wish u.. หวังว่าเธอจะอยู่กับฉัน

ถ้าหายไปไม่ต้อง งง เค้าไปเรียนซัมเมอร์
.
.
.
~~ด้านโทโมะ~~
ตอนนี้ผมมาอยู่ที่สนามบินคับ อยู่กับไอ่เขื่อนที่เสนอหน้ามากเมื่อรู้ว่าป๊อปกลับมาแล้ว หลังจากไปพักฟื้นเรื่องหัวใจของตัวเองและทุ่มเทกับการเรียนต่อที่ฝรั่งเศษจนจบ มันก็วิดีโอคอลมาหาผมว่าจะกลับมาวันนี้ให้มารับมันที่สนามบินที เครื่องลงตอน 5โมง ซึ่งตอนนี้ผ่านมาแล้วครึ่งชั่วโมงมันก็ยังไม่โผล่มา - - ผมยืนรอจนรากงอกละ -3-
 
 
"ทำไมอีป๊อปมันยังไม่โผล่มาวะ !? แม่งนานชิปหายสงสัยมัวม่อแหม่มระหว่างทางแน่เลย" เสียงเขื่อนบ่นขึ้นมา คือไม่ใช่ว่ามันเพิ่งบ่น มันบ่นมาสักพักใหญ่ๆแล้วคับ :3
 
"มึงนี่บ่นจริง เกิดมาเป็นผู้ชายหรือตุ๊ดวะแม่ง" ผมเริ่มลำคาญเลยว่าปรามมันไป
 
"ถ้ากูเป็นตุ๊ดนะ มึงนี่เมียกูชัดๆ วันๆไม่ไปไหน อยู่แต่กับกู กูรู้ว่ามึงก็บ่น แต่มึงบ่นในใจ -3-" นั่นไงโดนมันย้อนจนได้
"พอและ กูไม่อยากเถียงกับมึงละ !" ผมมองมันด้วยสายตาเนือยๆ
"แหนะ! เถียงกูไม่ได้อ่ะดิ แบร่ :P " ไอ่เขื่อนแลบลิ้นปิ้นตาใส่ผม ผมเลยปาดลิ้นมันแม่งเลย  "เห้ย! ไอ่เชี่ยโม๊ะเค็มชิปหายแม่งปาดมาได้!" มันเริ่มโวยวายอีกรอบ
"เรียกชื่อกูเสียหมด กูชื่อโทโมะ ไม่ใช่โม๊ะ ' เข้าใจไหมไอ่เขียว" ผมพูดแล้วชี้หน้ามัน
"กูก็ไม่ได้ชื่อเขียวเว้ย ดูหน้ากูนี่เขียวหรอหะ? ขาวจะตาย!"เขื่อนพูด
 
 
"เห้ย! พวกมึงจะเถียงไรกันนักหนาวะ เถียงจนไม่สนใจกูเลยว่ากูยืนอยู่" ผมรีบมองไปตามเสียงที่อยู่ตรงหน้า เห็นไอ่ป๊อปยืนใส่แว่นดำทำเก๊กหล่ออยู่
"ไอ่เชี้ยป๊อปป/ไอ่เชี้ยป๊อป" ผมกับเขื่อนภูดพร้อมกัน แล้วรีบเดินเตร่ไปหาป๊อปทันที
"เออกูเอง! ไม่ใช่หนุ่มหล่อจากไหนหรอกแหม่ " ผมกับไอ่เขื่อนแทบจะแย่งกันกอดไอ่ป๊อปเลยก็ว่าได้
 
"มาถึงก็กวนเลยนะมึง... ว่าแต่อยู่นู้นสบายดีใช่ไหมวะ" ผมถาม
"ก็สบายดีวะ เจออะไรใหม่ๆ" ป๊อปตอบ
"สบายกายหรือสบายใจวะ " ไอ่เขื่อนนี่ถามวอนทีนมาก - -
"ทั้งสองอย่างละมั้ง ! มึงจะชวนกูคุยอีกนานไหมวะ ไปเหอะ" ป๊อปยิ้มดูเหมือนจะมีความสุข
 
