wish u.. หวังว่าเธอจะอยู่กับฉัน

7.0

เขียนโดย zlpme

วันที่ 29 มีนาคม พ.ศ. 2557 เวลา 01.07 น.

11 ตอน

23 วิจารณ์

17.38K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 29 มีนาคม พ.ศ. 2557 01.11 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

8) เหตุเกิดขึ้นบนเตียง

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ตอนนี้แฟนเราช่วยมโน :3

~Poppy Part~

สุดท้ายตอนนี้ผมก็มาหยุดอยู่ตรงหน้าห้องของเธอ ได้ยินเสียงน้ำกระทบพื้น ทำให้ผมได้รู้เลยว่า ฟางกำลังอาบน้ำอยู่ ผมจึงวิสาสะไม่มีมารยาทขอเข้าไปหน่อยแล้วกัน ผมพยายามเปิดประตูแบบเบาถึงเบาที่สุด และพยายามปิดแบบเบามากก

ณ จุดนี้จะคิดว่าผมไม่มีมารยาทก็ได้นะ คำว่ามารยาทของผมมันหมดลงตั้งแต่ผมเดินมาในบ้านเธอแล้วจริงๆ -_- ผมเดินไปที่ลิ้นชักข้างหัวเตียงของเธอก็เห็นรูป3สาวพี่น้องตั้งอยู่ ผมลองเปิดในลิ้นชักดูเผื่อว่าเธอได้เก็บอะไรที่เป็นของไอ้หน้าละอ่อนนั่นไว้ไหม คอยดูสิ!ผมนี่แหละจะจับทิ้งเผาไฟไม่ให้เหลือเลย ผมลองค้นในลิ้นชักไปเรื่อยๆก็มีไดอารี่เล่มหนึ่งที่อยู่ข้างในสุดโดยมีอัลบั้มรูปวางทับอยู่ ผมเลยหยิบมาดู พอได้เปิดออกมาอย่างแรกที่เห็นก็คือรูปคู่รูปแรกของเรา... ตั้งแต่ยังเป็นเพื่อนกันอยู่เลย! ผมก็ลองเปิดผ่านๆไม่ได้อ่านหรืออะไรล้วนทั้งเล่มแล้วมีรูปคู่เราตั้งแต่เป็นเพื่อนกันจนถึงรูปคู่รูปสุดท้ายที่เราได้ถ่ายด้วยกันตอนที่ได้คบหากัน :)

"กึกๆ" <<จงมโนไปว่านี่คือเสียงปิดน้ำ

เสียงน้ำที่กระทบพื้นอยู่ในตอนแรกหยุดลง แสดงว่าฟางคงจะอาบน้ำเสร็จแล้วซินะ ผมรีบเอาไดอารี่วางไว้ที่เดิม แล้วรีบหาที่ซ่อนทันที แต่ประเด็นคือไม่มีที่ซ่อน -0- ผมเห็นในละครที่คุณแม่ดูบ่อย เค้าชอบไปแอบในตู้เสื้อผ้ากันนี่ เป็นไงเป็นกัน!! ผมรีบไปซ่อนตัวในตู้เสื้อผ้าทันทีก่อนที่ฟางจะออกมา

"แอ๊ดดดด~"<<เสียงเปิดประตู

"ถ้าอยากจะเม้าก็มาสิ มาเม้าทูเม้า 'ว่าฉันรักใคร ไม่อยากจะพูดเลย" ดูเธอจะอารมณ์ดีมากเลยซินะ แต่ได้โปรดรีบมาพาผมออกไปจากตู้เสื้อผ้าของเธอที มันร้อนนน!

"วันนี้เป็ดน้อยจะใส่ชุดนอนลายมิกกี้ เย้" ผมว่าเธอคงอารมณ์ดีมากเลยทีเดียว ถึงกับพูดคนเดียวเลยนะนั่น ไม่ไหวละร้อนและผมก็จะไม่ทน!

ผมเลยตัดสินใจเปิดประตูเสื้อผ้าเอง! และสิ่งที่ปรากฏอยู่ตรงหน้าผมคือ 'ฟางยืนตกใจทำหน้าเหวอสุดขีดที่เห็นผมยืนอยู่ตรงหน้าเธอ ตอนนี้เธอดูเซ็กซี่มากเลยทีเดียว ! เธอที่รวบผมเก็บขึ้นเพื่อกันไม่ให้ผมเปียก หยดน้ำจากไหล่ไหลลงมายังอกของเธอ ในตอนนี้เธอมีผ้าเช็ดตัวผืนเดียวที่ห่อหุ้มแบบกระโจมอกอยู่' โอ้ว!พระเจ้า ./\.

"กรี๊ดดดดดด อีบ้า อีหมีผีทะเล อร๊ายยยยย!!" ฟางกรี๊ดออกมาทันทีหลังจากที่เธอสตั้นหยุดนิ่งไป10วิ ผมจึงเอามือปิดปากเธอ

"อย่าส่งเสัยงดังได้ไหม" มือข้างหนึ่งผมรั้งเธอมาแนบชิดกับอกของผมไว้ และมืออีกข้างหนึ่งผมใช้ปิดปากเธอ

