วิวาห์อาวรณ์ ( be concerned about wedding )

 
ป๊อปปี้และแครอลเลือกนั่งโต๊ะที่อยู่ห่างจากโต๊ะฟางไม่กี่เมตร   
"you สั่งเลยว่าจะกินอะไร เดี๋ยว I เลี้ยงเอง "แครอลบอก
"อ๋อ  I ว่าอยู่สั่งเถอะ Iไม่ค่อยชอบสั่งอาหารน่ะ "ป๊อปปี้อ้าง 
"ok งั้นเอา อันนี้ๆๆๆ (ก็ว่าไป) "แครอลสั่งอาหารไปเรื่อยๆ โดยไม่รู้ว่าป๊อปปี้แอบมองฟางตลอดเวลา
 
 
"ฟาง โอเคใช่มั๊ย "กั้งถามเพราะเห็นแต่ฟางแอบมองป๊อปปี้เช่นกัน
"....."ฟางไม่ตอบอะไรมัวแต่มองป๊อปปี้
"ฟาง...ฟาง! "กั้งขึ้นเสียงกับฟางเพื่อให้ฟางได้ยิน
"ห่ะๆ กั้งว่าไงนะ "ฟางสะดุ้ง ก่อนจะละสายตาจากป๊อปปี้
"ถ้าฟางแคร์เขาขนาดนั้นทำไมต้องทะเลาะกันด้วยล่ะ "กั้งถามด้วยความสงสัย
"กั้ง...หมายถึงใครหรอ "ฟางทำเป็นไม่รู้
"โถ่ฟาง  ก็เห็นๆกันอยู่ แอบมองแทบจะกินกันขนาดนั้นน่ะ "กั้งเริ้มหนักใจกับฟาง
"กั้ง!  พูดอะไรอ่ะ ฟางไม่ได้แอบมองนายนั่นกับแครอลจู่จี่สนิทสนมกันมากกว่าเพื่อนสักหน่อย "ฟางบอก
"แล้วรู้ได้ไงว่าเขาจู่จี่กัน ถ้าฟางไม่ได้แอบมอง "
"บ้า! พอๆรีบกินอาหารเถอะจะได้รีบๆกลับ "ฟางรีบเปลี่ยนเรื่อง แล้วกลับมาสนใจกินอาหารแทน  
 
 
 
"ป๊อปปี้  ป๊อปปี้! "แครอลก็ต้องเรียกป๊อปปี้ดังๆเพราะเห็นป๊อปปี้มองแต่ฟาง
"อะไร!ๆ เอ่อ  แครอลมีอะไรหรอ " ป๊อปปี้สะดุ้ง  แล้วรีบหันมามองแครอล
"นี่ You มองแต่ฟางหรอ "แครอลถาม
"เปละ เปล่านิ  I แค่มองรอบๆร้านน่ะ "ป๊อปปี้โกหกแทบไม่ทัน
"อ๋อ  แต่ก็แปลกเนอะ ทำไมฟางถึงไม่ยอมบอก You ว่าจะมาหา....แฟน...ตัวจริง "แครอลแกล้งถามเพื่อความสะใจของตัวเอง
ป๊อปปี้นิ่งไปสักพัก ไม่ยอมตอบแครอล
"นี่ You กับฟาง ยัง loveกันอยู่รึเปล่า "
"คือ...ความจริง Iกับเขาเราก็แต่งงานกันแค่หลอกๆ เหลืออีกสามเดียวเราก็หย่ากันได้แล้วล่ะ"ป๊อปปี้พูด อมความเศร้าหน้าตาหงอยๆ
"จริงสิ นี่ก็ three mounth แล้วใช่มั๊ย ก็เหลืออีก three mounth ก็จะครบ six mounth youก็จะหย่าได้ "แครอลอธิบายพูดคิดไปเรื่อยด้วนความดีใจ ไม่เหมือนป๊อปปี้ที่เสียใจและกำลังจะเสียใจมากขึ้นเพราะทะเลาะกันอยู่
 
"อาหารมาเสริฟแล้วครับ "พนักงานเดินมาเสริฟอาหารที่โต๊ะป๊อปปี้
"thank you "แครอลพูด  แล้วพนักงานก็เดินจากไป
 
