วิวาห์อาวรณ์ ( be concerned about wedding )

"ไปกันเถอะ เดี๋ยวฉันเลี้ยงเองวันนี้ "ป๊อปปี้บอก  ฟางและป๊อปปี้ตกลงกันว่าวันนี้ทั้งสองจะไปทานข้าวด้วยกัน
"รู้แล้วววว "   ป๊อปปี้ยื่นมือให้ฟางจับ
"ก็ได้ "ฟางตกลงจับมือกับป๊อปปี้ ทั้งสองเดินจูงมือกันออกจากห้อง
 
 
"แน่ใจนะว่าจะเลี้ยงฉันน่ะ "ฟางชวนป๊อปปี้คุยขณะลงบันได
"ทำไมล่ะ "ป๊อปปี้ถาม
"นายก็รู้ว่าฉันกินเยอะ"
"20 จานฉันก็จ่ายได้ "ป๊อปปี้โม้ไปเรื่อย
"หรออออ "ฟางพูดอย่างไม่เชื่อ
 
 
"Where  are you going!! (จะไปไหน) "แครอลเดินเข้ามาหาป๊อปปี้และฟาง
"แครอล! "ป๊อปปี้และฟางตกใจ
"เดี๋ยวนี้ จับมือกันแล้วหรอค่ะ "แครอลถาม  หลังจากสังเกตเห็นมือของป๊อปปี้และฟางจับกันอยู่
 
 
 
เอี๊ยดดดดดดดดดดด
"ขอบคุณพี่กั้งมากนะค่ะ  ที่มาส่ง "แบมบอก เมื่อรถบัสมุ่งหน้าเข้าสู่กรุงเทพ เรียบร้อยทุกคนก็แยกย้ายกันกลับบ้าน ส่วนกั้งอาสามาส่งแบมที่บ้าน
 
"เอ่อ  แบมว่า...พี่กั้งเข้าบ้านแบมก่อนดีกว่าค่ะ "แบมชวนกั้ง
"ไม่เป็นไรหรอก "
"แต่แบม อยากขอบคุณน่ะค่ะ ที่พี่กั้งมาส่งแบมที่บ้านหลายครั้ง แต่แบมก็ไม่เคยเลี้ยงขอบคุณสักครั้ง "แบมบอก
"แต่..."
"เถอะค่ะ  นะๆๆ "แบมอ้อนวอนขอร้องกั้ง
"อ้ะๆ  ก็ได้ "กั้งต้องยอมแบมเสมอเมื่อแบมอ้อนวอนขอร้อง
"เย้ๆ  ไปค่ะ "แบมและกั้งลงจากรถแล้วเดินมุ่งหน้าเข้าบ้านทันที
 
 
 
"ไปกินข้าวกันแค่สองคนจะไปสนุกอะไรล่ะ  เดี๋ยว I ไปด้วยดีกว่า " แครอลเสนอตัวแล้้วหน้าด้านไปควงแขนป๊อปปี้
"แครอล คือ..."ป๊อปปี้อยากปฏิเสธแต่ไม่กล้าพูด
"เราจะไปกัน...สองต่อสอง   คนอื่นไม่เกี่ยว Understans? (เข้าใจมั๊ย) "ฟางบอกแครอลแล้วปัดมือแครอลออกจากแขนป๊อปปี้  ป๊อปปี้มองฟางแล้วแอบอมยิ้ม  แครอลหมั่นไส้ฟางเต็มที
 
"ไปเหอะ "ฟางเดินจูงมือป๊อปปี้กำลังจะเดินออกไป
 
 
"กั้ง! "ฟางตกใจเมื่อพบกั้งและแบม 
"เอ่อ.."ฟางไม่รู้จะทำยังไง เธอรีบแกะมือออกจากป๊อปปี้ทันที
"ฟาง...."ป๊อปปี้อึ้ง ที่ฟางปล่อยมือออก
 
 
 
 
 
"Hello bamby "แครอลรีบเดินเข้าไปกอดแบมอย่างสนิทสนม
"สวัสดีค่ะ  นี่พี่...แครอลหรอค่ะ "แบมถาม
"Yes  โตเป็นสาวแล้วเนาะ ไม่ได้เจอกันนาน "แครอลพูด
"ค่ะ พี่แคร์ก็..เปลี่ยนไปเยอะเหมือนกันนะค่ะ "แบมบอก
 
 
"ฟาง กั้งมีอะไรจะคุยด้วย "กั้งพูดจบ เขาก็เดินออกนอกบ้าน
"เอ่อ  ฉันขอตัวก่อนนะ "ฟางบอก แล้วเธอก็เดินตามกั้งไป  ป๊อปปี้และแบมได้แต่นั่งซึมเศร้า
 
