The painful เธอกับเขา และรักของเรา

 

หลาย วันต่อมา เนื่องจากเป็นวันหยุด ฟางจึงต้องไปติวกับพี่กิ่งที่บ้านแก้วพร้อมกับเพื่อนๆทั้งหมด ระหว่างอยู่ในช่วงพักทานของว่าง โทรศัพท์ของหญิงสาวก็ดังขึ้น

 

“พ่อยัยฟางโทรมาอีกแหงเลย” แก้วพูดขึ้นอย่างล้อๆ ฟางหันไปมองเพื่อนอย่างเคืองๆ ก่อนจะลุกออกไปรับโทรศัพท์

 

“ฮัลโหลค่ะพี่ป๊อป”

 

“ฟางเหรอ ยุ่งอยู่รึเปล่า พี่โทรมาขัดจังหวะตอนเราติวมั้ย”

 

“เปล่าค่ะ พี่กิ่งให้พวกเราพักอยู่ พี่ป๊อปมีอะไรรึเปล่าคะ”

 

“พรุ่งนี้ว่างรึเปล่า ต้องไปติวอีกมั้ย” ชายหนุ่มไม่ตอบ แต่ถามกลับ

 

“พรุ่งนี้พี่กิ่งให้พวกเราหยุดหนึ่งวันค่ะ ทำไมเหรอ” ฟางตอบ ชายหนุ่มยิ้มออกมาอย่างดีใจ

 

“คืองี้ พรุ่งนี้วันเกิดไอ้เขื่อนน่ะ แล้วพวกพี่ก็จะจัดปาร์ตี้กันที่ห้องพี่ ก็เลยจะชวนฟางมาด้วย”

 

“วันเกิดพี่เขื่อนเหรอคะ”

 

“ใช่ครับ ฟางจะมามั้ยเดี๋ยวพี่ไปขอคุณลุงให้”

 

“ไปสิคะ น่าสนุกดีออก แต่ฟางขอชวนเพื่อนไปด้วยได้มั้ย?” หญิงสาวทำเสียงอ้อน ปลายสายเงียบไปอึดใจนึงก่อนจะตอบ

 

“ได้สิ มากันหลายๆคนสนุกดีออก ใครจะมาบ้างล่ะ”

 

“ยังไม่ได้ถามเลยค่ะ งั้นเดี๋ยวฟางจะโทรไปคอนเฟิร์มตอนเย็นนะคะ” หญิงสาวตอบ

 

“งั้นเดี๋ยวตอนเย็นพี่ไปรับนะ”

 

“ไม่ต้องหรอกค่ะ เพราะเย็นนี้พี่ป๊อปมีนัดกับพี่เขื่อนพี่โทโมะ เรื่องไปทำโปรเจกต์งานให้เสร็จ เดี๋ยวฟางให้พิชชี่ไปส่งก็ได้ค่ะ”

 

“แต่ว่า...” ชายหนุ่มทำท่าจะแย้ง หญิงสาวเลยชิงตัดบทซะก่อน

 

“ตกลง ตามนี้นะคะพี่ป๊อป พี่กิ่งเรียกแล้ว ฟางขอตัวก่อนนะคะ บายค่ะ” แล้วหญิงสาวก็กดตัดสายไปทันที ป๊อปปี้ยืนมองโทรศัพท์ในมือตัวเองอย่างงงๆ

 

“เป็นไรไอ้ป๊อป น้องฟางเขาไม่ตกลงเหรอ” เขื่อนถามเมื่อเห็นท่าทางเพื่อน

 

“เปล่า ยัยแสบตกลง”

 

“แล้วทำไมมึงถึงทำหน้าแบบนั้นวะ” โทโมะพูดขึ้นบ้าง

 

“อยากรู้เหรอ” ป๊อปปี้หันไปมองหน้าเพื่อนทั้งสองนิ่ง โทโมะและเขื่อนหันมามองหน้ากันประมาณว่า “ซวยแน่”

 

“พวกมึงสองคน... โทรไปฟ้องเรื่องกูกับยัยแสบอีกแล้วใช่มั้ย!”

