[fic exo] hunhan - lucky my love รักจนได้นายชานม

[Luhan part]

         "เอาละน่ะเข้าใจกันหมดเเล้วก็ค่อยๆฝึกอย่าหักโหม.." ผู้จัดการสั่งงานเรียบร้อยก็เดินออกไปทันที ตอนนี้พวกเราทั้ง 12 คนกำลังนั่งล้อมกันเป็นวงกลมวงใหญ่ต่างคนต่างมองหน้ากัน พูดคุยเรื่องราวต่างๆ เเต่ตอนนี้ผมกลับหงุดหงิดมากๆ เพราะอะไรน่ะหรอ ?.. ก็ไอ้เด็กเวรที่มันนั่งเกาะผมเป็นปลิงเลย ขนาดผมจะเดินไปฉี่มันยังตามเลย โครตอ่ะ

         "ทำไมทำหน้าอย่างงั้นล่ะครับพี่เดี๋ยวไม่สวยน่ะ ^^" 

         "นี่เซฮุน..นายเลิกตามฉันสักทีได้ไหม รำคาญ !" ผมสบัดบ็อบใส่ทันที

         "ทำไมอ่ะตามไม่ได้หรอ?"

         "ใช่ !"

          "อย่าดื้อสิครับ..ไม่งั้นคืนนี้โดนน่ะครับ" ไม่พูดเปล่ายังเอามือมาเกลี่ยเส้นผมของผมอีกต่างหาก     "เมื่อคืนนี้ยังไม่พออีกหรอ !" ผมตะเบ่งเสียงใส่เพราะความหงุดหงิด เหล่าเมมเบอร์เเต่ละคนเริ่มเงียบเเละหันมาสนใจเราสองคนเป็นพิเศษ เอาล่ะไง ใครจะคิดอะไรก็ช่าง..ผมรู้แค่ว่าผมเกลียดไอ้เด็กนี่มาก จำไว้โอเซฮุนนายไม่ได้ตายดีเเน่ !

เมื่อคืน

          เหล่าเมมเบอร์ต่างช่วยกันขนของขึ้นห้องเเต่ละคน ผมก็กำลังจะขนของขึ้นไปไว้บนห้องเช่นเดียวกัน ของๆผมมีไม่เท่าไหรเลยยกขึ้นไปสบายๆ ผมเดินตรงไปยังห้องที่ผมจะต้องอยู่กับไอ้เด็กเวรนั่น -*- บางทีผมก็เผลอพูดคำหยาบออกไป ขอ อภัยน่ะครับ ไอ้เด็กบ้านั่นกำลังนั่งจัดของๆมันอยู่อีกโซนหนึ่ง ผมก็ไม่ได้สนใจเดินเข้าไปยังเตียงที่ว่างอยู่จัดข้าวจัดของไปเงียบๆไอ้เด็กบ้านั้นมันก็เริ่มก่อกวนผม

          "พี่..ทำไมทำหน้าอย่างงั้นอ่ะ ?"

          "เรื่องของฉันไม่ต้องมายุ่ง"

          "คิกๆ" 

          "หัวเราะไร ? :(" ผมหันไปถาม

          "ก็พี่อ่ะเวลาโมโห..โครตน่ารักเลย :)"

          "....."

          "อ้าวเงียบทำไมอ่ะ เขินหรอ ?"

          "ไอ้เด็กบ้าใครจะไปเขินนาย" ผมหยิบหมอนบนเตียงขว้างใส่เซฮุน มันรับได้พอดี หน่อย ! เจ็บใจนักอยากจะเอามีดมากรีดคอซะให้ตายไปเลย ผมเลิกสนใจหันกลับไปจัดข้าวของๆตัวเอง  เเต่ก็ยังไม่วายโดนเด็กนั่นกวน ร่างสูงเดินมานั่งบนเตียงข้างๆลู่หาน ก่อนจะรวบตัวลู่หานเข้าไปกอด

          "เฮ้ย ! ทำไรอ่ะ" ผมพยายามดิ้นไปดิ้นมาในอ้อมเเขนของเซฮุน หมอนั่นไม่สเทือนสักนิด กลับยิ่งกอดรัดร่างของผมแน่นขึ้นอีก

          "นี่ฉันเจ็บน่ะเซฮุน มันเเน่น !" 

          "โอ้ยพี่ผมเจ็บน่ะ ทำไรเนี่ย?" ผมเหยียบตีนเซฮูนไปอย่างจัง เเละตอนนี้ก็หลุดออกจากการรัดกุมได้เเล้ว 

          "ก็ทำเเบบที่นายทำกับฉันไง เจ็บล่ะซิสมน้ำหน้า" ผมรีบเดินหนี กะว่าจะไปหาชานยอลที่ห้องสะหน่อย เเต่พอเปิดประตูไปเเค่นั้นแหละ O[]o ช็อคเลย ! เมมเบอร์ครอบเลยยืนอออยู่หน้าห่้อง ไคกำลังถือกล้องอยู่ด้วย ทุกคนดูช็อคไม่ต่างจากผม

          "พี่..ทำอะไรกันหรอครับ?" ไคถาม 

          "เปล่านี้ ไม่ได้ทำอะไรแล้วพวกนายมาทำอะไรกันอ่ะ ?"

          "อ่อเราถ่ายคลิปต้อนรับเมมเบอร์อยู่อะครับ ผมบุกไปห้องเเต่ละคนเเล้วก็มาหยุดที่ห้องพี่ เเล้วผมก็ได้ยินเสียงนี้" ไคกดปุ่มเปิดวิดิโอให้ดู ใช่จริงๆด้วย ไคบุกไปห้องเเต่ละคนเเล้วมาหยุดที่ห้องผมกำลังจะเปิดเเต่ก็หยุดเฉย..