-- บนรถระหว่างเดินทางไปบ้านป๊อป --
" มึงอยากไปพักผ่อนที่ไหนหรือเปล่าวะ?" เขื่อนถามป๊อปที่นั่งอยู่ข้างคนขับ ก็คือผมเอง
"ค่อยดีกว่าว่ะ เดินทางมาเหนื่อยๆ พักผ่อนอยู่บ้านดีกว่า คิดถึงพ่อแม่ คิดถึงพี่ปุ๊ก คิดถึงบ้านโว้ยยย" ป๊อปตอบ
"ไอ้คิดถึง2อย่างแรกพอเข้าใจ คิดถึงบ้านนี้ บ้านสาวฝั่งตรงข้ามหรือเปล่า" เขื่อนเริ่มขุดประเด็นอีกแล้ว
 
"เกี่ยวอะไรวะ ?" ผมแกล้งถาม
"ก็ไม่รู้สิ่นะ :/ กูถามป๊อปไม่ใช่มึง ขับรถไปเลยนะไอ่คนขับรถ" ไอ่เขื่อนนับวันยิ่งอยู่นิ่งไม่ได้เลย หน้าตาหล่ออย่างผมเนี่ยนะคนขับรถ ไม่ใช่และ!
"คิดถึงทำไมวะ? เค้าไล่กูแล้วจำเป็นต้องคิดถึงอ่อ ? นี่ไงกูหายไปจากชีวิตเค้าแล้วไง ชีวิตใครก็ชีวิตมัน ! " ป๊อปตอบเขื่อนด้วยสีหน้าที่ไม่บ่งบอกอะไรเลย
"แล้วมึงก็กลับมาแล้วนี่ไง ! เค้ารอมึงอยู่รู้เปล่า " ไอ่เขื่อนก็ยังพูดไป ไม่จบง่ายกับเรื่องเก่าๆ
" กูกลับมาแล้วไง กุก็มีชีวิตของกูตามปกติ ' ก็แค่รอเพื่อนอย่างกูกลับมาเท่านั้นเอง!!" ป๊อปตอบสีหน้าลอยๆ
 
 
"มึงอยู่นู้นชีวิตมึงเป็นไงบ้างวะ? มีความสุขดีหรือยิ่งทรมานเมื่อคิดถึงคนทางนี้ ? คงยิ่งทุรนทุรายซินะยิ่งคนทางนี้มีข่าวคราวกับผู้ชาย" คือผมไม่รู้จะปิดปากมันยังไง ถ้าคนที่ขับรถไม่ใช่ผม ผมจะรีบบีบคอมันเดี๋ยวนี้!!
"ชีวิตกูดีขึ้นเมื่อไม่มีเธอคนนั้น ! แรกๆอาจทรมานหน่อยแต่พอดีได้ยาใจดีว่ะ! เลยหายเร็ว แล้วเค้าจะมีข่าวกับใครก็เรื่องของเค้า ' นี่น่ะหรอที่มึงบอกว่าเค้ารออยู่ ถ้ารอกูจริงๆ ข่าวผู้ชายมันจะไม่โผล่มา!" ดูป๊ิปเริ่มหงุดหงิดมากขึ้น เมื่อกี้มันบอกว่ามียาใจดีหรอ ? ใครกัน!
 
"มึงหลอกกูไม่ได้หรอกป๊อป!" ไอ่เขื่อนพูดก่อนจะถอยหลังไปพิงเบาะ
" มึงน่าจะเงียบได้ตั้งนานแล้ว อดีตก็อดีตดิวะ จะพูดถึงทำไมลืมๆไปเหอะ" ผมพูดมา ความจริงผมต้องห้ามมันตั้งแต่แรกแล้วแหละ แต่ถเาผมยิ่งห้ามมันจะยิ่งพูด
"มึงหุบปากเลยโมะ ครั้งนี้กูไม่ตลก ดูหน้ากู กูจริงจังมากถึงมากที่สุด!" ไม่ทันไรมันเถียงผมอีกและ
 