 

“เฮ้ยเดี๋ยว! ไอ้ป๊อป มึงใจเย็นก่อนนะเพื่อน พวกกูไม่ได้โทรไปฟ้องน้องฟางนะเว้ย” โทโมะพูด

 

“ใช่ ก็น้องฟางโทรมาถามพวกกู พวกกูก็แค่บอกไปตามความจริง ไม่ได้ฟ้องสักหน่อย” เขื่อนพูดบ้าง

 

“นั่นแหละ สำหรับกูเรียกฟ้องเว้ย พวกมึงมาให้กูเตะซะดีๆเลย ไอ้เพื่อนบ้า!!!” ป๊อปปี้พูด ก่อนจะวิ่งไล่เตะเพื่อนไปรอบๆห้อง โดยมีเสียงโวยวายของสองหนุ่มเป็นเอฟเฟกต์ประกอบ

.

.

.

.

.

เย็นวันนั้น หลังจากติวเสร็จ

“ฟาง เดี๋ยวเธอกลับบ้านยังไงอ่ะ” จินนี่ถามขึ้นเมื่อทั้งหมดออกมายืนอยู่หน้าบ้านของแก้ว

 

“เดี๋ยวให้พิชชี่ไปส่ง” ฟางตอบ

 

“แน่ใจนะว่าจะเป็นไอ้พิชจริงๆน่ะ ไม่ใช่ว่าเดี๋ยวพ่อของเธอก็โผล่มาอีกหรอก” หวายพูด ฟางหัวเราะอย่างขำๆ

 

“ไม่ หรอกนา วันนี้พี่ป๊อปต้องไปทำโปรเจกต์งานกับเพื่อนน่ะ ไม่มีเวลามารับฉันหรอกถ้าเกิดไม่มีใครโทรเรียกเขามาอีกอ่ะนะ” ประโยคหลังแอบหันไปมองพิชชี่อย่างเคืองๆ

 

“อ้าว! พิชก็นึกว่าฟางชอบซะอีก” ชายหนุ่มพูด ฟางแอบเหวอไม่น้อย เพราะไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะย้อนกลับมาแบบนี้

 

“เออ จริงด้วย เมื่อตอนเที่ยงอ่ะพี่ป๊อปโทรมาชวนไปวันเกิดเพื่อนของเขาพรุ่งนี้ มีใครสนใจไปบ้างอ่ะ” หญิงสาวรีบเปลี่ยนเรื่องก่อนจะโดนแซวไปมากกว่านี้

 

“วันเกิดเพื่อนพี่ป๊อปเหรอ?” สี่สาวหันมามองหน้ากัน

 

“ใช่ แต่เห็นว่าจะจัดที่ห้องพี่ป๊อปอ่ะ พวกเธอว่าไง ไปด้วยกันมั้ย” ฟางถามย้ำอีกรอบ

 

“ไปดิ น่าสนุกดีออก” แก้วตอบรับทันที

 

“พวกเธอจะไปกันทำไม ไม่เกี่ยวอะไรกับเราซะหน่อย” พิชชี่พูด ฟางหันมามอง

 

“แล้วนายยุ่งอะไรด้วยล่ะ ฉันไปด้วยคนนะฟาง” เฟย์พูด

 

“ฉันด้วย” จินนี่พูด ฟางจึงหันไปหาหวาย

 

“เธอล่ะหวาย ไปด้วยกันมั้ย”

 

“ไม่ดีกว่าอ่ะ งานนี้ฉันขอบาย ว่าจะนอนพักสมองสักวัน ไม่งั้นสมองได้ระเบิดกันพอดี” หวายพูดติดตลก

 

“แล้วนายล่ะ ไม่ไปด้วยกันเหรอพิชชี่” แก้วหันไปถามพิชชี่

 

“ไม่ไปได้ไงล่ะ พี่ป๊อปโทรมาชวนอีตานี่ก่อนจะโทรมาชวนฉันซะอีก ไม่รู้ไปสนิทกันตอนไหน” ฟางพูดอย่างงอนๆ พิชชี่หัวเราะ

 

“เห็นมั้ยฟาง ตอนนี้พิชสำคัญกับพี่ป๊อปมากกว่าฟางซะอีกนะ” ชายหนุ่มแกล้งเย้า ฟางยิ่งหน้างอมากขึ้นไปอีก

 

“พิช!!”

