รักไม่ได้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ๊ะ แก้ว นี่ฟางกลับมาที่บ้านได้ไงเนี่ย”ฟางลืมตาตื่นมาพบว่าตัวเองนอนอยู่ในห้องนอนโดยมีแก้ว

นั่งอยู่ที่ข้างเตียง

 

 

 

 

 

“ก็พอแก้วกลับบ้านมานะ แก้วก็เห็นบ้านเงียบคิดว่าฟางยังไม่กลับมา แต่พอเปิดประตูห้องมาก็เจอ

ฟางนอนอยู่นี่ล่ะ แหม เปิดแอร์ห่มผ้าซะเรียบร้อยเลยนะ”แก้วแซว ฟางชะงัก เวลาที่เธอนั่งดูทีวีข้าง

ล่างบ้านตอนเด็กๆแล้วชอบหลับคาโซฟา ป๊อปปี้ก็จะอุ้มเธอมานอนที่ห้องแล้วเปิดแอร์ก่อนจะห่มผ้า

ให้เธอเสมอๆ

 

 

 

 

 

“แก้ว แก้วไม่เห็นใครในบ้านนี้นอกจากฟางเลยหรอ”ฟางถามแก้วทันที

 

 

 

 

“อื้อ ก็ใช่น่ะสิ เราน่ะอยู่บ้านกันแค่2คนนะคนสวย”แก้วพูดขำๆ

 

 

 

 

“แต่ว่า เหมือนเมื่อตอนเย็น ฟางมีเรื่อง แล้วฟางก็เจอพี่ป๊อป”ฟางพูดทำให้แก้วชะงักแล้วมองไป

รอบๆก่อนจะรีบกระโดดขึ้นมานั่งบนเตียงกับฟางทันที

 

 

 

 

“อย่ามาพูดบ้าๆน่าฟาง พี่ป๊อปอ่ะตายไปนานแล้วนะ ฟางจะมาเห็นได้ไง”แก้วพูดแล้วเริ่มกลัว

 

 

 

 

“แต่เมื่อตอนเย็น ชั้นเห็นจริงๆนะ พี่ป๊อปมาช่วยชั้นจากพวกนั้น”ฟางพูดก่อนจะนึกถึงเหตุการณ์เมื่อ

ตอนเย็น

 

 

 

 

 

 

“พวกนั้น พวกไหนกันน่ะฟาง”แก้วถามอย่างสงสัย

 

 

 

 

“จริงสิ แก้ว ฟางไปเจอประหลาด ตาสีแดง พวกนั้นดูดเลือดเพื่อนที่ทำงานฟางตาย2คน แถมยังไล่

ล่าฟางกับมีนอีกนะ”ฟางรีบเล่าให้แก้วฟังทันที

 

 

 

 

 

 

“ห้ะ นี่เมื่อคืนแอบดูแวมไพร์ทไวไลท์อีกรึเปล่าเนี่ย”แก้วเหล่มองฟางที่ชอบดูหนังเรื่องนี้มากถึงขั้น

ซื้อดีวีดีทุกภาคมาเก็บไว้เพื่อดูยามว่าง

 

 

 

 

 

“เปล่าๆ ฟางไม่ได้ดูเลยช่วงนี้ แต่แก้ว พวกนั้นน่ะมันน่ากลัวมากนะ แล้วก็มีผู้ชายคนนึง ใช่ ผู้ชายคน

นั้นกับพี่ป๊อปเอาเหล็กแหลมมาแทงที่อกซ้ายของพวกนั้นทะลุ แล้วร่างพวกนั้นก็สลายไปเลย”ฟาง

รีบพูด

 

 

 

 

 

“เอิ่ม นี่มันไม่นิยายไปหน่อยหรอฟาง เรื่องแบบนี้มันะเกิดขึ้นจริงบนโลกนี้ได้ไงล่ะ”แก้วพูด

 

 

 

 

 

“ได้ ถ้าแก้วไม่เชื่อนะ พรุ่งนี้เราไปที่ทำงานฟางด้วยกัน ไปดูให้เห็นเลย ไม่เชื่อดูสิ คนตายที่ทำงาน

ตั้ง2คนนะยังไงตำรวจกับนักข่าวก็ต้องไปที่ทำงานฟาง”ฟางพูด

 

 

 

 

 

 

 

วันต่อมา

 

 

 

 

ฟางรีบลากแก้วมาที่ทำงานทันที โชคดีที่แก้วว่างไม่ไปทำงานวันนี้เลยมากับฟางด้วย

 

 

 

 

 

 