"อื้ออออออออ อ่อยอั้นนนนนนน (ปล่อยฉ้านนน)" ผมแลบลิ้นใส่หน้าเธอทันที

"จะปล่อยนะแต่ห้ามเสียงดัง ป๊อปมาคุยดีๆกับฟาง" ผมยื่นข้อเสนอไป เธอจึงพยักหน้าตอบ

"มีอะไร?" หลังจากที่ผมปล่อยมือออกจากปากของเธอ เธอก็ถามมาคำเดียวสั้นๆ

"ทำไมไม่ไปปาร์ตี้ ?" ผมถามเข้าประเด็นทันทีไม่ยืดเยื้อ

"ก็ไม่ไป ทำไมละ ? ฟางเหนื่อย อยากพักผ่อน!" เธอตอบ

"ก็ไม่ทำไม จะให้ไปที่บ้าน ไปแต่งตัวเลย " ผมยืนกอดอกมองเธอ ที่ทำปากแบะอยู่

"ไม่อยากไปจะนอนเว้ย" ฟางตอบผมแล้วเกาคอตัวเองไปพลางๆ

"ทำไม? ถ้าคนที่มาชวนเป็นไอ่ธาม จะรีบตอบรับเลยใช่มะ !? " ผมเปล่าชวนเธอทะเลาะนะจริงๆ ผมแค่ถามเธอดีๆ

"ใช่! ก็รู้ตัวเองดีหนิว่าไม่ได้สำคัญเท่าไร ออกไปได้แล้วป่ะ" คำตอบของเธอมันทำให้ผมเริ่มโกรธ

"ก็ให้มันรู้ไปว่าไม่สำคัญจริงๆ" ผมพูดเสร็จ ก็ผลักเธอลงที่นอนของเธอแล้วตามไปขึ้นคร่อมเธอ

ป๊อปโน้มหน้าเข้าไปจูบฟางอย่างรุนแรงโดยไม่สนใจเลยว่าร่างเล็กที่อยู่ภายใต้ร่างใหญ่ของเค้านั้นกำลังเจ็บปวด รสจูบที่รุนแรงที่ไม่มีความหวานละมุนเริ่มมีคาวเลือดเข้ามาทำให้ป๊อปรุ้ตัวว่าตัวเค้านั้นจูบรุนแรงเกินไป เค้าจึงจูบเธออย่างอ่อนเบา มอบแต่ความหวานละมุนจากปากของเค้าให้กับเธอ ฟางเองก็ไม่ได้โกรธผู้ชายที่อยู่บนตัวของเธอเพราะเธอก็รู้ตัวเองดีว่ามีส่วนที่ทำให้เค้าลงโทษเธอแบบนี้ มือบางของฟางโอบคอป๊อปปี้เอาไว้ในใจได้แต่คิดไปพลางๆว่า 'ขอให้เวลาหยุดอยู่แค่ตรงนี้'

ป๊อปปี้ละจูบออกจากปากฟางและไล่จูบเธอลงมาเรื่อยๆจนมาถึงหน้าอกขาวของเธอที่มีผ้าเช็ดตัวห่อหุ้มไว้อยู่ เค้ากดจูบไปที่หน้าอกของเธอเพื่อทิ้งรอยแดงเอาไว้ที่หน้าอกข้างซ้ายป๊อปปี้เลื่อนหน้าตัวเองเพื่อไซร้คอของฟางจนฟางเคลิ้ม นิ้วเรียวยาวของเธอไล้ลงมายังด้านหลังของป๊อปปี้และกดฝังรอยเล็บลงไป

"อื้อออออ~ ป๊อป~"

เสียงของเธอทำให้ป๊อปปี้เล่นไม่หยุด จูบปากอันแสนหวานของเธอต่อและเธอเองก็จูบตอบกลับไป ร่างใหญ่เริ่มทนไม่ไหวเค้าอยากจะกินเธอเข้าไปทั้งตัว มือข้างหนึ่งก็ปลดปมผ้าเช็ดตัวออก มือหนาลูบไล้ไปตามส่วนเว้าของเธอ มือหนาไม่มีท่าทีที่จะหยุดเพียงแค่นั้น

ผมไม่อยากจะปล่อยเธอไป ผมอยากมีเธอแค่คนเดียวและก็อยากให้เธอมีผมแค่คนเดียวเช่นกัน

"อื้มมมมมมม อ้ะส์ ป๊อป" เสียงหวานของฟางเอื้อนเอ่ย

~ดึ้ง ดึ้ง ดึ้ง ดึ้ง ดึ้ง~ <<มโนว่าเป็นเสียงเตือนไลน์

ผมผละออกจากเธอทันทีที่มีเสียงไลน์จากมือถือของผมทำให้ผมได้สติและได้เห็นในสิ่งที่ตัวเองทำไปเพราะความโมโห

"อ้ะ...เอ่อ ไปแต่งตัวนะ ป๊อปไปรอข้างล่าง" ผมรีบเดินออกจากห้องฟางทันที

"ไอ่เชี้ยป๊อปมึงเกือบทำลายคนที่มึงรักแล้วไหมละ!" ผมเดินพ้นจากห้องฟางก็แทบจะทึ้งหัวตัวเอง! ทำบ้าอะไรลงไป!

~ดึ้ง ดึ้ง ดึ้ง~ <เสียงไลน์ก็ดังไม่หยุด

คงต้องขอบใจเสียงไลน์ที่มันเตือนพร้อมกับสั่นทำให้ผมได้สติ ไม่งั้นผมคงพลั้งไป!

ผมหยิบไอโฟนออกมาดูว่าใครกันที่เป็นคนส่งมาช่วยผม

เมื่อเปิดดูก็พบ'คนดี' นี่เองที่ส่งมา

คนดี : พี่ป๊อปไปนานจัง

คนดี : รีบมานะ