วิวาห์อาวรณ์ ( be concerned about wedding )

"แม่!"ป๊อปปี้อึ้ง
 
 
 
"แบมไปกินข้าวกันเถอะ "มดชวนแบม
"ค่ะ "
ขณะที่มดและแบมกำลังเดินไปหาข้าวกินข้างนอกกั้งและพิชชี่ก็เดินมาพอดี
"งานเข้า..."มดอึ้งเมื่อกั้งและแบมเผชิญหน้ากัน
 
"เอ่อ...นี่แบมจะไปไหนหรอ "พิชชี่ถาม
"แบมกำลังจะไปกินข้าวค่ะ "แบมบอก
"จริงหรอ งั้นเราไปทานข้าวด้วยกันสิ "พิชชี่ชวน
"ใช่ๆดีๆ  ไปด้วยกันเลยดีกว่าเนอะแบม "มดเห็นด้วยกับพิชชี่แต่เธอถามแบมก่อน
"พี่มดอยากเชิญเถอะค่ะ  แต่แบมขอปฏิเสธแล้วกันนะค่ะ  งั้นแบมขอตัวก่อน "
แบมเดินออกไปโดยไม่สนใจใครไม่ยอมแม้แต่มองหน้ากั้ง
"งั้น พี่ไม่ไปแล้วกันนะ "มดปฏิเสธแล้วเดินตามแบมไป
กั้งได้แต่มองแบมที่กำลังเดินไปข้างหน้าเขารู้สึกเจ็บปี๊ดที่หัวใจโดยไม่รู้สาเหตุ
 
 
 
 
 
แอ๊ดดดดดดดดด
  ป๊อปปี้เปิดประตูเข้ามาในห้อง
 
 
 
ฟางหันไปมองก็พบว่าป๊อปปี้ีกลับมาเธอแอบดีใจแต่เก็บอาการไว้
 
"เธอ...กินข้าวแล้วยัง "
ป๊อปปี้ถามฟางแต่ฟางนิ่งไม่ยอมตอบ
"ฉันถาม ไม่ได้ยินรึไง "
ฟางก็ยังไม่สนใจเธอยังคงทำงานต่อ
"ใจคอเธอจะไม่ยอมพูดกับฉันสักคำใช่มั๊ย "
"อย่ายุ่งได้มั๊ย  ฉันจะทำงาน "ฟางตอบกลับอย่างไม่ใยดี
"เห็นงานสำคัญกว่าสามีรึไง "
"เออ! "ฟางตอบอย่างไม่ลังเล
 
ป๊อปปี้แอบหมั่นใส้แต่กไม่รู้จะทำไงเขาจึงเดินกลับเข้าห้องแล้วมานั่งที่โซฟาดูทีวีแทน  ฟางแอบยิ้มสะใจ
ป๊อปปี้นั่งคิดอะไรบางอย่าง
"แม่!  "
 
 
"แม่มีอะไรหรอครับ "ป๊อปปี้ถามกล้าๆกลัวๆ
"ลูกไปดูหนังกินข้าวช็อปปิ้งกับแครอลมาใช่มั๊ย "แม่ป๊อปปี้ถาม
"เอ่อ....ครับ "
"แล้วลูกก็ทิ้งหนูฟางอยู่บ้านเนี่ยนะ? "
"เอ่อ...."ป๊อปปี้ไม่รู้จะแก้ตัวยังไง
"ลูกทำแบบนี้ไม่ได้นะ  ลูกจะทิ้งหนูฟางอยู่คนเดียวได้ไง หนูฟางเขาเป็นภรรยาลูกนะ "
"คือ..เราทะเลาะกันน่ะครับ "ป๊อปปี้ยอมสารภาพ
"ทะเลาะ? ทะเลาะอะไรอีก นี่อยู่กินกันมาเกือบ 4เดือนแล้วนะ "
"ก็เค้าไม่เข้าใจผม  ผมไม่รู้จะทำยังไง "
"แน่หรอว่าฟางไม่เข้าใจลูก  หรือที่จริงแล้ว ลูกต่างหากที่ไม่เข้าใจฟาง "
แม่ป๊อปปี้ถามทำเอาป๊อปปี้หน้าทำหน้าเหว๋อ
 
 
 
ป๊อปปี้แอบมองฟางที่กำลังนั่งทำงานอยู่หลังจากนึกถึงที่เขาคุยกับแม่แล้วนึกถึงอะไรบางอย่างอีกครั้ง
 
"อะไรของนายห่ะ!"ฟางตะคอกใส่ป๊อปปี้
"เธอก็นอนโซฟาไง "
"นายพูดแบบนี้หมายความว่าไง"
"ฉันว่าฉันพูดชัดเจนแล้วนะ ว่าฉันให้เธอนอนโซฟาส่วนฉันนอนบนเตียง "
"เห็นแก่ตัว! "
 