“อ่าว ไหนล่ะๆ ตำรวจ นักข่าว ไม่เห็นจะมีสักคนเลย ฟางอ่ะฝันแล้วเอาไปคิดเป็นตุเป็นตะอี

กชัวร์ๆ”แก้วพูด

 

 

 

 

“ไม่จริงนะ เมื่อวาน ฟางจำได้ว่าฟางหนีพวกนั้นในร้าน แล้วร้านก็เละมากด้วย”ฟางพูดแล้วเดินเข้า

มาในร้านแล้วต้องตกใจเมื่อเพื่อน2คนของเธอที่ถูกดูดเลือดไปเมื่อวานกลับมาทำงานตามปกติ

 

 

 

 

 

“นี่ไง เพื่อนฟางก็มาทำงานตามปกติ ไม่เห็นมีอะไรสักหน่อย ฟางอ่ะ เลอะเทอะ ไปๆ ไปทำงาน

เดี๋ยววันนี้ แก้วว่างแก้วอยู่เป็นเพื่อนละกัน”แก้วพูดแล้วไปหาหนังสือ่าน ส่วนฟางก็มอง2คนนั่นด้วย

ความประหลาดใจ และสังเกตว่าพอถึงเวลาพักเที่ยง เพื่อน2คนนั้นของก็ไม่ยอมไปทานข้าว เก็บตัว

เงียบที่ห้องเป็นหนังสืด้านหลังร้าน

 

 

 

 

 

 

“มีน เป็นยังไงบ้าง”ฟางหันไปเจอมีนที่เสื้อแขนยาวสวมแว่นกันแดด เดินเข้ามาในร้านยามสาย

 

 

 

 

“ไม่ต้องมายุ่งกับชั้น”มีนพูดห้วนๆแล้วเดินหนีฟางไป ฟางมองด้วยสายตาประหลาด จนถึงเวลาเลิก

งาน ทุกคนเริ่มทยอยออกร้านจนหมด

 

 

 

 

 

“แต้งกิ้วแก้วมากนะที่ช่วยฟางยกหนังสือมาเก็บแบบนี้น่ะ”ฟางยิ้มเมื่อเห็นแก้วมาช่วยเธอยกหนังสือ

เพราะปกติเธอจะมากับมีน แต่มีนกลับหายไปไหนก็ไม่รู้

 

 

 

 

“อ๊ะ”ฟางชะงักเมื่อเห็นเพื่อนทั้ง2คนของเธอกำลังก้มทำอะไรอยู่ที่ในห้องเก็บหนังสือ แล้วภาพคืน

นั้นที่เธอเห็นชายคนนั้นดูดเลือดขอทานก็ฉายเข้ามาในหัว

 

 

 

 

 

“เห้ย นี่มันตัวอะไรน่ะ”แก้วตกใจเมื่อเพื่อนทั้ง2ของฟางหันมามอง ตาแดงก่ำและที่สำคัญกำลังดูด

เลือดยามกันคนละข้าง

 

 

 

 

“แก้ว วิ่ง”ฟางร้องก่อนจะรีบดึงมือแก้วให้วิ่งหนี แล้วต้องตกใจเมื่อตกวันลับขอบฟ้าแล้ว ฟางรีบดึง

แก้ววิ่งเข้าไปในร้านหนังสือทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ๊ะ มีน รีบหนีกันเร็ว”ฟางเจอมีนที่นั่งอยู่ก็รีบบอกมีน

 

 

 

 

“จะหนีไปไหนล่ะ”มีนยิ้มเย็นๆก่อนะเงยหน้าแล้วถอดแว่นออกมา ตามีนแดงก่ำ

 

 

 

 

 

“ทำไม ทำไมมีนถึงเป็นแบบนี้”ฟางตกใจรีบดึงมือแก้วถอยหนี

 

 

 

 

 

 

“ก็เพราะแกไง เมื่อวาน ชั้นโดนมันกัดแขน แล้วผู้ชายของแกมาช่วยแต่แก แต่ไม่ช่วยชั้น แก นัง

ฟาง นังคนเห็นแก่ตัว แกต้องเป็นเหมือนชั้น”มีนคุ้มคลั่งอ้าปากเห็นเขี้ยวงอกออกมาหมายจะทำร้าย

ฟาง ฟางตกใจรีบผลักแก้วไปให้พ้นตัวเอง

 

 

 

 

 

ตึง

 

 

 

 

 

เกราะบางอย่างป้องกันฟางไว้ทำให้มีนกระเด็นไปชนกับเพื่อนอีก2คนของฟางที่กลายเป็นแวมไพร์

แล้ว

 

 

 

 

 

 