ความเงียบเกิดขึ้นบนรถ แทนที่พวกผมจะคุยเฮฮาปาร์ตี้กัน แต่ไปๆมาๆเขื่อนทำมันเงียบมาก 
จะพูดว่าปากมันพาเสียก็ว่าได้ แต่มันดีตรงที่มันเป็นคนพูดตรงๆ เฮฮาก็จะสนุก ถ้าพูดให้คิดมันก็ทำได้!
---บ้านป๊อป---
"กูขอคุยอะไรด้วยหน่อยได้ไหมวะป๊อป" ผมเดินเข้าไปหาป๊อปที่ระเบียงห้องทันทีเมื่อเขื่อนเข้าไปในห้องน้ำ
"ว่ามาดิ่.. ขออย่างเดียวอย่าเพิ่งพูดถึงเธอ" ป๊อปพูดดักทางผม
"เออกูรู้ละน่า ! ยาใจที่มึงว่านั่นใครวะ ?" ผมไม่ได้ลืมเรื่องยาใจไรนั่นหรอกนะ แค่ไม่เลือกถามป๊อปตอนเขื่อนอยู่
"เค้าชื่อป๊อปปี้เหมือนกูเลยเนอะ! :) เป็นน้องสาวของกวินเพื่อนฉันที่ไปสนิทกันตอนเรียนที่นู้นนั่นแหละ" ป๊อปปี้กับป๊อปปี้ืตอนเรียกกันไม่สับสนหรอวะ
"แล้วเค้าไม่คิดถึงมึงแย่เลยหรอที่มึงกลับมา" ผมถามต่อ
"ก็ไม่เห็นว่านะ เพราะเดี๋ยวเค้าจะตามมาหลังจากเคลียเรื่องโอนหน่วยกิตมาเรียนไทยเรียบร้อย" เห้ย!นี่ตามกันมาเลยนี่หว่า
 
"ขนาดตามมาเลยหรอ?" ผมถามเพราะค่อนขัางแปลกใจมาก -3-
"เปล่าเว้ย มากับครอบครัวเค้า" นึกวีาจะตามกันมาขนาดนี้ -3-
 
--Tomo End--
 
~~Poppy say~~
หลังจากที่พวกเขื่อนกับโทโมะกลับไปแล้ว ผมนี่รีบจะถลาเข้าหาMac ของผมแทบไม่ทัน! หนอย! ยัยตัวแสบเธอแอบไปมีข่าวกับครายยยย =_= ผมรีบเสริชหาชื่อฟางอันดับแรก เมื่อเข้าไปดู หัวข้อแรกที่โผล่มา
"ฟาง" รับ "ธามไท" นักร้องรุ่นน้องร่วมค่ายตามปลื้ม
 
"ธามไท" ออกปากชอบ "ฟาง"มาสักระยะ วาเลนไทน์ล่าสุดแอบส่งของขวัญให้กัน
 
 
เลื่อนลงดูก็มีแต่ธามไท ธามไท มันคือครายยยย !!!! ผมรีบค้นหาประวัตินายธามไททันที สงสัยหรอว่าผมหึง 
เปล่าหรอกผมไม่ได้หึง ผมแค่หึงมากเท่านั้นเอง!!! 
เมื่อหนัาเว็บโผล่ขึ้นมา ผมเปิดอ่านอย่างคร่าวๆ ที่แท้ก็เด็กใหม่ของค่ายนี่เอง เข้ามาได้3ปี อายุยังน้อยอยู่เลยนะไอ่หนู หึๆ!
 
"ไว้เจอกันนะหนุ่มน้อย :)" ผมพูดกับตัวเอง ไม่มีวันซะหรอกที่จะได้เป็นแฟนกับยัยนั่น ! ฟางเป็นของฉันแค่คนเดียว 
 
ความจริงผมไม่ได้อยากหายไปหรอกนะ ถ้าเธอรักผมจริงๆ เธอจะได้รู้ตัวเองว่าเธอต้องการผม เธอจะได้รู้และสัมผัสเวลาและรักของเรามีค่ามากพอ และเธอจะได้ไม่ต้องไล่ผมให้ออกไปจากชีวิตเธออีก 
ผมไม่ได้เห็นแก่ตัวหรืออะไรทั้งนั้น ผู้หญิงที่ชื่อป๊อปปี้นั่น ผมจำเป็นที่จะต้องบอกโทโมะออกไป แล้วสักวันทุกคนจะเข้าใจในตัวผม
#ผมยังรักผู้หญิงของผมอยู่ แต่บางทีผมคงต้องสั่งสอนเธอให้เธอรู้จักกับความรักให้ได้ซะก่อน
 

 
 
จะหายไปหลายวันหน่อยนะ พอดีไปเรียนซัมเมอร์ จะมาอัพวัน ศุกร์ เสาร์ อาทิตย์นะคะ