 

“โอ เคๆ เรากลับบ้านกันดีกว่า ขืนพิชพาฟางกลับบ้านผิดเวลานะ ทั้งพ่อจริงทั้งพ่อทูนหัวของฟางได้มารุมพิชเละแน่เลย” ชายหนุ่มพูดทีเล่นทีจริง ห้าสาวหัวเราะอย่างขำๆ ก่อนที่ทั้งหมดจะแยกย้ายกันกลับบ้านใครบ้านมัน

.

.

.

.

.

เช้าวันต่อมา

“เฮ้ยไอ้ป๊อป มึงนัดน้องฟางไว้กี่โมงวะ” เขื่อนถามขึ้น ตอนนี้ทั้งสามหนุ่มกำลังรวมตัวอยู่ในห้องของป๊อปปี้

 

“ก็คงเป็นตอนเย็นๆนั่นแหละ ทำไมวะ” ป๊อปปี้ตอบ

 

“เปล่า กูก็แค่ถามดู”

 

“แล้ว พวกมึงแน่ใจเหรอว่าแผนนี้จะได้ผล” ป๊อปปี้ถามขึ้นอย่างไม่ค่อยแน่ใจนัก เลยโดนเพื่อนทั้งสองหันมามองอย่างเคืองๆที่อีกฝ่ายดูท่าจะไม่ค่อยเชื่อถือ ฝีมือกันซะเลย

 

“เชื่อมือกันหน่อยดิวะ กูเคยทำให้มึงผิดหวังเหรอไง” เขื่อนพูด ป๊อปปี้เหล่มองเพื่อน

 

“ตลอดเวลา” เขื่อนแอบจ๋อย

 

“แต่ครั้งนี้มันจะไม่เป็นแบบนั้นเว้ย”

 

“ขอให้เป็นแบบนั้นก็แล้วกัน เพราะถ้าเกิดแผนพวกมึงไม่ได้ผล กูเล่นมึงคนแรกแน่ไอ้เขื่อน” ป๊อปปี้พูด

 

“ไรวะ นี่กูอุตส่าห์เสียสละเอาวันเกิดกูมาเป็นวันบอกรักให้มึงเลยนะเนี่ย ซึ้งน้ำใจกันบ้างดิ” เขื่อนพูด

 

“ไม่ต้องมาพูดมากเลยไอ้เขื่อน วันเกิดมึงมันเดือนหน้านู่น ทำมาเป็นพูดดีนะมึง” โทโมะพูด

 

“โห่ นิดๆหน่อยๆก็ไม่ได้”

 

“แต่ยัยแสบบอกว่าเพื่อนของเขาจะมาด้วยนะเว้ย มันจะไม่ทำให้แผนเสียแน่เหรอ” ป๊อปปี้ยังคงกังวล

 

“ไม่หรอกนา เพื่อนน้องฟางแค่ไม่กี่คนเอง พวกฉันสองคนเอาอยู่ แถมยังมีไอ้พิชชี่คอยช่วยอีกคน รอดชัวร์” โทโมะพูดอย่างมั่นใจ

 

“เออๆ กูเชื่อพวกมึงก็ได้” ป๊อปปี้พยักหน้ารับ

.

.

.

.

.

เย็นวันนั้น ที่บ้านของฟาง

“โห จะสวยไปไหนเนี่ยคุณเพื่อน” แก้วแซวทันทีที่เห็นอีกฝ่ายเดินลงมาจากชั้นบน

 

“อะไร? ว่าแต่คนอื่นแล้วทีตัวเองล่ะ” ฟางว่ากลับบ้าง

 

“ของฉันน่ะแค่ธรรมดาๆเองนะ เธอนั่นแหละ เขินแล้วอย่ามาว่าคนอื่นดิ” แก้วพูด เฟย์กับจินนี่ยิ้มขำ

 

“เอาน่าฟาง อย่าไปว่ายัยแก้วนักเลย นานๆทียัยนี่จะลุกขึ้นมาแต่งตัวสวยๆเหมือนคนอื่นเขา” เฟย์พูด

 

“นี่เฟย์ ตกลงเธอกำลังชมฉันหรือว่าประชดฉันอยู่กันแน่เนี่ย” แก้วถามเมื่อเริ่มไม่แน่ใจในคำพูดสองแง่สองง่ามของอีกฝ่าย

 

“แล้วแต่จะคิดสิจ๊ะ” เฟย์ตอบ

 