 

“อะไรน่ะ”แก้วร้องเมื่อเห็นตรารูปพระอาทิตย์ที่เนินอกของฟางฉายแสงชัดขึ้น ฟางหันไปมองกระจก

ก็ตกใจตัวเองก่อนจะหันไปมองพวกของมีนที่ลุกแล้วพุ่งเข้ามาทำร้ายฟางอีกครั้ง

 

 

 

 

 

“พอได้แล้ว”ป๊อปปี้ตะโกนลั่นก่อนจะยิงใส่เพื่อนทั้ง2ของฟางจนล้มแน่นิ่ง ฟางและแก้วตกใจเมื่อ

เห็นคนเข้ามาช่วยฟาง

 

 

 

 

 

 

“พี่ป๊อป”แก้วและฟางร้องพร้อมกัน ป๊อปปี้ไม่พูดอะไร รีบเข้าไปสู้กับมีนต่อ

 

 

 

 

 

“คุณชายระวัง”เขื่อนโผล่มาเอาแท่งเหล็กแทงที่อกข้างซ้ายของแวมไพร์ยามที่ถูกดูดเลือดไปเมื่อกี้

ก่อนร่างจะสลายไปต่อหน้าต่อตาฟาง งั้นเรื่องเมื่อวานก็ไม่ใช่ฝัน นี่มันอะไรกัน

 

 

 

 

 

 

“โอ๋ คุณชายเลือดบริสุทธิ์ถึงขั้นกับลงมือฆ่าแวมไพร์ชั้นต่ำเองแบบนี้เนี่ย แปลว่าสาวน้อย2คนนี้ต้อง

ไม่ใช่มนุษย์ธรรมดาแน่ๆ”เสียงของชายคนหนึ่งพูดก่อนจะกระโดดลงมาจากชั้นหนังสือที่สูงลิบ

 

 

 

 

 

“แกปลุกพวกที่ถูกดูดเลือดตายขึ้นมาแบบนี้ กะแล้วว่ามันต้องเป็นแผนของแก โทโมะ”ป๊อปปี้พูด

แล้วมองหน้าโทโมะ โทโมะยิ้มเยาะก่อนดวงตาจะเปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำ แก้วเพ่งมองหน้าโทโมะ

เหมือนกับเคยเจอที่ไหนมาก่อนนะ

 

 

 

 

 

 

 

“โทโมะ อย่าไปพูดกับพวกนี้เลย รีบกัดยัย2คนนี้เลยเถอะ”เสียงหวานใสของแมวตัวหนึ่งพูดก่อนจะ

กลายร่างมาเป็นสาวสวยในชุดหนังสั้นแล้วล๊อกตัวแก้วไว้แน่น

 

 

 

 

 

“อย่าทำอะไรแก้วนะ”ฟางจะเข้าไปทำร้ายโทโมะ แต่ตอนนั้นเอง โทโมะผลักฟางกระเด็นชนชั้น

หนังสือ จนข้อศอกของเธอมีเลือดไหลออกมา มันทำให้มีนที่ยังไม่ถูกเหล็กแหลมแทงก็เริ่ม

อาละวาดอีกครั้งแล้วพุ่งเข้ามาจะทำร้ายฟางทันที

 

 

 

 

 

 

“กรี้ดด”ฟางกรีดร้องด้วยความตกใจ

 

 

 

 

 

 

“อย่ามายุ่งกับน้องชั้น”ป๊อปปี้ที่พุ่งมาด้วยความเร็วแล้วผลักมีนกระเด็นติดข้างฝา ตอนนั้นเองตา

ป๊อปปี้เปลี่ยนเป็นสีทอง จ้องมองกับมีนที่เป็นปิศาจกระหายเลือดไปแล้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

ฉึก

 

 

 

 

 

ก่อนที่มีนจะพุ่งเข้ามาอีกครั้ง ป๊อปปี้ใช้ความไว เอาเหล็กแหลมแทงทะลุอกข้างซ้ายของมันทันที

 

 

 

 

 

 

“ไม่นะ มีน”ฟางตกใจที่เห็นเพื่อนตัวเองถูกแทงต่อหน้าต่อตาก็ร้องไห้ออกมา อย่างน้อยมีนกับเธอก็

เป็นเพื่อนกันมาก่อนนะ ฟางมองร่างมีนที่สลายไปต่อหน้าต่อตาแล้วอึ้ง

 

 

 

 

 

 

“หึ ก็แค่แวมไพร์ชั้นต่ำ ตายไปก็เท่านั้น”โทโมะเยาะก่อนจะง้างเข้ากัดแก้วที่ถูกเฟย์ล๊อกตัวอยู่ ตอน

