wish u.. หวังว่าเธอจะอยู่กับฉัน

อาจจะมีคำหยาบ ขออภัยนะคะ

.

.

.

-ที่ห้องประชุม-

" เคลียกันได้ยัง ?" พี่หนึ่งถามทันทีเมื่อฉันเดินตามป๊อปเข้ามา

"ได้แล้วค่ะ พี่หนึ่ง" ฉันตอบและเริ่มอธิบายกับพี่หนึ่งว่าจะเอายังไง

"โอเคหนิ ! เอาตามนั้นก็ได้ แต่ต่อไปทำอะไรระวังตัวกันด้วยนะ" พี่หนึ่งทำเสียงดุ

"เข้าใจไหมคะทั้งสองคนเลย พี่ป๊อปทำอะไรก็ป้องกันด้วยน้าาา :D" เขื่อนแซว

"ไอ่เชี้ยกวนตีนและ" ป๊อปปี้โวยเขื่อนเลยแลบลิ้นใส่

"รีบๆไปเตรียมตัวได้ละ เราจะไปช่วยผู้ประสพภัยกันที่มหาลัยเกษตรนะ" พี่หนึ่งพูด

"ค่า/ค่าบ" ฉันกับพวกเคโอเติคตอบรับกับพี่หนึ่ง

--- ที่ศูนย์พักพิงชั่วคราว มหาลัยเกษตรเขตบางเขน ---

"แกพร้อมจะให้คำตอบกับนักข่าวแล้วใช่มะ ? " แก้วที่แพ็คของอยู่ก็ถามฉันขึ้นมา

"พร้อมแล้วดิแก ถามไรถามมาเหอะตอบหมดแหละ" ฉันตอบแล้วก็ยิ้มให้แก้ว

"ไอ่ที่ตอบหมดเนี่ย ตอบความจริงใช่มะ " แก้วถามแบบสายตามีเลศนัยมาก

"โหย! แก ฉันยังไม่พร้อมหรอกว่ะ เก็บไว้ก่อนดีกว่า พร้อมเมื่อไรก็ค่อยว่ากัน" ฉันตอบแก้วไป

"กะไว้แล้วแหละ " แก้วยิ้มแล้วส่ายหัว

"ฟางจ๋าาา ร้อนไหม?" ป๊อปปี้เดินมาที่ฉันแล้วยื่นน้ำให้ ฉันก็รับมา

"ร้อนมากอยากจะบอก ขอบคุณสำหรับน้ำน้าาา :)" ฉันยิ้มให้ป๊อปปี้

"ฟางโว้ยยยยยย แก้วเว้ยยย ป๊อปปี้หว๊าาาาา มากินข้าว" เสียงเขื่อนตะโกนมาจากหน้าห้องประชุมของมหาลัย ดูมันตะโกนเข้าสิ่ ตลกชิป

" 555555 เออ เดี๋ยวไป" ป๊อปตะโกนกลับไป พวกเราถึงกับขำพร้อมกัน แล้วเดินไปที่เขื่อน

                   เดินไปถึงหน้าห้องประชุมนักข่าวมากจากไหนตรึมเลยเจ้าขา T_T

"ขอสัมภาษณ์หน่อยได้ไหมคะ ?" พี่นักข่าวจากรายการทีวีหนึ่งถามขึ้น

"อ่ะ อ๋อ! ได้ค่ะ" ฉันตอบกลับไป

"เห็นข่าวแล้วใช่มั้ยคะ อยากจะทราบว่านัดดินเนอร์กันจริงหรือเปล่า" พี่นักข่าวถาม

"อ๋อ! ก็จริงคับแต่ก็คือบอกเค้าเรื่องเรียนว่าไม่ต้องเครียดอะไรแบบนี้คับ คือช่วงนี้ฟางเค้าจะเครียดกับเรื่องงานเรื่องเรียนด้วย ก็เลยพาเค้าไปทานข้าว พูดคุยกันปกติคับ" ป๊อปปี้ตอบพร้อมยิ้มแล้วมองหน้าฉัน

"แล้วจริงไหมคะที่ทั้งสองคนแอบกิ๊กกันแล้วชวนกันมาช่วยผู้ประสพภัย จริงหรือเปล่า" พี่นักข่าวก็ถามมาอีก

"อ๋อ ก็เป็นกำลังใจที่ดีต่อกันคับ 5555 ช่วยเชียช่วยแพ็คของ ช่วยอะไรนะ ..เค้าเรียกว่าอะไรนะ" ป๊อปขำฉันก็ขำตามเค้า อะไรกันตักทรายแค่นี้เรียกไม่ถูก

