[ChanBeak]-Love you only

 
Chanyeol Part's
 
"น่าเบื่อๆๆๆๆๆๆ"
 
"เป็นอะไรของมึงเนี่ย!!" อีจงไคมันหันมาตวาดผมไม่พอ เอาหมอนฝาดผมหงายลงกับโซฟาด้วย เจ็บนะเว้ย ถ้าหน้าผมเสียหล่อผมเอามันตายแน่ ฮึ้ย !!
 
"แค่บอกว่าเบื่ออออ"
 
"มึงนี้จริงๆเลย เบื่อหรือคิดถึงแบคฮยอนของมึงกันแน่วะ"
 
ป๊าบ !
 
ทำไมผมต้องตบมันน่ะหรอ...ดูมันพูดสิครับ !! บ่นผมไม่พอพาดพิงคนอื่นอีก จะว่าไปเรียกแบคฮยอนว่าคนอื่นก็กระด่างปากแปลกๆแฮะ นึกย้อนความสัมพันธ์ไปผมยังไม่ทันขอคบอะไรจริงจังเลยนิหว่า กำกวมเป็นบ้าเลย หลังจากวันที่วิ่งหาพี่ซิ่วหมินกันเหงื่อท่วมหลังจากนั้นก็เจอกันในคาบเรียน ตอนเย็นก็เดินออกมาพร้อมกัน นอกนั้นก็ไม่มีอะไรพิเศษเลย เฮ้อ... พอปิดเทอมเจ้าตัวก็ขังตัวเองอยู่แต่ในห้องแถมสั่งห้ามไม่ให้มาหาด้วย เหตุผลเพราะกลัวแม่แซวแค่นั้นแหละ พอโทรไปก็โดนตวาดกลับชนิดต้องกดวางสายไปเลย เฮ้อ... หล่อเหนื่อยครับ
 
"ตบกูทำไมเนี่ย !!"
 
"พูดอะไรดูซะบ้าง"
 
"หรือไม่จริง"
 
"ไอ้... ไม่คุยกับมึงแล้ว !!"
 
"ดี!! กลับห้องเลย กูจะได้โทรหาดีโอซะที"
 
มึง!! โอ้ย อีจงไคของดำเอ้ย !!
 
ผมเดินกระแทกส้นกลับมาทิ้งตัวลงนอนบนโซฟาห้องตัวเอง อะไรมันจะน่าเบื่อแถมน่าหงุดหงิดขนาดนี้นะ ป่านนี้พวกแบคฮยอนคิดจะทำอะไรกันถึงเอาตีตัวออกห่างผมเรื่อยๆ หรือว่าหมอนั้นไม่ได้จริงจังกับผมเลยสักนิด โอ้ย ยิ่คิดยิ่งเครียด เครียดๆๆ จะบ้าตายอยู่แล้ว TT
 
Rrrrrrrrrrrr
 
'หมาน้อยบยอน'
 
ผมพลิกตัวหยิบโทรศัพท์มาดู ก่อนจะกดรับห้วนๆ ทำไมผมไม่ดีใจน่ะหรอ ไม่ใช่ไม่ดีใจแค่รู้สึกน้อยใจมากกว่าที่หายไปตั้งนาน
 
"ฮัลโหลลลล"
 
(ทำเสียงเป็นเด็กไปได้)
 
"หายไปไหนมา"
 
(อยู่บ้านเนี่ยแหละ จะให้ออกไปไหนละ) เสียงเล็กบ่นอุบ งอนอยู่นะ แต่ทำไมพอได้ยินเสียงบ่นผมถึงต้องยิ้มออกมาทุกทีด้วย หรือเพราะผมคิดถึงเสียงนี้มากเกินไป อ่า..นั้นสิ หน้าก็ไม่ได้เจอเสียงก็ไม่ได้ยินเป็นชาติแล้ว ตอนเรียนก็ไม่ได้คุยกันเลย
 
"โทรมาเพื่อบ่นอย่างเดียวรึไง"
 
(อ่า..นั้นสิ บ่นเสร็จแล้ว แค่นี้นะ)
 
"ย๊า !! อะไรเนี่ย" อยู่ๆโทรมาแล้วบ่นๆแล้วกดวางไปง่านๆเนี่ยนะ ง่ายป๊ายยย 
 
(อ่าวก็นายบอกเองนะ)
 
"อย่ามาตกลงแบคฮยอน นายหายไปเป็นชาติแล้วยังมีหน้ามากวนฉันแบบนี้เนี่ยนะ"
 
(จะไม่กวนแล้วไง)
 
"ย๊า!!" จะให้ยอลลี่ทำงายยยย ตอบ !!
 
"เฮ้อ... เดี๋ยวนี้กล้าต่อปากต่อคำนะ" ผมพลิกตัวนอนหงายมองเพดานที่แต่ก่อนมันเคยเป็นเพียงพื้นที่สีขาวแต่ตอนนี้ มีรูปโพราลอยด์ของผมกับ 'หมาน้อย' แปะไว้เต็มพื้นที่โล่งๆ จนตอนนี้มันไม่โล่งแล้ว แค่มองภาพเหล่านั้นก็หายคิดถึงแล้วยิ้มออกมาทันที เหมือนคนบ้าเลย -///-
 
(นายว่างมั้ย)
 
"โครตตตตตจะว่างเลยครับ ทำไมอ่ะ"
 
(อ่า...ไม่มีอะไร)
 
"ย๊า!! จะชวนไปเที่ยวก็บอกมาเหอะ" ผมเหลืออดแผดเสียงออกไปทันที อะไรเนี่ย !! แต่แทนที่ผมจะหงุดหงิดกลับยิ้มกว้างกว่าเดิม นายนี้มันจริงๆเลยแบคฮยอน 
 
(ฮ่าๆๆๆ โดนจับได้ซะแล้ว ใช่! ไปเที่ยวกัน)
 
"ที่ไหนละ" ผมเด้งตัวขึ้นนั่งมองตั๋วรถทั่วที่ถูกส่งมาก่อนหน้า แบคฮยอนเป็นคนยัดใส่มือผมเองในวันเรียนวันสุดท้ายบอกแค่ว่าให้ผมรักษามันไว้อย่างดีห้ามหายห้ามยับห้ามขาด พูดซะผมแทบเก็บใส่กรอบขึ้นหิ้งเลยทีเดียว 
 
(เอาเป็นว่าพรุ่งนี้ที่สถานี เราจะไปชองเกชอนกัน)
 
"อ่าได้"
 
หลังจากกดาวางผมก็ลงไปนอนดื้นแบบที่ไม่เคยทำ จะบ้าตายๆๆๆๆ !! ทำไมผมต้องดิ้นด้วยแค่หมาน้อยชวนไปเที่ยว อ๊าก !! ของว้ากทีไม่ไหวแล้วววว อยากให้ถึงพรุ่งนี้เร็วๆจัง
__________________________________________________________
 Not finish yet