         'นี่ฉันเจ็บนะ่เซฮุน มันเเน่น!'

         'โอ้ยพี่ผมเจ็บน่ะ ทำไรเนี่ย?'

         'ก็ทำเเบบที่นายทำกับฉันไง เจ็บละซิสมน้ำหน้า'

เเค่นั้นแหละผมรู้เลยว่า พวกพี่ช็อคอะไรกัน เป็นใครก็คิดว่าผมกับเซฮูนกำลัง ทำอะไรกัน..อยู่ โอ้ย วันเเรกลู่หานก็จะบ้าตาย เพราะไอ้เด็กนั้นล้วนๆอ่ะ ฮื่อ T^T

         "ฉันไม่ได้ทำอะไรจริงๆน่ะ Y_Y" ผมเเทบจะร้องไห้เลยทีเดียว

         "ครับ..ถ้างั้นพวกเราไปน่ะครับ เชิญทำภารกิจตามสบาย" 

นั้นคือจุดเริ่มต้นของเรื่องทั้งหมด...

โหมดปัจจุบัน

        หลังจากที่พวกเราเล่นเกมส์จ้องหน้ากันนานเลยเหบือเกิน - -; ผมก็ชักจะทนไม่ไหวเเล้วน่ะไอ้สายตาแปลกของเหล่าเมมเบอร์บวกกับไอ้เด็กเซฮุนน่าเนี่ย ฮื่อ อยากตายจริงๆ TT

        "เอ่อ..พวกเราซ้อมกันเลยไหม?" เลย์เสนอความเห็น ทุกคนต่างพยักหน้ารับก่อนจะเริ่มฟึ่งเต้น ฝึกร้องกันไปตามความถนัด ของเเต่ละคน ผมตอนนี้ไม่มีกระจิตกระใจซ้อมเลย ได้เเต่นั่งอมทุกข์อยู่คนเดียว 

        "เป็นอะไรครับ ลู่" คริสเดินตรงมาทักผม

        "เปล่าครับ คริสมีไรหรอ?" ผมถามคริสกลับ ร่างสูงดูจะกงวลเรื่องอะไรอยู่เหมือนกัน

        "คือ...คริสจะมาถามเรื่องที่คริสขอลู่เป็นแฟนอ่ะ"

        "อ่อเรื่องั้นเอง..คือลู่ยังไม่ค่อยเเน่ใจเลยรออีกนิดได้ไหม?"

        "ลู่มีคนอื่นใช่ไหม?" ผมหันไปมองหน้าของคริส เค้าดูหมองๆเศร้าๆ

        "ลู่ไม่ได้มีคนอื่นน่ะ..เเค่ยังไม่เเน่ใจ"

        "ไอ้เด็กนั้นสิน่ะ" 

        "....."

        "หึ คงใช่สิน่ะ" คริสเดินหนีไปผมยังไม่ทันจะได้ตอบเลย เเค่กำลังคิดอยู่เฉยๆ 

[ฺฺฺBaekhyun part]

        ผมรู้สึกเหมือนโดนน้ำเย็นๆสาด หลังจากที่เมื่อคืนไปบุกยังห้องของ เซฮุนกับ..พี่ลู่หาน ผมไม่รู้ว่าเค้าสองคนคบกันรึเปล่า เเต่ท่าทีที่แปลกไปของเซฮุนนั้น ผมดูออกว่า เด็กคนนั้นกำลังชอบลู่หาน ทำไมมันเจ็บอย่างงี้น่ะ เจ็บมากๆ ผมแอบรักเด็กคนมานานเเล้วเเต่ไม่กล้าบอกไป เพราะผมกลัวความเสียใจ..ผมรู้ว่าเค้าไม่ได้ชอบผมเเบบนั้น แค่แบบพี่ชายคนหนึ่ง เเต่ผมก็ยังดีใจน่ะที่ได้ใกล้ชิดกับเซฮุน ได้คอยดูเเลอยู่ห่างๆ เเค่นี้ก็ดีเกินไปแล้ว..

       "ทำไมทำหน้างั้นอ่ะพี่?" ดีโอทักผมกับดีโอเริ่มจะสนิกกันมากขึ้น หลังจากที่เราร้องเพลงด้วยกันบ่อยๆ 

       "เปล่า..ไม่ได้เป็นไร" ผมปฏิเสธ ไม่อยากให้ใครรู้ว่าผมชอบเซฮุนอยู่

       "พี่ปรึกษาผมได้น่ะ" ดีโอพยายามหาวิธีช่วยเเบ็คยอน

       "....."

       "พี่ชอบเซฮุนใช่ไหม?" ผมหันหน้าไปมองคนพูดเเทบไม่ทัน

       "นายรู้ได้ยังไง?"ดีโอดูไม่ได้ตกใจอะไรเลย

       "ผมเห็นพี่ชอบมองเค้าบ่อยๆ เเล้วก็ทำหน้าเศร้าทุกทีเวลาที่พี่เค้าอยู่กับพี่ลู่ห่าน" 

       "ใช่ฉันชอบหมอนั้น เเต่เด็กนั้นเค้าไม่ชอบฉันหรอก" 

       "พี่มีไรปรึกษาผมได้น่ะ ผมไปก่อนน่ะไว้คุยกัน^^" 

       "เดี๋ยว !" ผมขว้าข้อมมือดีโอไว้ ดีโอหันหน้ามามองผม

       "ครับ" 

       "ขอให้เป็นความลับระหว่างเราน่ะ..ได้ไหม?"

                                   ----- The end part 3 -----

                                    ฝากติดตามผลงานด้วยน่ะค่ะ ^_^

                                                   soon.

                                               Finger_star