[FIC EXO] HunYeol :: เกาะรัก กรงหัวใจ

Chapter :: 5

            ผมนั่งบนโซฟาในห้องของผมตามแบบฉบับคุณชายหลังจากผมกลับมาจากการพาไอ้เปรตไปซื้อของ แล้วดันจ๊ะเอ๋กับคู่ขาของมัน ผมมั่นใจเลยว่า มันไม่ได้ใสซื่อเหมือนหน้าตาที่มันทำอยู่ตอนนี้ ไอ้ที่นั่งข้างๆผมนี่ เรียกได้ว่าเอ๋อแดกไปเรียบร้อยแล้ว อย่าหาว่าอย่างนั้นอย่างนี้เลยนะ ไอ้ห่านี้มันก็น่ารักดีอยู่หรอก แต่เสียดาย แรดไปหน่อย แต่หน้าด้านอย่างมันผมคงเรียกว่าหน่อยไม่ได้ ต้องเรียก ‘แรดพ่อแรดแม่’ เลยซินะ ถึงจะสมกับฐานะความแรดของมัน

          “มันเป็นใคร? แล้วไปรู้จักมันได้ยังไง?” ผมถามด้วยน้ำเสียงที่คิดว่าเย็นชาที่สุด ก็แน่ล่ะ ใครเค้าจะถามไป ร้องไห้ไปกัน

          “คะ เค้าชื่อ คริสครับ ปะ เป็นเหมือนพี่ชายของผมเอง” ไอ้เปตรชานยอลเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงอ้อมแอ่ม ทำท่าทางเหมือนในการ์ตูนญี่ปุ่น ตอนที่กำลังโดนข่มขืนชมัด สงสัยคงคิดว่ามันน่ารักล่ะมั้ง แต่... มันก็น่ารักจริงๆนี่หว่า?

          “แล้วทำไมมึงถึงไม่พาแม่ของมึงไปอยู่กับเขาล่ะ มาอยู่บ้านกูทำไม?”

          “ผะ ผมเกรงใจเขาครับ”

          มันตอบผมด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ แถมดูๆไป ตามันก็เริ่มแดงเหมือนคนจะร้องไห้ กูไปทำอะไรให้ว่ะ แม่งอ่อนแอชิบ ทำหน้าตา ฟินมากหรอมึง โดนกูด่านี่ฟินมากมั้ย? ทำท่าทางอย่างกับว่ากูจะจับมันข่มขืนอย่างนั้นแหละ

          “แล้วทำไมมึงถึงไม่เกรงใจกูบ้างล่ะวะครับ!!!!!” ผมถึงกับเกือบควบคุมสติไม่ให้ต่อยไอ่นี่อยู่ร่อมร่ออยู่แล้วนะ แม่งก็ยังเสือกพูดอะไรไม่เข้าหูกูบ้างเลย ไอ้ห่า! “ มึงก็แค่ยอมๆไอ่หงิงนั่นซะ เรื่องมันก็จบ กูแค่มองตามันก็รู้แล้วว่ามันอยากได้มึง! ถึงขนาดแยกเขี้ยวโผล่หงิงอันน่าเกลียดออกมาให้กูได้เห็นเนี่ย!!!”

          “ผมว่า เซเข้าใจผมผิดนะฮะ! เราไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย ผมเห็นเฮียคริสเป็นแค่พี่น้องกันเองนะฮะ” มีขึ้นเสียงกับกูด้วย ชักจะเอาใหญ่แล้วนะมึง ได้เดี๋ยวกูจะจัดให้ กล้าดียังไงมาขึ้นเสียงใส่กู โอเซฮุนคนนี้!

          “มึงก็แค่ยอมเป็นเมียมันก็จบ! แม่มึงกับมึงก็ได้สบายกันทั้งชาติ ไม่ต้องตกระกำรำบาก แล้วก็หน้าด้านมาเกาะเงินกูกินไปวันๆ” ผมโต้กลับทันทีด้วยความเดือดดาด แม่งเถียงคำไม่ตกฟาก สักวันกูคงต้องหาอะไรสักอย่างมาอุดมามึงเอาไว้แน่ๆ

          “ผมไม่ได้ขายตัวนะครับ!”

          “ไม่ขายก็เหมือนขายนั่นแหละ ถึงมึงไม่ขาย แม่มึงก็ขายอยู่ดี!”