“ถ้างั้นเราไปกันเลยมั้ย? พวกเธอจะได้กลับไม่ดึกมาก” ฟางพูด แต่จินนี่แย้งขึ้นซะก่อน

 

“แล้วไหนพิชชี่ล่ะฟาง หมอนั่นก็มาด้วยไม่ใช่เหรอ”

 

“เออ นั่นสิ ป่านนี้แล้วทำไมไม่มาอีกนะ พิชไม่เคยไปห้องพี่ป๊อปสักหน่อย” ฟางพูดอย่างแปลกใจ

 

“ไม่ เป็นไรหรอกนา เราล่วงหน้าไปก่อนเลยดีกว่า พออีตานั่นมาเดี๋ยวก็โทรมาถามเราเองแหละว่าห้องพี่ป๊อปเบอร์อะไร” แก้วพูด เฟย์พยักหน้าเห็นด้วย

 

“โอเคๆ งั้นเราไปกันเลยก็ได้” ฟางพูด ก่อนจะเดินนำเพื่อนๆออกไป

.

.

.

.

.

ห้องของป๊อปปี้

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

เสียงเคาะประตูเรียกให้หนุ่มๆที่กำลังนั่งคุยกันอยู่ในห้องหันมามองหน้ากันทันที

 

“สงสัยพวกสาวๆจะมากันแล้วมั้ง เดี๋ยวฉันไปเปิดเอง” ป๊อปปี้พูด ก่อนจะลุกขึ้นไปเปิดประตู

 

“หวัดดีค่ะพี่ป๊อป” สี่สาวเอ่ยทักทันทีที่เห็นชายหนุ่มเปิดประตูออกมา

 

“หวัดดีครับสาวๆ เชิญข้างในเลยครับ” ป๊อปปี้ยิ้มกว้าง ก่อนจะเปิดประตูให้กว้างขึ้นเพื่อให้ทั้งหมดสามารถเดินเข้าไปได้

 

“ขอบคุณค่ะ” ฟางพูดก่อนจะเดินนำเพื่อนๆเข้าไปด้านใน

 

“หวัดดีค่ะ พี่โทโมะ พี่เขื่อน” ฟางเอ่ยทักสองหนุ่มที่นั่งอยู่บนโซฟา สองหนุ่มยิ้มรับ

 

“หวัดดีครับน้องฟาง”

 

“สาวๆ นี่พี่โทโมะกับพี่เขื่อน เป็นเพื่อนของพี่ป๊อป” ฟางเริ่มแนะนำสองหนุ่มให้เพื่อนๆของเธอรู้จัก

 

“หวัดดีค่ะ” สามสาวเอ่ยทัก

 

“พี่เขื่อน พี่โทโมะคะ นี่ยัยแก้ว ยัยเฟย์ แล้วก็จินนี่ เป็นเพื่อนฟางเองค่ะ”

 

“หวัดดีครับ” สองหนุ่มยิ้ม โดยเฉพาะเขื่อนที่ดูจะดีใจจนออกนอกหน้าที่มีสาวๆมาตั้งหลายคน

 

“เก็บอาการหน่อยก็ได้นะเพื่อน” ป๊อปปี้เดินมากระซิบกับเขื่อน

 

“อย่าหวงก้างไปหน่อยเลยนา กูไม่ยุ่งกับคนของมึงหรอก” เขื่อนกระซิบตอบอย่างหมั่นไส้

 

“อ้าว! พวกเธอ มากันตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย” พิชชี่ที่เดินออกมาจากในครัวพอดีเอ่ยทักขึ้น

 

“พิชชี่!!!” สี่สาวต่างมีสีหน้าแปลกใจไม่ต่างกันที่เห็นหน้าอีกฝ่าย

 

“ก็ฉันน่ะสิ นึกว่าคนหล่อที่ไหนเหรอไง” พิชชี่พูด

 

“น้อยๆหน่อยก็ได้ไอ้น้อง เกรงใจเจ้าของวันเกิดหน่อยก็ดี” เขื่อนแทรกขึ้น

 

“แหมพี่เขื่อน นิดหน่อยก็ไม่ได้นะครับ” พิชชี่ว่า ในขณะที่กลุ่มสาวๆหันมามองหน้ากันอย่างงงๆ โดยเฉพาะฟาง

 

“พิชชี่ นี่นายมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงเนี่ย?”

