The painful เธอกับเขา และรักของเรา

 

“นี่ๆ! ยัยแสบ เราจะกินให้ท้องแตกเลยรึไง ถ้วยที่สามแล้วนะนั่น”

 

“แล้วไงคะ ฟางกินได้อีกเยอะ” หญิงสาวพูดอย่างไม่สนใจ ก่อนจะตักไอศกรีมเข้าปากอีกคำใหญ่ ป๊อปปี้ได้แต่นั่งมองอย่างอึ้งๆ ไม่คิดว่าคนตัวเล็กๆอย่างฟางจะกินจุขนาดนี้ ขนาดเขายังกินถ้วยแรกไม่หมดเลย แต่ยัยแสบปาเข้าไปถ้วยที่สามแล้ว และดูท่ากำลังจะสั่งเพิ่มมาอีกถ้วยด้วย

 

“พอได้แล้วนา เดี๋ยวก็กินข้าวเย็นไม่ได้กันพอดีหรอก” ชายหนุ่มพูด ฟางหน้าหงิก แต่ก็ยอมวางช้อนลงแต่โดยดี ป๊อปปี้มองแล้วยิ้มขำ ก่อนจะชวนอีกฝ่ายคุย เพราะรู้ว่าหญิงสาวยังไม่หายนอยด์เรื่องพิมง่ายๆแน่ ถึงปากจะบอกว่าเข้าใจ แต่ในใจก็ยังคงคิดมากอยู่ดี

 

“ไหนว่ามีเรื่องจะคุยกับพี่ไง มาถึงก็นั่งสั่งแต่ไอศกรีม แล้วเมื่อไหร่พี่จะรู้เรื่องเนี่ย”

 

“ก็พี่ป๊อปไม่ได้บอกหนิว่าอยากรู้ ฟางก็เลยไม่อยากเล่า” หญิงสาวพูดหน้าตาย ชายหนุ่มมองหน้าคนตัวเล็กแล้วแอบขำในใจ ช่วงหลังๆมานี้รู้สึกเหมือนยัยแสบจะงอนเขาบ่อยเหลือเกิน แต่เขาก็ไม่โทษเธอหรอก เพราะส่วนใหญ่ที่หญิงสาวงอนสาเหตุก็มาจากเขาทั้งนั้น โดยเฉพาะเรื่องล่าสุดนี่ดูท่าจะงอนยาว

 

“โอเคๆ พี่ยอมก็ได้” ชายหนุ่มยกมือยอมแพ้ ไม่อยากต่อความยาวสาวความยืดให้ต้องบาดหมางใจกันอีก ก่อนจะแกล้งทำเสียงหวานอ้อนหญิงสาว “ที่รักครับ ตอนนี้พี่อยากรู้มากๆเลยว่าที่รักมีเรื่องอะไรจะบอกพี่ ที่รักบอกพี่หน่อยได้มั้ยครับ”

 

“O_o” ฟางมองหน้าอีกฝ่ายตาโต ไม่คิดว่าชายหนุ่มจะเล่นมุกนี้

 

“ว่าไงครับที่รัก จะบอกพี่ได้รึยังเอ่ย” ชายหนุ่มยังแกล้งไม่เลิก ยิ่งเห็นแก้มขาวๆของคนตรงหน้ากำลังขึ้นสีก็ยิ่งนึกสนุก

 

“พี่ป๊อป! หยุดพูดเดี๋ยวนี้เลยนะ” หญิงสาวพูด ก่อนจะหันหน้าไปมองรอบๆตัวพร้อมกับใบหน้าที่ร้อนผ่าวขึ้นเรื่อยๆ ป๊อปปี้ยิ้มขำแต่ก็ยังไม่ยอมหยุด

 

“ทำไมล่ะครับที่รัก พี่พูดแบบนี้ที่รักไม่ชอบเหรอ?”

 

“พี่ป๊อป! นี่ถ้าไม่หยุดนะ คราวนี้ฟางงอนพี่จริงๆด้วย แล้วก็จะไม่หายงอนง่ายๆ แถมท้ายด้วยการชวนนายพิชไปเที่ยวพรุ่งนี้ด้วยคอยดู” หญิงสาวยกพิชชี่ขึ้นขู่ และดูท่าว่ามันจะได้ผลซะด้วย เพราะป๊อปปี้ถึงกับอ้าปากค้าง ก่อนจะหุบปากฉับอย่างรวดเร็ว ดวงตาคมเข้มเริ่มมีแววขุ่นเคือง เมื่อโดนคนตัวเล็กเอาเรื่องที่เขาไม่ชอบใจขึ้นมาขู่ ถึงตอนนี้เขาและพิชชี่จะสนิทกันมากแค่ไหน แต่ยังไงก็เขาก็ยังแอบเคืองเวลาที่พิชชี่เข้าใกล้ยัยแสบของเขาอยู่ดี ก็มันช่วยไม่ได้นี่นา แฟนใครใครก็หวง!