 
 
 
"กั้งคือ..."ฟางพยายามจะอธิบาย
"ฟางกับป๊อปปี้  รักกันแล้วใช่มั๊ย " กั้งถามตรงๆ
"คือ...ฟาง....ขอโทษ "ฟางก้มหน้าลงด้วยความรู้สึกผิด
"คิดแล้วไม่มีผิด  หึ  ถึงยังไง รักแท้ก็แพ้ใกล้ชิดสินะ "กั้งพึมพำ เขาไม่รู้ว่าจะแสดงออกยังไง
"ฟางพยายามแล้ว  แต่...ฟางคิดว่า...เรา...เป็นเพื่อนกันน่าจะดีกว่า "ฟางบอก  กั้งอึ้ง
 
"อื้ม  กั้งรู้ตั้งนานแล้ว ว่าคิดยังไง "กั้งยอมสารภาพ
"กั้งรู้หรอ  ตอนไหน? "ฟางถาม
 
 
 
 
 
"Oh!! นี่ ฟางมีแฟนแล้วแล้วหรอเนี่ย "แครอลทำเป็นตกใจแต่ความจริงแอบสะใจและดีใจ
"แล้ว You กำลังไปแย่งคนรักคนอื่นอยู่สิ "แครอลพูดให้ป๊อปปี้เข้าใจผิด
"พี่แครอล..."แบมพยายามปราม  ให้แครอลหยุดพูด
"Why  I  ทำอะไรผิด  ผิดตรงไหน  I พูดตามความจริงนิ  ป๊อปปี้น่ะ เป็นคนมาทีหลังถึงยังไงคนมาก่อนก็ต้องเป็น Number1 อยู่ดี "แครอลพยายามพูดเป่าหูป๊อปปี้
"หยุด! โถ่เว้ย "ป๊อปปี้หงุดหงิดทันที  เขารีบวิ่งขึ้นห้องทันที
"หึ "แครอลมองอย่างสะใจ
"พี่แครอลพูดอะไรไปค่ะ "แบมผิดหวังกับแครอลมาก  เธอเดินออกไปนอกบ้านทันที
 
 
 
 
"ตอนหลงป่า กั้งก็รับรู้มาเสมอเลยหรอ "ฟางถาม  เมื่อกั้งเล่าให้ฟังว่าเขารูเมื่อไหร่
"ใช่ "
"กั้ง...ฟางขอโทษนะ  ที่ฟางรักกั้งแบบเดิม ไม่ได้  "ฟางหน้าหงอยทันที
"หึ กั้งควรจะดีใจหรือเสียใจดีน้าาา "กั้งกลั้นน้ำตาไส้  เพราะเหมือนกั้งรู้สึกกำลังขาดเพื่อนอีกคน
"กั้งขอกอด...."กั้งพูดไม่ทันขาดคำ  ฟางก็พุ่งเข้ากอดกั้งก่อนอย่างรวดเร็ว
    
"ฟาง..."กั้งอึ้ง แต่เขาก็กอดฟางตอบอย่างเป็นมิตร   ป๊อปปี้แอบมองจากหน้าต่างบนห้องแต่ป๊อปปี้ไม่ได้ยินอะไรทั้งนั้นเหมือนกับแบมที่แอบมองจากมุมไกลๆ
"เรายังเป็นเพื่อนกันได้ใช่มั๊ยกั้ง  ฮือๆๆ  "ฟางร้องไห้เพราะกลัวกั้งโกรธ
"แน่นอน  เราเป็นเพื่อนกันได้  เราจะเป็นเพื่อนกันนะ "กั้งน้ำตาซึม แล้วพูดกับฟาง
"ขอบคุณนะกั้ง  ขอบคุณจริงๆ "ฟางกอดกั้งแน่น ด้วยความซาบซึ้งตื้นตันใจ  แบมแอบมองกั้งและฟางทำให้เธอน้ำตาไหลไม่รู้ตัว  ก่อนที่แบมจะเดินหนีออกไปจากตรงนั้น
 
     โดย ที่ป๊อปปี้แอบมองจากชั้นบนทำให้เขาเข้าใจฟางผิด  ป๊อปปี้ไม่สามารถทนดูต่อไปได้เขารีบหันหลังให้หน้าต่างแล้วทรุดตัวลงกับพื้น
 
" Why I ทำอะไรผิด ผิดตรงไหน I พูดตามความจริงนิ ป๊อปปี้น่ะ เป็นคนมาทีหลังถึงยังไงคนมาก่อนก็ต้องเป็น Number 1 อยู่ดี "
 
