The painful เธอกับเขา และรักของเรา

 

“แฟนเก่าพี่ป๊อปกลับมาแล้ว!!!” ทั้งหมดอุทานขึ้นพร้อมกัน ไม่เว้นแม้แต่ชายหนุ่มคนเดียวอย่างพิชชี่ ฟางพยักหน้าช้าๆ ก่อนจะมองหน้าเพื่อนแต่ละคนอย่างขอความเห็น
 
“ใช่ พวกเธอคิด...” หญิงสาวทำท่าจะถามความเห็นของแต่ละคนว่าคิดยังไง แต่ก็โดนแทรกขึ้นซะก่อน
 
“พี่ป๊อปทำแบบนี้ได้ไงอ่ะ ก็ไหนบอกว่าไม่ได้รักผู้หญิงคนนั้นแล้วไง” หวายพูดขึ้นอย่างโกรธเคืองแทนเพื่อน
 
“ใช่! ทำแบบนี้น่ะโกหกกันชัดๆเลย” แก้วเองก็มีอาการไม่ต่างกัน
 
“นั่นสิ มีแฟนใหม่แล้วแต่แฟนเก่าก็ยังมาวนมาเวียนอยู่แบบนี้น่ะ จะให้พวกเราไว้ใจได้ยังไง” เฟย์พูดขึ้นบ้าง
 
“แล้วแน่ใจเหรอว่าพี่ป๊อปเขาจะไม่ใจอ่อนให้ผู้หญิงคนนั้นจริงๆน่ะ” จินนี่พูดขึ้นอีกคน ฟางมองหน้าเพื่อนแต่ละคนแล้วส่ายหน้า ดูเหมือนเพื่อนของเธอจะเดือดร้อนมากกว่าเธอที่เป็นเจ้าของเรื่องซะอีกนะเนี่ย
 
“นายล่ะพิชชี่ จะไม่ร่วมวงโวยกับยัยพวกนี้ด้วยเหรอ” ฟางหันมาหาเพื่อนชายคนเดียวที่นั่งอยู่ พิชชี่ส่ายหน้า
 
“ไม่ล่ะ เพราะพิชรู้ว่าถึงพวกเราจะโวยวายกันแค่ไหน แต่ฟางก็ยังเชื่อใจพี่ป๊อปอยู่ดี” พิชชี่พูด ฟางสะอึก เพราะที่อีกฝ่ายพูดมามันก็เป็นเรื่องจริง เธอเลือกที่จะเชื่อใจพี่ป๊อป
 
“เฮ้ย! อย่าทำหน้าแบบนั้นดิฟาง พิชไม่ได้บอกว่ามันเป็นเรื่องผิดซะหน่อย” ชายหนุ่มพูดเมื่อเห็นฟางหน้าม่อยลง
 
“พิชจะบอกว่าฟางทำถูกแล้วต่างหาก ตอนนี้พี่ป๊อปเป็นแฟนฟาง ฟางเป็นคนที่สำคัญที่สุดของเขา อย่าไปสนใจกับคำพูดของคนอื่นเลย เพราะเรื่องนี้มันเป็นเรื่องของคนสองคน คนนอกน่ะไม่รู้เรื่องอะไรด้วยหรอก โดยเฉพาะยัยสี่คนนี่ที่ไม่เคยมีแฟนนะยิ่งแล้วใหญ่เลย ให้คำปรึกษาอะไรไม่ได้หรอก เชื่อพิชสิ” ชายหนุ่มร่ายยาว ฟางยิ้มขำเมื่อเห็นท่าทางที่ดูจะจริงจังมากๆของอีกฝ่าย แล้วก็ยิ่งขำมากขึ้นไปอีก เพราะสี่สาวที่ถูกพาดพิงถึงต่างพากันทุบพิชชี่เข้าให้คนละอึก เล่นเอาจุกไปไม่น้อย
 
