The painful เธอกับเขา และรักของเรา

เย็นวันนั้น ที่บ้านของแก้ว

“เป็นไงบ้างจ๊ะสาวๆ พอจะเข้าใจกันมั้ย” พี่กิ่ง พี่สาวของแก้วเอ่ยถามขึ้นหลังจากติวให้ทั้งหมดเสร็จ

“เข้าใจค่ะ” สี่สาวยกเว้นแก้วตอบพร้อมกัน

“แล้วนายล่ะพิชชี่ ยังไม่เข้าใจอีกเหรอ” แก้วหันมาถามชายหนุ่มคนเดียวในกลุ่มที่ยังนั่งเงียบ

“เข้าใจแล้ว แต่เมื่อกี้พี่กิ่งถามสาวๆหนิ ฉันไม่ใช่สาวๆสักหน่อย จะตอบทำไม” พิชชี่พูด ทุกคนต่างพากันหัวเราะ

“ก็เรามันแกะดำนี่นา งั้นเดี๋ยวพี่ถามใหม่ เข้าใจรึยังจ๊ะสุดหล่อ” พี่กิ่งพูด

“เข้าใจแล้วครับ พี่สาวคนสวย” พิชชี่พูด เรียกเสียงหัวเราะจากกลุ่มเพื่อนๆได้อีกระลอก พี่กิ่งจึงหันมาทางแก้ว

“ถามแต่คนอื่น แล้วแกล่ะยัยแก้ว เข้าใจรึยัง” แก้วยิ้มแห้งๆก่อนจะตอบ

“ยังไม่ค่อยเท่าไหร่เลยอ่ะเจ๊ ก็แก้วมันหัวทึบนี่นา”

“ไม่ เป็นไร เดี๋ยวเจ๊ค่อยติวให้แกเอง ตัวต่อตัว” พี่กิ่งพูดยิ้มๆ แก้วแทบจะลงไปชักดิ้นชักงอบนพื้น แต่พี่กิ่งไม่สนใจ หันมาพูดกับคนที่เหลือต่อ

“พวกเราเหอะ จะกลับบ้านกันเลยมั้ย หรือว่าจะกินข้าวกันก่อนเดี๋ยวพี่ทำให้กิน หรือว่าจะค้างที่นี่ก็ได้นะ”

“ไม่เป็นไรหรอกค่ะพี่กิ่ง พวกเราจะกลับแล้วค่ะ นี่ก็เริ่มจะดึกแล้ว” จินนี่พูด

“งั้นพวกเรากลับก่อนนะคะพี่กิ่ง ลาล่ะค่ะ” เฟย์ยกมือไหว้ ทุกคนรีบทำตามเช่นกัน

“จ้า ไว้วันหลังมาให้พี่ติวให้อีกก็ได้นะ พี่ยินดีช่วย”

“รับรองค่ะ พวกเราต้องมารบกวนพี่กิ่งอีกแน่ๆ” หวายพูดยิ้มๆ

“งั้น ก็ไปกันเถอะ เดี๋ยวฉันเดินไปส่ง ให้เจ๊เขาไปพักผ่อนดีกว่า ได้ยินมาว่าคนแก่ชอบเหนื่อยง่าย” แก้วพูด แล้วรีบชิ่งทันที ก่อนจะโดนผู้เป็นพี่สาวปาหมอนใส่

“ยัยแก้ว! เดี๋ยวเหอะ!!!” พี่กิ่งมองตามน้องสาวตัวเองอย่างโกรธเคือง ทุกคนต่างพากันหัวเราะไปกับความน่ารักของพี่น้องคู่นี้

“งั้น พวกเราไปนะคะพี่กิ่ง สวัสดีค่ะ” ฟางหันมาบอกลาพี่กิ่งอีกครั้ง ก่อนจะเดินออกไปพร้อมกับเพื่อนๆ แต่ยังไม่ทันที่ทั้งหมดจะได้เดินออกไปนอกบ้าน แก้วที่วิ่งล่วงหน้าไปก่อนเมื่อกี้ก็วิ่งกระหืดกระหอบกลับเข้ามาในบ้านซะ ก่อน

“แก้ว เป็นอะไร ทำหน้าอย่างกับวิ่งหนีผีมาอย่างนั้นแหละ” จินนี่พูด

“แต่อย่างยัยแก้วไม่น่ากลัวผีนะ ผีต่างหากน่าจะกลัวยัยแก้ว” พิชชี่พูด เลยโดนแก้วส่งสายตาพิฆาตให้ไปเต็มๆ

“เงียบไปเลยนะนาย พูดอะไรเกรงใจเจ้าของบ้านหน่อยมั้ย เดี๋ยวคราวหน้าฉันจะไม่ให้นายเข้าบ้านเลยคอยดู”

“ว่าแต่เธอเหอะแก้ว เป็นอะไร วิ่งหนีใครมาเหรอ” ฟางเป็นฝ่ายถามบ้าง

“ฟาง เธอบอกให้ใครมารับเธอรึเปล่า” แก้วถาม ฟางทำหน้างง

“เปล่าหนิ ฉันโทรไปบอกพ่อแล้วว่าเดี๋ยวจะให้พิชไปส่ง ทำไมเหรอ?”