          ผลั๊ว

          แรงที่กระแทกมาบนใบหน้าอันแสนเพอเฟกต์ที่ผมโคตรรักโคตรหวง จนหน้าหัน

          “กูจะไม่ทนอีกแล้ว ไอ่ชาติชั่ว มึงด่ากู ทำร้ายกู กูไม่ว่า แต่อย่ามาด่าแม่กู ไอ่สัตว์นรก! ไอ่พวกเหลือเดนแดกแกลบ!”  คำด่าของมันทำให้ผมสตั๊นไปสามวิ อขงขึ้นเลยครับพี่น้องคราวนี้

          “มึงกล้าด่ากูหรอ ไอ้สัส! กูว่าแล้วน้ำหน้าอย่างมึงจะน่ารักไร้เดียงสา กูไม่เชื่อมึงหรอก! ตอแหลซะจนไอ่เฒ่านั้นเชื่อเลยสินะ หน้าอย่างมึงก็ดีแค่ตอแหลไปวันๆล่ะซิ กูละสงสารไอ้คนเกิดมึงมาจริงๆ ไม่น่าเกิดมึงออกมาเลย เกิดออกมาก็ดีแต่ตอแหลไปวันๆ!!”

            ผลั๊ว

            มันต่อยผมอีกหมัด กล้ามาก ที่ต่อยกู ไอ่หนู! มึงอย่างคิดว่าวันนี้จะรอดออกจากห้องกู มึงไม่ตาย มึงก็ต้องเดี้ยงออกจากห้องกู แล้วอย่าหวังว่ากูจะให้อภัยมึงอีกเลย ไอ่ชายยอล! กูกับมึงต้องได้เห็นดีกันแน่ ไม่กูก็มึงต้องตายกันไปข้างหนึ่งก็แล้วกัน

          “กูบอกไปแล้วว่าอย่าด่าแม่ของกู ไอ้เศษสวะ ไม่มีแม่อย่างมึง คงไม่รู้หรอกว่าการที่คนอื่นด่าแม่ตัวเองมันเป็นยังไง เพราะหน้าตาอย่างมึง ก็ได้แค่ขี้ตีนเท่านั้นล่ะว่ะ ก็ดีเหมือนกันที่เกิดเรื่อง กูจะได้ไม่ต้องมานั่งแอ๊บต่อหน้ามึง เพราะกูเริ่มทนไม่ไหวตั้งแต่เห็นหน้ามึงแล้วเหมือนกัน ไอ่โอเซฮุน! แล้วอย่าคิดว่ามึงเจ๋งคนเดียว ไอ่ผู้ดีตีนแดงตะแคงตีนเดินอย่างมึง คงไม่รู้จักหรอก ไอ่ที่มึงพูดมาน่ะ ไอ่เหี้_!!!”

          “แล้วมึงล่ะดีมาจากไหน แม่มึงก็กระหรี่ มึงก็คงเป็นกระหรี่เหมือนกัน ดูจากการพูดการจาแล้วกระหรี่ชัดๆ”

          “กูกระหรี่แล้วทำไม หนักหัวมึงหรอไง”

          “ถึงว่า ทำไมไอ่ห่านั้นมันถึงหลงนักหลงหน้า ที่แท้ก็ลีลาดี งั้นกูก็ขอลองหน่อยก็แล้วกัน!”

ผมเดือดจัดขั้นตวาดใส่หน้าของมัน และพลักมันลงไปนอนกับเตียงขนาดใหญ่ของผม  แต่ก็ยังไม่วายโดนทั้งมือทั้งเท้า ไม่เป็นไร ก็ไม่ถือ เพราะต่อไปอีกสักเดี๋ยว มึงก็คงจะถืออย่างอื่นไว้ในมือแทน!!!

          “ไอ้เวร! ปล่อยกู!”

          “มึงดิ้นได้ มึงดิ้นไป เพราะยังไง กูก็จะเอา!”

          To be continund....

------------------------------------------------------------------------

          อ่าา ฉากรุนแรงอีกแล้ว ยังไงก็อ่านแค่พอสนุกนะค่ะ ไม่ต้องซีเรียสหรือจริงจังอะไรมากมายก็ได้^^

ขอให้มีความสุขกับการอ่านค่ะ