“ปากอย่างนายน่ะให้คำปรึกษาได้ดีตายล่ะ ไอ้ปากมอม” หวายว่า พิชชี่หัวเราะในลำคอเบาๆก่อนจะพูด
 
“หรือเธอจะเถียงว่าที่ฉันพูดไปเมื่อกี้มันไม่จริง” หวายเงียบ เพราะที่อีกฝ่ายพูดเมื่อกี้มันก็มีส่วนถูก เพื่อนของเธอควรจะเชื่อใจพี่ป๊อปน่ะถูกแล้ว
 
“ฉันเชื่อใจพี่ป๊อปได้ใช่มั้ย? สิ่งที่ฉันทำมันถูกแล้วใช่มั้ย?” ฟางพูดเพราะยังไม่แน่ใจนัก พิชชี่อ้าปากจะพูด แต่โดนหวายชี้หน้าจึงต้องปิดปากเงียบ
 
“ฉันเชื่อนะว่าเธอเชื่อใจพี่ป๊อปได้ อย่างน้อยก็ได้มากกว่าไอ้พิช” หวายพูดอย่างให้กำลังใจเพื่อน แต่ประโยคท้ายแอบแขวะพิชชี่ที่นั่งอยู่ใกล้ๆ ทำให้พิชชี่โวยขึ้นทันที
 
“เอ๊ะ! เธอนี่!!” แต่ก่อนที่พิชชี่และหวายจะทันได้ทำสงครามกันทางสายตา จินนี่ก็เป็นคนห้ามทัพขึ้นซะก่อน
 
“การที่เธอเชื่อใจพี่ป๊อปมันก็ไม่ได้เป็นเรื่องผิดนะฟาง อย่างที่นายพิชบอกนั่นแหละว่ามันเป็นเรื่องของคนสองคน บุคคลที่สามอย่างพี่พิมน่ะไม่ได้มีความสำคัญมากถึงขนาดที่จะมาบั่นทอนความเชื่อใจของเธอที่มีต่อพี่ป๊อปได้หรอก ตอนนี้เธอรู้ไว้แค่ว่าพี่ป๊อปรักเธอแค่นั้นพอ ไม่ต้องคิดมากนะ”  จินนี่พูดพร้อมกับบีบมือเพื่อนสาวเบาๆ ฟางยิ้มก่อนจะพยักหน้า
 
“ฉันก็ไม่ได้คิดมากสักหน่อย”
 
“เหรอออออออ” เพื่อนๆที่เหลือต่างพากันส่งเสียงล้อขึ้นทันที
 
“ช่ายยยยยยย” ฟางลากเสียงยาวบ้าง ก่อนจะหัวเราะเมื่อนึกอะไรขึ้นได้ “พูดก็พูดนะ ยังตลกหน้าพี่ป๊อปเมื่อวานไม่หายเลยอ่ะ”
 
“เรื่องนี้ก็เหมือนกัน คอยดูนะ เธอไปแกล้งพี่ป๊อปบ่อยๆ เขาจะเอาคืน” แก้วพูด เพราะฟางเล่าเรื่องในร้านไอศกรีมให้ทุกคนฟังแล้ว
 
“อะไรกันอ่ะ นี่ตกลงเธอเป็นเพื่อนฉันหรือว่าเพื่อนพี่ป๊อปกันแน่เนี่ย เข้าข้างกันจัง”
 
“ก็พี่ป๊อปน่าสงสารนี่นา เธอก็เล่นไปแกล้งเขาแบบนั้น” เฟย์พูดบ้าง ฟางหันไปส่งค้อนใส่เพื่อนทันที
 
“เข้าข้างกันเข้าไป ทีพี่ป๊อปโกหกฉันไม่ยักจะมีใครเข้าข้างสักคน”
 
“มันก็เหมือนกับที่เธออ้างกับพี่ป๊อปนั่นแหละ พี่ป๊อปไม่ได้โกหกเธอ เขาแค่บอกความจริงไม่หมดแค่นั้นเอง” หวายพูดแล้วหัวเราะ ฟางอ้าปากค้าง เพราะประโยคนั้นดูเหมือนจะเป็นประโยคประจำตัวของเธอไปซะแล้วสิ
 