นั้นเองมีลมพัดทำให้โทโมะเห็นต้นคอของแก้วที่มีจุด2จุดเหมือนรอยกัดก็ชะงัก แล้วภาพตอนที่เขา

กัดแก้วเมื่อก่อนก็ฉายเข้ามาในหัว โทโมะชะงักมือทันที

 

 

 

 

 

“ทำไมไม่กัดล่ะโทโมะ”เฟย์ถามอย่างหงุดหงิด

 

 

 

 

“ชั้นอิ่มแล้ว กลับกันเถอะ”โทโมะพูดนิ่งๆก่อนจะดึงแขนเฟย์ให้ปล่อยแก้วทันที

 

 

 

 

“หึ อย่าคิดนะว่าเรื่องจะจบลงแค่นี้คุณชาย พวกเราตอนนี้เริ่มรวมกำลังไว้เยอะแล้ว พวกเลือด

บริสุทธิ์ชั้นสูงอย่างคุณชายน่ะ เตรียมตัวย่อยยับเหมือนพ่อแม่คุณชายได้เลย”โทโมะเยาะก่อนจะ

หายวับไปกับเฟย์

 

 

 

 

 

 

“งานนี้พวกมันแข็งแกร่งมากจริงๆครัยคุณชาย ถึงขั้นปลุกพวกที่ถูกมันดูดเลือดจนตายขึ้นมาแบบนี้

ได้น่ะ แปลว่าเราต้องรอบคอบกันกว่านี้แล้วล่ะครับ”เขื่อนพูดก่อนจะเดินไปหาป๊อปปี้ ป๊อปปี้หันไป

มองฟางที่เช็ดน้ำตาแล้วเดินมาที่ร่องรอยสีดำที่มีนร่างสลายไปแล้วเดินเข้าไปใกล้

 

 

 

 

 

“ฟาง คือเรื่องนี้พี่อธิบายได้นะ”ป๊อปปี้เอื้อมมือไปแตะไหล่ฟาง ฟางสะบัดหนี

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องมาจับตัวชั้น คุณไม่ใช่พี่ชั้น”ฟางหันขวับไปมองหน้าป๊อปปี้ด้วยสายตาโกรธเคืองที่เขาฆ่ามีน

 

 

 

 

 

“นี่พี่ป๊อปไงฟาง พี่เป็นพี่ชายฟางนะ”ป๊อปปี้พยายามจะไปพูดกับฟาง

 

 

 

 

 

“พี่ของชั้นเค้าตายไปนานแล้ว เค้าไม่ใช่ตัวประหลาดแบบนี้ อย่ามายุ่งกับชั้น”ฟางพูดใส่หน้าป๊อปปี้

ก่อนจะรีบดึงมือแก้วให้ออกไปนอกร้านกับเธอทันที

 

 

 

 

 

“ฟาง ฟังพี่ก่อน”ป๊อปปี้ใช้ความไววิ่งมาดักฟางทันที ฟางหันหลังกลับก็พบว่าเขื่อนก็มาดักเธออีก

ทาง

 

 

 

 

 

 

“ฟางชั้นว่าแกฟังเค้าก่อนดีกว่า เราจะได้รู้ไงว่าทำไมเค้าถึงหน้าเหมือนพี่ป๊อปแบบนี้”แก้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นไม่ฟัง ออกไปเลยนะอย่ามายุ่งกับชั้น”ฟางผลักอกป๊อปปี้เบาๆก่อนจะเดินหนีแล้วรีบขึ้นแท็กซี่ไป

 

 

 

 

 

 

“เอาไงดีครับคุณชาย จะพาตัวน้องสาวคุณชายกลับไปด้วยคืนนี้เลยมั้ยครับ”เขื่อนถาม

 

 

 

 

 

“ชั้นจะลองเจ้าไปคุยกับฟางอีกครั้งดู แต่ถ้าไม่เวิร์กยังไงก็ใช้แผนB”ป๊อปปี้พูดก่อนจะขึ้นรถไปกับ

เขื่อนแล้วรีบไปที่บ้านฟางทันที

 

 

 

 

 

ตอนหน้าบอกเลยว่าได้เสียเลือดกันแน่นอน

 

 

บอกแล้วว่าถ้าอยากรู้เรื่องว่าเป็นยังไงต่อต่้องอ่าน เห็นสงสัยความสัมพันธ์ของพระเอก

นางเอกกันจัง เลยยืนยันเลยนะว่า พระเอกนางเอกคือป๊อปฟางแน่นอนจ้ะ