วิวาห์อาวรณ์ ( be concerned about wedding )

 

ป๊อปปี้และแครอลเลือกนั่งโต๊ะที่อยู่ห่างจากโต๊ะฟางไม่กี่เมตร   

"you สั่งเลยว่าจะกินอะไร เดี๋ยว I เลี้ยงเอง "แครอลบอก

"อ๋อ  I ว่าอยู่สั่งเถอะ Iไม่ค่อยชอบสั่งอาหารน่ะ "ป๊อปปี้อ้าง 

"ok งั้นเอา อันนี้ๆๆๆ (ก็ว่าไป) "แครอลสั่งอาหารไปเรื่อยๆ โดยไม่รู้ว่าป๊อปปี้แอบมองฟางตลอดเวลา

 

 

"ฟาง โอเคใช่มั๊ย "กั้งถามเพราะเห็นแต่ฟางแอบมองป๊อปปี้เช่นกัน

"....."ฟางไม่ตอบอะไรมัวแต่มองป๊อปปี้

"ฟาง...ฟาง! "กั้งขึ้นเสียงกับฟางเพื่อให้ฟางได้ยิน

"ห่ะๆ กั้งว่าไงนะ "ฟางสะดุ้ง ก่อนจะละสายตาจากป๊อปปี้

"ถ้าฟางแคร์เขาขนาดนั้นทำไมต้องทะเลาะกันด้วยล่ะ "กั้งถามด้วยความสงสัย

"กั้ง...หมายถึงใครหรอ "ฟางทำเป็นไม่รู้

"โถ่ฟาง  ก็เห็นๆกันอยู่ แอบมองแทบจะกินกันขนาดนั้นน่ะ "กั้งเริ้มหนักใจกับฟาง

"กั้ง!  พูดอะไรอ่ะ ฟางไม่ได้แอบมองนายนั่นกับแครอลจู่จี่สนิทสนมกันมากกว่าเพื่อนสักหน่อย "ฟางบอก

"แล้วรู้ได้ไงว่าเขาจู่จี่กัน ถ้าฟางไม่ได้แอบมอง "

"บ้า! พอๆรีบกินอาหารเถอะจะได้รีบๆกลับ "ฟางรีบเปลี่ยนเรื่อง แล้วกลับมาสนใจกินอาหารแทน  

 

 

 

"ป๊อปปี้  ป๊อปปี้! "แครอลก็ต้องเรียกป๊อปปี้ดังๆเพราะเห็นป๊อปปี้มองแต่ฟาง

"อะไร!ๆ เอ่อ  แครอลมีอะไรหรอ " ป๊อปปี้สะดุ้ง  แล้วรีบหันมามองแครอล

"นี่ You มองแต่ฟางหรอ "แครอลถาม

"เปละ เปล่านิ  I แค่มองรอบๆร้านน่ะ "ป๊อปปี้โกหกแทบไม่ทัน

"อ๋อ  แต่ก็แปลกเนอะ ทำไมฟางถึงไม่ยอมบอก You ว่าจะมาหา....แฟน...ตัวจริง "แครอลแกล้งถามเพื่อความสะใจของตัวเอง

ป๊อปปี้นิ่งไปสักพัก ไม่ยอมตอบแครอล

"นี่ You กับฟาง ยัง loveกันอยู่รึเปล่า "

"คือ...ความจริง Iกับเขาเราก็แต่งงานกันแค่หลอกๆ เหลืออีกสามเดียวเราก็หย่ากันได้แล้วล่ะ"ป๊อปปี้พูด อมความเศร้าหน้าตาหงอยๆ

"จริงสิ นี่ก็ three mounth แล้วใช่มั๊ย ก็เหลืออีก three mounth ก็จะครบ six mounth youก็จะหย่าได้ "แครอลอธิบายพูดคิดไปเรื่อยด้วนความดีใจ ไม่เหมือนป๊อปปี้ที่เสียใจและกำลังจะเสียใจมากขึ้นเพราะทะเลาะกันอยู่

 

"อาหารมาเสริฟแล้วครับ "พนักงานเดินมาเสริฟอาหารที่โต๊ะป๊อปปี้

"thank you "แครอลพูด  แล้วพนักงานก็เดินจากไป

 

"you ลองกินนี่ดูสิ จานนี้เป็นอาหารเด็ดของร้านเลยนะ  "แครอลตักอาหารแล้วป้อนให้ป๊อปปี้