“พิช ดูดิ ทุกคนเข้าข้างพี่ป๊อปหมดเลยอ่ะ พิชต้องเข้าข้างฟางนะ” ฟางหันมาอ้อนพิชชี่บ้าง ชายหนุ่มยิ้ม
 
“แน่นอนอยู่แล้ว” หญิงสาวยิ้มกว้างทันที ก่อนจะหันไปมองหน้าเพื่อนสาวที่เหลืออย่างเย้ยๆ แต่แล้วก็ต้องอ้าปากค้างอีกรอบกับประโยคถัดมาของชายหนุ่ม “เพราะว่าพิชเข้าข้างพี่ป๊อป”
 
“พิช!!!” ฟางหันมามองชายหนุ่มตาเขียว
 
“ฮ่าฮ่าฮ่า รู้สึกเหมือนจะมีคนเข้าข้างเธอเยอะจังเลยนะยัยฟาง” หวายพูด ฟางทำหน้างอ
 
“จำไว้เลยนะพวกเธอ เห็นคนอื่นดีกว่าเพื่อน นายด้วยพิชชี่” หญิงสาวทั้งหน้าหงิก หน้างอ หน้าบึ้ง แต่เพื่อนๆก็ยังยิ้มขำเธออยู่ดี ไม่รู้จะตลกอะไรกันนักหนา เอ๊ะ! หรือว่าพี่ป๊อปจะเล่นของ ทำไมอยู่ๆเพื่อนของเธอถึงได้หลงไปเข้าข้างพี่ป๊อปกันหมดแบบนี้ล่ะ หญิงสาวคิด โกรธทั้งเพื่อนเคืองทั้งคนที่เป็นแฟน เซ็ง!!!
.
.
.
.
.
“ไอ้บ้า!!!!” สองหนุ่มพร้อมใจกันประสานเสียงใส่หูเพื่อนดังลั่น จนป๊อปปี้ยกมือขึ้นปิดหูแทบไม่ทัน
 
“โอ้ย! พวกมึงสิบ้า มาตะโกนใส่หูกูทำไมเนี่ย หูจะแตก!”
 
“ก็มึงมันบ้านี่หว่า ไอ้บ้าๆๆๆๆๆ” เขื่อนตะโกนอย่างหัวเสีย หลังจากฟังที่เพื่อนเล่าเรื่องที่ขบวนรถไฟชนกันเมื่อวานให้ฟัง
 
“ใช่! มึงมันบ้า!!!” โทโมะเสริม ป๊อปปี้มองหน้าเพื่อนแล้วนิ่ง เขาทำผิดอะไรอีกล่ะเนี่ย!
 
“กูบ้าตรงไหน?”
 
“ก็ทุกตรงนั่นแหละ นี่ถ้าเมื่อวานน้องฟางเขาโกรธมึงขึ้นมาจริงๆทำไงวะ” โทโมะพูด
 
“ก็ง้อดิวะ” ป๊อปปี้ตอบหน้าตาย แต่เพื่อนทั้งสองไม่ตลกด้วย
 
“มึงทำอะไรคิดถึงน้องฟางบ้างนะเว้ย น้องเขาก็มีหัวใจ เจ็บเป็น คิดเป็น น้อยใจเป็น”
 
“กูรู้ แล้วกูก็ไม่ได้ตั้งใจจะโกหกฟางด้วย กูไม่รู้จะทำยังไงนี่หว่า อยู่ๆพิมก็โผล่มาแบบนั้น กูแค่ยังไม่อยากให้เขาเจอกัน ไม่อยากให้ฟางคิดมาก”
 
“แต่ถ้าเป็นกู ถ้ากูรู้ทีหลัง กูจะคิดมากกว่าเดิม เพราะมึงโกหก มึงทำให้น้องฟางไม่ไว้ใจมึง”
 
