The painful เธอกับเขา และรักของเรา

“พี่โฟมเขา... แค่ชวนฟางไปอยู่ด้วยน่ะค่ะ” หญิงสาวบอกเสียงแผ่ว ชายหนุ่มได้ฟังก็ชะงัก แต่ก็ยังฝืนยิ้ม

“ฟางหมายถึง... แค่ไปเที่ยวที่นั่น แล้วก็กลับมา...ใช่มั้ย”

“เปล่าค่ะ” หญิงสาวส่ายหน้า ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองด้วยสายตาจริงจัง “ชวนไปอยู่ด้วย ไปอยู่ที่นั่น ไปเรียนที่นั่น ไม่ได้ไปเที่ยวค่ะ แต่ไปอยู่จริงๆ” คราวนี้ชายหนุ่มชะงักด้วยความอึ้งจริงๆ เยอรมันกับประเทศไทยน่ะมันไม่ใช่ใกล้ๆเลยนะ ถ้าเกิดหญิงสาวไปจริงๆ แล้วเขาจะอยู่ยังไงหล่ะ

“ฟาง...” ชายหนุ่มรู้สึกเหมือนตัวเองคอแห้งผาก จนแทบพูดอะไรไม่ถูก ใจมันหวิวๆชอบกล ได้ยินแค่นี้แต่กลับทำให้เขาหมดเรี่ยวแรงขึ้นมาซะดื้อๆ “ล้อเล่นรึเปล่า ทำไมอยู่ๆพี่โฟมถึงได้มาชวนฟางไปอยู่ด้วยล่ะ”

“พี่ป๊อป เป็นอะไรรึเปล่าคะ” หญิงสาวเอ่ยถามอย่างเป็นห่วงเมื่อเห็นท่าทางของร่างสูง นี่เธอแกล้งเขาแรงไปรึเปล่าหว่า จริงๆเธอก็ไม่ได้ตั้งใจจะแกล้งอะไรสักหน่อย แค่ยังบอกความจริงไม่หมดแค่นั้นเอง

“ฮะ ปะ เปล่าหรอก” ชายหนุ่มรีบสะบัดหน้าไล่ความฟุ้งซ่านในใจออกไป ก่อนจะหันกลับมาฟังที่หญิงสาวพูดต่อ ฟางแอบอมยิ้มอย่างสะใจเล็กๆ เมื่อเช้าหลอกเธอซะใจเสีย คราวนี้แหละเธอจะเอาคืนให้เจ็บแสบเลยคอยดู!!

“เปล่าได้ไง ก็เห็นๆอยู่ว่าพี่ป๊อปน่ะ... ช็อค!!!”

“ไม่ต้องมาทำพูดดีเลย ตกลงต้องไปเยอรมันจริงๆเหรอ แล้วไหนบอกว่าสอบติดจุฬาแล้วไง แล้วทำไมต้องไปอีกอ่ะ เรียนต่อที่นี่ก็ได้หนิ หรือไม่ถ้าคิดถึงพี่โฟมหรือคุณป้าก็แค่บินไปเยี่ยมเฉยๆแล้วก็บินกลับมาสิ ถ้าฟางไปแล้วคุณลุงจะอยู่ยังไงอ่ะ แล้วพี่ล่ะ ฟางไม่คิดถึงพี่เลยเหรอ...” ชายหนุ่มเริ่มร่ายยาว และดูท่าว่าจะยาวไปมากกว่านี้อีกถ้าเกิดหญิงสาวไม่เบรกเอาไว้ซะก่อน

“เดี๋ยวค่ะพี่ป๊อป ใจเย็นก่อน” หญิงสาวพูด “เรื่องพ่อน่ะพี่ป๊อปไม่ต้องเป็นห่วงหรอก เพราะพ่อเป็นคนบอกให้ฟางไปเอง”

“ได้ไงอ่ะ!!!” ชายหนุ่มลุกพรวด เผลอโวยขึ้นทันที ฟางมองร่างสูงที่ออกอาการโวยวายซะลั่นร้านแล้วแอบยิ้มขำก่อนจะตีหน้างง

“จะเสียงดังทำไมคะพี่ป๊อป ดูสิคนเขามองเราหมดแล้วนะ นั่งลงเร็ว” ชายหนุ่มมองแล้วนั่งลงอย่างขัดใจ ก่อนจะพูดต่อ

“ทำไมอยู่ๆคุณลุงถึงอนุญาตล่ะ ทีเมื่อก่อนพี่เห็นฟางอ้อนเกือบตายคุณลุงยังไม่ใจอ่อนเลย”

“ก็พ่อบอกว่าตอนนี้ฟางจบม.ปลายแล้ว เป็นผู้ใหญ่แล้ว ดูแลตัวเองได้แล้ว ก็เลยอยากให้ไปเปิดหูเปิดตาบ้าง แล้วอีกอย่างฟางก็คิดถึงพี่โฟมกับแม่ม๊ากมากค่ะ”