"เอ่อ..."ป๊อปปี้อยากปฏิเสธเพราะฟางกำลังแอบมองอยู่

" why ทำไม You ไม่กินล่ะ  กินดูสิ เร็ว "แครอลยัดเยียดป๊อปปี้

"เอ่อ...ก็ได้ๆ "ป๊อปปี้ตกลงยอมให้แครอลป้อน

"อ้ำ อร่อยมั๊ย ""แครอลถาม

"อื้ม อร่อย "ป๊อปปี้จำใจต้องพูดแบบนั้น  ฟางแอบมองอย่างหมั่นไส้

 

 

 

"กั้ง! "ฟางเรียกกั้ง

"ห่ะ ! มีอะไรหรอ "กั้งตกใจที่จู่ๆฟางก็ขึ้นเสียงใส่

"ลองกินนี่ดูสิ  อร่อยมากเลยนะ "ฟางยื่นช้อนป้อนกั้ง

"ฟาง   ป้อนกั้งหรอ "กั้งงง

"อืม  กินดิ  กินๆ " ฟางยังพยายามจะป้อนกั้งให้ได้

"อ้ะๆ อ้าาา "กั้งอ้าปากรอ 

"อ้ำ! "ฟางป้อนกั้งแต่สายตามองไปที่ป๊อปปี้เพื่อเยาะเย้ย

"อร่อยป้ะ "ฟางถาม

"อร่อยๆ "กั้งยิ้มอย่างงงๆเล็กน้อย   

 

 

"แครอล ลองกินนี่ดูสิ ของชอบแคร์ใช่มั๊ย "ป๊อปปี้ถาม

"ใช่  นี่ you ยังจำได้ด้วยหรอ "

"I จำได้สิ  มาเดี๋ยว I ป้อน "ป๊อปปี้ตักอาหารแล้วป้อนให้แครอล

"หื้ม  อร่อยมาก "แครอลบอก

"กินเยอะๆนะ "ป๊อปปี้พูดจบ เขาก็มองไปที่ฟางแล้วยิ้มเจ้าเล่ห์ใส่   ฟางแอบเคืองเมื่อเห็นป๊อปปี้ทำแบบนั้น

 

 

 

"โอ๊ะ  ฟางมีข้าวติดปากอ่ะ "กั้งพูดขึ้น

"จริงหรอ  ตรงไหนอ่ะ "ฟางถาม เธอแตะๆข้างปากแต่ก็ไม่ถูก

"เดี๋ยวกั้งเช็ดให้ได้มั๊ย "กั้งถาม  

"เอ่อคือ...."ฟางอยากปฏิเสธกลัวว่าป๊อปปี้จะโกรธ 

"ได้ๆ  ช่วยเช็ดให้หน่อยสิ "ฟางทำท่ายั่วๆกั้งแต่กั้งก็ไม่ได้สนใจอะไร  เขาก็ค่อยๆเช็ดปากให้ฟางตามประสาเพื่อน   

     ฟางมองไปที่ป๊อปปี้แล้วยักคิ้มให้ป๊อปปี้เหมือนเอาชนะ  ป๊อปปี้ทนไม่ไหวลุกพรวดจากโต๊ะแล้วเดินไปที่โต๊ะฟาง

"poppy!! "แครอลตกใจเธอจึงลุกตามไปด้วย

 

 

"มันมากเกินไปแล้วเว้ย! "ป๊อปปี้กระชากกั้งลุกจากเก้าอี้ แล้วเขวี้ยงลงพื้น

"ป๊อปปี้!! "ฟางตกใจ เธอรีบไปห้าม

"นี่นายทำอะไรของนายอ่ะ! "ฟางตะคอกถาม

"ฉันต่างหากที่ต้องถามเธอ! ว่าเธอทำอะไรของเธอ! "ป๊อปปี้ตะคอกกลับ

"ฉันจะทำอะไรมันก็เรื่องของฉัน! นายไม่เกี่ยว! "ฟางพูดจบเธอก็พยุงกั้งลุกขึ้นแล้วพาเดินหนีป๊อปปี้ออกนอกร้าน

"ฟาง!"ป๊อปปี้กำลังจะตามไป

"พี่ครับจ่ายเงินด้วยครับ "พนักงานรีบเดินมาบอก

"โถเว้ย   ไม่ต้องทอน"ป๊อปปี้หงุดหงิดควักแบงค์พันออกมายื่นให้พนักงาน  แล้วรีบตามฟางไป

"Poppy!! "แครอลก็วิ่งตามป๊อปปี้ไปติดๆ

 

 

"จะรีบไปไหน! ยังคุยกันไม่จบเลย "ป๊อปปี้วิ่งตามฟางทัน เขากระชากแขนฟางให้ยืนคุยด้วย

"ปล่อย! "ฟางสะบัดมือป๊อปปี้ออก

 

 

 

 

เพี๊ยะ!!