 

“ก็ขับรถมาน่ะสิ” ชายหนุ่มตอบอย่างกวนๆ

 

“นี่! ไอ้คุณพิช ถ้านายตอบดีๆโดยไม่กวนเนี่ย อากาศมันจะติดคอตายเหรอไงฮะ” แก้วพูดอย่างเคืองๆ พิชชี่หัวเราะ

 

“ล้อ เล่น ฉันมาตั้งแต่ตอนบ่ายแล้วล่ะ มาช่วยพี่ป๊อป.... จัดสถานที่” พิชชี่พูด พร้อมกับหันไปมองหน้าป๊อปปี้อย่างล้อๆ เลยโดนอีกฝ่ายชี้หน้าเข้าให้

 

“โอ๊ะ เกือบลืมไปเลย ของขวัญวันเกิดจากพวกเราค่ะพี่เขื่อน หวังว่าคงจะชอบนะคะ” ฟางยื่นกล่องของขวัญให้เขื่อน เขื่อนรับมาแล้วยิ้มกว้าง

 

“ขอบคุณครับน้องฟาง น่ารักที่สุดเลย” เขื่อนพูด แล้วแกล้งเอากล่องของขวัญไปโบกตรงหน้าป๊อปปี้ให้อีกฝ่ายอิจฉาเล่น

 

“อะไรอ่ะฟาง ทีพี่ไม่เห็นฟางจะซื้อให้เลย” ป๊อปปี้พูดอย่างงอนๆปนอิจฉา ฝากไว้ก่อนเถอะไอ้เพื่อนบ้า เสร็จงานนี้เมื่อไหร่ฉันฆ่าแกแน่

 

“อ้าว ก็นี่มันวันเกิดพี่เขื่อนนี่นาไม่ใช่วันเกิดพี่ป๊อปสักหน่อย แล้วอีกอย่างฟางก็ไม่ได้ซื้อคนเดียวนะคะ รวมทุนกับยัยพวกนี้ด้วย” ฟางชี้ไปยังเพื่อนๆที่ยืนอยู่ด้านหลัง

 

“นั่น สิพี่ ไม่เห็นต้องทำท่าหวงก้างขนาดนั้นเลย พี่เขื่อนก็เพื่อนพี่นะนั่น” พิชชี่ที่นั่งอยู่ข้างๆป๊อปปี้พูดขึ้นเบาๆให้ได้ยินกันแค่สองคน

 

“เพื่อนนี่แหละที่ไว้ใจไม่ได้ นายรู้รึเปล่า” ป๊อปปี้พูด พิชชี่ยิ้มเพราะรู้ว่าอีกฝ่ายแกล้งแขวะตัวเอง

 

“ซุบซิบอะไรกันน่ะคะพี่ป๊อป พิช” ฟางถามอย่างจับผิด สองหนุ่มถึงกับสะดุ้ง

 

“อ๋อ พี่ป๊อปเขาบอกพิชว่า วันนี้ฟางสวยมากๆเลยน่ะ” พิชชี่พูด ก่อนจะหันมาทางป๊อปปี้ “ใช่มั้ยครับ... พี่ป๊อป”

 

“เอ่อ... ใช่ครับใช่” ป๊อปปี้พยักหน้ารับ ฟางก้มหน้างุดอย่างเขินๆ หน้าแดงเรื่อขึ้นมาทันที

 

“แหมพี่ป๊อป พูดแบบนี้จะบอกว่าพวกเราไม่สวยงั้นสิคะ” เฟย์เอ่ยท้วง ป๊อปปี้ยิ้ม

 

“ใครบอกล่ะ ก็สวยกันหมดทุกคนนั่นแหละครับ”

 

“ใช่ครับ สวยมาก” เขื่อนรีบเสริม ป๊อปปี้และโทโมะหันมามองเพื่อนอย่างหมั่นไส้

 

“แต่ เฟย์ว่า สำหรับพี่เขื่อนเนี่ย ผู้หญิงคนไหนก็คงจะสวยเหมือนกันหมดนั่นแหละค่ะ” เฟย์พูดเล่นเอาเขื่อนถึงกับสะอึกไปไม่น้อย ป๊อปปี้และโทโมะหันมามองหน้ากันแล้วยิ้มอย่างถูกใจ ผู้หญิงแบบนี้สิถึงจะปราบคาสโนว่าอย่างเพื่อนของเขาได้