“ไม่จริง ยัยแสบไว้ใจกู เขาถึงได้เชื่อที่กูอธิบายให้ฟังไง” ป๊อปปี้เถียง
 
“ก็เป็นโชคดีของมึงไงที่คราวนี้น้องฟางยอมฟัง แต่ถ้าคราวหน้ามันไม่เป็นแบบนั้นมึงจะทำยังไง”
 
“.....” ป๊อปปี้เงียบ เพราะเขาเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าถ้าเกิดทั้งสองเกิดมาหาเขาพร้อมๆกันเหมือนเมื่อวานอีกครั้งเขาจะทำยังไง
 
“แล้วที่กูสงสัย ทำไมมึงถึงไม่บอกพิมไปวะว่ามึงมีแฟนใหม่แล้ว แค่นี้เรื่องก็จบ พิมก็จะได้ไม่มายุ่งกับมึง แล้วน้องฟางก็จะได้ไม่เข้าใจมึงผิดด้วย”
 
“ถ้ามันทำได้ง่ายๆกูก็ทำไปแล้ว มึงไม่เป็นกูมึงไม่รู้หรอก ตอนนั้นพิมเขาน่าสงสารมากเลยนะเว้ย”
 
“เออ มึงสงสารเขา แต่อีกไม่นานมึงได้มานั่งสงสารตัวเองแน่ ถึงน้องฟางเขาจะใจกว้างขนาดไหน แต่ถ้าต้องเห็นแฟนตัวเองอี๋อ๋ออยู่กับผู้หญิงคนอื่นก็คงไม่มีใครทนได้นานหรอก แล้วยิ่งผู้หญิงคนนั้นเป็นแฟนเก่าด้วยแล้ว เชื่อกูเหอะ ถ้าน้องฟางไม่อาละวาดบ้านแตก เขาก็คงมีหวังได้เลิกกับมึงแน่”
 
“เฮ้ย!! เลิกเลยเหรอวะ” ชายหนุ่มท่าทางตกใจไม่น้อย ความใจอ่อนของเขากำลังจะสร้างปัญหาให้กับความรักของเขากับฟางมากขนาดนั้นเลยเหรอ
 
“เออ ถ้าฟังจากที่มึงเล่าให้ฟัง กูว่าน้องฟางเขาคงไม่เลิกคิดมากเรื่องนี้ง่ายๆหรอก ตราบใดที่มึงยังไม่ชัดเจนกับพิม”
 
“ใช่! แล้วมึงก็เตรียมตัวได้เลยนะ เพราะกูว่าพิมไม่หยุดแค่นี้แน่ เจ้าหล่อนเล่นบุกมาหาแกที่ห้องถึงขนาดนั้นน่ะ”
 
“แล้ว... พวกมึงคิดว่ากูควรทำไง?” ผลสุดท้าย ป๊อปปี้ก็ต้องหันหน้าเข้าพึ่งเพื่อนทั้งสองอีกจนได้ สองหนุ่มมองหน้ากันแล้วส่ายหน้า เกิดมาไม่เคยเห็นความรักใครน่าปวดหัวเท่าเพื่อนคนนี้เลย คนนึงก็บื้อ อีกคนก็ซื่อซะ
 
“มึงก็บอกพิมไปตามตรงสิว่าน้องฟางเป็นแฟนมึง ไม่เห็นมันจะยากตรงไหนเลย” เขื่อนพูด
 
“แล้วถ้ามึงคิดว่ามึงไม่กล้า มึงกลัวตัวเองใจอ่อน มึงก็ลองเลือกดูเองละกันระหว่างไม่อยากทำร้ายน้ำใจพิมแต่ต้องเลิกกับน้องฟาง หรือว่าจะบอกพิมไปตามตรงน้องฟางจะได้สบายใจ มึงมีทางเลือกแค่สองทางเท่านี้แหละ”
 