"you ลองกินนี่ดูสิ จานนี้เป็นอาหารเด็ดของร้านเลยนะ  "แครอลตักอาหารแล้วป้อนให้ป๊อปปี้
"เอ่อ..."ป๊อปปี้อยากปฏิเสธเพราะฟางกำลังแอบมองอยู่
" why ทำไม You ไม่กินล่ะ  กินดูสิ เร็ว "แครอลยัดเยียดป๊อปปี้
"เอ่อ...ก็ได้ๆ "ป๊อปปี้ตกลงยอมให้แครอลป้อน
"อ้ำ อร่อยมั๊ย ""แครอลถาม
"อื้ม อร่อย "ป๊อปปี้จำใจต้องพูดแบบนั้น  ฟางแอบมองอย่างหมั่นไส้
 
 
 
"กั้ง! "ฟางเรียกกั้ง
"ห่ะ ! มีอะไรหรอ "กั้งตกใจที่จู่ๆฟางก็ขึ้นเสียงใส่
"ลองกินนี่ดูสิ  อร่อยมากเลยนะ "ฟางยื่นช้อนป้อนกั้ง
"ฟาง   ป้อนกั้งหรอ "กั้งงง
"อืม  กินดิ  กินๆ " ฟางยังพยายามจะป้อนกั้งให้ได้
"อ้ะๆ อ้าาา "กั้งอ้าปากรอ 
"อ้ำ! "ฟางป้อนกั้งแต่สายตามองไปที่ป๊อปปี้เพื่อเยาะเย้ย
"อร่อยป้ะ "ฟางถาม
"อร่อยๆ "กั้งยิ้มอย่างงงๆเล็กน้อย   
 
 
"แครอล ลองกินนี่ดูสิ ของชอบแคร์ใช่มั๊ย "ป๊อปปี้ถาม
"ใช่  นี่ you ยังจำได้ด้วยหรอ "
"I จำได้สิ  มาเดี๋ยว I ป้อน "ป๊อปปี้ตักอาหารแล้วป้อนให้แครอล
"หื้ม  อร่อยมาก "แครอลบอก
"กินเยอะๆนะ "ป๊อปปี้พูดจบ เขาก็มองไปที่ฟางแล้วยิ้มเจ้าเล่ห์ใส่   ฟางแอบเคืองเมื่อเห็นป๊อปปี้ทำแบบนั้น
 
 
 
"โอ๊ะ  ฟางมีข้าวติดปากอ่ะ "กั้งพูดขึ้น
"จริงหรอ  ตรงไหนอ่ะ "ฟางถาม เธอแตะๆข้างปากแต่ก็ไม่ถูก
"เดี๋ยวกั้งเช็ดให้ได้มั๊ย "กั้งถาม  
"เอ่อคือ...."ฟางอยากปฏิเสธกลัวว่าป๊อปปี้จะโกรธ 
"ได้ๆ  ช่วยเช็ดให้หน่อยสิ "ฟางทำท่ายั่วๆกั้งแต่กั้งก็ไม่ได้สนใจอะไร  เขาก็ค่อยๆเช็ดปากให้ฟางตามประสาเพื่อน   
     ฟางมองไปที่ป๊อปปี้แล้วยักคิ้มให้ป๊อปปี้เหมือนเอาชนะ  ป๊อปปี้ทนไม่ไหวลุกพรวดจากโต๊ะแล้วเดินไปที่โต๊ะฟาง
"poppy!! "แครอลตกใจเธอจึงลุกตามไปด้วย
 
 
"มันมากเกินไปแล้วเว้ย! "ป๊อปปี้กระชากกั้งลุกจากเก้าอี้ แล้วเขวี้ยงลงพื้น
"ป๊อปปี้!! "ฟางตกใจ เธอรีบไปห้าม
"นี่นายทำอะไรของนายอ่ะ! "ฟางตะคอกถาม
"ฉันต่างหากที่ต้องถามเธอ! ว่าเธอทำอะไรของเธอ! "ป๊อปปี้ตะคอกกลับ
"ฉันจะทำอะไรมันก็เรื่องของฉัน! นายไม่เกี่ยว! "ฟางพูดจบเธอก็พยุงกั้งลุกขึ้นแล้วพาเดินหนีป๊อปปี้ออกนอกร้าน
"ฟาง!"ป๊อปปี้กำลังจะตามไป
"พี่ครับจ่ายเงินด้วยครับ "พนักงานรีบเดินมาบอก
"โถเว้ย   ไม่ต้องทอน"ป๊อปปี้หงุดหงิดควักแบงค์พันออกมายื่นให้พนักงาน  แล้วรีบตามฟางไป
"Poppy!! "แครอลก็วิ่งตามป๊อปปี้ไปติดๆ
 
