Love ♡r not รักกันป่ะ
9.6
เขียนโดย nulove
วันที่ 6 เมษายน พ.ศ. 2557 เวลา 15.53 น.
28 ตอน
82 วิจารณ์
40.05K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 31 พฤษภาคม พ.ศ. 2558 23.00 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
24) โอกาส.......เอาคืน
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความเมื่อทั้งคู่เล่นน้ำกันเสร็จแล้วกลับมาทำอาหารกินที่บ้าน ก่อนที่มันจะมืดไปมากกว่านี้
“เจมส์ ทำไมนายดูเงียบๆหงอยๆอ่ะ ไม่สบายรึป่าว” เธอถามด้วยความเป็นห่วง
“ป่าวแค่คิดไรเรื่อยเปื่อย” ผมตอบ
“เบลแล้วตอนที่เธอไปอยู่ที่โน่นเป็นไงบ้างอ่ะ” ผมถามต่อ
“ก็สนุกดีนะแต่ตอนไปแรกๆก็เอ๋อๆเหมือนกันแหละยังไม่รู้จักอะไรเลย แต่ก็ดีนะที่มีฟอร์ดคอยแนะนำ ไม่งั้นฉันคงร้องไห้อยากกลับบ้านแน่” เธอตอบ ชมกันจังนะ
“คงสนิทกันมากสินะเห็นชมกันจัง” ผมพูดออกมาอย่สงเคื่องๆนิดหน่อย คงจะชอบมากสินะ
“ก็เขาเป็นเพื่อนคนเดียวที่เขาใจฉันนิ อีกอย่างเขายังน่ารักกับฉันและทุกคนด้วย……...อาหารเสร็จแล้วค๊าาาาาา” เธอพูดตัดบทก่อนที่ผมจะควันออกหูไปมากกว่านี้ ผมก็ไม่ได้เป็นคนโกรธง่ายนะต้องโทษเธอเลย แต่ตอนนี้ก็ไม่ได้โกรธแค่ ‘หึงมาก’ เท่านั้นเอง ถ้ากินเธอไปได้คงกินไปทั้งตัวแล้ว น่ารักแต่กับทุกคน - -*
เบลล่า
วันนี่หมอนนั่นใจดีแปลกๆแฮ่ะเมื่อก่อนยังไล่ฉันไปนอนห้องอื่นอยู่เลย ตอนนี้มาให้ฉันนอนห้องใหญ่ด้วยแปลกมาก แต่เขาดูเงียบๆยังไงไม่รู้ชั่งเถอะอาบน้ำกว่า
15นาที่>>>คนสวยอาบน้ำเสร็จ ^^
สะบายใจจริงๆเลย ความรู้สึกนี้อาบน้ำแล้วได้เข้านอนสวรรค์ชัดๆ
"หมับบบบบ....." ฉันสดุ้งทันทีเมื่อมีใครบางคนแอบมารัดตัวฉันไว้
"เจมส์!! นายเล่นไรของนายเนี่ยปล่อยฉันได้แล้ว" ฉันดุเล็กจะหาเรื่องแกล้งกันไปถึงไหน
"ไม่ปล่อย...ฉันรอโอกาสนี่มานานแล้ว" คำพูดของเขาทำเอาฉันต้องหันไปมองหน้าเจ้าเล่ห์
"โอกาสไรของนาย..." ชอบพูดให้ฉันสับสนอยู่เรื่อย นายนี่เริ่มน่ากลัวเข้าไปทุกทีละฉันว่า
"โอกาสที่จะได้เอาคืนเธอไง รู้ไหมว่าฉันรู้สึกยังไง" หมอนนั่นพูดไรของเขางงนะเนี่ย
"ในตอนที่เธอไม่อยู่มีคนคอยห่วง คอยหวงแต่ตามหึงอยู่เมื่อรู้ว่าเธอคุยกับใครหรือมีผู้ชายคนอื่น" หมอนั่นระเบิดอารมณ์ใส่ ทำเอาฉันอดขำไม่ได้
"ถ้าเป็นอย่างงั้นนายจะทำไรห๊ะ" ฉันแกล้งถาม อยากรู้เหมือนกันว่าเขาจะทำไร
"ทำงี้ไง......." อยู่เขาก็เข้ามาจูบฉันไม่ยั้ง เขาเริ่มบดขยี้ริมฝีปากอย่างดุเดือดและเขาคงไม่มีทางปล่อยฉันง่ายๆ ฉันจึงตอบกลับจูบนี้อย่างอ่อนหวาน เขาจึงยอมลดความดุเดือดลงเหลือไว้แค่ความอ่อนหวาน
เขาถอนจูบจากฉันและอุ้มฉันไปที่เตียงขนาดกลางก่อนที่เขาจะจูบฉันอีกใครั้งด้วยความอ่อนโยน แต่แปลกตรงที่ฉันไม่อาจปฏิเสธจูบเขาได้เลย เขาเลื่อนมือลงมาปลดกระดุมเสื้อฉันอย่างช้าๆ ฉันพยายามจะห้ามก่อนที่เรื่องมันจะไปไกลกว่านี้ ฉันพยายามที่จะพลักเขาออกแต่ก็ไม่เป็นผมจนฉันต้องยอม และเขาก็เลื่อนลงมาไซร้ที่คอฉันและต่ำลงเรื่อยๆ เรื่อยๆ.............