    ฟางตบหน้าป๊อปปี้จนหน้าหัน

 

 

 

 

"นายมันก็ดีแต่ใช้กำลัง หาเรื่องคนอื่น!  เราเคยสัญญากันไว้ว่ายังไงจำได้มั๊ย! "ฟางนึกย้อนกลับไป

 

 

ย้อนไปตอนที่ 13 รู้มั๊ยว่ารัก

"ดีกันนะ"ป๊อปปี้ยื่นนิ้วก้อยให้ฟาง

"อะไร"ฟางทำเมินใส่

"ฉันขอโทษสำหรับทุกอย่างที่ฉันทำให้เธอโกรธ  ฉันสัญญาว่าจะไม่ทำให้เธอเสียใจอีกเด็ดขาด"ป๊อปปี้พูดอย่างจริงจังและแน่วแน่

 

 

 

"ทำไม....นายถึงมั่นใจว่าจะไม่ทำให้ฉันเสียใจอีกอ่ะ"ฟางถาม

"จริงๆแล้ว  ฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมแต่ที่ฉันรู้คือ...ฉันจะทำให้ดีที่สุด "

 

 

 

"แล้วนี่อะไร! นายทำให้ฉันเสียใจทำให้ฉันโกรธ! ถ้านายทำไม่ได้อย่างที่พูด ทีหลังไม่ต้องมาสัญญากับฉันเพราะสำหรับฉันคำสัญญาสำคัญที่สุด! "ฟางพูดแล้วน้ำตาก็ไหล เมื่อพูดจบฟางก็เดินจากไปในที่สุด  โดยมีกั้งเดินตามไป

 

   ป๊อปปี้อึ้งน้ำตาคลอเขาลืมคำพูดนั้นเสียสนิททำให้เขารู้ว่าเขาพูดมาตลอด 

 

 

 

 

 

เอี๊ยดดดดดดดดด

"ขอบคุณกั้งมากนะที่มาส่ง "ฟางลงจากรถแล้วยืนคุยกับกั้ง

"ไม่เป็นไรหรอก ฟาง...ทำไมไม่ยอมปรับความเข้าใจกันละถึงยังไงฟางกับป๊อปปี้ก็เป็นสามีภรรยากันนะ "กั้งพยายามพูดให้ฟางฟัง

"หึ สามีหรอ  สามีเค้าไม่ทำกับภรรยาอย่างนี้หรอก "ฟางพูดแล้วเธอก็ร้องไห้อีกครั้ง

"ฟาง..."กั้งนึกสงสาร เขาดึงฟางเข้ามากอดไว้

"ฮือๆๆ ฟางก็ไม่อยากให้เป็นแบบนี้นะกั้ง  ฮือๆๆ  ฟางไม่รู้ต้องทำยังไง "ฟางกอดกั้งเหมือนเป็นที่พึ่ง เธอร้องไห้ไม่หยุด

"ไม่เป็นไรนะฟาง  อย่าร้องเลยนะ "กั้งคอยลูบหัวปลอบใจฟาง

"ฮือๆๆๆ "น้ำตาของฟางแทบเป็นสายเลือดเพราะตั้งแต่วันนั้นเธอก็ร้องไห้มาทุกๆคืน    

     แบมเดินออกมาจากบ้านพอดีเธอมองออกไปนอกรั้ว

"พี่กั้ง...."แบมเห็นกั้งและฟางกอดกันอยู่ ก็ตกใจและเสียใจ เธอแอบเคืองเล็กน้อย  

 

 

"เข้าบ้านได้แล้ว  แล้วเดี๋ยวก็พักผ่อนซะนะ "กั้งบอก

"อื้ม  ขับรถดีๆนะ  "ฟางโบกมือลากั้ง

"ไม่ต้องห่วง  กั้งไปก่อนนะ "กั้งโบกมือลาฟางเช่นกัน  ก่อนที่กั้งจะขับรถออกไป   แบมจึงเดินกลับเข้าไปในบ้านเช่นกัน

"เฮ้อ! "ฟางรู้สึกดีขึ้น  แล้วเธอก็เดินเข้าบ้านไป

 

 

ขอแค่นี้ก่อนนะ  ต้องไปทำธุระ อย่าลืมเม้นกันเยอะๆนะ  อย่าพึ่งเบื่อนะจ้ะ  บ้ายบายยยยย