 

“เอ่อ ถ้างั้นฉันขอไปเข้าห้องน้ำแป๊ปนะไอ้ป๊อป” เขื่อนหันมาบอกเพื่อน แล้วพยักหน้าเป็นเชิงให้เริ่มแผนได้

 

“นี่สามสาว ฉันจะไปซื้อของอ่ะ ไปเป็นเพื่อนกันหน่อยสิ” พิชชี่พูด

 

“พวกฉันเหรอ?” จินนี่ เฟย์ และแก้วชี้มาที่ตัวเองอย่างงงๆ พิชชี่พยักหน้า

 

“ใช่ พวกเธอนั่นแหละ มาเร็วดิ” พิชชี่พูดก่อนจะเดินนำออกไป สามสาวรีบเดินตามไปทันที

 

“เดี๋ยวฉันไปช่วย” ฟางพูด ทำท่าจะเดินตามเพื่อนสาวไปด้วยแต่โดนป๊อปปี้จับแขนไว้ซะก่อน

 

“ทำไมล่ะคะพี่ป๊อป ฟางจะไปช่วยพวกนั้นถือของไง?” ฟางหันมาถามชายหนุ่มอย่างงงๆ ป๊อปปี้หันไปมองหน้าเพื่อนหนุ่มอีกคนที่เหลืออยู่

 

“ไม่เป็นไรครับน้องฟาง เดี๋ยวพี่ไปช่วยเอง” โทโมะพูดก่อนจะเดินออกไปอีกคน

 

“ฟางไปช่วยพี่ดีกว่า พี่มีเรื่องให้ฟางทำ” ป๊อปปี้พูด ฟางมองอย่างแปลกใจ

 

“เรื่องอะไรคะ?”

 

“เซอร์ไพรท์วันเกิดไอ้เขื่อนไง เค้กอยู่ในห้องพี่น่ะ มาช่วยกันหน่อย” ชายหนุ่มพูด ฟางพยักหน้าก่อนจะเดินตามเข้าไปในห้อง

 

“กล่องขนมเค้กวางอยู่บนโต๊ะพี่น่ะ ฟางไปหยิบแล้วก็จุดเทียนให้หน่อยนะ เดี๋ยวพี่ดูต้นทางให้ เผื่อไอ้เขื่อนมันออกมา” ชายหนุ่มพูด

 

“เอ่อ ค่ะ” หญิงสาวเดินไปที่โต๊ะตามที่อีกฝ่ายบอก แล้วหยิบขนมเค้กออกมา พร้อมกับเอาเทียนปัก แต่ยังไม่ทันจะได้จุดเทียนก็ต้องชะงักมือซะก่อน

 

“พี่ป๊อปคะ? พี่แน่ใจเหรอว่านี่เป็นเค้กวันเกิดพี่เขื่อน” หญิงสาวเอ่ยถามอย่างไม่ค่อยแน่ใจนัก

 

“แน่ใจสิ เราน่ะรีบจุดเทียนเข้าเถอะ เดี๋ยวไอ้เขื่อนก็ออกมาซะก่อนหรอก” ชายหนุ่มพูดโดยไม่ได้หันมามอง

 

“ฟาง ว่า... พี่ป๊อปมาดูเค้กก่อนดีมั้ยคะ ฟางว่ามันดูแปลกๆยังไงก็ไม่รู้” หญิงสาวพูดขึ้นอีกครั้ง จนชายหนุ่มเริ่มแปลกใจ หรือว่ามันจะผิดแผนวะ

 

“มี อะไรเหรอ พี่ว่ามันก็น่าจะเป็นเค้กธรรมดานะ” ชายหนุ่มรีบเดินมาดูเพราะเริ่มสัมผัสได้ถึงความผิดปกติบางอย่าง แล้วก็ต้องอ้าปากค้างเมื่อเห็นข้อความบนหน้าเค้ก “เฮ้ย!!!”

.

.

.

.

.

บอก ก่อนนะว่าไรเตอร์อาจจะไม่ได้มาอัพอีกหลายวัน ยังไงก็ขอเม้นท์เยอะๆหน่อยล่ะกัน เดี๋ยวตอนเที่ยงจะมาอัพให้อีกตอน มาลุ้นกันนะว่าป๊อปจะกล้าขอฟางเป็นแฟนรึเปล่า