[FIC EXO] HunYeol :: เกาะรัก กรงหัวใจ

Chapter :: 3

          -Sahun-

          “ดี งั้นแกก็ช่วยพาชานยอลไปซื้อของใช้ด้วยล่ะ จะได้ทำความรู้จักกันมากกว่านี้ก็แล้วกันนะ”  มันหันหน้าไปหาเมียใหม่ด้วยสายตาที่ดูก็รู้ว่าดีใจแค่ไหน

‘หึ! มีความสุขได้ก็ตอนนี้ล่ะว่ะ เดี๋ยวอีกหน่อยจะทำให้ออกไปจากบ้านของแม่กูหางจุกตูด เอาให้แบบวิ่งออกแทบไม่ทัน!’

          ผมคิดด้วยความสะใจเมื่อถึงเวลานั้น ผมก็คงจะมีความสุขมาก ถ้าไม่มีสองแม่ลูกนี่! ความสุขน่ะ มีได้ ก็มีไป มีกันให้พอ เพราะหลังจากนี้ ความทุกข์จะมาเยี่ยนพวกมึงอย่างไม่รู้ตัว ไอ่พวกกาฝาก!

          .

          .

          .

          .

          ผมพากาฝากตัวที่สองของบ้านมาซื้อของที่ห้างดังแห่งหนึ่ง น่าอายชะมัด อะไรกัน ทำท่าทางตื่นเต้น เหมือนไม่เคยเจออย่างนั้นแหละ ไอ่ชาน หึ! นี่ถ้าไม่อยู่ในแผนการแล้วละก็ ผมจะไล่แม่งออกให้หมด ร่วมทั้ง ไอ่แก่บ้ากาม และนังแพศยาคนนั้นอีก!

          “พี่ฮุนฮะ ดูนั้นสิฮะ ว้าว สวยจังเลยย ว้าวๆ อันนั้นๆ ผมอยากกินฮะ!”

          ไอ้สูงชี้มือไปทางร้านไอศกรีมชื่อดังแห่งหนึ่งด้วยท่าทีที่ดูตื่นเต้น ไอ่ห่า! กูพามึงมาซื้อของใช้ ไม่พามึงมากิน!

          “อยากแดก ก็แล้วทำไมไม่ซื้อเองล่ะว่ะ จะให้กูประเคนให้มึงหรือไง”

          ผมเหน็บไปนิดหน่อย แต่ดูมันสิ สำออย ทำหน้าตาทำตาโศกเศร้า ถ้าญาติมึงตายค่อยมาทำหน้าตาอย่างนี้กับกู!

          “ผมไม่มีเงินฮะ อีกอย่างปาป๊าบอกว่า อย่าเกรงใจ จะซื้อหรืออยากกินอะไรก็ตามใจผมเลย ปาป๊าไม่ว่าหรอก”

            “หน้าด้านนะมึง คำว่าเกรงใจมึงสะกดไม่เป็นหรอ? หรือแม่มึงไม่เคยสอนให้รู้จักว่ะ!” ผมทำหน้าเบื่อโลกทันทีที่มันบอกว่าปาป๊าบ้าบอของมันให้ใช้เงินได้ ไม่ต้องเกรงใจ! แม่งแม่มึงไม่สอนหรอ ถึงเขาจะบอกแบบนั้นก็ต้องหัดเกรงใจเขาบ้าง!

            “อย่าว่าให้หม่าม๊าของผมนะ!”  มันส่งสายตาเขียวปั๊ดมาให้ผม ดูท่าแล้วคงจะโกรธจัด แต่ก็ทำไม ผมไม่แคร์

“แน่ะ! โกรธด้วย สงสัยหมอนี่คงรักแม่ของมันมากๆแน่ แต่ก็จะทำไม กูจะพูดซะอย่าง ห้ามปากกูได้หรอ หึ! ยกเว้นเอาปากของมึงมาปิดปากกูก็แค่นั้นแหละ!”

          น้ำตามันเริ่มปริ่มๆขอบตา แต่ที่กวนเท้ามากที่สุดตอนนี้ก็คือ ไอ้นี่มันก็ยังยิ้มได้ ทั้งๆที่ผมด่ามันไปหยกๆ หึ น่านับถือจริงมึง!

          “หม่าม๊าผมสอนมาดีฮะ ถ้าจะว่าผมหน้าด้านล่ะก็ ผมว่า เซหน้าด้านกว่าผมนะฮะ”

          คำยอกย้อนทำให้ผมสะอึก ‘มึงกล้าเถียงกูหรอ! ไอ่ชานยอล! มึงไม่ตายดีแน่!’ ผมลากมือของมันเข้าไปในร้านที่มันบอกว่าอยากจะกิน ได้! ถ้ามึงอยากกินขนาดนั้น กูก็จะจัดให้ตามคำขอ กินให้สำลักตายไปเลยยิ่งดี ก็จะได้ไม่ต้องเปลืองแรงฆ่ามึง!

“จะทำอะไรผมน่ะ ปล่อยผมนะ ผมเจ็บ!” 

          มันแหกปาก พลางบิดข้อมือที่ตอนนี้ผมดึงมันเข้าไปในที่ที่ผมหมายตาเอาไว้ ถึงมันจะสูงกว่าผม แต่ผมก็มั่นใจว่า ผมแข็งแรงกว่ามัน!

            “หนูชาน! มาทำอะไรที่นี่ครับ” เสียงนุ่มทุ้มดังขึ้นมาข้างหลังของไอ่เปรตเดินดิน หึ! ก็คงจะเป็นเสี่ยเลี้ยที่ไหนสักที่ละมั้ง มันก็คงร่านเหมือนแม่ของมันนั้นแหละ! ทั้งแรด ทั้งร่าน ขนาดมากับกู ยังมีเวลาไปอ่อยคนอื่น! ไอ่แรด!

            “เฮียคริส! ช่วยผมด้วย! ผมเจ็บ!”

     To be continund....

---------------------------------------------------

          อีกหนึ่งตอน ฝากเอาไว้ในอ้อมกอดอันอบอุ่นของรีดเดอร์ทุกคนนะค่ะ คอมเมนเป็นกำลังใจให้นักเขียนตัวน้อยๆ ได้มีกำลังใจเขียนต่อกันหน่อยเร็วว ฮ่าๆ ขอให้มีความสุขกับการอ่านค่ะ