โฟกัสที่โคมไฟคะ
โปรดติดตามตอนต่อไป
“เจมส์ ทำไมนายดูเงียบๆหงอยๆอ่ะ ไม่สบายรึป่าว” เธอถามด้วยความเป็นห่วง
“ป่าวแค่คิดไรเรื่อยเปื่อย” ผมตอบ
“เบลแล้วตอนที่เธอไปอยู่ที่โน่นเป็นไงบ้างอ่ะ” ผมถามต่อ
“ก็สนุกดีนะแต่ตอนไปแรกๆก็เอ๋อๆเหมือนกันแหละยังไม่รู้จักอะไรเลย แต่ก็ดีนะที่มีฟอร์ดคอยแนะนำ ไม่งั้นฉันคงร้องไห้อยากกลับบ้านแน่” เธอตอบ ชมกันจังนะ
“คงสนิทกันมากสินะเห็นชมกันจัง” ผมพูดออกมาอย่สงเคื่องๆนิดหน่อย คงจะชอบมากสินะ
“ก็เขาเป็นเพื่อนคนเดียวที่เขาใจฉันนิ อีกอย่างเขายังน่ารักกับฉันและทุกคนด้วย……...อาหารเสร็จแล้วค๊าาาาาา” เธอพูดตัดบทก่อนที่ผมจะควันออกหูไปมากกว่านี้ ผมก็ไม่ได้เป็นคนโกรธง่ายนะต้องโทษเธอเลย แต่ตอนนี้ก็ไม่ได้โกรธแค่ ‘หึงมาก’ เท่านั้นเอง ถ้ากินเธอไปได้คงกินไปทั้งตัวแล้ว น่ารักแต่กับทุกคน - -*
เบลล่า
วันนี่หมอนนั่นใจดีแปลกๆแฮ่ะเมื่อก่อนยังไล่ฉันไปนอนห้องอื่นอยู่เลย ตอนนี้มาให้ฉันนอนห้องใหญ่ด้วยแปลกมาก แต่เขาดูเงียบๆยังไงไม่รู้ชั่งเถอะอาบน้ำกว่า
15นาที่>>>คนสวยอาบน้ำเสร็จ ^^
สะบายใจจริงๆเลย ความรู้สึกนี้อาบน้ำแล้วได้เข้านอนสวรรค์ชัดๆ
"หมับบบบบ....." ฉันสดุ้งทันทีเมื่อมีใครบางคนแอบมารัดตัวฉันไว้
"เจมส์!! นายเล่นไรของนายเนี่ยปล่อยฉันได้แล้ว" ฉันดุเล็กจะหาเรื่องแกล้งกันไปถึงไหน
"ไม่ปล่อย...ฉันรอโอกาสนี่มานานแล้ว" คำพูดของเขาทำเอาฉันต้องหันไปมองหน้าเจ้าเล่ห์
"โอกาสไรของนาย..." ชอบพูดให้ฉันสับสนอยู่เรื่อย นายนี่เริ่มน่ากลัวเข้าไปทุกทีละฉันว่า
"โอกาสที่จะได้เอาคืนเธอไง รู้ไหมว่าฉันรู้สึกยังไง" หมอนนั่นพูดไรของเขางงนะเนี่ย
"ในตอนที่เธอไม่อยู่มีคนคอยห่วง คอยหวงแต่ตามหึงอยู่เมื่อรู้ว่าเธอคุยกับใครหรือมีผู้ชายคนอื่น" หมอนั่นระเบิดอารมณ์ใส่ ทำเอาฉันอดขำไม่ได้
"ถ้าเป็นอย่างงั้นนายจะทำไรห๊ะ" ฉันแกล้งถาม อยากรู้เหมือนกันว่าเขาจะทำไร
"ทำงี้ไง......." อยู่เขาก็เข้ามาจูบฉันไม่ยั้ง เขาเริ่มบดขยี้ริมฝีปากอย่างดุเดือดและเขาคงไม่มีทางปล่อยฉันง่ายๆ ฉันจึงตอบกลับจูบนี้อย่างอ่อนหวาน เขาจึงยอมลดความดุเดือดลงเหลือไว้แค่ความอ่อนหวาน
เขาถอนจูบจากฉันและอุ้มฉันไปที่เตียงขนาดกลางก่อนที่เขาจะจูบฉันอีกใครั้งด้วยความอ่อนโยน แต่แปลกตรงที่ฉันไม่อาจปฏิเสธจูบเขาได้เลย เขาเลื่อนมือลงมาปลดกระดุมเสื้อฉันอย่างช้าๆ ฉันพยายามจะห้ามก่อนที่เรื่องมันจะไปไกลกว่านี้ ฉันพยายามที่จะพลักเขาออกแต่ก็ไม่เป็นผมจนฉันต้องยอม และเขาก็เลื่อนลงมาไซร้ที่คอฉันและต่ำลงเรื่อยๆ เรื่อยๆ.............
โฟกัสที่โคมไฟคะ
โปรดติดตามตอนต่อไป
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.6 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