"ตักทรายยย ...ฟางก็ช่วยนะคะไม่ได้ยืนอยู่เฉยๆ" ฉันตอบแล้วก็ขำกับเค้า

"อ๋อหรอ" ป๊อปพูดแล้วขำ

"ก็สนิทกัน อย่างที่ทุหกคนรู้กันเราเรียนที่เดียวกัน ก็ไปไหน..มีงานด้วยกันเยอะด้วยอ่ะคับ" ป๊อปปี้เกือบหลุดคำว่าไปไหนก็ไปด้วยกัน - -

"ก็คือป๊อปปี้จริงๆเค้าเป็นรุ่นพี่อ่ะคะ เข้ามาอยู่ในมหาลัยจุฬาก่อนด้วยอ่ะคะ คอยให้คำปรึกษาอะไรเยอะแยะมากอ่ะคะ" ฉันตอบไป

"ก็เหมือนทั้งสองคนเป็นพี่น้องในมหาลัยกันใช่มั้ยคะ" พี่นักข่าวถามต่อ

"ก็ประมาณนั้นค่ะ" ฉันตอบแล้วยิ้มให้พี่เค้า

"ขอบคุณมากนะคะที่ให้สัมภาษณ์" พวกพี่นักข่าวพูดจบก็เลิกรุมฉันกับป๊อปปี้ และไปสัมภาษณ์พวกๆพี่ในวงการคนอื่นแทน

"ตอบได้ดีนะเราอ่ะ" ฉันมองป๊อปแล้วยิ้ม

"แฟนสั่งมาคับ 555" ป๊อปตอบ ฉันรู้ว่าเค้าก็เหมือนไม่ค่อยเต็มใจที่ฉันให้ปิดข่าว

"รอได้ไหมป๊อป ถ้าเราพร้อมเราจะบอกป๊อป" ฉันถามแลัวมองเค้า

"อื้อ" ทีแรกเค้าก็เหมือนจะโอเคที่จะปิดบัง ฉันรู้สึกว่าตอนนี้เค้าไม่โอเคเลย :(

"ไปกินข้าวกันเถอะ เพื่อนๆรออยู่" ฉันชวนป๊อปไปกินข้าวต่อ

~~ 2เดือนต่อมา~~

         ฉันกับป๊อปปี้ก็ยังคบกันอยู่เรื่อยๆ โดยที่เราระวังตัวมากเวลาจะไปไหนมาไหนด้วยกัน แต่ก็แอบไม่เคยรอด เราสองคนมีข่าวมาด้วยกันตลอดสองเดือน เมื่อนักข่าวถามคำตอบเราก็ยังคงเหมือนเดิมจนบางทีฉันรู้สึกว่าป๊อปเริ่มไม่ไหว

"ป๊อป มึงไหวไหมวะ ? กูเข้าใจนะเว้ยความรู้สึกมึงอ่ะ กูรู้มึงอึดอัด มึงอดทนหน่อยไหวไหม" เสียงเขื่อนดังออกมาจากในห้องป๊อปปี้ ตอนนี้ฉันอยู่ที่บ้านเค้าละ กะจะชวนเค้าไปกินไอติมสักหน่อย 

'ฉันเปล่าแอบฟังนะฉันแค่ผ่านมาได้ยินเฉยๆ' ฉันคิดกับตัวเองในใจ และยืนฟังสองคนนั้นคุยกัน

"มึงดูกูดิ่ กูไหวหรอวะ กูทนมานานสองเดือนเลยนะเว้ย คือกูเข้าใจว่าฟางไม่พร้อม แต่กูไม่เข้าใจเค้าจะห่วงชื่อเสียงเค้าทำไมวะ ทั้งๆที่ก็รู้ดีว่าแฟนคลับก็ชอบ สภาพหัวใจกูอ่อนแอมากเลยนะเว้ย!" ป๊อปทนฉันหรอ? ฉันได้แต่ตั้งคำถามกับตัวเอง

"ไม่ไหวก็เลิกสิวะ มึงจะทนทำไม " เขื่อนถาม 

"ก็กูรักของกูอ่ะ มึงเข้าใจกูป้ะ แต่คือกูแค่ไม่เข้าใจว่าฟางจะเยอะไปไหน" ฉันเยอะหรอ? แล้วเคัาจะยอมรับกับกฎของฉันทำไม

"คำว่าเยอะมันก็แรงไปไหมไอ่ป๊อป ? ถ้าฟางได้ยินเค้าจะรู้สึกไม่ดี" เขื่อนพูด ใช่ฉันรู้สึกแย่มากจริงๆ

"กูรู้เขื่อน แต่เค้าไม่เคยเห็นใจฉันเลย ที่ผ่านมาก็หลบๆซ่อนตลอด เหนื่อยวะเขื่อน" ฉันไม่เคยเห็นใจเค้าหรอ ? ยิ่งเค้าพูดฉันก็ยิ่งตั้งคำถามกับตัวเองมากมาย

"เหนื่อยก็..." 

