รักฉันนั้นคือ...เธอ

              ...สักพักฟางก็ตื่น
"โ๊อ๊ยยย ทำไมปวดหัวอย่างนี้เนี่ย"ฟางพูดขึ้นมา
"ฟาง ตั้งแต่เช้าจนเย็นกินข้าวหรือยังครับ"ป๊อปปี้ถามฟางทันทีที่ฟางตื่น
" ยังเลยค่ะ"ฟางตอบ
"แล้วทำไมไม่กินถ้าเกิดเป็นอะไรไปแล้วจะทำยังไงลุกขึ้นมากินข้าวเลยพี่ทำข้าวต้มมาให้"ป๊อปปี้พูดกับฟางแล้วตักข้าวต้มป้อนฟางจนฟางอิ่มแล้วให้ฟางกินยาแล้วนอนพักผ่อน
"หลับซะนะคนดีของพี่"ป๊อปปี้บอกกับฟาง
"พี่ป๊อป พี่ป๊อป ห้ามทิ้งฟางไปไหนนะ"ฟางอ้อน
"พี่สัญญาว่าจะไม่ทิ้งฟางไปไหน"ป๊อปปี้สัญญากับฟาง
"พี่ป๊อปสัญญากับฟางแล้วนะ"ฟางพูดต่อ
"ครับ"ป๊อปปี้ตอบ
แล้วสักพักฟางก็เผลอหลับไป
...เช้าวันรุ่งขึ้น...
"พี่ป๊อป พี่ป๊อปคะ"ฟางเรียกป๊อปปี้เมื่อเห็นป๊อปปี้นั่งหลับอยู่ข้างเตียง
"อ้าว ฟางตื่นแล้วหรอ"ป๊อปปี้ถามฟาง
"ฟางยังไมตื่น"ฟางตอบอย่างกวนๆ
"เดี๋ยวเถอะเดี๋ยวคืนนี้โดนหนักหรอก"ป๊อปปี้ขู่ฟาง
"อย่านะ พี่ป๊อป"ฟางร้องห้ามป๊อปปี้
"ฟาง...พี่ว่านะคืนนี้อ่ะมันนานไปตอนนี้เลยดีกว่า"ป๊อปปี้พูดจบก็ก้มลงซุกไซร้ฟางทันที.
"พี่ป๊อป อย่านะ พี่ป๊อปฟางยอมแล้ว"ฟางพูดขอร้องป๊อปปี้แต่ไม่เป็นผล
ฟางเลยต้องยอม
....................................................................................................................
ขอโทษนะคะที่อัพช้า
เม้นด้วยนะ
อย่าเพิ่งหายไปไหนนะคะ