 
   ป๊อปปี้นึกถึงคำพูดของแครอล มันกำลังทำให้ป๊อปปี้สับสนและเข้าใจผิดไปทุกที
 
 
 
 
 
 
"เอ่อ  ป๊อปปี้ไปไหนล่ะ "ฟางถามแครอล
"ก็หาเองสิ มาตาไม่ใช่รึไง "แครอลแขวะฟางทันที  แล้วเธอก็เดินหนีไป
"ชิ! ฉันถามดีๆทำไมต้องมากัดฉันด้วยย่ะ "ฟางพึมพำ แอบเคืองนิดๆ
"นั่นใครหรอฟาง "กั้งถาม
"อ๋อ  เธอเป็นเพื่อนสนิทกับป๊อปปี้สมัยประถมน่ะ "
"แล้วทำไมเค้ามาอยู่บ้านเดียวกับป๊อปปี้ล่ะ "กั้งถามอีกครั้ง
"ฟาง ก็ไม่รู้เหมือนกัน "
"งั้น  เดี๋ยวฟางไปหาป๊อปปี้ก่อนนะ "ฟางบอกกั้ง
"อื้ม "กั้งรู้สึกดีขึ้นมากหลังจากที่ตกลงเป็นเพื่อนกับฟาง
 
 
 
 
แอ๊ดดดดดดดดด
   ฟางเปิดประตูเข้ามาในห้อง
"เลือกใครก็บอกมาเลยดีกว่า "เมื่อฟางเข้ามาในห้องก็เริ่มหาเรื่องฟาง
"หมายความว่าไง "ฟาง งง
"ไหนๆ แฟนเธอก็มาหาแล้วนิ  อยากกลับไปอยู่กับเค้ามั๊ยล่ะ "
"ทำไมฉันต้องอยากกลับไปอยู่กับกั้งด้วยห่ะ "ฟางเริ่มโกรธ
"เอ้า  ก็เค้าเป็นแฟนเธอนิ  ส่วนฉันก็เป็นแค่...ชู้ ที่ไปขโมยของคนอื่นมากิน! "ป๊อปปี้ตะคอกบอกฟาง
 
 
เพี๊ยะ!
 
 
"ฉันไม่เคยเห็นนายเป็นชู้! และฉันก็ไม่เคยคิดจะให้นายเป็นชู้! "ฟางตบหน้าป๊อปปี้แล้วพูด
"แล้วฉันพูดผิดตรงไหน! ก็ฉันมาหลัง แล้วจะให้ฉันไปเป็นพระเอกที่มาก่อนได้ไงล่ะ "
"นายไปเอาความคิดนี้มาจากไหน "ฟางสงสัย เธออึ้งๆ
"ก็แครอลไง!  เค้าพูดถูกใช่มั๊ยล่ะ "ป๊อปปี้บอก
"แครอลหรอ  นี่นายเชื่อแครอลมากกว่าฉันใช่มั๊ย! "ฟางดุและโมโห เมื่อป๊อปปี้เชื่อแครอลมากกว่าตนเอง
"ก็มันเป็นความจริงนิ! เธอกำลังรอเวลาหย่ากับฉันสินะ "ป๊อปปี้ยั่วโมโหฟางอย่างรุนแรง
"ทำไมนายพูดแบบนี้อ่ะ! นายต่างหาก!ที่อยากหย่ากับฉันใช่มั๊ย!! " ฟางน้ำตาไหลออกมาเป็นสาย  เธอรีบวิ่งหนีเข้าห้องน้ำทันที
 
 
ปัง!
 
"โถ่เว้ย! "ป๊อปปี้ทั้งโกรธทั้งเสียใจที่ต้องมาทะเลาะกับฟาง
 
 
 
"ฮือๆๆๆ  ฮึก ฮือๆๆๆ "ฟางร้องไห้แทบเป็นสายเลือดไม่คิดว่าจะทะเลาะกันรุนแรงขนาดนี้
 
"ทำไมฉันต้องกลับไปอยู่กับกั้งด้วยห่ะ"
"เอ้า ก็เค้าเป็นแฟนเธอนิ ส่วนฉันเป็นแค่....ชู้ ที่ไปขโมยของคนอื่นมากิน!"
 
 
เพี๊ยะ!!
 
 
"ฮือๆๆๆ ทำไมๆๆ! "ฟางยิ่งนึกก็ยิ่งร้องไห้  เจ็บจี๊ดที่หัวใจเธอเสียใจที่ป๊อปปี้ไม่ยอมเชื่อใจ
 
 
 
สงสารฟางง่ะ หรือ ป๊อปปี้ดีอ่า แล้วจะเป็นยังไงต่อไป  เม้นๆๆ กันเยอะๆนะ ขอโทษที่หายไปนานเลย  T_T