"เหนื่อยแล้วเลิกไหมละ ทนแล้วเลิกเลยไหม" ฉันพูดเองแหละ ฉันไม่อยากตั้งคำถามมากมายให้อะไรมันดูยุ่งยาก เอาคำตอบมาเลยดีกว่า

"ฟาง/ฟาง" ป๊อปเขื่อนพูดพร้อมกัน เค้าคงตกใจมากซินะที่ฉันมาได้ยินเข้า

"ว่าไงตอบมาซิ! จะอึ้งทำไมนักหนา ฉันเยอะมาก ฉันไม่เห็นใจนาย ฉันทำนายเหนื่อย ฉันทำนายทนกับคนอย่างฉัน ถ้าเป็นแบบนั้นเลิกเลยไหม!!!" ฉันตะโกนใส่หน้าเค้า ฉันโมโหมากเลยที่มาได้ยินคำพูดแบบนี้เข้า ไม่คิดเลยว่าจะได้ยินจากปากเค้า... คนที่ฉันรัก

"เออ!! ก็ดีเหมือนกัน ฉันก็ไม่ไหวเหมือนกันว่ะ!" ป๊อปตะคอกใส่หน้าฉัน นี่ฉันผิดหรอที่ฉันตะคอกเค้า ผิดหรอที่อยากให้เค้าง้อฉัน

"ต่อไปนี้จะไปไหนก็ไปเลยนะ ไม่ต้องมาให้เห็นหน้า ไปไกลๆจากชีวิตฉันเลยไป!!!" ฉันพูดจบฉันก็รีบวิ่งกลับบ้านตัวเองทันที ฉันจะไม่อยู่กับคนใจร้ายแบบนี้อีกแล้ว..

~~ปัจจุบัน~~

"อะแฮ่ม! ยืนดูวิวนานไปไหมจ้ะน้องสาว 5555" เสียงยัยเฟย์หนิ ฉันหันกลับไปมองเห็นยัยแก้วหอบของกินมาเพียบเลย

"ก็ไม่นานเท่าไรหนิ"ฉันตอบ

"สงสัยดูวิวนานจนถึงเมื่อ4ปีที่แล้วเลยมั้ง 555" แก้วเดินเอามาของกินวางไว้บนโต๊ะหน้าทีวี แล้วพูดจาที่เป็นเรื่องจริงอีก - -

"พิเรนท์ ! ใครจะไปนึกถึงอดีตแย่ๆเล่า" ฉันแก้ตัว

"พี่ฟาง เฟย์รู้หรอกน่าว่าคิดถึงป๊อปอ่ะ อย่าปิดเลย" ยัยน้องสาวที่รู้ใจพูดออกมา

"เห้อ! นานแล้วเนาะ " ฉันเดินเข้ามานั่งที่โซฟาที่สองสาว เฟย์ แก้วนั่งอยู่

"นานนะ แต่ก็ยังรออยู่หนิ!" - - เฟย์พูด

"ใครรอ ไม่จริงอ่ะ" ฉันปฏิเสธไป

"รู้หรอกน่าว่าตอนนี้รอเค้าอยู่อ่ะ แต่ถึงว่าน่ะนะ ความจริงฟางก็เยอะเหมือนที่ป๊อปพูดจริงๆนั่นแหละ เยอะนู้นเยอะนี่ เป็นฉันฉันก็ไม่ไหวหรอกแก!" ยัยแก้วพูดถูกนะ ฉันเยอะกับตัวเองจริงๆ :( พูดถึงก็ต้องแก้ไขตัวเองไม่ใช่ไปไล่เค้าแบบนั้น จนสุดท้ายเป็นไงละเค้าหายไปจากฉันจริงๆ

"อย่าซ้ำเติมพี่ฟางดิ่แก้ว ตอนนี้พี่ฟางก็รอรักอยู่นะ" เฟย์ตีไหล่แก้วที่พูดซ้ำเติมฉัน

"รอแล้วก็รออีกไม่รู้ว่าเค้าไปอยู่ไหน รอจนไม่รู้จะรอยังไงแล้ว" ฉันตอบ :(

"ไม่ผิดหรอกนะที่รอ แต่ถามตัวเองด้วยว่ารอแล้วได้อะไร" แก้วพูด ฉันก็พยักหน้าตามคำแก้วไป

           ฉันผิดหรอที่ฉันรอ... รอ...แบบไม่มีความหมาย รอ...แบบไม่มีจุดมุ่งหมาย แต่สุดท้ายฉันก็จะรอ รอ...กว่าเค้าจะกลับมา รอ...ถึงแม้ไม่รู้ว่าเค้าจะเหมือนเดิมไหม รอ...อยู่แบบนี้ต่อไปที่เดิมไม่ไปไหน รออยู่ในที่ของเรา..