 
"จะรีบไปไหน! ยังคุยกันไม่จบเลย "ป๊อปปี้วิ่งตามฟางทัน เขากระชากแขนฟางให้ยืนคุยด้วย
"ปล่อย! "ฟางสะบัดมือป๊อปปี้ออก
 
 
 
 
เพี๊ยะ!!
    ฟางตบหน้าป๊อปปี้จนหน้าหัน
 
 
 
 
"นายมันก็ดีแต่ใช้กำลัง หาเรื่องคนอื่น!  เราเคยสัญญากันไว้ว่ายังไงจำได้มั๊ย! "ฟางนึกย้อนกลับไป
 
 
ย้อนไปตอนที่ 13 รู้มั๊ยว่ารัก
"ดีกันนะ"ป๊อปปี้ยื่นนิ้วก้อยให้ฟาง
"อะไร"ฟางทำเมินใส่
"ฉันขอโทษสำหรับทุกอย่างที่ฉันทำให้เธอโกรธ  ฉันสัญญาว่าจะไม่ทำให้เธอเสียใจอีกเด็ดขาด"ป๊อปปี้พูดอย่างจริงจังและแน่วแน่
 
 
 
"ทำไม....นายถึงมั่นใจว่าจะไม่ทำให้ฉันเสียใจอีกอ่ะ"ฟางถาม
"จริงๆแล้ว  ฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมแต่ที่ฉันรู้คือ...ฉันจะทำให้ดีที่สุด "
 
 
 
"แล้วนี่อะไร! นายทำให้ฉันเสียใจทำให้ฉันโกรธ! ถ้านายทำไม่ได้อย่างที่พูด ทีหลังไม่ต้องมาสัญญากับฉันเพราะสำหรับฉันคำสัญญาสำคัญที่สุด! "ฟางพูดแล้วน้ำตาก็ไหล เมื่อพูดจบฟางก็เดินจากไปในที่สุด  โดยมีกั้งเดินตามไป
 
   ป๊อปปี้อึ้งน้ำตาคลอเขาลืมคำพูดนั้นเสียสนิททำให้เขารู้ว่าเขาพูดมาตลอด 
 
 
 
 
 
เอี๊ยดดดดดดดดด
"ขอบคุณกั้งมากนะที่มาส่ง "ฟางลงจากรถแล้วยืนคุยกับกั้ง
"ไม่เป็นไรหรอก ฟาง...ทำไมไม่ยอมปรับความเข้าใจกันละถึงยังไงฟางกับป๊อปปี้ก็เป็นสามีภรรยากันนะ "กั้งพยายามพูดให้ฟางฟัง
"หึ สามีหรอ  สามีเค้าไม่ทำกับภรรยาอย่างนี้หรอก "ฟางพูดแล้วเธอก็ร้องไห้อีกครั้ง
"ฟาง..."กั้งนึกสงสาร เขาดึงฟางเข้ามากอดไว้
"ฮือๆๆ ฟางก็ไม่อยากให้เป็นแบบนี้นะกั้ง  ฮือๆๆ  ฟางไม่รู้ต้องทำยังไง "ฟางกอดกั้งเหมือนเป็นที่พึ่ง เธอร้องไห้ไม่หยุด
"ไม่เป็นไรนะฟาง  อย่าร้องเลยนะ "กั้งคอยลูบหัวปลอบใจฟาง
"ฮือๆๆๆ "น้ำตาของฟางแทบเป็นสายเลือดเพราะตั้งแต่วันนั้นเธอก็ร้องไห้มาทุกๆคืน    
     แบมเดินออกมาจากบ้านพอดีเธอมองออกไปนอกรั้ว
"พี่กั้ง...."แบมเห็นกั้งและฟางกอดกันอยู่ ก็ตกใจและเสียใจ เธอแอบเคืองเล็กน้อย  
 
 
"เข้าบ้านได้แล้ว  แล้วเดี๋ยวก็พักผ่อนซะนะ "กั้งบอก
"อื้ม  ขับรถดีๆนะ  "ฟางโบกมือลากั้ง
"ไม่ต้องห่วง  กั้งไปก่อนนะ "กั้งโบกมือลาฟางเช่นกัน  ก่อนที่กั้งจะขับรถออกไป   แบมจึงเดินกลับเข้าไปในบ้านเช่นกัน
"เฮ้อ! "ฟางรู้สึกดีขึ้น  แล้วเธอก็เดินเข้าบ้านไป
 
 
ขอแค่นี้ก่อนนะ  ต้องไปทำธุระ อย่าลืมเม้นกันเยอะๆนะ  อย่าพึ่งเบื่อนะจ้ะ  บ้ายบายยยยย