 
"เธอกล้าพุดแบบนี้เลยหรอ!"เขาเดินไปหาฟางแล้วบีบข้อมือ
"นี่นายป๊อปปี้! ฉันเจ็บนะ! "
"คนอย่างเธอ เจ็บเป็นด้วยหรอ! "ป๊อปปี้พูดจบก็สะบัดฟางทิ้งลงโซฟา
"โอ้ย! "
"นี่นายจะทำอะไรอ่ะ!"
"เธอชอบแบบนี้ไม่ใช่หรอ "ป๊อปปี้ลวนลามฟาง เขาซุกไซร้ซอกคอของฟาง
"หยุดเดี๋ยวนี้นะ! นี่นาย! ฮือๆ หยุด! "
 
 
กลับมาปัจจุบัน
 
"เฮ้อ! นี่เราผิดทุกอย่างจริงๆหรอว่ะ "ป๊อปปี้พึมพำเบาๆคนเดียวเหมือนจะรู้สึกผิด
 
 
 
 
 
ตกดึก
กั้งและแบมก็ยังเหลือสองคนสุดท้ายในบริษัทอย่างเดิม
"แบม...ยังไม่กลับหรอ "กั้งถาม
"กำลังจะกลับค่ะ "แบมตอบแต่ไม่ยอมสบตา
"พี่ไปส่งมั๊ย "
"ไม่ต้องค่ะ  วันนี้แบมเอารถมาเองค่ะ "แบมพูดจบเธอก็เดินออกไป
 
 
 
"เดี๋ยวแบม "กั้งรีบเดินไปขว้าข้อมือแบมไว้
"ทำไมแบมไม่ยอมบอกพี่ตั้งแต่แรกว่า....แบม..."
กั้งยังถามไม่จบแต่แบมเหมือนว่าจะรุ้ก่อน
"ก็เพราะแบมไม่มีสิทธไงค่ะ! "
"แบม..."กั้งอึ้ง
"พี่กั้งมีแฟนแล้ว  แล้วแบมก็ไม่อาจจะพูดคำนั้นไปได้ และที่แบมยอมบอกวันนี้ก็เพราะ...แบมไม่อยากเก็บให้มันเจ็บเพราะจากนี้ไป...แบมจะเลิกรักพี่กั้ง แบมจะตัดใจจากพี่กั้งให้ได้! "
แบมค่อยๆแกะมือกั้งออกแล้วรีบเดินขึ้นรถขับออกไป
ทิ้งกั้งให้ยืนอึ้งอยู่คนเดียว
 
 
 
 
 
"ห้าวววววว  ไม่ๆๆ ห้ามหลับๆๆ  "ฟางนั่งทำงานจนดึกดื่นไม่ยอมนอน
ป๊อปปี้ทนดูฟางทนทำงานไม่ไหวเขาจึงเดินไปหาใกล้ๆ
 
"นี่เธอ  จะนั่งทนทำงานไปทำไมห่ะ  ดึกแล้วไปนอนเหอะ "ป๊อปปี้บอก
"ไม่!  ฉันต้องทำงานให้เสร็จ  นายไม่ต้องมายุ่ง "
"อยากยุ่งตายอ่ะ  ตามใจฉันไม่สนแระ "
ป๊อปปี้ทำเมินแล้วเขาก็เดินไปนอน  ทั้งๆที่ความจริงเขาเป็นห่วงฟางมากไม่อยากให้ทำงานดึกดื่น
 
 
 
 
 
จนเวลาผ่านไป
"ห้าวววววว  ฉัน...ต้องทนให้ไหว  ทำ...งาน..ทำ..."
 
 
ฟุ๊บ!
 
 
 
ในที่สุดฟางก็ทนไม่ไหวเธอฟุ๊บหลบลงบนโต๊ะ
ป๊อปปี้ลืมตาขึ้นแล้วชะเง้อดูฟางแล้วพบว่าฟางหลับแล้ว เขาลุกจากเตียงแล้วเดินไปหาฟาง
"อวดเก่งดีนัก..."
ป๊อปปี้ค่อยๆเลื่อนเก้าอี้ฟางออกช้าๆจากนั้นเขาก็อุ้มฟางขึ้นแล้วเดินพาฟางไปนอนลงบนเตียง
 
"ฉันขอโทษ...."ป๊อปปี้พูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา ด้วยความสำนึกผิดแต่ไม่อาจที่จะบอกกับฟางตรงๆ เขาจับผ้าห่มแล้วห่มให้ฟางช้าๆ
"อื้อออ "ฟางเริ่มรุ้สึกตัว เธอลืมตาที่ละนิด
"ไม่ต้องตื่น...หลับให้สบายเถอะ...ไม่ต้องเป็นห่วงนะ"ป๊อปปี้พูดกล่อมให้ฟางนอนไม่ต้องฝืน
"อื้อ "ฟางค่อยๆหลับตาลงช้าๆ  แล้วหลับสนิทในที่สุด
ป๊อปปี้จูบที่หน้าผากฟางหนึ่งที  ก่อนที่เขาจะเดินไปนอนที่โซฟาแทน
"good night "ป๊อปปี้พูด แล้วเขาก็หลับตาลงจนหลับไป

ขอแค่นี้ก่อนนะ  ตอนหน้าสนุกแน่  เม้นๆกันเยอะๆนะ สู้ๆ