“แล้วพี่ล่ะ ถ้าฟางไปแล้วฟางไม่คิดถึงพี่บ้างเหรอไง ปล่อยให้พี่อยู่คนเดียวไม่กลัวพี่มีกิ๊กเหรอ แล้วไม่คิดบ้างเหรอว่าพี่จะอยู่ยังไงถ้าไม่มีฟางอยู่ด้วยน่ะ” ชายหนุ่มโวยขึ้นอีกรอบ คราวนี้หญิงสาวถึงกับกลั้นหัวเราะไว้ไม่ไหว เผลอหัวเราะออกมาอย่างสุดกู่ ป๊อปปี้มองร่างเล็กตรงหน้าอย่างงงๆ

“หัวเราะอะไร? ที่พี่พูดมันมีอะไรน่าตลกมากนักเหรอไง” ชายหนุ่มหน้าหงิก นี่เขากำลังงอน กำลังจะโดนเธอทิ้งนะ ยังมีหน้าจะมาหัวเราะเยาะกันอีก

“ปะ เปล่าค่ะ แค่... ฮ่าฮ่าฮ่า” หญิงสาวพูดตะกุกตะกัก แต่ก็พูดไม่จบประโยคเพราะดันหลุดขำออกมาซะก่อน ชายหนุ่มเห็นดังนั้นก็ยิ่งงอน หน้าหงิกขึ้นมากกว่าเดิมเป็นเท่าตัว

“ตลกเหรอ? ตลกมากนักเลยใช่มั้ย? งั้นก็นั่งตลกไปคนเดียวเลย พี่จะกลับห้องแล้ว!!!” ร่างสูงพูดอย่างนึกโมโห ก่อนจะเดินออกจากร้านไปอย่างรวดเร็ว ฟางเหวอ ไม่คิดว่าเขาจะโกรธเธอจริงๆ รีบจ่ายเงินค่าไอศกรีมก่อนจะรีบวิ่งตามชายหนุ่มไปทันที

“เดี๋ยวสิพี่ป๊อป รอฟางก่อน เรายังพูดกันไม่รู้เรื่องเลยนะ” ฟางวิ่งตามมาพร้อมกับตะโกนเรียก แต่ร่างสูงที่เดินลิ่วอยู่ข้างหน้าก็ไม่ได้หันมาสนใจเลยแม้แต่น้อย หญิงสาวจึงต้องรีบวิ่งให้เร็วขึ้นก่อนจะไปขวางหน้าเขาไว้ และก็ได้ผลเพราะร่างสูงหยุดชะงักทันที

“มีอะไร?” ชายหนุ่มถามเสียงเรียบ ฟางใจหายวาบ นี่เขาโกรธเธอจริงๆเหรอเนี่ย สงสัยเธอคงจะเล่นแรงไปแล้วจริงๆ

“พี่ป๊อป... โกรธฟางเหรอ ฟางขอโทษนะ”

“เปล่า พี่ไม่ได้โกรธ ไม่ได้งอน ไม่ได้ไม่พอใจ ไม่ใช่คนสำคัญ ไม่มีอะไรให้เป็นห่วงเลยสักนิด”

“โหยพี่ป๊อป อย่าพึ่งโวยสิ ยังฟังเรื่องที่ฟางบอกไม่ครบเลยนะ” หญิงสาวพูดพร้อมกับกอดแขนอีกฝ่ายไว้อย่างอ้อนๆ เหอะ! ว่าแต่เธอที่ขี้งอน เขาจะรู้บ้างมั้ยเนี่ยว่าเขาเองก็ขี้งอนไม่ต่างไปจากเธอหรอก!

“ให้ฟังอะไรอีกล่ะ ฟังไปมันก็ไม่มีประโยชน์ ยังไงฟางก็จะทิ้งพี่ไปอยู่แล้วหนิ”

“แต่ว่าเรื่องสุดท้ายนี่เป็นข่าวดีนะ ไม่อยากฟังจริงอ่ะ”

“ดีสำหรับใคร? สำหรับพี่ หรือสำหรับฟาง”

“มันดีสำหรับฟาง แต่ไม่รู้ว่าจะดีสำหรับพี่ด้วยรึเปล่านะ”

“งั้นพี่ไม่ฟังแล้ว ถ้าเป็นข่าวดีสำหรับฟางต้องเป็นข่าวร้ายสำหรับพี่อีกแหงๆเลย ปล่อยพี่ได้แล้วพี่จะกลับห้อง”

“เฮ้ย! พี่ป๊อป!! เดี๋ยว!!!” หญิงสาวรีบดึงแขนร่างสูงไว้เมื่อเห็นว่าเขาจะเดินหนีไปจริงๆ “ฟังฟางพูดก่อนสิ อย่าเดินหนีกันแบบนี้”

“จะบอกอะไรพี่อีก จะบอกว่าจะไปอยู่ที่นู่น จะไม่กลับมาที่นี่อีกแล้วใช่มั้ยล่ะ คนใจร้าย มาหลอกให้เขารักแล้วก็จะมาทิ้งเขา”  ชายหนุ่มพูดก่อนจะดึงร่างหญิงสาวมากอดไว้แน่น ฟางแอบตกใจเล็กน้อย

“นี่พี่ป๊อป ฟังฟางก่อนสิ อย่าพึ่งโวยจะได้ไหม”

“.....”

“ฟางจะบอกว่า... ฟางไม่ได้จะไปอยู่กับพี่โฟมซะหน่อย” ชายหนุ่มชะงักทันที ก่อนจะผละตัวออกจากอ้อมกอด แล้วมองหน้าคนตัวเล็กอย่างงงๆ

“หมายความว่าไง ก็ไหนบอกว่าพี่โฟมโทรมาชวนไปอยู่ด้วยไม่ใช่เหรอ แล้วคุณลุงก็อนุญาตแล้วด้วยหนิ”

“พ่ออนุญาตก็ไม่ได้แปลว่าฟางต้องไปจริงๆซะหน่อย แล้วฟางก็โทรไปบอกพี่โฟมแล้วด้วยว่าฟางจะอยู่กับพ่อที่นี่” หญิงสาวพูด ก่อนจะคลี่ยิ้มออกมาเต็มใบหน้า “ว่าไงคะ เรื่องสุดท้ายนี่เป็นข่าวดีสำหรับพี่ป๊อปด้วยรึเปล่า”

“ยัยแสบ! นี่เราแกล้งพี่เหรอ!” ชายหนุ่มมองหน้าอีกฝ่ายอย่างเอาเรื่องเมื่อรู้ตัวว่าโดนหลอกเข้าเต็มเปา ฟางหัวเราะคิก

“เปล่าแกล้งน้า ฟางแค่... บอกความจริงพี่ไม่หมดก็แค่นั้นเอง”

“ไม่ต้องเลย มาล้อเล่นกันแบบนี้ได้ไง ใจหายหมด” ชายหนุ่มพูดอย่างเริ่มงอน ให้ตายเถอะ ยัยตัวเล็กคิดจะพูดอะไรไม่นึกถึงใจเขาบ้างเลย หลอกกันได้ยังไงว่าจะหนีไปอยู่เยอรมันน่ะ

“อะไรล่ะพี่ป๊อป ฟางยังไม่ได้โกหกอะไรพี่เลยนะ พี่นั่นแหละฟังไม่จบเอง แค่ฟางบอกว่าพี่โฟมโทรมาชวนไปอยู่ด้วยก็โวยซะไม่ยอมฟังอะไรเลย แล้วอยู่ๆก็เดินหนีออกมาแบบนี้น่ะ ใครกันแน่ที่เป็นคนผิด” หญิงสาวว่า

“โอเคๆ พี่ผิดเองก็ได้ พอใจรึยัง”

“พอใจค่ะ ถือว่าเราเจ๊ากันเรื่องที่พี่ป๊อปโกหกฟางเมื่อเช้าก็แล้วกันนะคะ”

“ไม่เห็นเกี่ยวกันเลย ฟางเล่นแรงกว่าพี่ตั้งเยอะ”

“ฟางบอกว่าเจ๊าก็เจ๊าสิคะ นี่ๆ พี่โฟมยังบอกอีกนะว่าถ้าเปลี่ยนใจเมื่อไหร่ให้โทรไปบอกได้ทันทีเลย เดี๋ยวพี่โฟมจะส่งตั๋วเครื่องบินมาให้” หญิงสาวพูดแล้วก็หัวเราะชอบใจเมื่อเห็นชายหนุ่มทำหน้าหงิกขึ้นมาอีกรอบ ได้แกล้งหมีขี้งอนแล้วสบายใจจัง!!

“ฟาง!!!!”

“โอ๊ะ! แย่จัง! ลืมโทรศัพท์ไว้ที่บ้านนี่นา กลับไปโทรหาพี่โฟมดีกว่า” หญิงสาวยิ้มยั่วก่อนจะวิ่งหนีไป ป๊อปปี้มองตามอย่างหมั่นเขี้ยว เด็กบ้าอะไร แสบที่สุด! ถ้าเป็นน้องเป็นนุ่งนะจะจับตีให้ก้นลายเลย!!

“นี่! ยัยแสบ!! หยุดเดี๋ยวนี้เลยนะ ถ้าพี่จับเราได้ล่ะน่าดู” ชายหนุ่มขู่ก่อนจะรีบวิ่งตามไป

.

.

.

.

.

สั้นไปมั้ยๆ ถ้าสั้นไปก็ขอโทษนะค้า เดี๋ยวตอนหน้าจัดยาวๆให้เลย เม้นท์ให้ด้วยนะคะ