“คิดดูดีๆนะไอ้ป๊อป ถ้ามึงไม่ยอมชัดเจน มันก็เหมือนให้ความหวังพิมเขาเปล่าๆ บอกความจริงเขาไป เขาจะได้เจอคนที่รักเขาจริงๆ ไม่ต้องมานั่งจมปลักกับคนที่ไม่ได้รักเขาแล้วแบบมึง”
 
“เออ กูจะพยายาม” ชายหนุ่มพยักหน้า แม้จะยังหนักใจไม่น้อย แต่เขาก็เห็นด้วยกับที่เพื่อนทั้งสองพูดมา ถ้าเขายังไม่ชัดเจน เขาก็อาจจะทำให้ทั้งพิมทั้งฟางเจ็บไปพร้อมๆกัน
 
“เออ เกือบลืมไปเลย” ป๊อปปี้พูดเมื่อนึกอะไรขึ้นได้ สองหนุ่มหันมามองอย่างสนใจ “พรุ่งนี้วันจบยัยแสบ พวกมึงอย่าลืมนะเว้ย ไม่งั้นล่ะก็โดนยัยนั่นงอนแน่”
 
“เออ พวกกูไม่ลืมหรอก มึงนั่นแหละ หาของขวัญไปให้เขารึยัง พาไปง้อเรื่องเมื่อวานไง” เขื่อนออกความเห็น
 
“กูเตรียมไว้แล้วนา ว่าแต่พวกมึงเหอะ จะไปอวยพรเฉยๆไม่เตรียมอะไรไปด้วยเลยเหรอ?” ป๊อปปี้พูดพร้อมกับมองหน้าเพื่อนอย่างจับผิด
 
“เอาน่า เดี๋ยวพรุ่งนี้มึงก็รู้ อย่าพาแขกไม่ได้รับเชิญไปด้วยอีกล่ะมึง ไม่งั้นล่ะก็คนที่จะโดนน้องฟางงอนน่ะก็คือมึงไม่ใช่พวกกูแน่” โทโมะพูด
 
“กูไม่บ้าขนาดนั้นหรอกนา แค่เรื่องเมื่อวานกว่าจะง้อยัยแสบได้เกือบตาย ถ้าเกิดพาพิมไปอีก มีหวังคราวนี้เขาได้หนีกูไปอยู่เยอรมันจริงๆแน่”
 
“สม! มึงจะได้มีแรงฮึดเวลาพูดกับพิมไง เพราะถ้ามึงทำน้องฟางเสียใจ น้องฟางเขาก็แค่หนีไปอยู่กับพี่กับแม่เขาที่เยอรมัน ทิ้งแกให้นั่งเหงาหงอยเป็นแมวป่วยอยู่ที่นี่คนเดียว แค่คิดก็สะใจแล้วว่ะ”
 
“สะใจบ้านมึงดิ ถ้าเกิดยัยแสบหนีกูไปเยอรมันจริงนะ กูจะไปหาเรื่องพวกมึงถึงบ้านเลยคอยดู ข้อหาแช่ง!!”
 
“พวกกูจะรอ” สองหนุ่มพูดพร้อมกันแล้วหัวเราะออกมาอย่างขำๆ ต่างกับป๊อปปี้ที่ออกอาการวิตกไม่น้อย ถึงแม้หญิงสาวจะยืนยันกับเขาว่าปฏิเสธพี่ชายไปแล้วเรื่องไปเยอรมัน แต่เธอก็มีสิทธิ์ที่จะเปลี่ยนใจได้ตลอดเวลา เพราะฉะนั้นเขาไม่ควรจะหาเรื่องใส่ตัวเองให้หญิงสาวได้งอนอีก ไม่งั้นเขาคงจะได้นั่งเหงาเป็นแมวป่วยเหมือนที่เพื่อนเขาว่าจริงๆแน่
.
.
.
.
.
ขอโทษนะ ถ้ามันไม่ค่อยสนุก แต่ยังไงเราก็จะพยายามแต่งต่อให้ดีขึ้น ขอเม้นท์เป็นกำลังใจให้ไรเตอร์ด้วยนะคะ ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