 

“หยุดก็ได้” ชายหนุ่มหน้าหงิก แม้จะยังไม่ชอบใจนักที่มีชื่อของบุคคลที่สามมาร่วมในวงสนทนาด้วย “บอกได้รึยังว่าเรามีเรื่องอะไรจะบอกพี่”

 

“อืม... ก็มีข่าวร้ายหนึ่งเรื่อง แล้วก็มีข่าวดีอีกสองเรื่อง พี่ป๊อปอยากฟังเรื่องไหนก่อนกันล่ะคะ?” หญิงสาวย้อนถามกลับ ป๊อปปี้เงยหน้าขึ้นมองคนตัวเล็กตรงหน้าแล้วส่ายหน้า

 

“ได้ทั้งนั้นแหละ แล้วแต่ฟางเลย”

 

“ไม่เอา! พี่ป๊อปต้องเลือกมาสิ ไม่งั้นฟางไม่เล่าจริงๆด้วย” หญิงสาวยกมือกอดอกอย่างดื้อดึง ชายหนุ่มมองแล้วแอบงงนิดๆ กับอารมณ์ที่ดูจะแปรปรวนง่ายซะเหลือเกินของอีกฝ่าย ผิดด้วยเหรอที่เขาอยากตามใจเธอน่ะ?

 

“โอเคๆ เดี๋ยวพี่เลือก” ชายหนุ่มตัดบทก่อนที่คนตัวเล็กจะงอแงไปมากกว่านี้ “เมื่อกี้เราบอกว่ามีข่าวร้ายหนึ่งเรื่องแล้วก็ข่าวดีสองเรื่องใช่มั้ย งั้นเอาข่าวดีก่อน ตามด้วยข่าวร้าย แล้วก็ปิดท้ายด้วยข่าวดีอีกเรื่อง ตกลงมั้ยครับ” ชายหนุ่มพูด หญิงสาวคลี่ยิ้มออกมาทันทีเมื่ออีกฝ่ายยอมทำตามที่เธอต้องการ ใครจะว่าเธอเด็กก็ช่าง แต่เธอชอบให้เขาเอาใจเธอแบบนี้นี่นา

 

“งั้นฟังข่าวดีเรื่องแรกก่อนนะคะ” หญิงสาวพูดอย่างร่าเริง “เมื่อวันเสาร์ฟางไปฟังผลสอบเข้ามหาลัยมาแล้วล่ะ” ป๊อปปี้ฟังที่อีกฝ่ายพูดแล้วขมวดคิ้ว

 

“วันเสาร์? ก็ไหนวันนั้นฟางบอกพี่ว่าจะไปติวบ้านพี่กิ่งไง?” ฟางชะงัก ซวยล่ะหว่า เธอก็แค่อยากเซอร์ไพรท์เขาก็เลยโกหกไปว่าจะไปติวบ้านพี่กิ่ง ก่อนจะไปดูผลสอบกับเพื่อนๆที่มหาลัย ลืมไปซะสนิทเลยว่าโกหกเขาไว้

 

“ก็... ก็ไปไงคะ ติวเสร็จแล้วก็เลยไปฟังผลสอบ” หญิงสาวแก้ก่อนจะฉีกยิ้มให้ชายหนุ่มกลบเกลื่อน ชายหนุ่มมองอย่างไม่ไว้ใจนักแต่ก็พยักหน้า

 

“แล้วเป็นไงบ้าง ติดมั้ย?”

 

“แหม ฟางซะอย่าง” หญิงสาวยิ้มอย่างภูมิใจ ชายหนุ่มมองแล้วอดยิ้มตามไปด้วยไม่ได้

 

“ฟางซะอย่างเนี่ย หมายถึงไม่ติดใช่มั้ยล่ะ” ชายหนุ่มแกล้งแหย่ หญิงสาวหุบยิ้มทันที ก่อนจะมองหน้าคนตัวโตอย่างเคืองๆ

 

“พูดแบบนี้หมายความว่าไง พี่ป๊อปไม่อยากให้ฟางสอบติดใช่มั้ยเนี่ย”

 

“เฮ้ย! ไม่ใช่อย่างนั้น” ชายหนุ่มร้องเสียงหลง “พี่แค่แหย่เล่นนิดหน่อยเอง ตกลงว่าไง ติดรึเปล่า แล้วติดคณะไหน?”

 

“ติดสิคะ ฟางไปสอบคณะบัญชีไว้อ่ะ”

 

“ว้า! แย่จัง” ชายหนุ่มทำหน้าเซ็ง “ทำไมไม่เรียนสถาปัตย์อ่ะ จะได้เรียนคณะเดียวกับพี่”

 

“โหย! สถาปัตย์อ่ะเหนื่อยจะตาย เรียนก็ยาก แถมยังมีแต่ผู้ชายอีก ฟางจะเรียนได้ยังไง”

 

“นี่ๆยัยแสบ อย่ามาดูถูกกันหน่อยเลย คณะสถาปัตย์ก็มีผู้หญิงเหมือนกันนะจะบอกให้”

 

“มีแล้วไงล่ะคะ แต่ล่ะคนน่ะสมองอัจฉริยะทั้งนั้น แถมยังแข็งแรงอีกต่างหาก ฟางน่ะเป็นแค่เด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ ที่แสนจะบอบาง เรียนคณะหนักๆแบบนั้นไม่ได้หรอกค่ะ” หญิงสาวพูดก่อนจะทำตาหวานใส่ ป๊อปปี้ดีดป๊อกเข้าให้ที่หน้าผากของอีกฝ่ายทันที

 

“โอ้ย!พี่ป๊อป! เจ็บนะ ดีดมาได้ยังไงเนี่ย หน้าผากคนนะไม่ใช่กีตาร์!”

 

“ก็หมั่นไส้ไง” ชายหนุ่มว่า ก่อนจะพูดเลียนเสียงหญิงสาว “ฟางน่ะเป็นแค่เด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ ที่แสนจะบอบบาง ถามจริงเหอะเราบอบบางตรงไหนเนี่ย กินเยอะจนจะเป็นหมูได้อยู่แล้ว แถมยังมือหนักยิ่งกว่าผู้ชายอีก”

 

“พี่ป๊อป!!!” ฟางตีเข้าให้ที่แขนของอีกฝ่าย พอให้เกิดอาการแสบๆคันๆ ถ้าไม่ว่าเธอเรื่องกินสักวันเนี่ยเขาจะนอนไม่หลับเลยรึไงกัน ล้ออยู่ได้ เธอกินเยอะแล้วไง! ไม่ได้ไปช่วยขอให้มากินด้วยซะหน่อย!!!

 

“อะไร? ก็พี่พูดเรื่องจริงอ่ะ ดูสิเนี่ยตีพี่ซะแขนแดงเลย” ชายหนุ่มพูดพลางชี้ร่อยรอยที่โดนหญิงสาวตีเมื่อกี้ให้ดู ฟางแลบลิ้นใส่ก่อนจะเมินหน้าหนีอย่างไม่สนใจ

 

“โดนแค่นิดเดียวอย่าทำเป็นป๊อดไปหน่อยเลยนาพี่ป๊อป เป็นผู้ชายซะเปล่า เดี๋ยวเขาก็หาว่าใจมดหรอก” หญิงสาวว่า

 

“ไม่เห็นสนเลย จะใจมดใจยักษ์ ยังไงใจพี่ก็เป็นของฟางอยู่ดีนั่นแหละ” ชายหนุ่มพูดออกมาอย่างหน้าตาเฉย ต่างจากคนฟังที่ตอนนี้หน้าแดงเป็นลูกตำลึงไปแล้วเรียบร้อย คนบ้า! ชอบพูดอะไรให้เธอเขินอยู่เรื่อยเลย!!

 

“เลี่ยนอ่ะพี่ป๊อป ไปคิดมุกเสี่ยวๆแบบนี้มาจากไหนเนี่ย”

 

“ไม่รู้อ่ะ สงสัยติดมาจากไอ้เขื่อนมั้ง ไอ้บ้านั่นมีมุขไว้จีบหญิงตลอดแหละ” ชายหนุ่มพูดติดตลก ทำให้หญิงสาวอดที่จะหัวเราะไปด้วยไม่ได้ “ข่าวดีเรื่องแรกจบยัง อยากฟังข่าวดีเรื่องที่สองแล้วอ่ะ”

 

“อะไรล่ะพี่ป๊อป ยังไม่ได้ฟังข่าวร้ายเลย” หญิงสาวแย้ง

 

“โห่ แค่รู้ว่าเป็นข่าวร้ายพี่ก็ไม่อยากฟังแล้วล่ะ เกิดฟางบอกพี่ว่าฟางไปมีกิ๊กพี่จะทำไง”

 

“พี่ก็นั่งดูสิ ไม่เห็นยากเลย” หญิงสาวพูดหน้าตาย

 

“เฮ้ยๆ อย่าบอกนะว่าที่พี่พูดน่ะมันเรื่องจริง พี่ไม่ยอมนะ ใครมันบังอาจดึงหนวดเสือเนี่ย” ชายหนุ่มโวยขึ้นทันที ฟางหัวเราะ

 

“เสือที่ไหนล่ะ พี่ป๊อปน่ะลูกแมวชัดๆเลย”

 

“เสือ!!!” ป๊อปปี้แย้ง

 

“แมว!!” ฟางเองก็ไม่ยอมเช่นกัน

 

“ก็บอกว่าเสือไง!”

 

“แต่ฟางบอกว่าแมว!!!”

 

“โอเคๆ แมวก็ได้” แล้วก็เป็นฝ่ายป๊อปปี้ที่ยอมยกธงขาวยอมแพ้ เรื่องอะไรเขาจะหาเรื่องใส่ตัวล่ะ แค่เห็นตาหวานๆนั่นเปลี่ยนเป็นตาวาววับเหมือนแมวก็ทำเอาเขาหายใจไม่โล่งซะแล้ว เขาไม่รู้หรอกว่าเวลาหญิงสาวโกรธแล้วจะเป็นยังไง เพราะเขาไม่เคยเห็น และไม่คิดว่าอยากจะเห็นด้วย!!

 

“ก็แค่เนี้ย พี่ป๊อปจะทำให้มันเป็นเรื่องใหญ่ทำไมก็ไม่รู้” หญิงสาวอมยิ้ม ชายหนุ่มเบ้หน้าเหมือนเด็กที่โดนแย่งของเล่น

 

“บอกข่าวร้ายเรามาดีกว่า ถ้าเกิดฟางมีกิ๊กจริงๆ พี่จะได้รีบกลับไปนอนร้องไห้ที่บ้าน” ฟางหัวเราะเมื่อฟังที่คนตัวโตพูดจบ นี่ตกลงเขาคิดมากเรื่องที่เธอแค่หยอกเขาเล่นจริงๆน่ะเหรอ?

 

“นี่ๆ พี่ป๊อปพูดแบบนี้อยากให้ฟางมีกิ๊กจริงๆเหรอ ฟางทำให้ได้นะ” หญิงสาวแหย่ ชายหนุ่มยิ่งหน้าหงิกขึ้นไปมากกว่าเดิม

 

“ก็ลองดูสิ ฟางมีได้พี่ก็มีได้เหมือนกันนั่นแหละ” ชายหนุ่มพูด แต่แล้วก็รู้ตัวว่าตนเผลอพูดผิดไปถนัด เพราะฟางเริ่มหน้าเสียลงอย่างเห็นได้ชัด ชายหนุ่มรีบเอื้อมมือไปจับมือของคนตัวเล็กไว้แล้วบีบเบาๆก่อนจะพูด

 

“ฟาง... พี่ขอโทษนะ พี่ไม่ได้ตั้งใจ” หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมอง เห็นแววตาสำนึกผิดของร่างสูงแล้วถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะฝืนยิ้มให้

 

“ไม่เห็นเป็นไรเลยค่ะ พี่ป๊อปไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อย ฟางเองแหละที่ผิดที่ไปแหย่พี่ก่อนแบบนั้น”

 

“แต่พี่ก็ผิดอยู่ดีที่เผลอพูดแบบนั้นออกไป” ชายหนุ่มยังคงไม่สบายใจอยู่ดี อยากจะกระโดดตบปากตัวเองยิ่งนัก พูดออกมาได้ยังไงวะไอ้ป๊อป กว่าจะเคลียร์เรื่องนั้นได้เหนื่อยเกือบตาย ยังจะมาหาเรื่องเพิ่มอีก

 

“พี่ป๊อปก็... คิดมากไปรึเปล่าคะ นี่ขนาดฟางยังไม่คิดมากเท่าพี่เลยนะ” หญิงสาวยิ้มให้ เพื่อแสดงให้ร่างสูงเห็นว่าเธอไม่ได้คิดมากแล้วจริงๆ ถึงจะแอบใจเสียที่ได้ยินเขาพูดออกมาแบบนั้น แต่เธอก็รู้ว่าเขาคงไม่ได้ตั้งใจหรอก ดูจากหน้าของชายหนุ่มตอนนี้ก็รู้

 

“อืม แล้วตกลงข่าวร้ายของฟางล่ะ” ชายหนุ่มตัดบท เมื่อเห็นว่าเขาเริ่มจะทำให้บรรยากาศรอบๆอึมครึมขึ้นอีกครั้ง

 

“พ่อบอกฟางว่า เมื่อวานพี่โฟมโทรมาค่ะ”

 

“พี่โฟม?” ชายหนุ่มทวนคำ ก่อนจะขมวดคิ้วอย่างสงสัย ใครวะ?

 

“ใช่ค่ะ พี่ป๊อปจำพี่โฟมไม่ได้เหรอ?” คราวนี้เป็นหญิงสาวที่เป็นฝ่ายสงสัยบ้าง

 

“เดี๋ยวสิ ขอพี่คิดแป๊ป” ชายหนุ่มพูด ก่อนจะเร่งใช้สมองในการประมวลผลความจำอย่างรวดเร็ว แล้วภาพชายหนุ่มคนนึงก็ลอยวาบเข้ามาในหัว พร้อมๆกับที่ร่างสูงฉีกยิ้มกว้าง

 

“อ๋อ! พี่โฟม! จำได้แล้ว พี่ชายเราไง!” ฟางยิ้มเมื่อรู้ว่าชายหนุ่มจำได้ ใช่! พี่โฟมเป็นพี่ชายแท้ๆของเธอ ที่ไปเรียนอยู่ที่ประเทศเยอรมันตั้งแต่ขึ้นม.ปลาย พร้อมด้วย... แม่ของเธอ

 

“นึกว่าจะจำไม่ได้ซะอีก นี่ถ้าพี่โฟมรู้คงจะน้อยใจพี่ป๊อปแย่” ฟางพูด ชายหนุ่มหัวเราะเบาๆก่อนจะพูดต่อ

 

“ก็พี่กำลังจะเป็นว่าที่น้องเขยนะ จะจำว่าที่พี่ชายไม่ได้ได้ยังไง”

 

“พี่ป๊อปมั่ว!” ฟางค้อนใส่ อยู่ๆเขาจะมาโมเมแบบนี้ได้ไง เธอยังไม่ได้ตกลงอะไรด้วยซะหน่อย ขี้ตู่จริงๆเลยให้ตายเถอะผู้ชายคนนี้

 

“มั่วที่ไหนล่ะ พี่พูดความจริงต่างหาก” ชายหนุ่มพูดแล้วหัวเราะอย่างชอบใจที่เห็นคนตัวเล็กออกอาการเขินเขาอย่างเห็นได้ชัด “ว่าแต่พี่ชายพี่โทรมาเรื่องอะไรเหรอ?”

 

“พี่ชายพี่ป๊อปที่ไหนล่ะ พี่ชายฟางต่างหาก” หญิงสาวค้อนใส่อีกรอบ ก่อนจะตอบ “ก็แค่โทรมาถามทุกข์สุขเฉยๆค่ะ ไม่มีอะไรหรอก”

 

“จริง?” ชายหนุ่มจ้องหน้าคนตัวเล็กเขม็ง เพราะไม่นึกเชื่อที่อีกฝ่ายบอกมาเลยแม้แต่น้อย คนอยู่ห่างกันเกือบซีกโลก โทรมาแค่จะถามทุกข์สุขเฉยๆเนี่ยนะ จ้างให้ก็ไม่เชื่อหรอก

 

“ก็... ไม่จริงหรอกค่ะ ถ้าแค่นั้นจริงๆแล้วมันจะเป็นข่าวร้ายได้ยังไงล่ะคะ จริงมั้ย?” หญิงสาวยิ้มยั่ว ทำให้ร่างสูงยิ่งอยากรู้มากขึ้นไปอีกว่าสิ่งที่หญิงสาวจะบอกคืออะไร

 

“ก็แล้วไอ้ข่าวร้ายที่เราว่ามันคืออะไรล่ะ เราจะรอให้พี่ลงแดงตายก่อนเหรอไงถึงจะบอกน่ะ”

 

“พี่โฟมเขา…”

.

.

.

.

.

รู้รึยังว่าพี่โฟมคือครายยยยย???? แล้วอยากรู้มั้ยว่าฟางจะบอกพี่ป๊อปเรื่องอะรายยยยย

อยากรู้ต้องอ่านตอนหน้าค่ะ รู้สึกเหมือนเราจะมาผิดวัน

แต่ไม่เป็นไรเพราะเราสบายใจที่ได้อัพ บ๊ายบาย เจอกันตอนหน้านะคะ จุ๊ฟๆ