“ก็...”  แก้วยังไม่ทันจะตอบ ก็มีเสียงตอบแทนดังขึ้นมาจากด้านหลังซะก่อน

“ฟาง ติวเสร็จยังอ่ะ กลับบ้านกันเหอะ”

“พี่ป๊อป!!!!” ทั้งหมดยกเว้นแก้วกับพิชชี่อุทานออกมาพร้อมกัน

“นี่แหละที่ฉันจะบอก” แก้วพูด

“หวัดดีครับ” ชายหนุ่มหันไปส่งยิ้มให้กับทุกคน ทั้งหมดก็ส่งยิ้มกลับให้เช่นกัน ยกเว้นฟางที่เริ่มขมวดคิ้ว

“พี่ป๊อปมาที่นี่ได้ไงคะ?” ฟางถามอย่างแปลกใจ

“ก็... ขับรถมา” ชายหนุ่มตอบอย่างกวนๆ

“พี่ป๊อป! อย่าเล่นสิ ฟางถามจริงๆนะ”

“ก็เพื่อนเราโทรมาบอกพี่อ่ะ ให้พี่มารับเรากลับบ้านด้วย” ป๊อปปี้ตอบ ฟางหันมามองหน้าเพื่อนของตนทีล่ะคนทันที เริ่มตั้งแต่แก้ว

“ฉัน เปล่านะ ไม่เห็นเหรอเมื่อกี้ตอนเห็นพี่ป๊อปฉันยังตกใจเลย” แก้วรีบพูดเมื่อเห็นเพื่อนมอง ฟางจึงหันไปที่เพื่อนคนอื่นๆต่อ แต่ทั้งเฟย์ จินนี่ และหวายต่างก็ส่ายหน้า ประมาณว่าเปล่าเหมือนกัน

“นาย เหรอพิชชี่” ฟางหันมาถามชายหนุ่มที่เหลือเป็นคนสุดท้าย พิชชี่ยักไหล่ เมื่อนึกไปถึงเมื่อตอนกลางวันที่ตนขอตัวไปซื้อข้าว แล้วโทรบอกพี่ชายคนสนิทเรื่องการติวเย็นนี้ รวมถึงที่ตั้งของบ้านเพื่อนสาวอย่างแก้วด้วย

“นายนี่มัน....” ฟางชี้หน้าเพื่อนตัวเองอย่างเคืองๆ ก่อนจะเดินงอนหนีไปด้านนอก

“ขอบใจมากไอ้น้องชาย” ป๊อปปี้หันมายิ้มให้พิชชี่ ก่อนจะรีบเดินตามหญิงสาวไป

“ยัยแก้ว บ้านเธอมีน้ำใบบัวบกมั้ย” หวายหันมาถามเพื่อนที่เป็นเจ้าของบ้าน

“เธอถามทำไม?” แก้วไม่ตอบแต่ถามกลับอย่างงงๆ

“จะเอามาให้ไอ้พิชมันกินหน่อย ป่านนี้คงช้ำในตายไปแล้วมั้งนั่น” หวายแขวะ พิชชี่ยิ้ม

“อย่าเว่อร์นาเธอยัยหวาย คนไม่เคยมีความรักก็งี้แหละ ชอบกัดคนอื่นเขาไปทั่ว”

“ไอ้พิช!” หวายมองหน้าชายหนุ่มอย่างโกรธๆที่มาแซวเธอ “ฉันว่าจะสงสารนายหน่อย แต่ตอนนี้ไม่สงสารแล้ว สมน้ำหน้าเลยดีกว่า สมน้ำหน้า!!”

“อ้าว! พวกเธอดูดิ พอฉันพูดแทงใจดำยัยนี่ก็ดันรับไม่ได้ แถมยังโกรธอีกต่างหาก” พิชชี่หัวเราะอย่างขำๆ แต่สี่สาวไม่ตลกด้วย

“มันขำมากนักเหรอไงยะ พวกฉันทั้งหมดเนี้ยก็ยังไม่มีมีแฟนเหมือนกันนั่นแหละ พูดแบบนี้นายอยากตายศพไม่สวยเหรอฮะ” เฟย์พูด

“โอ เคๆ งั้นฉันขอตัวกลับบ้านก่อนนะ รีบๆหาแฟนให้ได้ล่ะพวกเธอ ไม่งั้นถ้าขึ้นคานฉันจะหัวเราะให้” พิชชี่พูดแล้วรีบชิ่งทันที ก่อนจะโดนสี่สาวรุมเพราะคำพูดไม่เข้าหู พวกผู้หญิงนี่น่ากลัวชะมัด

.

.

.

.

.

สั้นไปหน่อย แต่ก็ขอเม้นท์ด้วยนะคะ เดี๋ยวตอนหน้าจะยาวกว่านี้แน่นอน