!'
         'โอ้ยพี่ผมเจ็บน่ะ ทำไรเนี่ย?'
         'ก็ทำเเบบที่นายทำกับฉันไง เจ็บละซิสมน้ำหน้า'
เเค่นั้นแหละผมรู้เลยว่า พวกพี่ช็อคอะไรกัน เป็นใครก็คิดว่าผมกับเซฮูนกำลัง ทำอะไรกัน..อยู่ โอ้ย วันเเรกลู่หานก็จะบ้าตาย เพราะไอ้เด็กนั้นล้วนๆอ่ะ ฮื่อ T^T
         "ฉันไม่ได้ทำอะไรจริงๆน่ะ Y_Y" ผมเเทบจะร้องไห้เลยทีเดียว
         "ครับ..ถ้างั้นพวกเราไปน่ะครับ เชิญทำภารกิจตามสบาย" 
 
นั้นคือจุดเริ่มต้นของเรื่องทั้งหมด...
โหมดปัจจุบัน
        หลังจากที่พวกเราเล่นเกมส์จ้องหน้ากันนานเลยเหบือเกิน - -; ผมก็ชักจะทนไม่ไหวเเล้วน่ะไอ้สายตาแปลกของเหล่าเมมเบอร์บวกกับไอ้เด็กเซฮุนน่าเนี่ย ฮื่อ อยากตายจริงๆ TT
        "เอ่อ..พวกเราซ้อมกันเลยไหม?" เลย์เสนอความเห็น ทุกคนต่างพยักหน้ารับก่อนจะเริ่มฟึ่งเต้น ฝึกร้องกันไปตามความถนัด ของเเต่ละคน ผมตอนนี้ไม่มีกระจิตกระใจซ้อมเลย ได้เเต่นั่งอมทุกข์อยู่คนเดียว 
        "เป็นอะไรครับ ลู่" คริสเดินตรงมาทักผม
        "เปล่าครับ คริสมีไรหรอ?" ผมถามคริสกลับ ร่างสูงดูจะกงวลเรื่องอะไรอยู่เหมือนกัน
        "คือ...คริสจะมาถามเรื่องที่คริสขอลู่เป็นแฟนอ่ะ"
        "อ่อเรื่องั้นเอง..คือลู่ยังไม่ค่อยเเน่ใจเลยรออีกนิดได้ไหม?"
        "ลู่มีคนอื่นใช่ไหม?" ผมหันไปมองหน้าของคริส เค้าดูหมองๆเศร้าๆ
        "ลู่ไม่ได้มีคนอื่นน่ะ..เเค่ยังไม่เเน่ใจ"
        "ไอ้เด็กนั้นสิน่ะ" 
        "....."
        "หึ คงใช่สิน่ะ" คริสเดินหนีไปผมยังไม่ทันจะได้ตอบเลย เเค่กำลังคิดอยู่เฉยๆ 
 
[ฺฺฺBaekhyun part]
        ผมรู้สึกเหมือนโดนน้ำเย็นๆสาด หลังจากที่เมื่อคืนไปบุกยังห้องของ เซฮุนกับ..พี่ลู่หาน ผมไม่รู้ว่าเค้าสองคนคบกันรึเปล่า เเต่ท่าทีที่แปลกไปของเซฮุนนั้น ผมดูออกว่า เด็กคนนั้นกำลังชอบลู่หาน ทำไมมันเจ็บอย่างงี้น่ะ เจ็บมากๆ ผมแอบรักเด็กคนมานานเเล้วเเต่ไม่กล้าบอกไป เพราะผมกลัวความเสียใจ..ผมรู้ว่าเค้าไม่ได้ชอบผมเเบบนั้น แค่แบบพี่ชายคนหนึ่ง เเต่ผมก็ยังดีใจน่ะที่ได้ใกล้ชิดกับเซฮุน ได้คอยดูเเลอยู่ห่างๆ เเค่นี้ก็ดีเกินไปแล้ว..
       "ทำไมทำหน้างั้นอ่ะพี่?" ดีโอทักผมกับดีโอเริ่มจะสนิกกันมากขึ้น หลังจากที่เราร้องเพลงด้วยกันบ่อยๆ 
       "เปล่า..ไม่ได้เป็นไร" ผมปฏิเสธ ไม่อยากให้ใครรู้ว่าผมชอบเซฮุนอยู่
       "พี่ปรึกษาผมได้น่ะ" ดีโอพยายามหาวิธีช่วยเเบ็คยอน
       "....."
       "พี่ชอบเซฮุนใช่ไหม?" ผมหันหน้าไปมองคนพูดเเทบไม่ทัน
       "นายรู้ได้ยังไง?"ดีโอดูไม่ได้ตกใจอะไรเลย
       "ผมเห็นพี่ชอบมองเค้าบ่อยๆ เเล้วก็ทำหน้าเศร้าทุกทีเวลาที่พี่เค้าอยู่กับพี่ลู่ห่าน" 
       "ใช่ฉันชอบหมอนั้น เเต่เด็กนั้นเค้าไม่ชอบฉันหรอก" 
       "พี่มีไรปรึกษาผมได้น่ะ ผมไปก่อนน่ะไว้คุยกัน^^" 
       "เดี๋ยว !" ผมขว้าข้อมมือดีโอไว้ ดีโอหันหน้ามามองผม
       "ครับ" 
       "ขอให้เป็นความลับระหว่างเราน่ะ..ได้ไหม?"
 
                                   ----- The end part 3 -----
                                    ฝากติดตามผลงานด้วยน่ะค่ะ ^_^
                                                   soon.
                                               Finger_star