รักฉันนั้นคือ...เธอ

          เช้าวันรุ่งขึ้น...

"ฮึก ฮึก"มือบางยกขึ้นปิดเพื่อเก็บเสียงสะอื้นเพราะไม่อยากให้คนที่ทำร้า่ยเธอตื่นขึ้นมา

แต่ดูเหมือนจะไม่เป็นไปตามที่เธอคิด

"อืม"เสียงงัวเงียของชายหนุ่มเพิ่งตื่นขึ้นมาทำให้ฟางรีบปาดน้ำตาทิ้งทันที

"พอใจพี่หรือยังล่ะ"ฟางถามอย่างเสียใจแล้วนอนร้องไห้อยู่ในอ้อมแขนของป๊อปปี้

"ฟาง...พี่ขอโทษพี่แค่โมโหและน้อยใจฟางแล้วก็กลัวว่าฟางจะทิ้งพี่ไป"ป๊อปปี้พูดอย่างสำนึกผิด

ฟางไม่พูดอะไรต่อแล้วไปแต่งตัวแล้วเดินไปทั้งน้ำตา

ป๊อปปี้จึงรีบแต่งตัวแล้วตามฟางออกไป

เพราะรู้ว่าฟางคงจะเดินไม่ไหวเพราะพนั่นคือครั้งแรกของเธอ

ป๊อปปี้จึงรีบออกไปตามหาฟางแต่ไม่เจอ

 อีกอย่างคือตอนนี้ฝนเริ่มตกแล้วทำให้ป๊อปปี้ห่วงฟางมากขึ้นกว่าเดิม ป๊อปปี้จึงตัดสินใจขับรถออกตามหาฟาง ป๊อปปี้ขับรถไปสักพัก ก็เจอฟางนั่งร้องไห้อยู่กลางสายฝนที่ไม่มีท่าทีจะหยุด

"ฟาง ขึ้นรถ"ป๊อปปี้เรียกฟางขึ้นรถแต่ฟางทำเป็นไม่สนใจป๊อปปี้จึงเดินลงมาจากรถมาอุ้มฟางขึ้นรถแล้วพาฟางกลับมาที่บ้านของเขา

.

.

.

.

.

"อ้าว พี่ป๊อป ฟางเป็นอะไรหรอคะ"ขนมจีนถามเมื่อเห็นป๊อปปี้อุ้มฟางเข้าบ้านมา

"ก็ไม่รู้ คิดอะไรไปนั่งร้องไห้กลางสายฝน สงสัยโรคกลัวฝนกำเริบ ฝากจีนดูแลด้วยนะ"ป๊อปปี้ฝากฟางไว้กับขนมจีนแล้วไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า

"ค่ะ"ขนมจีนพูด แล้วพาฟางไปอาบน้ำ

แต่ฟางไม่ยอมไป

"ปล่อยฟางเถอะนะ จีน ฟางจะกลับบ้าน ฟางขอกลับบ้านนะ"ฟางขอร้องขนมจีน

"ไม่ให้กลับ"ป๊อปปี้พูดห้ามทันทีเมื่อได้ยินฟางขอร้องขนมจีน

แล้วหันไปพูดกับขนมจีน

"ขนมจีน ออกไปก่อน"

"ค่ะ"ขนมจีนตอบ

.

.

.

ป๊อปปี้นั่งลงข้างๆฟาง

"ฟางครับ พี่ขอโทษนะครับที่ทำแบบนั้นกับฟาง ที่พี่ทำไปเพราะพี่รักฟางนะแล้วพี่ก็กลัว กลัวว่าฟางจะไปจากพี่ ฟางบอกพี่ได้ไหมว่าฟางเป็นอะไร"ป๊อปปี้พูดอย่างอ่อนโยน

"พี่ทิ้งฟาง"ฟางพูดทั้งน้ำตา

"พี่ขอโทษก็โทโมะมันแกล้งพี่มันบอกว่าเจ้านายเรนียกพี่ พี่เลยต้องรีบไป แต่พอพี่ไปพี่ถึงรู้ว่ามันหลอกพี่ พี่ไม่ได้ตั้งใจทิ้งฟางไปนะ"ป๊อปปี้อธิบาย

"จริงหรอ"ฟางถาม

"จริงสิ"ป๊อปปี้ตอบ

"ฟางขอโทษ ฟางผิดเองที่ไม่มีเหตุผลฟางขอ..."แล้วฟางก็สลบไป 

"ฟาง ฟาง ทำไมตัวร้อนอย่างนี้เนี่ย"ป๊อปปี้พูดแล้วจึงวางฟางลงบนเตียงของเขาแล้วเอาผ้ามาเช็ดตัวให้ฟาง

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

ฝากติดตามด้วยนะคะ

เม้นกันด้วยน้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาา