The painful เธอกับเขา และรักของเรา

 

เช้าวันต่อมา ที่โรงเรียนของฟาง
“จบแล้ว! เย้!!!!!” ห้าสาวและหนึ่งหนุ่มต่างพากันร้องออกมาอย่างดีใจหลังเดินออกมาจากห้องประชุม ในพิธีมอบใบจบการศึกษาให้แก่นักเรียนชั้นม.6ของโรงเรียน
 
“กว่าจะจบได้เนอะ เหนื่อยชะมัดเลยอ่ะ” เฟย์พูด ทุกคนต่างพากันพยักหน้าเห็นด้วย แต่ทั้งหมดก็มีใบหน้ายิ้มแย้มเต็มไปด้วยความสุข เพราะถือว่าวันนี้ก็เป็นวันสำคัญวันนึงในชีวิตเหมือนกัน
 
“ไปถ่ายรูปกันดีกว่า จะได้เก็บไว้เป็นที่ระทึก” แก้วเอ่ยชวน ทุกคนยิ้มขำกับคำพูดตลกๆของแก้ว
 
“ตลกและยัยทอม เขามีแต่เก็บไว้เป็นที่ระลึก ที่ระทึกมันมีที่ไหน” พิชชี่พูด
 
“มีสิ ก็การที่ได้มีเพื่อนแบบนายไง ระทึกสุดๆในชีวิตฉันแล้วหล่ะ” แก้วพูด สี่สาวพากันส่งเสียงโห่ขึ้นมาทันที พิชชี่หน้าตึงที่โดนอีกฝ่ายแขวะ
 
“น้อยๆหน่อย ถ้าไม่กัดฉันสักวันมันจะตายขึ้นมาเหรอไงเนี่ย”
 
“เอาน่าๆ ยังไงวันนี้ก็วันสุดท้ายและ อย่ามางอนกันหน่อยเลย มาถ่ายรูปกันดีกว่า” จินนี่พูด ก่อนที่ทั้งหมดจะไปถ่ายรูปตามซุ้มต่างๆที่ถูกจัดไว้อย่างสนุกสนาน
 
“ยัยฟางๆ แฟนแกมาโน่นแล้วอ่ะ” หวายสะกิดเพื่อน ฟางหันไปมองแล้วยิ้มกว้าง เมื่อเห็นป๊อปปี้เดินตรงมายังเธอและเพื่อนๆพร้อมด้วยช่อดอกไม้ช่อโตในมือ
 
“อ่ะนี่ดอกไม้ ดีใจด้วยนะ ในที่สุดก็จบซะที” ชายหนุ่มยื่นช่อดอกไม้ให้พร้อมกับพูด ฟางรับมาอย่างเขินๆ ท่ามกลางเสียงโห่แซวของเพื่อนๆ
 
“จะหวานกันไปถึงไหนครับพี่ชาย พวกผมอิจฉานะเนี่ย” พิชชี่นำทีมส่งเสียงแซวขึ้นทันที
 
“นั่นสิๆ มดกัดจนเจ็บไปหมดแล้วค่ะพี่ป๊อป” จินนี่เสริม ป๊อปปี้ได้แต่ยิ้มอย่างเก้อๆ ส่วนฟางไม่ต้องห่วง เพราะเขินจนหน้าแดงไปหมดตั้งแต่เห็นชายหนุ่มแล้ว
 
“อย่าแซวกันได้ไหมเนี่ยพวกเธอ” ฟางพูด
 
“พี่ป๊อป แล้วนี่มีแต่ดอกไม้ของยัยฟางเหรอคะ ของพวกเราล่ะ แบบนี้ลำเอียงกันนี่นา” แก้วแทรกขึ้น เฟย์พยักหน้าเห็นด้วย
 
“ใช่ค่ะ พี่ป๊อปน่ะลำเอียง” ป๊อปปี้มองหน้าสองสาวแล้วยิ้ม ก่อนจะพูด
 
“พี่ไม่ลืมหรอกนา รอตรงนี้แหละเดี๋ยวพี่ไปเอามาให้” ชายหนุ่มพูดก่อนจะเดินกลับไปที่รถ สองสาวหันมายิ้มให้กันอย่างสมใจ ไม่นานป๊อปปี้ก็เดินกลับมาพร้อมกับช่อดอกไม้ในมืออีก... สามช่อ
 
“อ่ะนี่ จินนี่ หวาย พี่ดีใจด้วยนะครับ” ชายหนุ่มยื่นช่อดอกไม้ให้สองสาว ทั้งสองรับมาพร้อมกับยิ้มขอบคุณ
 
“ขอบคุณค่ะพี่ป๊อป”
 
“ส่วนนี่ของเรา ไอ้น้องชาย” ป๊อปปี้หันมาทางพิชชี่บ้าง ซึ่งอีกฝ่ายก็ยิ้มรับ
 
“ถึงจะช่อเล็กกว่าของฟาง แต่ก็โอเคครับพี่ชาย ของคุณนะครับ”
 
“เดี๋ยวสิคะพี่ป๊อป แล้วของเฟย์กับแก้วล่ะ ไหนบอกจะไม่ลืมไง” เฟย์โวยขึ้นอีกรอบ
 
“ก็ไม่ได้ลืม แต่มีคนอาสาซื้อมาให้เราสองคนแล้วหนิ” ชายหนุ่มยิ้ม “อ้าวนั่นไง มาพอดีเลย” สองสาวยิ้มอย่างดีใจก่อนจะหันไปมอง แต่แล้วก็หุบยิ้มแทบไม่ทัน
 
“มาได้ไงเนี่ย!!”
 
“อ้าว! พี่โทโมะ พี่เขื่อน นึกว่าจะไม่มาซะแล้วนะคะเนี่ย” ฟางเอ่ยทักสองหนุ่มที่เดินเข้ามาอย่างร่าเริง
 
“ไม่มาได้ไงล่ะครับ วันสำคัญทั้งที” เขื่อนพูดยิ้มๆ ก่อนจะยื่นช่อดอกไม้ให้เฟย์
 
“ดอกไม้ครับน้องเฟย์ ดีใจด้วยนะครับ”
 
“ขอบคุณค่ะ” เฟย์รับมาก่อนจะของคุณอย่างเสียไม่ได้ แต่ก็ทำให้เขื่อนยิ้มปลื้มไปได้อีกมากโข
 
“ไม่เอาเหรอครับน้องทอม ดอกไม้น่ะ” โทโมะหันมาพูดกับแก้วที่ยืนหน้าตึงอยู่ข้างๆ
 
“ถ้าไม่เต็มใจก็ไม่ต้องค่ะ แก้วไม่ถือ แล้วแก้วก็ไม่ใช่ทอมด้วย พูดไม่รู้เรื่องเหรอไง!” หญิงสาวพูดอย่างหงุดหงิด
 
“ถ้างั้นก็รับสิครับ นี่พี่เต็มใจนะ” โทโมะยื่นช่อดอกไม้ให้ แต่แก้วก็ยังทำเฉย “เอ... หรือว่าต้องให้พี่คุกเข่าด้วยถึงจะยอมรับ” พูดแล้วทำท่าจะคุกเข่าลงจริงๆ ถ้าไม่โดนแก้วจับไว้ซะก่อน
 
“รับก็ได้ค่ะ รับก็ได้” หญิงสาวพูด ก่อนจะคว้าช่อดอกไม้ของอีกฝ่ายมาถือไว้ โทโมะยิ้มกริ่มที่สามารถแกล้งอีกฝ่ายได้ แต่แล้วก็หุบยิ้มแทบไม่ทันเมื่อหันไปเจอสายตาล้อๆที่ส่งมาโดยป๊อปปี้
 
“แหมๆ แซวแต่ยัยฟางนะเธอสองคน กะจะมาหวานแข่งกันให้ฉันกับยัยหวายนายพิชอ้วกแตกเลยใช่มั้ยเนี่ย” จินนี่พูด
 
“จะบ้าเหรอ!” สองสาวอย่างเฟย์และแก้วพูดออกมาพร้อมกัน แต่ก็ไม่วายหันไปมองคนตัวโตที่ยืนอยู่ข้างๆอย่าเคืองๆที่บังอาจมาทำให้พวกเธอถูกเพื่อนแซว
 
“เลิกแซวกันได้แล้วนา มาถ่ายรูปกันดีกว่า” พิชชี่เอ่ยชวน ก่อนที่สงครามน้ำลายจะปะทุขึ้นอีกครั้ง
 
“พูดงี้อิจฉาคนอื่นเขาอ่ะดินายอ่ะ” หวายที่เงียบมาตลอดพูดขึ้นบ้าง
 
“พูดอย่างกับเธอไม่อิจฉางั้นแหละ” พิชชี่ย้อน หวายค้อนขวับใส่ทันที ทุกคนต่างพากันหัวเราะอย่างขำๆ ก่อนจะพากันไปถ่ายรูปกันต่อ
 
“มาเร็วฟาง เดี๋ยวพวกเราถ่ายรูปให้” เฟย์พูดก่อนจะดึงฟางมาที่ซุ้ม พิชชี่รู้หน้าที่รีบผลักพี่ชายคนสนิทอย่างป๊อปปี้ให้ไปยืนอยู่ข้างๆฟางเช่นกัน
 
“อะไรอ่ะ จะให้ฉันถ่ายกับพี่ป๊อปแค่สองคนเองเหรอ” ฟางพูดเมื่อเห็นว่าไม่มีใครยอมมาร่วมเฟรมกันเธอและชายหนุ่มเลย
 
“เอ้า! ก็ถ่ายรูปหมู่มาเยอะแล้วนี่นา ถ่ายรูปคู่เธอกับพี่ป๊อปบ้างเหอะ” จินนี่พูดก่อนจะจัดการถ่ายรูปให้ทั้งคู่อย่างเสร็จสรรพ
 
“ว่าแต่กลับบ้านได้เลยมั้ยเนี่ย เราจะได้ไปฉลองกัน” เขื่อนพูด ทั้งหมดหันมามองหน้ากัน
 
“กำลังจะพูดอยู่เลยเฮีย กะว่าจะให้เฮียเลี้ยงด้วยนะเนี่ย” พิชชี่เรียกเขื่อนว่าเฮียอย่างสนิทสนม อีกฝ่ายเหล่มองก่อนจะพูด
 
“เสียใจเว้ยไอ้น้อง วันนี้เฮียงบหมด”
 
“โห่! อะไรอ่ะพี่เขื่อน ทีซื้อดอกไม้ให้หญิงซื้อได้ แต่พอจะเลี้ยงฉลองให้น้องดันงบหมด” พิชชี่บ่นอุบ ก่อนจะหันไปทางป๊อปปี้ “พี่อ่ะ หมดด้วยรึเปล่า”
 
“หมด...” ป๊อปปี้ตอบ พิชชี่ยิ่งหน้าเหี่ยวลงไปมากกว่าเดิม พวกเพื่อนๆต่างพากันหัวเราะอย่างขำๆ
 
“ซะที่ไหนเล่า” ป๊อปปี้ที่แกล้งแซวเล่นหัวเราะ ก่อนจะตบบ่าอีกฝ่ายเบาๆ “ไม่ต้องห่วงนา เดี๋ยวพี่พาไปเลี้ยง”
 
“เย้!!!!!” ทั้งหมดร้องขึ้นพร้อมกันทันที ไม่เว้นแม้แต่ฟาง
 
“คอยดูนะ เดี๋ยวฟางจะกินให้กระเป๋าพี่ป๊อปฉีกเลย” ฟางพูดยิ้มๆ
 
“เรื่องของเราสิ กินมากเดี๋ยวก็อ้วนเป็นหมูเองแหละ” ป๊อปปี้พูดบ้าง ฟางหน้าหงิกทันที ล้อเธอเรื่องกินอีกแล้วนะ เอะอะก็อ้วน เอะอะก็หมู หญิงสาวคิดอย่างงอนๆ ป๊อปปี้มองอย่างเอ็นดู ก่อนจะยื่นมามายีผมหญิงสาวเล่น
 
“พี่ป๊อป! ผมฟางยุ่งหมดแล้ว” ฟางรีบปัดมืออีกฝ่ายบอก ก่อนจะจัดทรงผมให้เหมือนเดิม
 
“อะไรเล่า ปกติผมเรามันก็ยุ่งอยู่แล้วนี่นา โทษพี่ได้ไง” ร่างสูงพูด ฟางหันมามองอย่างเคืองๆ ก่อนจะฟาดฝ่ามือลงบนต้นแขนของอีกฝ่ายทันที เล่นเอาชายหนุ่มถึงกับสะดุ้ง
 
“โอ้ย! พี่เจ็บนะ มือหนักอย่างกับผู้ชาย”
 
“พี่ป๊อป!!!!”
 
“ฮ่าฮ่าฮ่า ยัยฟางมือหนักอย่างกับผู้ชาย พึ่งรู้นะเนี่ย” หวายหัวเราะ ฟางหันไปชี้หน้าเพื่อนทันที
 
“เงียบเลยนะเธอ อยากโดนอีกคนเหรอไง” ฟางหน้าหงิกที่โดนเพื่อนแซว เลยพาลงอนร่างสูงที่ทำให้เธอถูกเพื่อนล้อไปด้วย
 
“ป๊อป...”
.
.
.
.
.
มีคนขอมา และ...ไรเตอร์ก็เป็นคนขี้ใจอ่อน 555+ อัพให้อีกตอนตามคำขอล่ะนะคะ
อย่าลืมเม้นท์ให้ไรเตอร์ด้วยน้า อาจจะไม่ค่อยได้มาอัพ แต่ก็จะพยายามค่ะ บ๊ายบาย